Γιορτινή Καλημέρα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι! Χαρούμενο κι ευλογημένο Σαββατοκύριακο!
Σήμερα η εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, Οσίου Δαβίδ του Γέροντος εν Ευβοία, Οσιομάρτυρος Διονυσίου.
Τα ονόματα που γιορτάζουν σήμερα είναι τα εξής:
Κοσμάς, Δαμιανός,
Δαμιανή, Ανάργυρος,
Ανάργυρη,
Αργυρούλα,
Δαβίδ,
Δαυίδ,
Διόνυσος.
🙏Βοήθεια μας! 🙏
❤️Χρόνια πολλά χρόνια φωτεινά χρόνια ευλογημένα γεμάτα υγεία αγάπη και ευτυχία στους εορτάζοντες 🌹
Χρόνια πολλά και στο βαφτιστηρι μας Damianos Kalaitsidis Να σε χαιρόμαστε παλικάρι μου πάντα γερό και με πολλές επιτυχίες ❤️ 🌹
❤️Καλωσόρισες, Νοέμβρη. ❤️
Έλα απαλά, σαν φθινοπωρινή αύρα,
να μας μάθεις την τέχνη της αλλαγής.
Ας γίνει η αρχή από μέσα μας,
εκεί όπου ο κόσμος πάντα γεννιέται ξανά.
Φέρε υγεία, αγάπη, χαρά και Ειρήνη.
Κι ας είναι ο μήνας σου ευλογημένος,
δημιουργικός, φωτεινός και εμπνευσμένος—
γεμάτος δύναμη, ζεστασιά
και στιγμές βαθιάς ευτυχίας.
Εύχομαι σε όλους έναν μήνα ευλογημένο,
ειρηνικό, δημιουργικό και εμπνευσμένο·
γεμάτο υγεία, αγάπη, δύναμη, αισιοδοξία
και στιγμές βαθιάς, αληθινής ευτυχίας. ✨❤️🌹
❤️Καλωσόρισες, Νοέμβρη. ❤️ Έλα απαλά, σαν φθινοπωρινή αύρα, να μας μάθεις την τέχνη της αλλαγής. Ας γίνει η αρχή από μέσα μας, εκεί όπου ο κόσμος πάντα γεννιέται ξανά.
Φέρε υγεία, αγάπη, χαρά και Ειρήνη. Κι ας είναι ο μήνας σου ευλογημένος, δημιουργικός, φωτεινός και εμπνευσμένος— γεμάτος δύναμη, ζεστασιά και στιγμές βαθιάς ευτυχίας.
Κι αν ο ήλιος χάνεται πίσω απ’ τη βροχή, μια σπίθα μένει μέσα μας, μικρή μα δυνατή. Νοέμβρη, φίλε ήσυχε, μην φύγεις βιαστικά, κρατάς του χρόνου το φιλί, τη νύχτα τη γλυκιά.
Τα σύννεφα περνάνε σαν σκέψεις στο μυαλό, κι η πόλη ανασαίνει σε ρυθμό παλιό. Στων δρόμων τη σιωπή σου, γεννιέται μουσική, σαν ανάμνηση που λιώνει μες στη βροχή.
Κι αν ο ήλιος χάνεται πίσω απ’ τη βροχή, μια σπίθα μένει μέσα μας, μικρή μα δυνατή. Νοέμβρη, φίλε ήσυχε, μην φεύγεις βιαστικά, κρατάς του χρόνου το φιλί, τη νύχτα τη γλυκιά.
Και κάθε δάκρυ γίνεται σταγόνα της ζωής, που ποτίζει τα όνειρα μιας νέας αρχής…
Κι αν ο ήλιος χάνεται πίσω απ’ τη βροχή, μια σπίθα μένει μέσα μας, μικρή μα δυνατή. Νοέμβρη, μείνε λίγο — κι άσε τη σιωπή, να γίνει αγκαλιά, να γίνει προσευχή.
Ο Νοέμβρης έρχεται αθόρυβα, σαν σκιά που περπατά πάνω στα φύλλα που γερνούν.
Ο αέρας μυρίζει καμένο ξύλο και νοσταλγία, οι μέρες μικραίνουν, μα μέσα στο σκοτάδι ανάβουν άλλου είδους φώτα , κεράκια στα παράθυρα, σκέψεις που φωτίζουν τη σιωπή.
Είναι ο μήνας της επιστροφής προς τα μέσα.
Οι δρόμοι γεμίζουν υγρασία κι οι καρδιές αναζητούν καταφύγιο.
Τα δέντρα, γυμνά πια, μοιάζουν να ψιθυρίζουν στο χώμα τα μυστικά του χρόνου, κι εκεί, κάτω απ’ τα πεσμένα φύλλα, κοιμάται η υπόσχεση της άνοιξης.
Ο Νοέμβρης δεν κραυγάζεισου μαθαίνει να ακούς τα ήσυχα πράγματα,
τη βροχή που πέφτει ρυθμικά στο τζάμι,
τον ήχο του ανέμου που περνά από το χθες στο αύριο,
την ανάσα σου, που γίνεται προσευχή για ό,τι αγάπησες και κράτησες μέσα σου.
Κι έτσι, μέσα στη γαλήνη του φθινοπώρου, ο Νοέμβρης σπέρνει στο σκοτάδι το φως που θα ξαναγεννηθεί.
Στου Νοέμβρη την αυγή
Ήρθε του Νοέμβρη η αυγή, στα μάτια σου στάζει βροχή, μα μέσα στη στάχτη, στη καρδιά, ανθίζει μια μικρή φωτιά.
Κι αν ο άνεμος φέρει καημό, θα τον κάνω τραγούδι γλυκό, να θυμάσαι πως πάντα η ζωή ξαναρχίζει με μιαν αυγή.
Στους δρόμους κυλάει η σιωπή, μα εσύ μου χαρίζεις πνοή, σαν φύλλο που φεύγει μακριά, κι επιστρέφει ξανά στη φωλιά.
Κι αν ο άνεμος φέρει καημό, θα τον κάνω τραγούδι γλυκό, να θυμάσαι πως πάντα η ζωή ξαναρχίζει με μιαν αυγή.
Στου Νοέμβρη την αυγή, εγώ θα σ’ αγαπώ πιο πολύ, μες στη βροχή, μες στη σιωπή, Θα' μάστε οι δυο μας μαζί
Στου χρόνου το γκρίζο το φως, γεννιέται το αύριο εντός, κι αν νύχτα σκεπάσει τη γη, θα φέξει για μας η αυγή.
Στου Νοέμβρη την αυγή, εγώ θα σ’ αγαπώ πιο πολύ, μες στη βροχή, μες στη σιωπή, Θα' μάστε οι δυο μας μαζί