Στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα ανήκει η αρχική έμπνευση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, η οποία εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Ο Έλληνας ποιητής, το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη ημέρα γι’ αυτό.
Η επιλογή της ημέρας, ταυτίζεται με την Εαρινή Ισημερία. H ημέρα που εορτάζεται η ποίηση. Είναι η στιγμή κατά την οποία ισορροπεί το φως με το σκοτάδι, η ζωή με το θάνατο, η γέννηση με τη φθορά.
Άλλωστε η ποίηση ταλαντεύεται ανάμεσα στο αιώνιο και στο εφήμερο. Μοιράζεται κάπου ανάμεσα στο αναλλοίωτο και στο μεταβαλλόμενο, στο αθάνατο και στο θνητό. «Η ποίηση είναι η γιορτή της διανόησης» είπε άλλωστε ο Γάλλος Φιλόσοφος και ποιητής Πωλ Βαλερύ.
Και συμπληρώνει πως «αν ένας ποιητής μπορούσε να πει με ακρίβεια τι γράφει, γιατί γράφει και τι είναι αυτό που τον κάνει να γράφει, δεν θα έγραφε».
σε φέρετρο με επένδυση μεταξωτή
Ούτε να στέκεται παραπονεμένη
σε βιβλιοθήκη σκονισμένη, ακριβή!
Δεν πρέπει να κλαίει σε μια γωνιά
με λύπη να την κοιτάν περαστικοί!
Ακόμη με την μουσική συντροφιά
από τα χείλη μπορεί να ειπωθεί !
Δεν νοιάζεται για δόξα και λεφτά
προσφέρεται με χέρια ανοιχτά
γεμάτα αγάπη, καλοσύνη και χαρά
σ' όποιον δύσκολα στη ζωή περνά!
Δεν ντύνεται στα αστραφτερά
για να δειπνήσει με μυαλά κλειστά
ούτε θέλει ν'ακούει κουτσομπολιά
από στόματα με δόντια λαμπερά!
Εκτιμάει μια αγάπη σιωπηλή
σαν το αγιοκέρι στην Λαμπρή
που μπορεί να γίνει τραγούδι
σε μια απροσδόκητη στιγμή!
Είναι ο ουρανός με τ' άστρα
όταν κάποιο βράδυ ξενυχτάς
Είναι η ευλαβική προσευχή
για την αδικία που συναντάς!
Είναι άγκυρα χρυσοκεντημένη
σε γαλάζια θάλασσα κυματιστή
σε απάνεμο λιμάνι αγκυροβολεί!
Είναι το βουητό της μέλισσας
όταν τον ανθό αχόρταγα τρυγά
Είναι το πέταγμα της πεταλούδας
πάνω σε λουλούδια πλουμιστά!
Είναι το ιριδίζον ουράνιο τόξο
μετά από καταιγίδα τρομερή
Είναι η πρωινή δροσοσταλιά
πριν ο ήλιος στον ουρανό βγει!
Μπορεί κάποιος να την βρει
στην ηλιαχτίδα την πρωινή
στο ηλιοβασίλεμα το χρυσαφί
προτού το φεγγάρι καλοβγεί!
Στα μάτια που στάζουν δάκρυα
όταν αγαπημένο συναντούν
Στα κατακόκκινα γλυκά χειλάκια
όταν του έρωτα φιλί γευτούν!
Στο νανούρισμα ενός παιδιού
που το κρατά η μάνα αγκαλιά
κάτω από το φως του φεγγαριού
τον ντύνει με ρούχα βασιλιά!
Στο κελάρυσμα του ποταμού
όταν κυλά σε βράχια τραχιά
Στην μελωδία του αηδονιού
όταν ψάχνει ταίρι και φωλιά!
Σε μισάνοιχτα χείλη και ωχρά
με το βλέμμα ψηλά να κοιτά
Η ποίηση μοιάζει σαν άγγελο
που έχει απλώσει λευκά φτερά
να σε προστατέψει από το κακό
μες στην αγκάλη του σε κρατά!
Η ποίηση είναι γραφή σημαντική
με λόγια δεν μπορεί να οριστεί!
Με οδηγό την μούσα του ο ποιητής συγκίνηση στον κόσμο δημιουργεί!
Η ποίηση γράφεται σχεδόν πάντα
με την χρυσή την πένα της καρδιάς
ζωγραφίζει συναισθήματα με λέξεις
χαρίζει στιγμές γαλήνης κι ομορφιάς!
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ- ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ
