Καθώς περπατάς στα μονοπάτια της ζωής
χίλιες φωνές σε κυνηγούν, συνεχώς σε αδικούν
σκέψεις και λόγια τόσα πολλά έχεις να πεις
μα δεν βρίσκουν διέξοδο, από μέσα σου να βγουν.
Γιατί κάποια λόγια, άδεια σαν ρούχα δανεικά
δεν αξίζουν, για να χωρέσει η δική σου καρδιά
στέκεις σε μια γωνιά ήσυχα και σιωπηλά
αφού πομπός- δέκτης δεν κάνουν καλή συντροφιά.
Προτιμάς την κατάλληλη στιγμή να σιωπάσεις
θέλεις χρόνο, για να βεβαιωθείς, αν θα μιλήσεις
σε λάθος συμπεριφορά προτίμησες να δειλιάσεις
και στην σιωπή σου, να βρεις αιτίες και λύσεις .
Κάθεσαι και σκέφτεσαι, αυτά που δεν είπες
κάνεις διάλογο με τον εαυτό σου, άξιο ακροατή
ρωτάς, απαντά, μια χαρά μαζί του τα βρήκες
κι ας τον αφήνεις κάποιες φορές να καταπιεστεί.
Κι όσο τα κρατάς να κλειδωθούν μες στη ψυχή
κάνεις τον άλλον να απορεί, γιατί δεν μιλάς
να ξέρεις, κρατάς της τράπουλας το μαγικό χαρτί
αφού δεν κατάλαβε, για ποιό λόγο σιωπάς.
Κι ύστερα, έχοντας μεγάλη ψυχική αντοχή
οι λέξεις σου θα ενωθούν σαν παρέα καλή
στα πιστεύω σου δίνοντας αξία και προσοχή
η σιωπή σου θα φωνάξει με φωνή εκκωφαντική.
Την σιωπή, μην την υποτιμάς, ούτε να την προσπερνάς
κρύβει μέσα της δύναμη μεγάλη και ακριβή
μήν την φοβάσαι και να αρχίσεις να την αγαπάς
γιατί η σιωπή είναι μια ερωμένη γλυκιά αινιγματική !
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ Helen Kalaitsidou
