Η όμορφη κοπελια

 Εκείνα τα χρόνια τα παλιά 

σ' ένα βασίλειο πολύ μακριά 

δίπλα σε μια θάλασσα πλατιά 

ζούσε μια όμορφη κοπελιά 

Ήμουν παιδί και εκείνη παιδί 

μ' αγαπηθήκαμε πάρα πολύ, 

η αγάπη μας στη γη μοναδική , 

την ποθήσαν αγγέλοι φτερωτοί.

Ήρθαν μια μέρα και την κλείσαν, 

σε ένα τάφο παγερό, στον ουρανό, 

όλα τα άστρα από λύπη εσβήσαν 

τ' όνειρο εχάθη, δεν βγήκε αληθινό . 

Μα το φεγγάρι κάθε βράδυ σαν κοιτώ 

ψάχνω εσένα κοπελιά μου να σε δω

να σου πω αστέρι μου πόσο σ' αγαπώ

 γύρνα πίσω, για  να ξαναγεννηθώ 

Στην Πατρίδα μου

 Μακάρι να ταξίδευα το χρόνο τώρα  πίσω, 

στην ξακουστή πατρίδα μου να σεργιανίσω! 

 Την άφησα μικρό παιδί κι έφυγα μακριά της, 

αξέχαστη στη μνήμη, η γοητεία, η ομορφιά της.

Παρακαλώ στ' όνειρά μου ν' ρθει λίγο μπροστά μου, 

να δω τον ουρανό, τον Ήλιο, να πω τα βασανά μου.

 Όμορφες στιγμές  να ' ρθουν πάλι στη θύμησή μου, 

λουλούδια, πεύκα κι έρωτες  που μείναν στη ψυχή μου.

Να μαι κι εγώ!Σαν σπόρος με διαβατάρικο πουλί πέταξα κοντά της,

να ξεχειλίσει αγάπη η καρδιά να πει τα μυστικά της.

 Της θύμησης το μονοπάτι τώρα πήρα,  

πεδιάδες, ποτάμια, βουνά και θάλασσα διαβήκα! 

 Θαμμένος τώρα ζω μες στα σκοτάδια της μάνας γης, 

τον ουρανό κοιτώ να ρίξει μια στάλα ζωής, 

πανέμορφο χαλί τώρα να  υφάνω με λέξεις μεταξένιες, 

παλάτι ολάνθιστο με γιασεμιά και μενεξέδες.

Ω! Να κι οι χρυσές αχτίδες συνθέτουν μέσα μου εικόνες, 

από Θεούς, ήρωες, σοφούς  που δώσαν  αγώνες, 

να λάμπει η ΕΛΛΑΔΑ μας σαν ηλιαχτίδα στα πέρατα της γης, 

γιορντάνι αγάπης να φτιάχνουμε στον κόρφο μας εμείς! 

Στ' όνειρό μου σε καρτερώ

 

Στ' όνειρο μου με λαχτάρα σε καρτερώ 

σε μια ζεστή μαγική γωνιά τ' ουρανού!

Ολόλευκα ρούχα πάνω μου  φορώ,

όπως τότε στο πρώτο μας ραντεβού. 

Άστρα φωτεινά στα χέρια μου κρατώ 

με ασημόσκονη τα βήματά σου οδηγώ!

Ένα τραγούδι παθιάρικο τραγουδώ,

καθώς θα χορεύουμε χορό ερωτικό! 

Πολύχρωμα άνθη στα χέρια σου κρατάς

με την υπέροχη ευωδιά τους με μεθάς!

Σε δισκοπότυρο μπρούσκο κρασί με  κερνάς 

σε κάθε άγγιγμά σου, μου λες πως μ' αγαπάς! 

Στην ματιά σου λάμπει αγάπη αληθινή.

Το άγγιγμά σου σαν της ιτιάς αεράκι

 η ζεστή αγκάλη σου μου καίει την ψυχή, 

μου θυμίζει πως ήρθε  το  καλοκαιράκι! 

Με βρήκε το ξημέρωμα ψηλά να κοιτώ, 

ανάμεσα στ' άστρα ψάχνω να σε βρω,

μα ένα σύννεφο απλώθηκε σκοτεινό

το δάκρυ μου κύλησε κάτω  παγερό! 

Άλλη μια νυχτιά διχως τη δική σου παρουσία,  

μα δεν θα αργήσει πάλι τούτη να φανεί,

να ενωθεί η πεθυμιά με τη φαντασία, 

σαν ανάμνηση η δική σου προσμονή  .