Καλημέρα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι! Χαρούμενη και ευλογημένη Τρίτη
Παλιά δημοσίευση μου θύμισε πάλι το Facebook
https://www.facebook.com/share/v/1FXEzJmFu5/
🏵️Το Φθινόπωρο ήρθε! 🏵️
Το φθινόπωρο ήρθε σαν ήρεμη ανάσα.
Ο ήλιος χαμηλώνει το φως του και το σκορπίζει ζεστά, σαν να θέλει να μας καληνυχτίσει νωρίτερα.
Τα φύλλα παίρνουν χρυσές και κόκκινες αποχρώσεις, αφήνοντας σιγά-σιγά τα κλαδιά τους για να αγκαλιάσουν το χώμα.
Η δροσιά το πρωί μάς θυμίζει πως κάτι νέο ξεκινά, όχι με θόρυβο, αλλά με γλυκιά σιωπή.
ένα αίσθημα αποχωρισμού, αλλά και ηρεμίας.
Ζεστασιά από τα χρώματα, δροσιά στον αέρα,
μια μυστική υπόσχεση αλλαγής και αναγέννησης.
Το φθινόπωρο δεν είναι μόνο συναίσθημα, είναι και πράξη, ιδιαίτερα για τους γεωργούς. Είναι ο καιρός που η γη αλλάζει όψη και ο άνθρωπος την κοιτάζει με άλλα μάτια:
Το φθινόπωρο για τον γεωργό είναι ώρα ευχαριστίας και ελπίδας.
Οι καλοκαιρινοί καρποί μαζεύονται, τα αμπέλια γίνονται μούστος, τα χωράφια ξεκουράζονται.
Κι ύστερα, με την πρώτη υγρασία, σπέρνονται οι νέοι σπόροι.
Ο γεωργός κοιτά τον ουρανό, περιμένοντας τις βροχές σαν ευλογία·
ξέρει ότι το φθινόπωρο δεν είναι τέλος, αλλά αρχή του επόμενου κύκλου. 🌾🍇🌧️
Γιατί μετά το φθινόπωρο θα έρθει ο χειμώνας, η άνοιξη , το καλοκαίρι
✨ Οι εποχές εναλλάσσονται σαν κεφάλαια σε βιβλίο· καθεμιά με τον δικό της ρυθμό, με τις δικές της χαρές και δοκιμασίες.
🌸Το καλοκαίρι δίνει καρπούς,
🍂το φθινόπωρο σπόρους,
❄️ο χειμώνας υπομονή
🌱η άνοιξη αναγέννηση.
🌍Κι όλα ξαναρχίζουν,
όπως η γη που ποτέ δεν σταματά να αναπνέει.
🏵️Ο Γεωργός και οι Τέσσερις Εποχές 🏵️
Κάποτε ζούσε ένας γεωργός που αγαπούσε τη γη του σαν παιδί του. Κάθε πρωί έβγαινε στο χωράφι και μιλούσε με το χώμα, τα φυτά τα δέντρα και τον ουρανό.
Η Άνοιξη του έφερνε χαμόγελο· οι σπόροι έσκαγαν τη γη σαν μικρές υποσχέσεις ζωής. «Κράτησε ελπίδα», του έλεγε η Άνοιξη, «γιατί ό,τι φυτεύεις τώρα, αύριο θα ανθίσει».
Ύστερα ερχόταν το Καλοκαίρι, δυνατό και φωτεινό. Οι καρποί μεγάλωναν κάτω από τον ήλιο. «Δούλεψε με υπομονή», του ψιθύριζε το Καλοκαίρι, «και θα δεις τη γη να σε ανταμείβει».
Με το Φθινόπωρο, ο γεωργός γέμιζε αποθήκες και βαρέλια. Τα φύλλα έπεφταν σαν ευχαριστίες στο χώμα. «Μάθε να αφήνεις πίσω ό,τι τελειώνει», του έλεγε η εποχή, «και σπείρε ξανά για το αύριο».
Και τέλος ερχόταν ο Χειμώνας. Ο άνεμος, η βροχή και η σιωπή έμοιαζαν βαριές. Μα ο γεωργός ήξερε: «Αυτός είναι ο χρόνος της ανάπαυσης, για μένα και για τη γη».
Έτσι ο κύκλος συνεχιζόταν, και ο γεωργός έμαθε πως η ζωή μοιάζει με τις εποχές: γεμάτη αρχές, καρπούς, αποχωρισμούς και αναμονές. Κι εκείνος που αγαπά τη γη, βρίσκει μέσα της τη σοφία του κόσμου. 🌍✨
Το ποίημα μου Γλυκό μου Φθινοπωράκι σήμερα το έκανα τραγουδάκι θα το βρείτε στο κανάλι μου
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου
