Οι δύο αδελφές - Η Παιδεία και η Εκπαίδευση
Κάποτε, στην ίδια πόλη ζούσαν δύο αδελφές.
Η μία λεγόταν Εκπαίδευση.
Είχε το σπίτι της γεμάτο βιβλία, αριθμούς και διπλώματα.
Φορούσε λαμπρά ρούχα και όλοι τη θαύμαζαν, γιατί μιλούσε με λόγια περίπλοκα και ήξερε απαντήσεις για καθετί γραπτό.
Η άλλη λεγόταν Παιδεία.
Δεν είχε βιβλία ούτε τίτλους.
Είχε μόνο ένα απλό ραβδί και μια φλόγα στην καρδιά.
Τη συναντούσες να περπατά ανάμεσα στους ανθρώπους, να χαμογελά, να παρηγορεί,
να δείχνει τον δρόμο χωρίς να απαιτεί τίποτα.
Μια μέρα, η πόλη σκιάστηκε από μια συμφορά.
Ένα μεγάλο σύννεφο μίσους και απληστίας κάλυψε τους δρόμους, κι οι άνθρωποι άρχισαν να τσακώνονται, να λένε ψέματα, να μισούν ο ένας στον άλλον, να σκοτώνουν .
Έτρεξαν τότε στην Εκπαίδευση.
Εκείνη άνοιξε βιβλία, μίλησε για θεωρίες, για κανονισμούς και για νόμους. Μα οι ψυχές έμεναν άδεις κι οι καβγάδες δυνάμωναν.
Τότε στράφηκαν στην Παιδεία.
Εκείνη δεν είχε τιν λόγια να τους πει.
Αναψε τη φλόγα της καρδιάς της και την άπλωσε σαν φως. Έμαθε τους ανθρώπους να ακούνε, να αγαπούν το κάθε τι , να συγχωρούν, να σέβονται. Και σιγά σιγά το σύννεφο διαλύθηκε.
Κι έτσι κατάλαβαν όλοι πως η Εκπαίδευση γεμίζει το νου, μα η Παιδεία φωτίζει την ψυχή. Και χωρίς ψυχή, καμία γνώση δεν μπορεί να γίνει πράξη που να σώζει και να ενώνει.
