Η φθινοπωρινή ισημερία είναι η αστρονομική στιγμή του χρόνου όπου η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είναι περίπου ίσες. Συμβαίνει όταν ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό, δηλαδή όταν περνάει από το νοητό σημείο που χωρίζει τον ουρανό σε βόρειο και νότιο ημισφαίριο.
Στο βόρειο ημισφαίριο, η φθινοπωρινή ισημερία συμβαίνει συνήθως γύρω στις 22–23 Σεπτεμβρίου, και σηματοδοτεί την αρχή του φθινοπώρου.
Στο νότιο ημισφαίριο, συμβαίνει γύρω στις 20–21 Μαρτίου, φέρνοντας το φθινόπωρο εκεί.
🌍 Συμβολικά, η φθινοπωρινή ισημερία συνδέεται με:
Ισορροπία (μέρα και νύχτα σε αρμονία).
Μετάβαση (από τη ζεστασιά και τη ζωντάνια του καλοκαιριού στη γαλήνη και την περισυλλογή του φθινοπώρου).
Συγκομιδή (παραδοσιακά, είναι η εποχή που γιορτάζεται η αφθονία της φύσης πριν τον χειμώνα).
🏵️Το παραμύθι της Ισημερίας 🏵️
Μια φορά κι έναν καιρό, εκεί που ο ουρανός συναντά τη γη, ζούσαν δύο αδελφές : η Μέρα και η Νύχτα.
Η Μέρα είχε μαλλιά χρυσά σαν τον ήλιο και έφερνε στους ανθρώπους ζεστασιά, γέλια και δουλειές.
Η Νύχτα φορούσε μανδύα με ασημένια άστρα και χάριζε όνειρα, ηρεμία και ξεκούραση.
Όλο τον χρόνο, η καθεμιά ήθελε λίγο παραπάνω χώρο. Η Μέρα μακρύτερη το καλοκαίρι, η Νύχτα πιο πλατιά τον χειμώνα. Μα δύο φορές τον χρόνο, συνέβαινε κάτι μαγικό: οι δρόμοι τους συναντιόντουσαν ακριβώς στη μέση.
Μια μέρα του Σεπτέμβρη, που οι σοφοί άνθρωποι ονόμασαν ισημερία, οι δυο αδελφές στάθηκαν αντικριστά για να μιλησουν.
"Ήρθαμε πάλι στην ισορροπία, σήμερα είμαστε ίσες", είπε η Μέρα χαμογελώντας , αφήνοντας το φως της να λάμψει απαλά.
Η Νύχτα έγνεψε, καθώς τ’ αστέρια της τρεμόπαιξαν στον ουρανό.
"Μοιράζουμε τον κόσμο δίκαια — ούτε πιο πολύ σκοτάδι, ούτε πιο πολύ φως.
Γιατί χωρίς εσένα δεν θα υπήρχα εγώ , ούτε δρόμοι για να βαδίζουν οι άνθρωποι. Χωρίς εμένα, δεν θα υπήρχαν όνειρα και θα ήσουν πάντα κουρασμένη . Είμαστε διαφορετικές, μα χρειαζόμαστε η μια την άλλη. Κι αυτό είναι πολύ όμορφο, " απάντησε η Νύχτα.
Κρατήθηκαν χέρι με χέρι και χαμογέλασαν. Τα φύλλα των δέντρων άρχισαν να πέφτουν, σαν να χόρευαν γύρω τους, και έντυσαν με χρυσό κόκκινες αποχρώσεις τη γη. Έτσι το φθινόπωρο ξεκίνησε με γλυκιά αρμονία.
Κι από τότε, κάθε φορά που έρχεται η ισημερία, οι άνθρωποι θυμούνται το μάθημα που τους χάρισαν η Νύχτα και η Μέρα:
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου
