 |
| ΟΛΙΒΕΡ |
 |
| ΣΠΙΘΑΣ |
Πιστεύω πως πολλοί έχουν βιώσει, ίσως και κάποιοι από εσάς και όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε συναισθηματικά, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το μέγεθος μιας απώλεια.
Είναι πραγματικά κάτι το αξιοσημείωτο πως ένα τραγικό γεγονός, όπως είναι ο θάνατος, σου λύνει τη γλώσσα και αρχίζεις και είσαι πιο ανοιχτός με τους ανθρώπους.
Σαν να πέφτει κάθε αντίσταση και το μόνο που αναζητάς είναι κάποιον να σου κάνει ένα πατ πατ στην πλάτη και να σου πει "σε καταλαβαίνω" το ένιωσα και εγώ αυτό το πόνο .
Κάποιοι ίσως σου πούνε για να σου δώσουν κουράγιο "Πώς κάνεις έτσι; Κάθε μέρα πεθαίνουν άνθρωποι" "για ένα σκύλο κάνεις έτσι".
Δεν αντιλέγω. Αλλά γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο; Γιατί να μην έχουμε δικαίωμα να πονέσουμε και να πενθήσουμε για ένα πλάσμα που μόνο χαρές προσέφερε, σε αντίθεση με τους ανθρώπους;
Ναι, πενθούμε. Κι είναι δικαίωμα καθενός αν νιώθει έτσι και να το βιώσει και να το εκφράσει, χωρίς να νιώθει ντροπή. Γιατί μόνο όσοι έχουν σκύλο ξέρουν τι τους έχει προσφέρει και πόσο άδολα.
Σπιθάκο μας ,
Να σε πάρω αγκαλιά και να κουλουριαστείς στα πόδια μου. Γιατί δεν μου είπες ότι κάπου πονάς, ότι δεν είσαι καλά. Το μόνο που ζητούσες εκείνη τη στιγμή μια σφικτή αγκαλιά και τίποτε περισσότερο από ένα χάδι στο κεφαλάκι σου, ενώ μέσα σου μάλλον πονούσες .
Το ίδιο βράδυ αγορίνα μας " έφυγες" ξαφνικά στην αγκαλιά αγαπημένου αφεντικού σου και φίλου σου, που σε αγαπούσε περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό , που σου πρόσφερε όση αγάπη μπορεί να προσφέρει κάποιος στο παιδί του και πιστό του σκύλο. Που ήθελε τα παιδιά του να μεγαλώσουν με τη αγάπη ενός σκύλου και να μάθουν να φροντίζουν τα ζώα και να τα αγαπούν.
Αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν γίνονται όπως εμείς προγραμματίζουμε αλλά όπως θέλει ο καλός Θεούλης μας.Η ζωή μας χωρίς εσένα δεν θα είναι ξανά η ίδια. Θα είναι όμως λίγο περισσότερο γεμάτη από την ανθρωπιά που νιώσαμε μαζί σου.
Νιώθουμε ένα βαθύ κενό στην καρδιά μας, ήσουν το πιο ζωηρό κουτάβι που μπήκες στο σπίτι μας , κάτασπρος σαν το γάλα , με τα όμορφα μαύρα ματάκια σου , με τη όμορφη ουρίτσα και μουσούδα και τα τέσσερα μικρά ποδαράκια σου.
Μας χάρισες αγάπη, αφοσίωση και στιγμές χαράς, αλλά «έφυγες» πολύ μικρός νωρίτερα από εμάς.
Έπαιζες με τα παιδάκια μας και ήσουν ο φύλακας τους δυστυχώς έγινες και άγγελος.
Ποτέ ξανά δεν θα έρθεις στο κρεβάτι μας για να μας ξυπνήσεις, σπρώχνοντάς μας ανυπόμονα με την υγρή μυτούλα σου ή γλείφοντας απαλά το πρόσωπό μας.
Δεν θα ξανακάνουμε ήρεμες βόλτες μαζί να τρέχεις να σε χαϊδέψουν τα παιδάκια, να κυνηγάς τις γάτες ή τα πουλιά και να γαβγίζεις "τζάμπα μάγκας" τα άλλα σκυλιά.
Δεν θα έρθεις στη πόρτα μας, κουνώντας την ουρά σου πέρα-δώθε και κλαψουρίζοντας χαρούμενα για να σε χαϊδέψουμε, να μας κοιτάς μες τα μάτια για ένα φιλάκι, έξτρα κοκαλάκι, μια λιχουδιά, ένα μπισκότο.
Σπιθάκο μας γλυκό μου αγόρι,
Το ξέρω τώρα ότι δεν πονάς τώρα είσαι καλά, ότι δεν έφυγες από αυτόν τον κόσμο, είσαι δίπλα μας, μας ακολουθείς χαρούμενος σε κάθε μας βήμα και συνεχίζεις να μας αγαπάς με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο από εκεί ψηλά, όπως το έκανες όταν ζούσες και ήσουν κοντά μας! Σε παρακαλώ τώρα που θα πας εκεί ψηλά στον ουρανό, δώσε δύο γλυκά φιλιά το δικό μου παιδί, τον Όλιβερ, το ξαδελφούλι σου και πες του ότι τον θυμόμαστε πάντα!! Να τρέχετε αγαπημένοι μαζί στα πράσινα λιβάδια, τα εκατοστάρια σας χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Όταν τελικά βρεθούμε και εμείς στον ουρανό, γνωρίζουμε ότι ήρθαμε στο σωστό μέρος γιατί πριν συναντηθούμε ξανά με τους συγγενείς και φίλους, εσείς τα δύο πολυαγαπημένα μας παιδιά και πιστοί φίλοι Όλιβερ και Σπίθα θα μας προϋπαντήσετε πρώτοι.
ΣΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ
¨Μας γέμισες τη ψυχή και λάμψανε τα χρόνια που ζήσαμε μαζί σου»…
η Θεία σου».
Καλό Ταξίδι !! Καλό παράδεισο μαζί με τους αγγέλους !!
Σπιθάκο μας σα αγαπάμε πολύ και θα μα λείψεις πολύ πολύ , δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ ποτέ !!!
Η τελευταία προσευχή του σκύλου που θα δακρύσει
