Όλοι δεν ήρθαν για πάντα στη ζωή σου να μείνουν,
κάποτε αγάπη, χαμόγελα, έρωτα ευτυχία σκορπίζουν,
κάποτε δόλο, ψευτιά και φθόνο σε γεμίζουν,
κι όταν φεύγουν την καρδούλα σου ραγίζουν.
Με σένα και στους πιο σημαντικούς νά'σαι ειλικρινής,
αυτός είναι κανόνας απαράβατος και άξιος κριτής,
μιας σχέσης προσφοράς παντοτινής κι αληθινής,
που πρέπει στη ζωή σαν φυλαχτό να την κρατείς.
Βάλε όρια, σ' ότι αυτοί επιθυμούν και απαιτούν,
για να μείνουν όσοι αξίζουν στη δική σου ζωή να ζουν,
για να μπορείς πάνω τους επάξια να στηριχτείς
και την αγάπη τους μέσα στην καρδιά να αισθανθείς.
Οι "δικοί σου" άνθρωποι τους φόβους σου διαλύουν,
με ανασφάλειες και πίκρες δεν σε φορτίζουν.
Αναμνησεις από καλές και κακές στιγμές να κρατάς
κι όταν επιστρέφουν στη μνήμη σου, να χαμογελάς!
Κράτα ό,τι αληθινό εσύ νιώθεις και πιστεύεις,
δώσε απλόχερα ότι μπορείς, τον ευτό σου μην πιέζεις,
μην ξεχνάς, ότι όσα δίνεις και δεν τα υπολογίζουν,
σε διαλύουν και το μυαλό στο σκοτάδι το βυθίζουν.
Κράτα στη ζωή ανθρώπους που σε ανεβάζουν ψυχικά,
αυτούς που είναι σχεδόν πάντα δίπλα σου ουσιαστικά
κι όχι απλούς κομπάρσους που κάνουν φασαρία,
μόνο έτσι η ζωή σου θα χει χαρά, γέλιο κι ευτυχία !
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ
