Μεγάλη Εβδομάδα 2020 " μένουμε σπίτι "

Η καθημερινότητά μας άλλαξε με την πανδημία του ιού ,  στερούμαστε αυτές τις προσωπικές στιγμές ,  που ο καθένας μας τις θεωρούσε δεδομένες, τα παιδιά μας , τα εγγόνια μας, το καφέ  με φίλους, τη διασκέδασή μας, όμως άλλαξε όμως και την Εκκλησιαστική μας ζωή. 
  Έκλεισαν οι εκκλησίες μας, παρακολουθούμε τις λειτουργίες μέσω του διαδικτύου, δεν θα δούμε γνωστούς και φίλους στις κατανυκτικές ακολουθίες στις εκκλησίες μας και δεν θα κοινωνήσουνε φέτος, όχι από φόβο για μετάδοση του ιού μέσω της "Θείας Κοινωνίας" ,  που μόνο ζωή μπορεί να μας δώσει,  αλλά γιατί υπακούμε σε αυτά που μας λένε  οι ειδικοί επιστήμονες της ιατρικής, που ισχυρίζονται ότι μπορεί να διαδοθεί ο ιός στις διάφορες συναθροίσεις.  

 Αναγνωρίζουμε όλοι μας σήμερα, πόσο μεγάλη είναι η  αξία του θείου δώρου της υγείας και της ζωής  που μας χαρίζει ο Θεός κάθε μέρα που ξημερώνει. Για αυτό το θείο δώρο ο Χριστός μας, από την αγάπη Του για τον άνθρωπο, από Θεός έγινε άνθρωπος κρατώντας το Σταυρό του μαρτυρίου Του στον Γολγοθά, υπάκουσε μέχρι θανάτου για να μας χαρίσει την αιώνια Βασιλεία του.

«Μένουμε στο σπίτι μας για να προφυλαχτούμε από τον φονικό ιό κι να προφυλάξουμε και όλους τους συνανθρώπους μας" , αλλά απουσιάζουμε  από το "οίκον του Πατρός" μας.

Με πόνο ψυχής και όχι αβασάνιστα οι Ιεράρχες μας, για να προστατέψουν τη ζωή όλων μας, πήρανε την απόφαση και για το κλείσιμο των εκκλησιών για τη Μεγάλη Εβδομάδα Όμως αυτό  έγινε από αγάπη προς τους συνανθρώπους μας και από σεβασμό προς το πολύτιμο αγαθό της υγείας και της διατήρησης της ζωής.

Αυτό το διάστημα διάβασα πολλά σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από  ορισμένους από εμάς τους "αδελφούς Χριστιανούς",  οι οποίοι ίσως άθελά τους ή  από άγνοια ή από κακή πληροφόρηση ή παρεξήγηση, χρησιμοποίησαν τον εύκολο τρόπο της συκοφαντίας, της μυθοπλασίας και των ύβρεων και μας σκανδάλισαν, για να μας διχάσουν  και για να διασπάσουν  την ενότητα της Εκκλησίας. Πιστεύω κάποτε να ζητήσουν συγγνώμη.  Όμως και πάρα πολλοί ήμασταν εμείς   που παρακολουθούσαμε ζωντανά τις Θείες λειτουργίες από διάφορες εκκλησίες και μοναστήρια  και προσευχόμασταν. Αυτό θα κάνουμε και τη Μεγάλη Εβδομάδα , θα είμαστε όλοι παρόντες .

Θα προσευχόμαστε λοιπόν  από το σπίτι  τη Μεγάλη Εβδομάδα, στο Θεό της αγάπης, τον ιατρό των ψυχών να μας προστατέψει και να κάνει καλά αυτούς που ασθενούν, να βοηθήσει στο δύσκολο έργο των ιατρών, των νοσηλευτών και όλων εκείνων πού αγωνίζονται με αυτοθυσία για την αντιμετώπιση του μεγάλου αυτού προβλήματος, και για όλους τους εργαζόμενους που με κίνδυνο τη ζωή τους εργάζονται για να μην μας λείψει τίποτε.

 Όμως αυτό το διάστημα είδαμε  τη δύναμη και την αξία της αγάπης και της αλληλεγγύης από μερικούς από εμάς.

Για μας τους Χριστιανούς  το Πάσχα δεν είναι μόνο  η μία "αγία ημέρα".

Είναι η Ανάσταση είναι ολόκληρη η πίστη, το ήθος και ο πολιτισμός της Ορθοδοξίας. Πάσχα είναι κάθε Θεία Λειτουργία. Ανάσταση είναι κάθε ταπεινό εξωκλήσι, κάθε ιερός ναός είναι οι Άγιοι και οι Μάρτυρες της πίστεως μας, οι ιερές εικόνες πού προσκυνούμε, κάθε πράξη αγάπης και φιλανθρωπίας, που αναδίδουν το άρωμα της Αναστάσεως.

Γνωρίζουμε τι σημαίνει Ανάσταση, επειδή ξέρουμε τι θα πει Σταυρός. 

Δεν θα πάρουμε το «Άγιον Φως» το Πάσχα στην εκκλησία, θα ανάψουμε μόνοι μας τις λαμπάδες, θα βγούμε στα μπαλκόνια και θα  ψάλλουμε  όλοι μαζί το "Χριστός Ανέστη" και θα ανταλλάξουμε τις ευχές μέσω διαδικτύου ή τηλεφωνικώς, όμως θα ανοίξουμε όλοι τις καρδιές μας την φετινή  Νύκτα της Αναστάσεως για να μπει μέσα και να μας φωτίσει το ανέσπερο φως του Αναστημένου  Χριστού μας. 

Μένω στο σπίτι μου, εδώ θα κάνω τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, όχι μόνος αλλά μαζί με το Θεό, τη Θεοτόκο, τους Αγίους και όλους αυτούς πού αγαπώ και μ’ αγαπούν, και είμαι βέβαιη ότι η Χάρη του Θεού θα έρθει στο σπίτι μου και θα το μεταμορφώσει σε Εκκλησία. 

Φέτος το Πάσχα, θα είναι σίγουρο διαφορετικό λοιπόν, θα αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον με τα μάτια μας, περιμένοντας να μπορέσουμε να αγκαλιαστούμε και πάλι όπως πριν.

Καλή Ανάσταση,  Χριστός Ανέστη και Χρόνια πολλά και Ευλογημένα " εύχομαι σε όλους  και προσεύχομαι  στο Θεό αυτή  η πανδημία να ξεπεραστεί και να επουλωθούν οι πληγές όλων των ανθρώπων, να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί παρόντες πολύ γρήγορα με όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα που τόσο πολύ μας έλειψαν .
Τα καλύτερα θα έρθουν.  

  

Ένα υπέροχο ταξίδι στη Βέροια

 

Ένα υπέροχο αφιέρωμα στη Βέροια,  στην πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα σας αφιερώνω, για να τη γνωρίσετε καλύτερα ανοίξτε τη δημοσίευση μου " Ένα υπέροχο ταξιδι στη Βέροια " από το προσωπικό μου ιστολόγιο 

💗Βέροια 💗

Βέροια γενέτειρά μου,  πόλη μου αγαπημένη 

του Μεγα Αλέξανδρου πόλη ιερή και δοξασμένη

του Βασιλιά Φιλίππου είσαι η φημισμένη πατρίδα ,

στη Μακεδονία ξακουστή, λάμπεις σαν ηλιαχτίδα.

Του Μέγα Αλέξανδρου του Βασιλιά είσαι το θρέμμα 

που φόρεσαν της Μακεδονικής γης το στέμμα.

Μες στις βουνοκορφές του Βερμίου ο ήλιος σου ανατέλλει,

στου Αλιάκμονα τις εκβολές τη νύχτα  λούζεσαι σαν αστέρι .

Χιλιάδες χρώματα κι αρώματα  εσένα σε στολίζουν 

με δάκρυα τα μάτια στάζουν, όταν σε  αντικρίζουν! 

Στου Αποστόλου Παύλου το βήμα όσοι το προσκυνούνε

τάματα κάνουν και με προσευχές τη Χάρη Του υμνούνε

Με χίλιες ευλογίες τους τα σπίτια  σου πλημμυρίζουν 

όταν του κάμπου σου οι ροζ Ροδακινιές ανθίζουν.

Του Αλιάκμονα τα γαργαρένια νερά με καλά σε ευλογούνε

Σαράντα οκτώ εκκλησιές το θέλημα Του Θεού υμνούνε

Της Μπαρμπούτας τα νερά, αγάπης μυστικά σε ψιθυρίζουν

και του Τριπόταμου κελαρυστά νερά σε γλυκοκοιμίζουν.

Οι δεκαέξι μαχαλάδες στολίζονται με τ' αρχοντικά σου

τα αρχαιολογικα ευρήματα δείχνουν την ιστορική ομορφιά σου.

Η  συνοικία σου η Κυριώτισσα με  βυζαντινές εκκλησίες 

έχει υψηλής τέχνης διάκοσμο από θαυμάσιες αγιογραφίες,

με τα λαβυρινθώδη καλντερίμια σου εντυπωσιάζεις 

με όρκους αγάπης παντοτινής, βαριά αναστενάζεις.

Η  Εβραϊκή συνοικία με την Εβραϊκή  συναγωγή  

αποτελεί χώρος  λατρείας στων Εβραίων τη ψυχή 

Όλος ο τόπος είναι γεμάτος με πολιτισμό κι ιστορία 

όποιο σοκάκι κι αν διαβείς, νιώθεις μεγάλη ευλογία!

Στον Άγ. Αντώνιο Θαυματουργό τάματα κάθε μέρα κάνω

να έχει γέρους φίλους και συγγενείς που αγαπάω

με του Χοχλιούρου το Ραβανί το στόμα μου να γλυκάνω 

από την πίκρα την πολύ όταν  θέλω να γιάνω! 

Τέτοια πόλη όπου κι αν ψάξεις, δεν πρόκειται να βρεις,

γι’ αυτό ταξίδεψε όσο πιο γρήγορα μπορείς 

να δεις τις αμέτρητες κι υπέροχες ομορφιές του, 

ένα ταξίδι μαγευτικό να απολαύσεις με τις διαδρομές του!

ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ Helen Kalaitsidou

Εγώ γεννήθηκα σε μια όμορφη και ιστορική πόλη της Κεντρικής Μακεδονίας τη Βέροια.  Μεγάλωσα μέσα στις γειτονιές με τα όμορφα καλντερίμια και τις στέγες που άγγιζαν η μια την άλλη, εκεί όπου παίζαμε ξένοιαστα σαν παιδιά , περνώντας από τη μια αυλή του σπιτιού στη διπλανή, αφού όλες είχαν ανάμεσά τους κρυφά περάσματα . Εκεί όπου σαν έφηβοι κάναμε τις βόλτες μας και τις νεανικές μας τρέλες.

ΚΤΙΡΙΟ ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

Σήμερα είναι μια σύγχρονη πόλη, η οποία, όμως, διατηρεί τις ιστορικές γειτονιές και πολλά από τα σπουδαία μνημεία της που αξίζει να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία της.

Ας μοιραστούμε λοιπόν μαζί ένα παραμύθι που το ξετρυπώνεις πίσω από την αχλή εκατοντάδων αιώνων …Μια γλυκιά ιστορία, ένα γοητευτικό ταξίδι πίσω στο χρόνο, μια γνωριμία με τον ιστορικό πλούτο της περιοχής μου, αλλά και μια εκπαιδευτική βόλτα σε αυτήν την περιοχή απ’ όπου ξεκίνησε ο Μέγας Αλέξανδρος, την πορεία του στον Κόσμο και όπου ήταν η έδρα του.

Είμαι σίγουρη θα σας μαγέψει ένα ταξίδι 4000 ετών, όπου άνθρωποι με διαφορετικούς  πολιτισμούς, θρησκείες, γλώσσες, ύφαναν το πιο όμορφο χαλί και το στρώσανε σε κάμπους, βουνά, ποτάμια, σπονδή σε Θεούς κι Ανθρώπους….

