Σαν μια η όμορφη παρέα που είμαστε , μια ομάδα από συμμαθήτριες μας πίνοντας ως συνήθως κάθε Τετάρτη το καφέ της ξεγνοιασιάς σκεφθήκαμε να μαζευτούμε, για να θυμηθούμε όσα μας έδεναν και συνεχίζουν να σημαδεύουν τη μνήμη μας από τις εκδρομές μας και τις όμορφες στιγμές μας σαν συμμαθήτριες και απόφοιτοι 1973 στο εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Βέροιας, πραγματοποιώντας μια μικρή μονοήμερη εκδρομή στις 7-10-2018 με το πρακτορείο Vergina travel με 15 Ευρώ , στην όμορφη Καβάλα με το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και τα νεανικά στέκια . να γνωρίσουμε υπέροχους τόπους της πατρίδος μας με απαράμιλλη φυσική ομορφιά και πλούσιο θρησκευτικό και ως
Το ραντεβού αναχώρησης ήταν στο Πάρκο της Ελιάς 8.00 το πρωί 7-10-2018.
Το ραντεβού αναχώρησης ήταν στο Πάρκο της Ελιάς 8.00 το πρωί 7-10-2018.
Σκεφθήκαμε να στείλουμε και μία πρόσκληση όχι μόνο σε συμμαθήτριες αλλά και σε κάποιες φίλες που ανταποκρίθηκαν θετικά.Η εκδρομή είχε λοιπόν το νόημα το «το τερπνόν μετά του ωφελίμου» δηλ. μιας εκπαιδευτικής μαθητικής εκδρομής, όπως εκείνα τα παλιά μαθητικά μας χρόνια, που θα εμπλούτιζε με πληροφορίες τις γνώσεις μας και φυσικά να ξεφαντώσουμε με τις παλιές μας συμμαθήτριες και φίλες
Δεν φοβηθήκαμε το χρόνο, γιατί έχουν περάσει 45 χρόνια, σχεδόν μισός αιώνας, από τότε που τελειώσαμε το σχολείο, ούτε τη φθορά του,γιατί αυτή την αναπληρώνει η αγάπη που έχουμε μεταξύ μας στο τότε ζευγαράκι μας, στην τότε παιδική μας φίλη από το δημοτικό, στη κολλητή μας στο Γυμνάσιο και σημερινή μας φίλη.
Ανταποκριθήκαμε στη πρόσκληση και ήταν παρούσες οι συμμαθήτριες μας Σόφη, Μαρία, Ελένη, Ερμιόνη, Σμαρούλα, Άννα, Μαρία, Αννούλα, Μαίρη, η Ανθούλα, Έλλη, Βαγγελίτσα, η Θωμαίτσα, η Αφροδίτη, εγώ και μερικές καλές μας φίλες. .
Και πάλι, μαζί οι συμμαθήτριές, οι φίλες που μερικές μάλιστα από αυτές είχαν να συναντηθούν τόσα…. χρόνια!
Η μέρα μας ηλιόλουστη όπως και οι καρδιές μας.
Το κλίμα μέσα στο λεωφορείο ήταν πάρα πολύ φιλικό . Ακούγονταν παντού γέλια και φωνές, από πρόσωπα φωτεινά με παιδικές και αθώες καρδιές .Είπαμε ανέκδοτα, φάγαμε , χορέψαμε και τραγουδήσαμε. Στη ζωή υπάρχει ευχαρίστηση και φυσική γλυκύτητα!! Υπάρχουν χαμόγελα και αναμνήσεις, που δεν μπορούν να ξεχαστούν! Και πάλι, μαζί οι συμμαθήτριές, οι φίλες μερικές μάλιστα είχαν να συναντηθούν τόσα…. χρόνια!
Πρώτος σταθμός, επίσκεψής μας ήταν η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσας που βρίσκεται στον Νομό Σερρών στα όρια με το νομό Καβάλας και συγκεκριμένα στις πλαγιές του Παγγαίου όρους. Ένα καταπληκτικό μοναστήρι κτισμένο σε μία υπέροχη θέση με εξαιρετική θέα, πεντακάθαρο, φιλόξενο και πνιγμένο μέσα στο πράσινο και στα λουλούδια.
Η Μονή Εικοσιφοινίσσης βρίσκεται σε υψόμετρο 753 μέτρων, στη βόρεια πλευρά του όρους Παγγαίου. Βρίσκεται στην εθνική οδό Σερρών-Καβάλας, στα όρια των δύο Νομών Σερρών και Καβάλας. Εκκλησιαστικά υπάγται στην Ιερά Μητρόπολη Δράμας.
Ο ηγούμενος της Μονής Χρύσανθος το 1782, αναφέρει ότι ενώ ο Όσιος Γερμανός, μετά την ανέγερση του μοναστηριού, αναζητούσε κατάλληλη σανίδα για να γίνει η εικόνα της Θεοτόκου, Εκείνη με θαυματουργικό τρόπο του προσέφερε την μέχρι και σήμερα σωζόμενη εικόνα Της, που άστραφτε κι εξέπεμπε «φοινικούν», δηλαδή κοκκινωπό φως. Έτσι επικράτησε ο όρος «Εικοσιφοίνισσα» (εικών φοίνισσα – Εικοσιφίνισσα). Κατά μια άλλη ισχνότερη εκδοχή ο κτήτωρ της Μονής, Άγιος Γερμανός, βρισκόταν σε ένα μέρος, μια μικρή όαση έξω από τη Μονή του Τιμίου Προδρόμου στους Αγίους Τόπους, όπου είχε είκοσι φοίνικες, εκεί έλαβε εντολή από τον άγγελο της Θεοτόκου για την ανέγερση της Μονής και σε ανάμνηση της τοποθεσίας την ονόμασε «Παναγία η Εικοσιφοίνισσα». Ο γνωστός συγγραφέας του 18ου αιώνα Καισάριος Δαπόντες την ονομάζει «Κοσσσυφινίτσα», γιατί κατά την παράδοση, ένας κόσσυφος (κοτσύφι) οδήγησε τον Άγιο Γερμανό στο σημείο όπου αναβλύζει το Αγίασμα μέχρι και σήμερα κάτω από το παρεκκλήσιο της Αγ. Βαρβάρας.
Μετά ήταν να πάμε στην Αμφίπολη αλλά δεν πήγαμε γιατί είχε έρθει η ώρα του γεύματος.Πήγαμε κατευθείαν στη πανέμορφη Καβάλα. Μια μεγαλούπολη του Βορρά, από τις αρχαιότερες πόλεις με λιμάνι, με πολλά στρώματα ιστορίας. Μετά
περπατήσαμε στο παραλιακό πεζόδρομο που οδηγεί στο Λιμάνι της Καβάλας ! Να απολαύσουμε τη θέα της χερσονήσου με το Φρούριο, τα γραφικά σπίτια της Παναγίας και τα καραβάκια που ελλιμενίζονται.Γευματίσαμε στη ψαροταβέρνα "ΠΑΝΟΣ -ΖΑΦΕΙΡΑ". Μετανάστες το 1965, ο Πάνος και η Ζαφείρα, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημιούργησαν στο γραφικό λιμάνι της Καβάλας. Εκεί μας περίμενε η συμμαθήτριά μας Άννα Τσαμήτρου η οποία υπηρετούσε ως δικαστικός στο νομό Καβάλας . Η συγκίνηση και χαρά μας απερίγραπτη αφού είχαμε να συναντηθούμε 45 ολόκληρα χρόνια.
Επειδή η ημέρα ήταν θαυμάσια δεν σου έκανε όρεξη να καθίσεις μέσα στο μαγαζί για διασκέδαση και έτσι προτιμήσαμε να κάνουμε περίπατο στη Καβάλα και η συμμαθήτριά μας που μένει εκεί να μας ξεναγήσει στα αξιοθέατα της Καβάλας,
Κάναμε μια βόλτα στην Παλιά πόλη από το Ιμαρέτ και την αυλή του Μωχάμετ Άλη
Το Ιμαρέτ, μεγάλο συγκρότημα της τελευταίας Οθωμανικής περιόδου, κλασσικό δείγμα Ισλαμικής αρχιτεκτονικής, βρίσκεται στην δυτική πλευρά της χερσονήσου της Παναγίας (παλαιά πόλη). Είναι από τα τελευταία που κατασκευάστηκαν την περίοδο αυτή και το μόνο που σώθηκε σχεδόν ακέραιο. Κτίσθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος του, μεταξύ 1817-1821 από τον ιδρυτή της τελευταίας Αιγυπτιακής δυναστείας, Μεχμέτ Αλή. Για λόγους συναισθηματικούς, ο βαλής της Αιγύπτου θέλησε να ευεργετήσει την γενέτειρά του με αυτό το θρησκευτικό, εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό ίδρυμα. Λειτούργησε ως μουσουλμανικό ιεροδιδασκαλείο – οικοτροφείο και ως “πτωχοκομείο” για όλους τους άπορους της πόλης ανεξαρτήτως θρησκεύματος.Από τα τέλη του 1922 οι χώροι του Ιμαρέτ χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση των προσφύγων. Το 1931, προκειμένου να διαπλατυνθεί η παρακείμενη οδός, ένα μέρος του Ιμαρέτ κατεδαφίστηκε. Το 1967 διατάχθηκε η αποχώρηση όσων ενοίκων (από τους πρόσφυγες) είχαν απομείνει και το μνημείο σφραγίστηκε.
Μέχρι να ρυθμιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το Ιμαρέτ παρέμεινε πλήρως εγκαταλελειμμένο. Μετά την τακτοποίηση των θέμάτων ιδιοκτησίας ένας χώρος του ήταν αναψυκτήριο και εστιατόριο και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες γειτονικών καταστημάτων. Το 2001 ενοικιάστηκε για 50 χρόνια σε επιχειρηματία της Καβάλας, αναστηλώθηκε και μετατράπηκε σε ένα πολυτελή και καλαίσθητο χώρο φιλοξενίας, που διατηρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της εποχής του.
Ολοκληρώνουμε τη διαδρομή μας στις Καμάρες, το παλιό Υδραγωγείο, σύνορο της παλιάς και της σύγχρονης πόλης. Η φυσική ομορφιά της περιοχής σε συνδυασμό με τα γραφικά ταβερνάκια, τους ιστορικούς τόπους, τα μνημεία και τα νεότερα νεοκλασικά κτίσματα ερεθίζουν τις αισθήσεις και συνθέτουν εικόνες
Είδαμε Το Παλαιό Υδραγωγείο, γνωστό και ως Καμάρες, είναι ένα καλά διατηρημένο υδραγωγείο στην πόλη της Καβάλας και είναι ένα από τα ορόσημα της πόλης. Ενώ το υδραγωγείο είναι πιθανώς ρωμαϊκής προέλευσης, η σημερινή δομή χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Ένα βυζαντινό τείχος των αρχών του 14ου αιώνα, που χτίστηκε ως μέρος των οχυρώσεων στην ακρόπολη της Καβάλας, πιθανότατα λειτουργούσε και ως υδραγωγείο. Αν ναι, θα ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα ενός βυζαντινού υδραγωγείου, δεδομένου ότι οι βυζαντινές πόλεις χρησιμοποίησαν συνηθέστερα πηγάδια και δεξαμενές αντί να διατηρήσουν τα υπάρχοντα ρωμαϊκά υδραγωγεία ή να κατασκευάσουν νέα. Ο τοίχος του φράγματος αντικαταστάθηκε με το σημερινό τοξωτό υδραγωγείο κατά τη διάρκεια της επιδιόρθωσης και βελτίωσης των βυζαντινών οχυρώσεων του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Κάποιοι συγγραφείς χρονολογούν την κατασκευή μέχρι το 1522 της πολιορκίας της Ρόδου, αλλά μια πιο πιθανή ημερομηνία είναι μεταξύ 1530 και 1536. Μέχρι το 1911, εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει την πόλη με πόσιμο νερό από την περιοχή της Παλιάς Καβάλας, σε υψόμετρο 400 μέτρων.
Η Δημοτική Καπναποθήκη χτίστηκε τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ως καπναποθήκη του Τούρκου καπνεμπόρου Κιζί Μιμίν. Το κτίριο αποτελεί παράδειγμα οθωμανικού νεοκλασικισμού (ψευδοκίονες, κιονόκρανα, γείσα) με χρήση και στοιχείων μπαρόκ, όπως η επιβλητική επίστεψη της στέγης, με τα τέσσερα στέμματα. Σήμερα ανήκει στο Δήμο Καβάλας και πρόκειται να φιλοξενήσει τα εκθέματα του Λαογραφικό Μουσείου Καβάλας, του Μουσείου Καπνού καθώς και εκθεσιακούς χώρους.
Το κτίριο του Δημοτικού Ωδείου (μαζί με το διπλανό κτίριο που ήταν ιδιοκτησία του Κλέωνος Κραντονέλλη), αποτελεί το αρχαιότερο από τα σπίτια που χτίστηκαν πριν το 1864 στην Καβάλα μετά την έξοδο του Ελληνικού πληθυσμού από την χερσόνησο της Παναγίας. Άνηκε στα αδέρφια Ν. και Ε. Γρηγοριάδη, από τους πρώτους καπνεμπόρους. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως Τράπεζα ενώ από το 1987 (εγκαινιάστηκε στην παρούσα μορφή του το 1990) ανήκει στο Δήμο Καβάλας και στεγάζει το Δημοτικό Ωδείο. Ο έντονος νεοκλασικός του χαρακτήρας, με τα εντυπωσιακά αετώματα στη στέγη, τους κίονες και το γλυπτό διάκοσμο υποδηλώνει την προσπάθεια του αρχιτέκτονα να τονίσει τη δύναμη, τον πλούτο και την εθνική υπερηφάνεια για την αρχαιοελληνική παράδοση.
Το κτίριο του Δημαρχείου, μικρογραφία Ουγγρικού πύργου, κτίσθηκε περίπου το 1895 από τον Ούγγρο καπνέμπορο Pierre Herzog. Μετά το θάνατό του το κτίριο πέρασε στην κατοχή τη “Ανώνυμης Εταιρίας Καπνών και Πέραν Θαλάσσης”. Το 1937 επί δημαρχίας Αθανασίου Μπαλάνου αγοράστηκε από το δήμο Καβάλας και έκτοτε στεγάζει το δημαρχείο της πόλης.
Το χάλκινο άγαλμα της Νίκης, είναι του γλύπτη Γιάννη Παρμακέλη και βρίσκεται μέσα στο δημοτικό κήπο στο χώρο μπροστά στο δημαρχείο. Η ανάγλυφη παράσταση στο βάθος του χώρου του ηρώου φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Διονύση Γερολυμάτο και αναφέρεται στους αγώνες των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι το 1940-41. Το χάλκινο άγαλμα .
Το κτίριο ADOLF WIX οικοδομήθηκε το 1899 από το Γερμανό βαρώνο Adolf Wix για να χρησιμεύσει ως έδρα των εμπορικών δραστηριοτήτων του και ως οικία. Αρχιτεκτονικά έχει πολλά κοινά στοιχεία με το παρακείμενο κτίριο του σημερινού δημαρχείου. Σήμερα, μετά από διάφορες αλλαγές στην κυριότητά του, ανήκει στο δήμο Καβάλας.
και όπως λέει και το αρχαίο ρητό ¨Γηράσκω αεί διδασκόμενος¨.
Κάναμε μια βόλτα στην Παλιά πόλη από το Ιμαρέτ και την αυλή του Μωχάμετ Άλη
Το Ιμαρέτ, μεγάλο συγκρότημα της τελευταίας Οθωμανικής περιόδου, κλασσικό δείγμα Ισλαμικής αρχιτεκτονικής, βρίσκεται στην δυτική πλευρά της χερσονήσου της Παναγίας (παλαιά πόλη). Είναι από τα τελευταία που κατασκευάστηκαν την περίοδο αυτή και το μόνο που σώθηκε σχεδόν ακέραιο. Κτίσθηκε, στο μεγαλύτερο μέρος του, μεταξύ 1817-1821 από τον ιδρυτή της τελευταίας Αιγυπτιακής δυναστείας, Μεχμέτ Αλή. Για λόγους συναισθηματικούς, ο βαλής της Αιγύπτου θέλησε να ευεργετήσει την γενέτειρά του με αυτό το θρησκευτικό, εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό ίδρυμα. Λειτούργησε ως μουσουλμανικό ιεροδιδασκαλείο – οικοτροφείο και ως “πτωχοκομείο” για όλους τους άπορους της πόλης ανεξαρτήτως θρησκεύματος.Από τα τέλη του 1922 οι χώροι του Ιμαρέτ χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση των προσφύγων. Το 1931, προκειμένου να διαπλατυνθεί η παρακείμενη οδός, ένα μέρος του Ιμαρέτ κατεδαφίστηκε. Το 1967 διατάχθηκε η αποχώρηση όσων ενοίκων (από τους πρόσφυγες) είχαν απομείνει και το μνημείο σφραγίστηκε.
Μέχρι να ρυθμιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το Ιμαρέτ παρέμεινε πλήρως εγκαταλελειμμένο. Μετά την τακτοποίηση των θέμάτων ιδιοκτησίας ένας χώρος του ήταν αναψυκτήριο και εστιατόριο και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες γειτονικών καταστημάτων. Το 2001 ενοικιάστηκε για 50 χρόνια σε επιχειρηματία της Καβάλας, αναστηλώθηκε και μετατράπηκε σε ένα πολυτελή και καλαίσθητο χώρο φιλοξενίας, που διατηρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της εποχής του.
Είδαμε Το Παλαιό Υδραγωγείο, γνωστό και ως Καμάρες, είναι ένα καλά διατηρημένο υδραγωγείο στην πόλη της Καβάλας και είναι ένα από τα ορόσημα της πόλης. Ενώ το υδραγωγείο είναι πιθανώς ρωμαϊκής προέλευσης, η σημερινή δομή χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Ένα βυζαντινό τείχος των αρχών του 14ου αιώνα, που χτίστηκε ως μέρος των οχυρώσεων στην ακρόπολη της Καβάλας, πιθανότατα λειτουργούσε και ως υδραγωγείο. Αν ναι, θα ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα ενός βυζαντινού υδραγωγείου, δεδομένου ότι οι βυζαντινές πόλεις χρησιμοποίησαν συνηθέστερα πηγάδια και δεξαμενές αντί να διατηρήσουν τα υπάρχοντα ρωμαϊκά υδραγωγεία ή να κατασκευάσουν νέα. Ο τοίχος του φράγματος αντικαταστάθηκε με το σημερινό τοξωτό υδραγωγείο κατά τη διάρκεια της επιδιόρθωσης και βελτίωσης των βυζαντινών οχυρώσεων του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Κάποιοι συγγραφείς χρονολογούν την κατασκευή μέχρι το 1522 της πολιορκίας της Ρόδου, αλλά μια πιο πιθανή ημερομηνία είναι μεταξύ 1530 και 1536. Μέχρι το 1911, εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει την πόλη με πόσιμο νερό από την περιοχή της Παλιάς Καβάλας, σε υψόμετρο 400 μέτρων.
Το κτίριο του Δημοτικού Ωδείου (μαζί με το διπλανό κτίριο που ήταν ιδιοκτησία του Κλέωνος Κραντονέλλη), αποτελεί το αρχαιότερο από τα σπίτια που χτίστηκαν πριν το 1864 στην Καβάλα μετά την έξοδο του Ελληνικού πληθυσμού από την χερσόνησο της Παναγίας. Άνηκε στα αδέρφια Ν. και Ε. Γρηγοριάδη, από τους πρώτους καπνεμπόρους. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως Τράπεζα ενώ από το 1987 (εγκαινιάστηκε στην παρούσα μορφή του το 1990) ανήκει στο Δήμο Καβάλας και στεγάζει το Δημοτικό Ωδείο. Ο έντονος νεοκλασικός του χαρακτήρας, με τα εντυπωσιακά αετώματα στη στέγη, τους κίονες και το γλυπτό διάκοσμο υποδηλώνει την προσπάθεια του αρχιτέκτονα να τονίσει τη δύναμη, τον πλούτο και την εθνική υπερηφάνεια για την αρχαιοελληνική παράδοση.
Σήμερα η Νέα Πέραμος είναι μια τουριστική περιοχή με καθαρές παράλιες, βραβευμένες με Γαλάζιες Σημαίες, με πολλά εστιατόρια, ταβέρνες και μπαράκια και αποτελεί πόλο έλξης πολλών τουριστών, κυρίως από Βαλκανικές χώρες. Μπορεί κανείς να απολαύσει και τα τοπικά προϊόντα από ντόπιους παραγωγούς, όπως το σταφύλι, κρασί, τσίπουρο, ελιές, λάδι, καθώς μια από τις κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι και η γεωργία.
Ο ήλιος άρχισε να βασιλεύει και έπρεπε να επιστρέψουμε για Βέροια.
Ενώ περιμέναμε να είμαστε κουρασμένες η επιστροφή μας ήταν ακόμη πιο χαρούμενη και διασκεδαστική. Τραγουδήσαμε χορέψαμε είπαμε ανέκδοτα. Για κορίτσια της ηλικίας μας ήμασταν υπέρ του δέοντος ζωντανές .
Αυτή η όμορφη απόδραση να ξεφύγουμε για λίγο από την καθημερινότητά μας , έφθασε στο τέλος. Όλα τα ωραία όμως, όμως τελειώνουν... Κι όταν μάλιστα περνάς καλά, κοντά σε φίλες αγαπημένες, ο χρόνος φεύγει ακόμα πιο γρήγορα.
Μακάρι να μην είχαμε υποχρεώσεις και να ανταποκρινόμαστε όλες οι συμμαθήτριες που απουσίαζαν αλλά ήταν νοητά μαζί μας σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής . Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά θα είναι όλο και περισσότερες παρούσες.
Αγαπημένες μου συμμαθήτριες και φίλες ας ξεκουραστούμε λίγες μέρες, να χαλαρώσουμε, να πάρουμε δυνάμεις για να αντέξουμε σε ότι εμφανιστεί μπροστά μας.
Ευχαριστούμε το Θεό που μας αξίωσε να συναντηθούμε παλιές μου συμμαθήτριες γερές και δυναμικές.
Οφείλουμε να πούμε θερμά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ στις διοργανώτριες και ευχόμαστε να έχουμε υγεία και δύναμη να ξανασυναντηθούμε και να κάνουμε και άλλες εκδρομούλες .
Επίσης θερμά συγχαρητήρια σε όλες τις συμμαθήτριες μας και φίλες που ανταποκρίθηκαν με τόσο θερμά συναισθήματα στην πρόσκληση αυτής της συνάντησης - εκδρομής , τα οποία τελικά έγιναν ακόμη θερμότερα σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής από την αρχή μέχρι το τέλος .
Ευχαριστούμε επίσης το οδηγό κ. Γιάννη Αυτζίδη για την υπομονή του και τον συγχαίρουμε σαν άψογο υπεύθυνο και πολύ προσεκτικό οδηγό !!!
Οφείλουμε να πούμε θερμά συγχαρητήρια και ένα μεγάλο ευχαριστώ στις διοργανώτριες και ευχόμαστε να έχουμε υγεία και δύναμη να ξανασυναντηθούμε και να κάνουμε και άλλες εκδρομούλες .
Επίσης θερμά συγχαρητήρια σε όλες τις συμμαθήτριες μας και φίλες που ανταποκρίθηκαν με τόσο θερμά συναισθήματα στην πρόσκληση αυτής της συνάντησης - εκδρομής , τα οποία τελικά έγιναν ακόμη θερμότερα σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής από την αρχή μέχρι το τέλος .
Ευχαριστούμε επίσης το οδηγό κ. Γιάννη Αυτζίδη για την υπομονή του και τον συγχαίρουμε σαν άψογο υπεύθυνο και πολύ προσεκτικό οδηγό !!!
