Ήταν τότε που η ζωή είχε ακόμη το άρωμα της νιότης, την εποχή της εφηβείας, όπου ο έρωτας έρχεται τόσο γλυκά κι απροσδόκητα, χωρίς να το το επιδιώξεις, χωρίς να τον προβλέψεις , σαν σπίθα φλογίζει την καρδιά, τραντάζει γη και ουρανό.
Εκείνη, μαθήτρια, γεμάτη όνειρα κι αθωότητα κι εκείνος μαθητής, λίγο μεγαλύτερος, με βλέμμα. φωτεινό, σχεδόν μαγικό κι ένα χαμόγελο που έσταζε μέλι
Συναντιόντουσαν τυχαία κάποιες φορές, στους δρόμους·. Τα βλέμματά τους ακουμπούσαν δειλά - δειλά το ένα με το άλλο. Ένα χαμόγελο ζεστό γεννιόταν αμέσως κι έσβηνε .
Ένα άγγιγμα σιωπής.
Δεν μίλησαν ποτέ ο ένας στον άλλον· για εκείνη έφτανε μόνο αυτή η στιγμή της συνάντησης
για να χτυπήσει η καρδιά της δυνατά και να γεμίσει η μέρα της με αισθήματα ερωτικά.
Κανείς δεν ήξερε το μυστικό της , μόνο οι προσευχές της και τα όνειρα της .
Εκείνος δεν υποψιάστηκε ποτέ τίποτε για τα αισθήματά της. Πώς να του το πει κορίτσι πράμα; Πώς να του ξεγυμνώσει την ψυχή της; Πώς μπορούσε να του πει ότι ήταν το πρώτο της καρδιοχτύπι; Ότι κάθε φορά που τον έβλεπε η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή; Ότι, χωρίς να το καταλάβει, τον κουβαλούσε μέσα της σαν μυστικό φως;
Έτσι, το κράτησε βαθιά φυλαγμένο. Δεν μίλησε ποτέ. Η ζωή τους σκόρπισε σε άλλα μονοπάτια. σε κόσμους μακρινούς, και διαφορετικούς , για σπουδές και μετά για δουλειές. .
Ο χρόνος κύλησε σαν ποτάμι αθόρυβο
Σπούδασε , έκανε επαγγελματική καριέρα όπως την ήθελε και η μοίρα έφερε στη ζωή τον άντρα της, έναν υπέροχο άνθρωπο, γεμάτο αγάπη, καλοσύνη κι ανθρωπιά που τον λάτρεψε κι έζησαν μαζί ερωτικές και οικογενειακές χαρούμενες στιγμές. Μα ο χρόνος μαζί του έφερε και χιόνια στα μαλλιά
Μισό αιώνα μετά, μια τυχαία φωτογραφία στα κοινωνικά δίκτυα τής τον έφερε ξανά μπροστά. Εκείνος πια σύζυγος, πατέρας, παππούς, με μια οικογένεια χαρούμενη ολόγυρα του, με ένα χαμόγελο ίδιο με το τότε, που φώτιζε το πρόσωπό του στην εφηβεία, ήταν ολοζώντανος με το ίδιο φωτεινό και ζεστό βλέμμα .
Μικρά διαμάντια κύλησαν πάνω στο κινητό της από χαρά. Ήταν ευτυχισμένος, γερός με πετυχημένη επαγγελματική καριέρα , με ευτυχισμένη οικογένεια , όπως ακριβώς του άξιζε .
Μα δίχως να το επιδιώξει , ξαφνικά οι μνήμες της ξεπήδησαν μια - μια απ’ το χρονοντούλαπο της ψυχής.
Η καρδιά της σκίρτησε.
Ξαναζωντάνεψαν εκείνοι οι δρόμοι, οι συναντήσεις, τα κλεφτά βλέμματα και οι σιωπές γεμάτες προσμονή. Το πρώτο καρδιοχτύπι, το άγνωστο «σ’ αγαπώ» που δεν ειπώθηκε ποτέ, το μυστικό που κουβαλούσε τόσα χρόνια σαν πολύτιμο φυλαχτό.
Δεν είχαν συναντηθεί ποτέ στ’ αλήθεια,
μα στην καρδιά της εκείνος έμεινε
για πάντα ο πρώτος,
κι ίσως ο πιο αγνός έρωτας,
που είχε ριζώσει βαθιά,
καθαρός και αθάνατος, σαν ακριβό μυστικό φυλαγμένο στο σεντούκι ψυχής.
Ο πλατωνικός έρωτας δεν ζητά ανταμοιβή.
Είναι σπίθα που καίει σιωπηλά, χωρίς να γίνεται φλόγα. Είναι βλέμμα που δεν χρειάζεται λέξεις, σκέψη που αρκείται στο όνειρο, ,στην
καρδιά που φυλάει έναν τόπο μυστικό
όπου η αγάπη μένει αγνή.
Δεν έχει ανάγκη το άγγιγμα·
αρκεί η παρουσία, ένα χαμόγελο,
ένα βήμα στον ίδιο δρόμο.
Κι όταν οι ζωές χωρίζουν,
μένει εκεί σαν σταγόνα φωτός,
να θυμίζει πως υπήρξε κάποτε κάτι
που δεν χάθηκε ποτέ στ’ αλήθεια.
Οι αγνοί, πλατωνικοί έρωτες που δεν καρποφόρησαν, είναι λουλούδια
που άνθισαν για λίγο στην ψυχή, αλλά δεν πρόλαβαν να ριζώσουν στη ζωή.
Έμειναν μυστικοί, φωτεινοί, άθικτοι από φθορά.
Η μοίρα άλλοτε σμίγει δρόμους κι άλλοτε τους χωρίζει,
αφήνοντας πίσω αναμνήσεις που γίνονται θησαυροί.
Κι ίσως γι’ αυτό τέτοιοι έρωτες
έχουν μια ιδιαίτερη αξία:
δεν μετριούνται σε χρόνια συνύπαρξης,
μα σε καρδιοχτύπια, σε σιωπές,
σε βλέμματα.
Γίνονται ανάμνηση,
σιωπηλή και άφθαρτη.
Ίσως να είναι η μοίρα που κρατάει
κάποιες αγάπες μακριά
από την πραγματικότητα,
για να τις φυλάξει καθαρές,
αιώνιες, απαλλαγμένες
από το βάρος της καθημερινότητας.
Η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις ,
δρόμους που δεν μπορούμε να προβλέψουμε· έρωτες που δεν καρποφόρησαν
κι όμως, κάθε ανεκπλήρωτος έρωτας
είναι ένα μυστικό φως μέσα μας.
Μας θυμίζει πως η καρδιά
μπορεί να χτυπήσει δυνατά
ακόμη και για όνειρα
που δεν έγιναν ποτέ πράξη.
---
Στροφή 1
Σε είδα μια μέρα στο δρόμο τυχαία,
κι η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.
Ήσουν το όνειρο, η γλυκιά παρέα,
μα δεν τόλμησα να σου πω γιατί.
Ρεφρέν
Το πρώτο καρδιοχτύπι μένει για πάντα,
σαν σημάδι βαθύ στην ψυχή.
Όσα χρόνια κι αν φύγουν δεν το ξεχνάς,
είναι αγάπη που ζει στη σιωπή.
Στροφή 2
Πέρασαν χρόνια, κι οι δυο μακριά,
μα ποτέ δεν σε βγάζω απ’ το μυαλό.
Ο χρόνος κύλησε κι ήρθε η χειμωνιά
το μυστικό μου κρατώ φυλαχτό.
Ρεφρέν
Το πρώτο καρδιοχτύπι μένει για πάντα,
σαν σημάδι βαθύ στην ψυχή.
Όσα χρόνια κι αν φύγουν δεν το ξεχνάς,
είναι αγάπη που ζει στη σιωπή.
Γέφυρα
Μια φωτογραφία σε φέρνει μπροστά μου,
με παιδιά, με εγγόνια, χαμογελάς.
Μα για μένα θα είσαι το πρώτο όνειρό μου,
το τραγούδι που μέσα μου τραγουδάς.
Τελικό Ρεφρέν
Το πρώτο καρδιοχτύπι για πάντα μένει
δεν σβήνει δεν χάνεται απ' την καρδιά
Ήσουν έρωτας αγνός που περιμένει
το άγγιγμα της ψυχή μου, στη γωνιά
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου
