Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας, κάναμε την προσευχή μας και λέγαμε δύο και δύο κάνουνε τέσσερα.
Τώρα δύο λουλούδια και δύο ακτίνες δεν κάνουμε τέσσερα- κάνουνε τη ψυχή μας.
Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουμε δύο- κάνουνε ένα Θεό.
Κι ένας Θεός κάνει όλα.
Ο δάσκαλος δεν ξέρει.
Εμείς το ξέρουμε πώς κάνει: ένα:
Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα τα ξεχάσαμε όλα τα βιβλία
Γ.ΡΙΤΣΟΣ
Άλλοτε μετρούσαμε τον κόσμο
με αριθμούς και κανόνες.
Δύο και δύο ίσον τέσσερα,
κι η καρδιά σιωπηλή στο θρανίο.
Μα σήμερα ο ήλιος άνοιξε
το χρυσό του βιβλίο πάνω στη γη
κι όλα τα γράμματα φωτίστηκαν αλλιώς.
Τώρα,
δύο λουλούδια κι δύο αχτίδες
δεν βγάζουν άθροισμα —
γίνονται άρωμα, γίνονται φως,
γίνονται ψυχή που ανθίζει.
Κι ένα τριαντάφυλλο με μια πεταλούδα
δεν στέκονται χώρια —
ενώνονται σε θαύμα,
σε μια προσευχή χρωματιστή,
σε μια στιγμή Θεού που ανασαίνει.
Κι ο Θεός —
δεν μετριέται.
Ένα είναι,
μα χωράει μέσα του το Όλα.
Ο δάσκαλος δε μίλησε γι’ αυτό·
μα εμείς το ακούσαμε
στο ψιθύρισμα του φωτός.
Το μάθαμε
στο μεγάλο, ανοιχτό βιβλίο του ήλιου
κι όλα τα παλιά βιβλία
έγιναν απλώς σκιές.
Γιατί η αλήθεια, όταν έρχεται,
δε θέλει τετράδια και αριθμούς —
θέλει μάτια παιδικά
και καρδιά που ξέρει να βλέπει.
© Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου
