Ο Απρίλης είναι η καρδιά της Άνοιξης, ο μήνας των λουλουδιών.
Στα φυσιολατρικά δημοτικά μας τραγούδια ο Απρίλης αποθεώνεται όπου και μόνη η παρουσία του ανθοβολάει ανοιξιάτικο μύρο κι αισιοδοξία. Οι μέρες τον μήνα αυτό «ανοίγουν», το καλοκαίρι κοντοζυγώνει.
Ο Απρίλης με τον Μάη είναι οι μήνες των λουλουδιών («Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα»). Η βροχή του Απρίλη θεωρείται από τους γεωργούς πολύ ευεργετική («Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά και ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα»). Στη Θράκη το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς θεωρείται θεραπευτικό. Παλαιότερα το μάζευαν σε μπουκάλι και το έδιναν στους αρρώστους.
Με την 1η μέρα του Απρίλη το πρώτο έθιμο: το πρωταπριλιάτικο ψέμα.
Καθένας αυτή τη μέρα προσπάθεί να ξεγελάσει τον άλλον με κάποιο αθώο ψέμα. Όλοι το’ χουν για γούρι να ξεγελάσουν κάποιον.
Στην Κομοτηνή λέγανε πως την Πρωταπριλιά το’ χαν σε καλό να γελούν «για να γίνουν τα κουκούλια τους», τον καιρό που τρέφανε μεταξοσκώληκες για μετάξι.
Απρίλης και άνοιξη, Απρίλης και Πάσχα είναι για τον ελληνικό λαό σχεδόν αξεχώριστα.
Γι’ αυτό τον είπαν και Ανοιξιάτη και Αιγιωργίτη, απ’ τη μεγάλη γιορτή που περιλαμβάνει, και Κερασάρη, εκεί που πρωτοβγαίνουν τα κεράσια.
Η ελληνική παράδοση ονομάζει τον Απρίλη και «Λαμπριάτη», γιατί συνήθως το μήνα αυτό γιορτάζουμε το Πάσχα, τη μεγαλύτερη χριστιανική γιορτή της Ορθοδοξίας.
Η περίοδος της Μεγάλης Σαρακοστής, με την ψαλμωδία των Χαιρετισμών, ολοκληρώνεται την Παρασκευή που στις εκκλησίες ψάλλουν τον Ακάθιστο Ύμνο και ακολουθούν η Ανάσταση του Χριστού.
Καλό και ευλογημένο μήνα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι!
Εύχομαι χίλια καλά να κουβαλεί
και όχι τόσο ψευτιά πολύ !
Να είναι γεμάτος υγεία μυρωδάτος, ελπιδοφόρος , αγαπησιάρικος, ερωτιάρης, δημιουργικός, ελπιδοφόρος και ευλογημένος!
Απρίλη μου !
Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ
και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πως αντέ
Καρδιά μου πώς, καρδιά μου πως αντέχεις
μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές
Γιομίζ’ η γειτονιά τραγούδια και φιλιά
Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ
Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ
Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, μα το `χω μυστικό
Αστέρι μου, αστέρι μου χλωμό
του φεγγαριού αχτίδα στο γαϊτανόφρυδο
Στο γαϊτανο , στο γαϊτανοφρυδό σου
κρεμάστηκε η καρδιά μου σαν το πουλάκι στο ξόβεργο
Η λέξη Απρίλιος ετυμολογείται από το λατινικό Aprillis και το ρήμα aperire, που σημαίνει "ανοίγω".
Είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός "ανοίγει" και έρχεται η Άνοιξη.
Λέγεται και "Λαμπριάτης",
λόγω της Λαμπρής. Ας είναι αφορμή να ανοίξει η καρδιά μας, να γεμίσει φως η ψυχή μας.
"Ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια", λέει μια παροιμία. Τα πάντα είναι ανθισμένα και ξεχειλίζουν από χρώμα για να σου θυμίσουν πόσο υπέροχο είναι το δώρο της ζωής.
Και επειδή μου αρέσουν τις παροιμίες "Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά και ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ’ εκείνο το ζευγά που ‘χει πολλά σπαρμένα". Η βροχή του Απρίλη θεωρείται πολύ ευεργετική από τους γεωργούς.
Είναι κρίμα που την εθνική εορτή της Κύπρου, με την οποία η μεγαλόνησος γιορτάζει την έναρξη του αγώνα της για ένωση με την Ελλάδα το 1955 (όταν η Κύπρος βρισκόταν στα χέρια των Άγγλων, πουλημένη από τους Τούρκους), όχι απλά δεν γιορτάζεται εδώ στην Ελλάδα αλλά δεν τη γνωρίζουν ούτε οι μεγάλοι, ούτε οι μικροί.
Κι όλ’ αυτά γιατί για την ιστορία της ηρωικής και μαρτυρικής μεγαλονήσου οι Έλληνες δεν τη διδάσκονται. Ούτε καν για την Τουρκική εισβολή (1974) και την παράνομη κατοχή του Ανατολικού τμήματος.
1η Απριλίου 1955 στην Κύπρο ο λαός ξεσηκώνεται.
Τα κυπριακά νιάτα, μη μπορώντας άλλο να αντέξουν τα δεσμά του Άγγλου κατακτητή ξεκινούν τον ένδοξο αγώνα για ελευθερία και ‘Ενωση με τη μητέρα πατρίδα.
Ο Ελληνισμός της Κύπρου για άλλη μια φορά ορθώνει το ανάστημά του και γίνεται σύμβολο αντίστασης, έχοντας στις πλάτες του αιώνες ελληνικής ιστορίας. Η φλόγα της Ένωσης, που ενσαρκώθηκε στους αγώνες και τις θυσίες των Κυπρίων στο πλευρό των Μακεδονομάχων, στον απελευθερωτικό αγώνα του υπόδουλου μικρασιατικού Ελληνισμού καθώς και στον Β’ Παγκόσμιο στο πλευρό των συμμάχων, έμεινε άσβεστη διά μέσου των αιώνων, και δημιούργησε την ένδοξη γενιάτης ΕΟΚΑ που έγραψε με το αίμα της λαμπρές σελίδες στην ιστορία του Ελληνισμού.
‘’Με τη βοήθεια του Θεού, με πίστην εις τον τίμιο αγώνα μας, με τη συμπαράσταση ολοκλήρου του ελληνισμού και με τη βοήθεια των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού με σύνθημα εκείνο το οποίο μας κατέλιπαν οι προγόνοι μας ως ιεράν παρακαταθήκην: Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς.’’
Η εντολή του στρατηγού Γεώργιου Γρίβα ‘Διγενή’ αντηχεί στα σοκάκια, τους δρόμους, τις πλατείες, στα βουνά. Γίνεται σύνθημα στους τείχους, εφιάλτης στα αυτιά του κατακτητή και μετουσιώνεται στο σώμα και τη ψυχή των παληκαριών της ΕΟΚΑ που χωρίς σκέψη πήραν τα όπλα, έτοιμοι να θυσιαστούν για τον προαιώνιο πόθο των Κυπρίων. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν στηριζόταν απλά σε ηθικά και ιστορικά επιχειρήματα αλλά και στο διεθνές δίκαιο και συγκεκριμένα στο άρθρο 1, παράγραφος 2 του χάρτη του ΟΗΕ, δηλαδή στο δικαίωμα των λαών για αυτοδιάθεση. Η επιλογή των Εγγλέζων αποικιοκρατών να αγνοήσουν το διεθνές δίκαιο, το λαϊκό αίσθημα που πήρε σάρκα και οστά στο Ενωτικό δημοψήφισμα του ’50, καθώς το ουδέποτε του Χόπκινσον το 1954, δεν άφησαν άλλη επιλογή παρά μόνο τον ένοπλο αγώνα στον μπουχτισμένο με λόγια και υποσχέσεις κυπριακό Ελληνισμό.
Οι δήθεν πολιτισμένοι Άγγλοι έδειξαν για άλλη μια φορά το αληθινό τους πρόσωπο αλλά το ελληνικό σθένος υπερίσχυσε. Οι αποικιοκράτες, στην προσπάθεια τους να σβήσουν τον αγώνα, μη μπορώντας να τα βάλουν με την ελληνική ψυχή, θέλησαν να σπείρουν το φόβο και τον πανικό στις τάξεις των Κυπρίων. Επέβαλλαν κατ’ οίκον περιορισμό, έκαναν υπέρμετρη χρήση βίας σε διαδηλώσεις, πυροβολούσαν και σκότωναν εν ψυχρώ ανήλικους μαθητές και δεν δίστασαν να εκτελέσουν δια απαγχονισμού Κύπριους αγωνιστές οι οποίοι έκαναν το αυτονόητο, ζητούσαν την ελευθερία τους.
Η έλλειψη έμψυχου υλικού, εκπαίδευσης και οπλισμού σε αντίθεση με τους Άγγλους δεν στάθηκαν εμπόδιο στη συνέχιση του αγώνα. Τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ συνέχισαν να μάχονται. Η συνεχής δράση και επιτυχίες της ΕΟΚΑ σε συνδυασμό με την δύσκολη θέση των Άγγλων οι οποίοι δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη σθεναρή αντίδραση του λαού της Κύπρου, τους ανάγκασαν να αναζητήσουν άλλες λύσεις για να σταματήσει η ένοπλη σύγκρουση. Η βρετανική πολιτική του διαίρει και βασίλευε και η εμπλοκή της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων ως αντίβαρο στον δίκαιο αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού, στόχο είχε την αποτροπή της Ένωσης η οποία θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε περιφερειακή δύναμη και θα μηδένιζε την στρατηγική παρουσία του στέμματος στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτά, σε συνδυασμό με την αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας του αγώνα και της αγγλόδουλης Ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας, να εκμεταλλευτούν στο διπλωματικό πεδίο την ισχύ που τους παρείχε η ΕΟΚΑ στο πεδίο της μάχης, οδήγησαν στην συνθηκολόγηση και στην εδραίωση της παρουσίας της Τουρκίας στην Κύπρο μέσω των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.
Ως ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου, αγωνιζόμαστε για να δούμε ξανά τον αέρα της ΕΟΚΑ να κατακλύζει πόλεις και χωρία, να παίρνει στο διάβα του τους Τούρκους κατακτητές και τους σφετεριστές των περιουσιών μας στα κατεχόμενα. Η Κύπρος χρειάζεται ξανά να αναδυθούν παλικάρια με το ίδιο σθένος, την ίδια γενναιότητα και την ίδια προσήλωση στα ιδανικά του έθνους που θα προσφέρουν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή στο βωμό της ελευθερίας. Αυτή η γη, αιώνες ελληνική, δεν θα γαληνεύσει παρά μόνο όταν η γαλανόλευκη κυματίσει περήφανα στο κάστρο της Κερύνειας και μόνο όταν αντηχήσουν οι ορθόδοξες λειτουργίες στις κατεχόμενες εκκλησιές μας. Η ΕΟΚΑ είναι το σύνθημα. Η ΕΟΚΑ είναι ο δρόμος. Η ΕΟΚΑ κατάφερε να συνυφαστεί με την έννοια της ελευθερίας, με την έννοια του ξεσηκωμού, με την έννοια του αντιαποικιακού αγώνα που κάποιοι λεγόμενοι αριστεροί επέλεξαν να υποσκάψουν. Η ΕΟΚΑ είναι ο πήχης,είναι το μέτρο με το οποίο συγκρίνονται και πάντα θα συγκρίνονται οι ηγέτες του Ελληνισμού, είναι και θα είναι το αγκάθι στις προσπάθειες εκπλήρωσης του πάγιου τουρκοβρετανικού στόχου ομοσπονδοποίησης της Κύπρου.
Ο καθένας ξεχωριστά με τον όρκο της Οργάνωσης βαθιά ριζωμένο στην καρδιά χαράσσει τη δική του μάχη στις σελίδες της ιστορίας του ελληνισμού και ο καθένας ξεχωριστά γίνεται σύμβολο "αυτοθυσία, λεβεντιά και απόφαση θα πει Αυξεντίου, Μάτσης.
Η αθωότητα και η καρτερία έχει τ’ όνομα: Καραολής.
Η υπέρβαση και η καλλιέργεια: Ζάκος.
Η ποίηση που ξέρει γιατί γράφεται και γίνεται πράξη: Παλληκαρίδης.
Η αφοβία του θανάτου: Δημητρίου, Κουτσόφτας.
Η ακλόνητη θρησκευτική πίστη: Πατάτσος, Κάρυος.
Η γενναιότητα: Δράκος, Λένας, Πίττας.
Η θυσία της νεότητας: Γιάλλουρος».
🇬🇷Είμαστε όλοι παιδιά της ΕΟΚΑ🇬🇷
Είμαστε όλοι παιδιά της ΕΟΚΑ ,
ατσαλένια έχουμε καρδιά,
για τη Κύπρο μας όλοι να πολεμάμε
και να πέφτουμε με θάρρος στη φωτιά
*****************************
Της πατρίδος παιδιά τιμημένα
με τη πίστη στη γλυκειά μας Παναγιά
στα βουνά για ένα νέο εικοσιένα
για να ζήσουμε μιας ώρας λευτεριά
****************************
Λευτεριά ελά εδώ για ν’ αγκαλίασης
και της Κύπρου τα ηρωϊκά παιδιά
που για σένα και πάλι πολεμάμε
γιατί σ’ έχουμε βαθειά μεσ’ τη καρδιά
*********************************
Ελα μάνα δόσ’ μου την ευχή σου
για ν’ ανέβω ψηλά εις στα βουνά
και σαν πέσω κάποια μέρα μεσ’ τη μάχη
θα φωνάξω ΕΝΩΣΙΣ και ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Υ.Γ. Προφανώς κάθε ποίημα το έχει γράψει κάποιος ποιητής.
Η παράλειψη αναφοράς των ονομάτων των πνευματικών δημιουργών, οφείλεται προφανώς σε άγνοια.
Μετά χαράς θα θέλαμε να ξέρουμε όλοι μας τον πνευματικό δημιουργό κάθε ποιήματος και να τον τιμούμε.
Τα ποιήματα αυτά τραγουδήθηκαν ευρέως την εποχή του αγώνα και συνέβαλαν στην εξύψωση του αγωνιστικού φρονήματος του λαού μας.
