Γιατί διάλεξες άλλη γη για ξενιτιά
και μ άφησες σ' ακρογιάλι να θρηνώ;
Γιατί μου κομμάτιασες την καρδιά
και στερνό αντίο δεν θέλω να σου πω.
Πού πήγε το φωτεινό χαμόγελο σου,
που έλαμπε σαν ουρανού αστραπή,
Πώς χάθηκε έτσι η λαμπερή ματιά σου,
που φώτιζε τη ψυχή μου, μόνο αυτή!
Πώς άφησες να χαθεί μια αγάπη δυνατή,
χωρίς να μου δώσεις μια στερνή αγκαλιά
Δεν άκουσες τη γοερή μου την κραυγή,
που αντιλαλούσε μέσα στην ερημιά.
Πώς άντεξες στερνό αντίο, μην μου πεις,
καθώς χανόσουν μες σε κύματα βαθιά ,
προτίμησες με την σιωπή να μ' αρνηθείς,
τα βράχια και κοράλια ν' έχω παρηγοριά!
Θα σ' αγαπώ και θα σε καρτερώ πάντα εδώ
στο πέτρινο ακρογιάλι καθε αστροφεγγιά,
με την γλυκιά μορφή σου να παρηγορηθώ
να κλείσει της φυγής σου, η μαχαιριά!
.
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ - ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΟΥ