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Βασίλισσα Βεργίνα που κρυφά απ’ τις υπόγειες στοές έβγαινε στον Τριπόταμο για να λούσει τα μακριά μαλλιά της κι ύστερα ανέβαινε στο λόφο για ν’ αγναντέψει τους Κήπους του Μήδα και να πάει στη Βέροια για να ξεφύγει από τους εχθρούς της.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ 

Η Βέροια σύμφωνα με τον ιστορικό Γ. Χιονίδη, ο συγγραφέας του 6ου αιώνα μ.Χ. Στέφανος Βυζάντιος διέσωσε δύο εκδοχές του Θεαγένη για την προέλευση του ονόματος της πόλης. Κατά την πρώτη εκδοχή, τη Βέροια έκτισε ο Φέρωνας και οι Μακεδόνες μετέτρεψαν το «β» σε «φ», όπως το Φάλακρον εις Βάλακρον. Κατά τη δεύτερη εκδοχή η ονομασία της Βέροιας, και περισσότερο αποδεκτή, οφείλεται στο όνομα της κόρης του βασιλιά Βέρητα, Βέροιας.

Σύμφωνα με άλλες γλωσσολογικές μελέτες, η κατάληξη -ροια είναι παράγωγο του ρήματος ρέω και προσδίδεται σε πόλεις πλούσιες σε υδάτινα αποθέματα, πράγμα το οποίο ισχύει για την περιοχή της Βέροιας, ενώ το ρήμα φέρω στην αρχαία ελληνική ενέχει και την έννοια είμαι πλούσιος σε κάτι.
Σύμφωνα με τη μυθολογία η Βέροια είναι κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδος, ή κόρη του Αδώνιδος και της Αφροδίτης. Η πόλη λέγεται ότι κτίστηκε από το Μακεδόνα στρατηγό Φέρωνα, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομά του. Κατά την εκδοχή της μακεδονικής μυθολογίας η πόλη κτίστηκε από το βασιλιά Βέρητα, ο οποίος της έδωσε το όνομα της μιας από τις κόρες του. Τα ονόματα των γόνων του βασιλιά ήταν Βέροια, Μίεζα και Όλγανος και Ορέστης.

Την ονομασία Βέροια πήραν από τη μακεδονική μητρόπολη πολλές πόλεις του κόσμου, όπως η Βέροια ή Βερόη της Θράκης (πλέον Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας), το μετονομασθέν Χαλέπι της Συρίας, τα Βέρρια ή Βέρροια της Λακωνίας, η Berea του Οχάιο των Η.Π.Α. (και άλλοι οικισμοί της Αμερικής), μια συνοικία του Γιοχάνεσμπουργκ της Αφρικής, κ.ά. 

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Πρώτοι κάτοικοι της Βέροιας θεωρούνται οι Βρύγες, ένα πελασγικό φύλο. Κατά μία εκδοχή οι Βρύγες ήταν έθνος Θρακικό, οι οποίοι σε Φρύγες μετονομάσθηκαν όταν μετανάστευσαν στην Ασία. Τους Βρύγες διαδέχονται οι Αχαιοί, οι οποίοι εκτοπίστηκαν από τους Μακεδόνες που ήταν δωρικής καταγωγής. Έτσι η Βέροια έγινε Μακεδονική από τον 9ο π.Χ. αιώνα, μέχρι το 168 π.Χ., οπότε κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Η πόλη ήταν η δεύτερη σε σπουδαιότητα του μακεδονικού κράτους μετά την πρωτεύουσα Αιγές (σημερινή Βεργίνα). Θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι οι Αντιγονίδες, των οποίων η δυναστεία διαρκεί από το 294 π.Χ. ως το 168 π.Χ. καταγόταν από τη Βέροια. Ο Απόστολος Παύλος και ο Σίλας κήρυξαν στη Βέροια. Ο Λουκιανός το 145 περίπου μ.Χ. αναφέρει την Βέρροιαν ως πόλιν της Μακεδονίας μεγάλην και πολυάνθρωπον.

Μετά τον μεσαίωνα η Βέροια εξακολούθησε να είναι μία από τις πιο σημαντικές πόλεις της Μακεδονίας. Αυτό το οφείλει και πάλι στην επίκαιρη και οχυρή της θέση, καθώς και στο ακμαίο εμπόριό της. Διακρίθηκε λοιπόν σαν θρησκευτικό, στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο. Γι' αυτό και αποτέλεσε ιδιαίτερο «θέμα». Τον έντονα Βυζαντινό της χαρακτήρα τον διακρίνουμε ακόμη και σήμερα στις περισσότερες από τις 48 εκκλησίες, που εξακολουθούν να σώζονται, και στις οποίες οφείλει τον τίτλο «Μικρή Ιερουσαλήμ». Τα στοιχεία όμως που συντελούν στην προβολή της, τα ίδια αυτά στοιχεία αποτελούν και την διαρκή πληγή της. Προσελκύουν όλους τους κατακτητές και τους επιδρομείς, που κατά καιρούς έκαναν την εμφάνισή τους στη Μακεδονία. Την περίοδο αυτή, για μικρά χρονικά διαστήματα, την πόλη κατέλαβαν: Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Ούνοι, Άβαροι, Σλάβοι, Σαρακηνοί πειρατές, Βούλγαροι, Νορμανδοί, Φράγκοι και Σέρβοι.

Η οριστική άλωση της Βέροιας από τους Τούρκους έγινε πιθανόν το Μάρτη ή τον Απρίλη του 1430 ή μεταξύ των ετών 1448 - 49. Σύμφωνα με την παράδοση η πόλη δεν παραδόθηκε στους Τούρκους, αλλά πολιορκήθηκε και μετά από προδοσία έγινε η άλωσή της. Σύμφωνα με την παράδοση, ένας ξυλοκόπος (αυτοί κρατούσαν τα κλειδιά της πόλης), που έφερε το παρατσούκλι Χατζηκατβίας, οδήγησε τους Τούρκους μέσα στην πόλη από αφύλακτη είσοδο του τείχους, η οποία βρισκόταν στη συνοικία που σήμερα (από τότε) ονομάζουμε «Γιολά Γκελντί», δηλαδή, δρόμος από όπου μπήκαν. Το Χατζηκατβία, μετά το θάνατό του, οι Τούρκοι τρεις φορές τον έθαψαν και η γη δε δεχόταν το σώμα του. Κατά την ίδια παράδοση, ένας γέροντας είπε να σφάξουν ένα σκυλί και να το θάψουν μαζί του. Έτσι, η γη τον δέχθηκε, όπως δέχεται τα σκυλιά. Η μανία των Τούρκων ήταν μεγάλη καθώς μπήκαν στην πόλη. Πολλοί κάτοικοι βρήκαν τραγικό θάνατο, ενώ τους άρχοντες της πόλης και το Μητροπολίτη Αρσένιο κρέμασαν στον πλάτανο έξω από τη Μητρόπολη. Ο πλάτανος που σώζεται και σήμερα , έχει χαρακτηρισθεί ιστορικό μνημείο.
Το 1904, οι Μακεδόνες που ζουν με την ελπίδα της απελευθέρωσης, μπλέκονται σ' ένα τριμέτωπο Αγώνα. Οι Μακεδόνες έχουν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους κατακτητές, τους Βούλγαρους Κομιτατζήδες και τους Ρουμάνους. Είναι ο Μακεδονικός Αγώνας. Για τις ανάγκες του Αγώνα ιδρύθηκε στη Βέροια το «Εθνικό Κομιτάτο» με πρόεδρο τον πρόκριτο της πόλης Αναστάσιο Σιορμανολάκη, που έστησε το αρχηγείο του στο Μακροχώρι. Ελληνικά ανταρτικά σώματα ξεκινούν τη δράση τους στην περιοχή της Βέροιας και ιδίως στη λίμνη των Γιαννιτσών, γνωστή την εποχή εκείνη σαν «Βάλτος». Έτσι τελικά η Βέροια απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό το 1912 και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό κράτος.

περισσότερα εδώ

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ -ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ-ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

ΑΛΙΑΚΜΟΝΑΣ

ΤΡΙΠΟΤΑΜΟΣ

 Η Βέροια πρωτεύουσα της Π.Ε.  Ημαθίας είναι κτισμένη στους πρόποδες του Βερμίου και κοντά και δίπλα της ζουν και « δρουν» εδώ και αιώνες ακατάπαυτα, δυο ποτάμια, ο μεγάλος Αλιάκμονας και ο μικρός Τριπόταμος για να διαμορφώσουν το τοπίο καταπράσινο.  Η παρουσία των δύο ποταμών στην πορεία της πόλης είναι καταλυτική, γιατί 
της εξασφάλιζαν την ύδρευση και την άρδευση, την ενέργεια από τις υδατοπτώσεις. 

Ήταν η δεύτερη σημαντικότερη πόλη, μετά τις Αιγές, στα χρόνια ακμής των αρχαίων Μακεδόνων. Από τον 11ο ως τον 14ο αιώνα υπήρξε η τρίτη σπουδαιότερη πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετά την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη. Αδιάψευστος μάρτυρας της ακμής της αποτελεί ο εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός βυζαντινών και μεταβυζαντινών ναών με πανέμορφες τοιχογραφίες (σήμερα σώζονται οι 48 από τους 72), που της χάρισε το προσωνύμιο "Μικρή Ιερουσαλήμ"
Οι εκκλησίες της Βέροιας 

ΟΙ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΙΑΣ

Η Χριστιανική Συνοικία Κυριώτισσα

Η Κυριώτισσα, με τα λαβυρινθώδη στενά καλντερίμια της και αδιέξοδα, ψηλά κτίρια, αρχοντικά και αυλές με ψηλό περίβολο φέρνουν στο νου τα παραδοσιακά σπίτια της Βαλκανικής του 18ου και 19ου αιώνα. Πίσω από τους ψηλούς αυλόγυρους και δίπλα στα σοκάκια ξεπροβάλλουν μικρές λιθόκτιστες εκκλησίες. Η συνοικία απαριθμεί πολλές χριστιανικές και βυζαντινές εκκλησίες. Η Κυριώτισσα ακολουθεί το αρχιτεκτονικό στυλ της Μπαρμπούτας με τα σαχνισιά, τους ορόφους με τις έντονες προεξοχές, τα επάλληλα παράθυρα και τους φεγγίτες, τους ξυλόπηκτους τοίχους και τις βαριές πόρτες. Πολλά από τα διατηρητέα σπίτια έχουν αναπαλαιωθεί και έχουν μετατραπεί σε χώρους αναψυχής και διασκέδασης. Στην περιοχή διατηρείται ένας σημαντικός αριθμός βυζαντινών και μεταβυζαντινών ναών.

Ανάμεσα στα κτίρια ξεχωρίζει το αρχοντικό Σαράφογλου, ένα από τα πιο παλιά αρχοντικά της Βέροιας, χτισμένο στα μέσα του 18ου αιώνα όπου σήμερα λειτούργει ως λαογραφικό μουσείο. Ένα άλλο εντυπωσιακό κτίριο είναι το αρχοντικό Βλαχογιάννη, με την έντονα οχυρωματική όψη και τα ξύλινα φορούσια του. Πριν βγούμε στην οδό Μητροπόλεως και στο επιβλητικό κτίριο του Δημαρχείου, δίπλα στη Κυριώτισσα βρίσκεται το Βυζαντινό Μουσείο, ένα βιομηχανικό κτίριο του 20ου αιώνα που μετατράπηκε σε μουσείου όπου προβάλλεται η ιστορία της περιοχής κατά τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους.

Παραδοσιακή συνοικία Παναγία Δεξιά!

Στα μέσα του 19ου αιώνα η πόλη είχε 16 «μαχαλάδες». Καθ’ όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας τα εμπορικά καταστήματα ήταν συγκεντρωμένα στη Βυζαντινή αγορά, στο παζάρι. Οι πιο γνωστές από αυτές που διασώζονται σήμερα είναι η εβραϊκή και η χριστιανική. Μαζί με αυτές, πολυάριθμες χριστιανικές και μουσουλμανικές συνοικίες συνέθεταν τον αστικό ιστό εκείνης της εποχής. Έλληνες, Τούρκοι, Εβραίοι και αθίγγανοι κατοικούσαν στους περιμαντρωμένους μαχαλάδες της διατηρώντας τα δικά τους έθιμα και συνήθειες.

Η διατηρητέα αυτή συνοικία της Βέροιας αναπτύσσεται κατά μήκος του ποταμού Τριποτάμου, ακριβώς δίπλα από την κεντρική αγορά της Βέροιας. Σε αντίθεση με άλλες παραδοσιακές συνοικίες της Βέροιας, ελάχιστοι ναοί υπάρχουν εδώ, όπως ο ενοριακός ναός της Παναγίας Δεξιάς και οι ναοί του Αγ. Νικολάου και της Αγ. Παρασκευής. Ο ναός της Παναγίας Δεξιάς χτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στη θέση παλαιότερου ναού του 14ου αιώνα από τον οποίο σώζονται μόνο τμήμα της κόγχης του ιερού και της ανατολικής όψης με τοιχογραφίες.

Η παραδοσιακή Εβραϊκή συνοικία ή αλλιώς Μπαρμπoύτα, βρίσκεται δίπλα στον ποταμό Τριπόταμο στη δυτική πλευρά της πόλης. Λέγεται, μάλιστα πως οι εβραίοι κατοίκησαν αυτήν την περιοχή, ήδη από την εποχή του Αποστόλου Παύλου. Η περιοχή είναι χτισμένη με μια καθαρά αμυντική πολεοδομική συγκρότηση και είναι απομονωμένη και περίκλειστη, με λιθόστρωτα σοκάκια και τα επιβλητικά αρχοντικά, ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει το πέτρινο κτήριο της παλιάς Εβραϊκής συναγωγής με τον πλούσιο και περίτεχνο εσωτερικό διάκοσμο.

Η συνοικία βρίσκεται δίπλα στην τοποθεσία Μπαρμπούτα, που οφείλει το όνομά της σε μία βρύση στην περιοχή η οποία διατηρείται ακόμα και σήμερα. Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου οι δύο περιοχές ταυτίστηκαν έως ένα βαθμό στη συνείδηση του κόσμου. Τοποθετείται βορειοδυτικά στο χάρτη της πόλης, πλάι στον ποταμό Τριπόταμο.

 Τα σπίτια της συνοικίας είναι χτισμένα το ένα δίπλα από το άλλο, δημιουργώντας ένα κλειστό τρίγωνο με μόνα ανοίγματα την στοά κάτω από τα σπίτια της οδού Μεραρχίας, η οποία οδηγεί στην Εβραϊκή Συναγωγή και με το δεύτερο άνοιγμα να βρίσκεται αντιδιαμετρικά απέναντι από το πρώτο.

Μέχρι σήμερα διατηρούνται πενήντα παλιά σπίτια μακεδονικής αρχιτεκτονικής και σε ορισμένα από αυτά υπάρχουν ακόμα οι εβραϊκές επιγραφές. Τα σπίτια και η συναγωγή της συνοικίας αναστηλώθηκαν το 1977, μέσω ειδικού προγράμματος του Δήμου Βέροιας, με την αρωγή εβραϊκών οργανισμών.

Στην δυτική όχθη του Τριποτάμου, βρισκόταν το εβραϊκό νεκροταφείο, απέναντι από την Μπαρμπούτα, στα 500 μέτρα. Η Εβραϊκή Συναγωγή, που στέκεται στην βορειοδυτική πλευρά της συνοικίας δίπλα στην όχθη του Τριποτάμου, επισκευάστηκε το 1850 με σουλτανικό φιρμάνι, ενώ σε αυτήν συναντάμε αρχιτεκτονικά στοιχεία προγενέστερων συναγωγών της Θεσσαλονίκης.

Το Βήμα (Τεβά) βρίσκεται στο κέντρο του χώρου, περιτριγυρισμένο από τέσσερις κίονες, το Ιερό (Εχάλ), πάλι, τοποθετείται στον ανατολικό τοίχο της συναγωγής. Το πάτωμα αποτελείται από ξύλινες σανίδες, ενώ στο κέντρο δεσπόζουν μωσαϊκά διακοσμητικά πλακάκια. Ο θρησκευτικός λουτρώνας (μικβέ) διασώζεται στο πίσω μέρος μέχρι και σήμερα.

Η πλατεία Ωρολογίου,

η πιο χαρακτηριστική πλατεία της πόλης με το διώροφο κτίριο του Δικαστικού Μεγάρου, πίσω του είναι ο εντυπωσιακός πύργος από την οχύρωση της πόλης, που οδηγεί  στη Μπαρμπούτα μέσα από το «μονοπάτι της βασίλισσας Βεργίνας».

Το καταπράσινο πάρκο Εληάς, στο κεντρικότερο σημείο της πόλης ενδείκνυται για έναν όμορφο και ήρεμο περίπατο, ενώ πλάι στο πάρκο, εκτείνεται και το κατάφυτο Πάρκο Αγίων Αναργύρων.

Από το " Μπαλκόνι της Βέροιας"  μπορείς να αγναντέψεις τον Κάμπο της Βέροιας, τους "Κήπους του Μήδα".  Μπορεί η Ιαπωνία αναμένει το ξύπνημα της άνοιξης με το διάσημο Ηanami και τις ανθισμένες κερασιές, αλλά στη Βέροια, μεταμορφώνεται μαγικά από τις χιλιάδες ανθισμένες ροδακινιές.   Κάθε χρόνο συμβαίνει ένα φαινόμενο μοναδικό στην ελληνική ύπαιθρο. Το διάστημα από τις αρχές μέχρι τα τέλη Μαρτίου, ο  κάμπος της Ημαθίας μεταμορφώνεται από τις χιλιάδες ανθισμένες ροδακινιές σε μια απέραντη ροζ θάλασσα.   Η ροδακινιά, στις παραδόσεις της Ανατολής, θεωρείται «το Δέντρο της Ζωής του Επίγειου Παραδείσου» που παρέχει στους ανθρώπους ζωή και χαρά. Τα άνθη της ροδακινιάς, συμβολίζουν την άνοιξη, την αναγέννηση και ως συνέπεια τη γονιμότητα, ενώ έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης μεγάλων ζωγράφων, όπως ο Βαν Γκογκ    Η περιοχή  γιορτάζει κάθε χρόνο το μοναδικό αυτό φαινόμενο με εκδηλώσεις από του τουριστικό οργανισμό Βέροιας.   Εκτός από τον ετήσιο διαγωνισμό φωτογραφίας, μια βόλτα με ποδήλατα στην καρδιά του κάμπου διοργανώθηκε σήμερα.   Οι συμμετέχοντες συναντήθηκαν σήμερα το πρωί στο πάρκο Ελιάς και απόλαυσαν μια πανέμορφη διαδρομή μέσα στις ανθισμένες ροδακινιές. 

Στην πόλη θα βρείτε και ένα ιστορικό μνημείο που αποτελεί την πηγή του θρησκευτικού τουρισμού στην πόλη.

Το Βήμα του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος επισκέφτηκε τη Βέροια δύο φορές (το 50-51 μ.Χ. και το 57 μ.Χ), βρίσκεται σε καταπράσινο χώρο κοντά στην πλατεία Ρακτιβάν και είναι διακοσμημένο με ψηφίδες. Εκεί κάθε Ιούνιο διεξάγονται εορταστικές εκδηλώσεις ονομαζόμενες «Παύλεια».

Το διατηρημένο τμήμα ρωμαϊκής οδού στην οδό Μητροπόλεως και τα αξιόλογα οθωμανικά μνημεία (οι δίδυμοι λουτρώνες, το Ορτά Τζαμί, το Μεντρεσέ Τζαμί και το Μαχμούτ Τζελεπή Τζαμί Χουνκιάρ τζαμί, το Καζακτσί και Ορτά τζαμί) που βρίσκονται ανάμεσα στις διάφορες εκκλησίες της πόλης θα βρείτε και τζαμιά, αφού πολλές από τις παλιές εκκλησίες μετατράπηκαν σε τούρκικους χώρους λατρείας με την εγκατάσταση των Τούρκων στη Βέροια τον 15ο αιώνα, με το να είναι μερικά από αυτά.

Το Ναό της Παλαιάς Μητρόπολης χτισμένη τη δεκαετία 1070-1080, έναν από τους μεγαλύτερους μεσοβυζαντινούς ναούς των Βαλκανίων, με εντυπωσιακό τοιχογραφικό διάκοσμο του 13ου και 14ου αιώνα.

Κατά τη διάρκεια της απόδρασής σας στη Βέροια μπορείτε, επίσης, να επισκεφτείτε τον Αρχαιολογικό Χώρο Αγίου Παταπίου, που αποτελούσε το κέντρο της αρχαίας, αλλά και της παλαιοχριστιανικής Βέροιας.

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο φιλοξενούνται ευρήματα από τη Βέροια και άλλους αρχαιολογικούς χώρους του νομού (χωρισμένα σε τρείς αίθουσες), τα οποία χρονολογούνται στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εκθέματα από την ανασκαφή στη Νέα Νικομήδεια (9 χλμ. ΒΑ) όπου εντοπίστηκε ένας από τους αρχαιότερους μόνιμους οικισμούς στην Ευρώπη (νεολιθικής εποχής).

Το Βυζαντινό Μουσείο στεγάζεται σε τριώροφο διατηρητέο βιομηχανικό κτίριο (“Μύλος του Μάρκου”) του 1911, με κάθε όροφο να αποτελεί ξεχωριστή θεματική ενότητα της μόνιμης έκθεσης. Φιλοξενεί ευρήματα και βυζαντινούς θησαυρούς από τη περίφημη συλλογή της Βέροιας (τοιχογραφίες από βυζαντινούς ναούς και αρχοντικά, παλαιοχριστιανικά ψηφιδωτά δάπεδα, γλυπτά, μαρμάρινες επιγραφές κ.α.).

Το Βλαχογιάννειο Μουσείο (σήμερα λειτουργεί και ως Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα), 

Το Λαογραφικό Μουσείο Σαράφογλου , το Μουσείο Εκπαίδευσης «Χρίστος Τσολάκης, ενώ αξίζει μια επίσκεψη στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη μια από τις πλέον σύγχρονες και δραστήριες στην Ελλάδα, με διεθνείς βραβεύσεις και αναγνώριση.

Επειδή η γνωριμία με έναν τόπο δεν περιορίζεται μόνο στα μνημεία και τα αξιοθέατά του, δεν θα παραλείψω να πω και τις γαστρονομικές προτάσεις της περιοχής. 

Η Βέροια φημίζεται για το ρεβανί της που είναι και το παραδοσιακό γλυκό, αλλά και για τους σιροπιαστούς λουκουμάδες της, που αν δεν αγοράσετε σε κάποιο ζαχαροπλαστείο, θα σας βρουν σίγουρα ως κέρασμα μετά το φαγητό σε κάποιο εστιατόριο ή ταβέρνα. 

Η κουζίνα της Βέροιας δύσκολα θα σας αφήσει παραπονεμένους, αφού οι παραδοσιακές της πίτες με γέμιση πράσου, τυριού ή χόρτων και το αλμυρό μπάτζο (είδος τυριού), αλλά και τα κρεατικά της, με την τηγανιά, τα μπαρμπούρια (κεφτεδάκια), το χοιρινό με σέλινο κ.ά. δίνουν πολλές γευστικές επιλογές. Για να μπείτε… βαθιά στο κλίμα, δοκιμάστε το πιο γνωστό πιάτο της περιοχής, τον φασουλονταβά, δηλαδή φασόλια στο φούρνο.

Έξω από την πόλη
Λίγο πιο έξω από τη Βέροια, είναι ευκαιρία να επισκεφτείτε και τη Βεργίνα όπου ανακαλύφθηκε και ο αρχαίος τάφος του Βασιλιά Φιλίππου Β' και να δείτε το σύγχρονο υπόγειο μουσείο της, με εκθέματα από όλη την ιστορία της Μακεδονίας.

 Στη θέση της σημερινής Βεργίνας, στις υπώρειες των Πιερίων, βρισκόταν η πρώτη αρχαία πρωτεύουσα του Μακεδονικού Βασιλείου, οι Αιγές. Η ανασκαφή του καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικου και των συνεργατών του στη Μεγάλη Τούμπα το 1977 έφερε στο φως τη μεγαλύτερη αρχαιολογική ανακάλυψη του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και μία από τις σημαντικότερες όλων των εποχών. Ο πλούτος των ευρημάτων είναι ανυπολόγιστος και σπάνιας αρχαιολογικής και ιστορικής σημασίας, με αποτέλεσμα η επικράτεια των μακεδόνων βασιλέων, ο τόπος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, της Ευρυδίκης και της Ολυμπιάδας, να ανακηρυχθεί το 1996 από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς

Στο Μουσείο Βασιλικών Τάφων, μια εντυπωσιακή υπόγεια κατασκευή η οποία εξωτερικά έχει τη μορφή του χωμάτινου τύμβου, εκτίθενται τα σημαντικότερα κινητά ευρήματα και οι αριστουργηματικές τοιχογραφίες που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους. Ξεχωρίζει ο μεγαλοπρεπής τάφος του Φιλίππου Β’ και η περίφημη χρυσή λάρνακα.

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου, περίπου 25 χιλιόμετρα από τη Βέροια, στον οικισμό Κάτω Βέρμιο. Αποτελεί, μάλιστα, το πρώτο οργανωμένο κέντρο χιονοδρομίας στην Ελλάδα.

ΣΕΛΙ

Σε μικρή απόσταση από τη Βέροια βρίσκεται το φράγμα του Αλιάκμονα. Ο Αλιάκμονας είναι το μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι της Ελλάδας (περίπου 322 χιλιόμετρα) που πηγάζει εντός των ελληνικών συνόρων (μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες για τον Αλιάκμονα εδώ).

Για να φτάσετε στο φράγμα του Αλιάκμονα ξεκινώντας από τη Νάουσα, θα πρέπει αρχικά να κατευθυνθείτε προς Βέροια. Φτάνοντας στη Βέροια, θα πρέπει να ακολουθήσετε τις πινακίδες προς Βεργίνα, προσπερνώντας τις εξόδους για Θεσσαλονίκη/Αθήνα και Κοζάνη.

Έτσι, σε απόσταση περίπου 8 χιλιομέτρων από Βέροια, αφού περάσετε και το χωριό Αγία Βαρβάρα, θα συναντήσετε την γέφυρα πάνω από τον Αλιάκμονα. (Από εκεί η Βεργίνα απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα).

Αν βρεθείτε στην πόλη καλοκαίρι, βάλτε στο πρόγραμμά σας και το Φεστιβάλ Αλιάκμονα που πραγματοποιείται 5 χιλιόμετρα έξω από το κέντρο, δίπλα σε φράγμα του ποταμού Αλιάκμονα, κάθε Ιούλιο. Στο τετραήμερο φεστιβάλ πραγματοποιούνται συναυλίες, αθλητικές δραστηριότητες ενώ παρέχεται και η δυνατότητα κατασκήνωσης για όσους θέλουν να έρθουν πιο κοντά στη φύση της περιοχής.
Περνώντας το φράγμα με κατεύθυνση προς Βεργίνα, θα δείτε την πινακίδα προς την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στην οποία μπορείτε να φτάσετε ακολουθώντας μια διαδρομή παράλληλα με το ποτάμι, σε αρκετά σημεία της οποίας έχει ωραία θέα προς τον Αλιάκμονα. Περισσότερα εδώ

Στις καταπράσινες πλαγιές του όρους Βέρμιο, κοντά στο χωριό Καστανιά, βρίσκεται η φημισμένη Μονή της Παναγίας Σουμελά, το πνευματικό κέντρο του ποντιακού ελληνισμού και ένας από τους σπουδαιότερους προσκυνηματικούς τόπους όλης της Ελλάδας.Η μονή ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του ποντιακής καταγωγής συγγραφέα Φίλωνα Κτενίδη και του σωματείου «Παναγία Σουμελά», στην προσπάθεια αναβίωσης της ιστορικής ομώνυμης μονής που βρίσκεται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα. Η μονή εκείνη, σύμφωνα με την παράδοση, είχε ιδρυθεί στα τέλη του 4ου αιώνα, ΠΕΡΙΣΣΛΟΤΕΡΑ ΕΔΏ

Η Μονή Παναγίας Δοβρά (Προέρχεται από το σλαβικό Добра ντόμπρα που σημαίνει Καλή) βρίσκεται 5,5 χλμ. βορειοδυτικά από το κέντρο της Βέροιας επάνω στις πλαγιές της οροσειράς του Βερμίου και ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας. Βρίσκεται σε τοποθεσία που είναι κατάφυτη και έχει πανοραμική θέα πάνω από τον κάμπο της Μακεδονίας. Ο ναός της μονής που χρονολογείται τον 12ο αι. μ.Χ. είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ενώ την ονομασία της την οφείλει στο χωριό Δοβρά του Βερμίου που καταστράφηκε από τους Τούρκους

Λείτουργησε συνεχώς μέχρι το 1822 οπότε και μετατράπηκε σε επαναστατικό κέντρο. Τότε μετά από συνάντηση οπλαρχηγών των περιοχών της Ημαθίας, Πέλλας, Κοζάνης, και Καστοριάς στη μονή ανακηρύχθηκε ο αρματολός Τάσος Καρατάσος ή Γεροκαρατάσος ή «Γέρος του Βορρά» (1764-1830) ως γενικός στρατιωτικός αρχηγός των επαναστατημένων δυνάμεων Οχυρωμένοι στις 12 Μαρτίου 1822 ο Καρατάσος μαζί με άλλους συμπολεμιστές του, αγωνίστηκαν επιτυχώς εναντίον των Τούρκων στην μάχη της Δοβρά. Το μοναστήρι καταστράφηκε μετά από την ανεπιτυχή επανάσταση στην Μακεδονία το 1822 οπότε και πυρπολήθηκε. Ξαναχτίστηκε τελικά το 1844.

Ιερά Μονή Θεοτόκου Καλλίπετρας. Πρόκειται για ανδρώα κοινοβιακή μονή. Η παλαιότερη αναφορά για την ύπαρξη της είναι το 1100 μ.Χ. Η συνεχής ιστορία της διακόπηκε το 1907, όταν κατά τον Μακεδονικό Αγώνα σφαγιάσθηκαν οι μονάζοντες.  Το όνομα της Μονής συνδέεται με έναν τεράστιο βράχινο όγκο που ονομάζονταν «Καλλίπετρα» (δηλαδή όμορφη Πέτρα). περισσότερα εδώ

Ελπίζουμε να σας άρεσε αυτό το ταξιδάκι και πιστεύουμε να μας τιμήσετε με  κάποια επίσκεψη σας!!

ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΟΥ 

Σκέψεις σε καιρό πανδημίας

Για να είμαστε ειλικρινείς σε κανέναν δεν αρέσει αυτό που βιώνουμε. Κανείς δεν θέλει να κάθεται όλη μέρα στο σπίτι.
Εάν μάλιστα δεν έχεις συνηθίσει να μένεις σπίτι, δεν τα πας καλά  με  τον εαυτό σου και με τους άλλους.
Στην ζωή όμως δεν κάνουμε πάντα ότι θέλουμε ή σχεδιάζουμε. Η ανατροπή έρχεται χωρίς να το καταλάβεις .  Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε σχέδια, μα πάντα αφήνουμε την τελευταία πινελιά στο Θεό. Ας λέμε αυτό το υπέροχο που έλεγαν οι γιαγιάδες μας, οι μπαρουτοκαπνισμένες της ζωής "πρώτα ο Θεός....".

Οπότε ας κάνουμε αυτό που μπορούμε και αντέχουμε. Εκείνο που μας επιτρέπεται και γίνεται να αλλάξει. Δεν ξέρω εάν σε ένα υποχρεωτικό εγκλεισμό γίνουμε δια μαγείας το τέλειο ζευγάρι ή τέλειοι γονείς. Εάν μεταμορφωθούμε σε σεφ, βιβλιοφάγους ή σε ανθρώπους της αυτογνωσίας ή της προσευχής. Το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα συμβούν αυτά μέσα σε λίγες μέρες και υπό υποχρεωτικές συνθήκες.

Ωστόσο όμως μας δίνονται αφορμές και ευκαιρίες για να δούμε αλλιώς την ζωή, τις σχέσεις και τον εαυτό μας.
Πολλές φορές όταν ένα γεγονός έρχεται απρόσκλητο στην ζωή μας, μας οδηγεί εκεί που εμείς μόνοι μας δεν θα πηγαίναμε ποτέ.
Και η πανδημία αυτή μας έκλεισε στα σπίτια και μας αναγκάζει να ασχοληθούμε με θέματα που πριν δεν θα αγγίζαμε.
Τα κρύβαμε απλά κάτω από το χαλί της ψυχής μας και χανόμασταν στην κρυψώνα της καθημερινότητας μας.

Δεν λέω ότι θα γίνουμε άλλοι άνθρωποι. Ούτε ότι μετά την λήξη της καραντίνας θα έχουμε όλοι μεταμορφωθεί σε κάτι καλύτερο. Δεν το γνωρίζω, ίσως κάποιοι να είναι και χειρότεροι. Εκείνο όμως που γνωρίζω είναι ότι δεν πρέπει να αφήσουμε αυτή την δοκιμασία να περάσει δίχως να έχουμε προσπαθήσει για το καλύτερο.  Διότι τότε θα έχουμε πονέσει δίχως λόγο.
Αυτό που μπορούμε και το αξίζουμε.  Δεν μιλάω για τελειότητες. Εγώ προσωπικά έχω ξεχάσει τα τέλεια σενάρια ζωής. Δεν τα ψάχνω καν.
Η τελειότητα δεν κατοικεί μέσα μου .
Είναι μια κατάσταση του κόσμου που έρχεται ως υπόσχεση και δώρο του Θεού.
Έχω αποδεχθεί αυτή την αλήθεια και λυτρώθηκα από την εφιάλτη της "τελειότητας".
Πλέον για όσο είμαστε στη γη  φτάνει να προσπαθούμε για κάτι  απλό που να είναι και πραγματικό.
Αυτό το λίγο που έχει ανθρωπιά και ειλικρίνεια. Το τώρα, η στιγμή, το μαζί, αυτό που μπορώ να αλλάξω και προσπαθώ .
Στο μυαλό μας να αναζητούμε τις εικόνες της μέχρι τώρα δημιουργικής ζωής μας, και όμορφες εικονες της καθημερινότητας που μας γέμιζαν την καρδιά και αλλά να και του μέλλοντός μας.
Εκεί να συναντιόμαστε με όλους αυτούς που πορευτήκαμε μέχρι χθες, με όλους εκείνους που θα συνεχίσουμε.
Γιατί πρέπει να συνεχίσουμε όλοι, αφού η φύση, ο ορατός και μη κόσμος, θα συνεχίσει να εξελίσσεται.

Άλλωστε σοφία είναι "να εστιάζεις σε αυτά που μπορείς να ελέγξεις, να αφήνεις αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις και να αναγνωρίζεις την μεταξύ τους διαφορά...".
Να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τη κάθε μέρα που μας χαρίζει ο Θεός.
Μένουμε λοιπόν σπίτι και σκεφτόμαστε με αισιοδοξία με την ελπίδα τα καλύτερα θα έρθουν!
Και οταν ολα τελειώσουν....Όλα  θα μοιαζουν αλλιώτικα....το μέσα μας , το έξω μας....εγώ , εσύ , ο άλλος , οι άνθρωποι , η κοινωνία....Είθε η αλλαγη να ' ναι προς το καλύτερο....Μετα την καταιγίδα , προσμενουμε το ουράνιο τοξο....Μακάρι αυτό, που βιωνουμε , να τελειώσει και στη ζωη μας να κυριαρχήσουν φώς και χρώματα !!!!