Κάθε μέρα είναι αιθέριο,
πώς ζωγραφίζει ο ουρανός.
Άλλες μέρες, κρυστάλλινος
γαλανός, γαλήνιος και καθαρός...
σαν να υποδέχεται την άνοιξη χαμογελαστός ...
Μερικές μέρες γίνεται
απαλό πορτοκαλί και χρυσός,
γενναίος και άγριος..
σαν να πυρπολήθηκε
απ' το ίδιο του το πάθος...
Και μερικές μέρες ντύνεται με
ρούχο πένθιμο γκρίζο,
σκοτεινό και θολό,
σαν να κλαίει για τον κόσμο
που γύρω του κοιτάζει με θυμό .
Μου αρέσουν οι ουρανοί
που μοιάζουν να τραγουδούν
ένα νανούρισμα.
Αυτοί οι ουρανοί που λάμπουν
με χρωματιστό φάσμα
μετά από καταιγίδες.
Εκείνοι οι βελούδινοι ουρανοί
που χρωματίζονται
με αποχρώσεις που υπάρχουν
έξω από την πενιχρή μου φαντασία.
Εκείνους τους αιθέριους ουρανούς
που με κάνουν να σκέφτομαι
άνθη κερασιάς και πεταλούδες
κι όταν σταματώ για μια στιγμή
να κοιτάξω ψηλά στους ουρανούς,
γεμίζω με απορία.
Γιατί αυτοί οι ουρανοί,
με γεμίζουν ελπίδα
και αναζωπυρώνουν εκείνα
τα ρομαντικά μου ιδανικά
που έχουν προσαράξει
στη μονότονη ζωή μου.
Και ξέρω ότι κάποια μέρα,
όταν αυτός ο κόσμος
θα φύγει σε ουρανούς,
θα παραμείνουν οι ουρανοί
να ζωγραφίζουν όνειρα
και επιθυμίες...
https://youtu.be/JOVFmX3sKOs
