Αφιερωμένο στον μπαμπά μου Θωμά Λούκαρη, που έφυγε σε ηλικία 57 χρονών, στις 19 Ιούνη 1977, που από λαθος γραφτηκε 19 Μαΐου , όταν εγώ ήμουν 21 ετών.
Ορφάνεψε σε ηλικία 5 ετών κι από 2 γονείς και μεγάλωσε σε ένα ορφανοτροφείο κοντά στις Σέρρες,
με κατεύθυνση ζωική και γεωργικη.
Εχω ένα χειρόγραφο βιβλίο από τον ίδιο που το κρατώ σαν φυλαχτό.
🌹ΧΡΌΝΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΤΕΡΑ 🌹
Τι ευχές τώρα τάχα να σου πω
καλέ μου, γλυκιέ μου πατέρα
που δεν μπορώ πια να σε δώ
σαν πέταξες πουλί "εκεί πέρα".
Ψηλά κοιτάζω στον ουρανό
να δω πάλι την μορφή σου
στην αγκαλιά σου για να μπω,
να νιώσω την στοργή σου.
Ένιωθα για σένα περηφάνεια
για αυτά που 'χες κατορθώσει
ποτέ δεν σε λύγισε η ορφάνια
με την οποία είχες μεγαλώσει.
Μου έδωσες αγάπη και στοργή,
αυτήν, που ποτέ δεν είχες νιώσει
με 'μαθες ότι η αγάπη δυνατή
θεριά μπορεί να ημερώσει.
Ήσουν για μένα παρηγοριά
στη θλίψη και στον πόνο
έχω το βιβλίο σου κληρονομιά
μου αρκεί, αυτό νά'χω μόνο.
Ήσουν συμπονετικός πολύ
φτωχό άνθρωπο λυπόσουν
είχες την παλάμη ανοιχτή
κι όταν έδινες χαιρόσουν.
Όλη τη ζωή ήσουν ένα παιδί
σ' άρεζαν οι πλάκες, τ' αστεία
γιατί το γέλιο πάντα δίνει ζωή
χωρίς αυτό, η ζωή δεν έχει αξία.
Αυτά κι άλλα τόσα πολλά
κρατώ μες στην καρδιά μου
τις συμβουλές σου έχω φυλαχτά
σημαία και κληρονομιά μου
ΧΡΌΝΙΑ ΑΙΩΝΙΑ , ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
κι ένα συγνώμη θα σου ζητήσω
από την καρδιά και το μυαλό
ποτέ, μα ποτέ, δεν θα σε σβήσω!
Ελένη Helen Kalaitsidou
