Εισαγωγή
Το βίντεο με τις 16 αλληγορικές ιστορίες
που ακολουθούν, είναι το πρώτο
λογοτεχνικό μου πόνημα και
γεννήθηκε με το εξής σκεπτικό :
Αντί να τις κλείσω μέσα σε σελίδες
βιβλίου, διάλεξα να τις αφήσω
να ταξιδέψουν ως εικόνα και με ήχο
τη δική μου φωνή και μουσική
σε όλον τον κόσμο χωρίς δέσμευση καμμία.
Θέλω να τις χαρίσω ελεύθερα, σαν στάλες
φωτός που δεν πουλιούνται αλλά μοιράζονται.
Να μπορεί ο καθένας, έστω και για λίγο,
να περπατήσει μαζί τους, να γεμίσει
τον χρόνο του με σκέψεις και μικρές
αλήθειες, χωρίς εμπόδια.
Έτσι γεννήθηκαν αυτά τα «Μικρά
μονοπάτια μεγάλων αληθειών»∙
για να βαδίσουν δίπλα σας σαν σύντροφοι
στο ταξίδι της ζωής
που ακολουθούν, είναι το πρώτο
λογοτεχνικό μου πόνημα και
γεννήθηκε με το εξής σκεπτικό :
Αντί να τις κλείσω μέσα σε σελίδες
βιβλίου, διάλεξα να τις αφήσω
να ταξιδέψουν ως εικόνα και με ήχο
τη δική μου φωνή και μουσική
σε όλον τον κόσμο χωρίς δέσμευση καμμία.
Θέλω να τις χαρίσω ελεύθερα, σαν στάλες
φωτός που δεν πουλιούνται αλλά μοιράζονται.
Να μπορεί ο καθένας, έστω και για λίγο,
να περπατήσει μαζί τους, να γεμίσει
τον χρόνο του με σκέψεις και μικρές
αλήθειες, χωρίς εμπόδια.
Έτσι γεννήθηκαν αυτά τα «Μικρά
μονοπάτια μεγάλων αληθειών»∙
για να βαδίσουν δίπλα σας σαν σύντροφοι
στο ταξίδι της ζωής
-1-
____________________
Περιεχόμενα
Πρόλογος....…..................................... σελ. 6
Κύκλος Α΄ – Εαυτός & Αυτογνωσία
1. Ο παράξενος καθρέφτης ...............σελ.10
2. Το σπουργίτι και ο αετός...............σελ.11
3. Το λυχνάρι και ο Ήλιος.........,........σελ.12
4. Ο ανθρωπος με τις μάσκες ...........σελ.13
Κύκλος Β΄ – Δύναμη & Αντοχή
5. Το δέντρο και ο άνεμος.................σελ.15
6. Η πέτρα και το ποτάμι...................σελ.16
7. Ο σπόρος που φύτρωσε .................σελ.17
8. Η γέφυρα και η καταιγίδα.............σελ.18
Κύκλος Γ΄ – Σχέσεις & Αγάπη
9. Η κούπα της σιωπής.......................σελ.20
10. Ο λύκος και το κουτάβι.................σελ.21
11. Το νησί που άκουγε .......................σελ.22
12. Το δέντρο των χεριών...................σελ.23
9. Η κούπα της σιωπής.......................σελ.20
10. Ο λύκος και το κουτάβι.................σελ.21
11. Το νησί που άκουγε .......................σελ.22
12. Το δέντρο των χεριών...................σελ.23
Κύκλος Δ΄ – Ελπίδα & Ελευθερία
13. Το φυλακισμένο πουλί................σελ.25
14. Η σκιά που έγινε φως.................σελ.26
15. Το ταξίδι του σύννεφου.............σελ.27
16. Το φανάρι στη θάλασσα.............σελ.28
Επίλογος ........,.....................................σελ.29
Πρόλογος
Υπάρχουν αλήθειες που δεν λέγονται
με επιχειρήματα· μόνο με εικόνες.
Αλήθειες που δεν χωράνε σε μεγάλες θεωρίες,
αλλά κρύβονται σε έναν σπόρο, σε μια πέτρα,
σε μια σκιά.
Οι αλληγορικές ιστορίες είναι σαν καθρέφτες:
δεν σου δείχνουν τον κόσμο όπως είναι,
αλλά όπως μπορείς να τον δεις όταν ανοίγεις
την καρδιά σου.
Κάθε ιστορία εδώ είναι μια μικρή γέφυρα·
άλλοτε οδηγεί μέσα σου, άλλοτε σε φέρνει
πιο κοντά στους άλλους, άλλοτε σου θυμίζει
τον δρόμο προς την ελευθερία.
Δεν είναι παραμύθια για να κοιμηθείς.
Είναι παραβολές για να ξυπνήσεις.
Κι αν σε κάποια φράση νιώσεις να
αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, τότε η ιστορία
έχει ήδη κάνει το έργο της.
Εύχομαι, λοιπόν, οι σελίδες αυτές να γίνουν
ένας ήσυχος χώρος:
— όπου θα θυμηθείς ποιος είσαι,
— όπου θα βρεις κουράγιο να αντέξεις,
— όπου θα νιώσεις πιο κοντά σε όσους αγαπάς,
— κι όπου θα ανακαλύψεις πως η ελπίδα
δεν σβήνει ποτέ.
Κύκλος Α!
Εαυτός κι Αυτογνωσία
1. Ο παράξενος καθρέφτης
2. Το σπουργίτι και ο αετός
3. Το λυχνάρι και ο Ήλιος
4. Ο άνθρωπος με τις μάσκες
1. Ο παράξενος καθρέφτης
Σ’ ένα παλάτι υπήρχε ένας καθρέφτης
παράξενος. Όσοι πήγαιναν να καμαρώσουν
την ομορφιά τους, έβλεπαν μονάχα σκιά.
Μα όσοι πλησίαζαν ταπεινά, έβλεπαν
μια λάμψη που τους έκανε να δακρύσουν.
👉 Η αλήθεια δεν βρίσκεται πάντα στο
πρόσωπο, αλλά στη στάση της ψυχής.👈
2. Το σπουργίτι και ο αετός
Ένα σπουργίτι ζήλευε τον αετό που
πέταγε ψηλά.
Προσπαθούσε να τον μιμηθεί, αλλά
έπεφτε κουρασμένο.
Μέχρι που κατάλαβε: "Ο αετός έχει τον ουρανό·
εγώ έχω τα μικρά κλαδιά, εκεί που αυτός
δεν χωράει"
👉 Η αξία σου δεν είναι να μιμηθείς τους
άλλους, αλλά να αγκαλιάσεις τη δική σου φύση.👈
3. Το λυχνάρι και ο Ήλιος
Ένα μικρό λυχνάρι παραπονιόταν στον ήλιο:
"Δίπλα σου δεν λάμπω καθόλου" .
Ο ήλιος χαμογέλασε: "Η θέση σου είναι
στη νύχτα.
Εκεί, το φως σου δίνει ελπίδα"
👉 Ο καθένας έχει τη δική του στιγμή
για να φωτίσει.👈
4. Ο άνθρωπός με τις μάσκες
Κάποτε ζούσε κάποιος που άλλαζε μάσκα
κάθε μέρα: μία για τη δουλειά, μία για τους
φίλους, μία για την οικογένεια.
Ώσπου μια μέρα κοιτάχτηκε στον καθρέφτη
και δεν ήξερε ποιος ήταν.
Τότε έβγαλε όλες τις μάσκες και άφησε
γυμνό το πρόσωπο του μπροστά
στον καθρέφτη κι αντίκρυσε τον εαυτό του.
Για πρώτη φορά στη ζωή του ένιωσε ελεύθερος.
👉 Η πιο μεγάλη γενναιότητα
είναι να σταθείς αυθεντικός.👈
Κύκλος Β΄
Δύναμη & Αντοχή
1. Το δέντρο και ο άνεμος
2. Η πέτρα και το ποτάμι
3. Ο σπόρος που φύτρωσε
4. Η γέφυρα και η καταιγίδα
1. Το δέντρο και ο άνεμος
Στην άκρη μιας κοιλάδας στεκόταν ένα δέντρο.
Ο άνεμος ερχόταν κάθε τόσο να το δοκιμάσει.
Άλλοτε φύσαγε απαλά, άλλοτε με μανία.
Τα κλαδιά λύγιζαν, τα φύλλα έφευγαν,
μα το δέντρο έμενε όρθιο.
Ο ανεμος το ρώτησε: «Πώς αντέχεις;»
Κι εκείνο ψιθύρισε: «Έχω ρίζες».
👉 Η αληθινή δύναμη δεν είναι να μην
λυγίζεις, αλλά να έχεις ρίζες που σε
κρατούν.👈
2. Η πέτρα και το ποτάμι
Μια πέτρα καθόταν μέσα σε ποτάμι
ορμητικό. Το νερό την χτυπούσε αδιάκοπα,
«Θα σε διαλύσω», έλεγε το ποτάμι.
Μα όσο περνούσαν τα χρόνια, η πέτρα
δεν έσπασε.
Λειάνθηκε, έγινε όμορφη, γυαλιστερή.
👉 Οι δυσκολίες δεν σε καταστρέφουν
πάντα· συχνά σε σμιλεύουν.👈
3. Ο σπόρος που φύτρωσε
Ένας σπόρος θάφτηκε στο χώμα.
Ένιωθε σκοτάδι, πίεση, μοναξιά.
«Τελείωσε η ζωή μου», σκεφτόταν.
Μα σιγά σιγά, από μέσα του φύτρωσε
μια μικρή πράσινη φλόγα.
Και τότε κατάλαβε: δεν τον έθαψαν·
τον φύτεψαν.
👉 Ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν τέλος, μπορεί να είναι η αρχή.👈
4. Η γέφυρα και η καταιγίδα
Μια ξύλινη γέφυρα έτρεμε κάθε φορά
που περνούσε καταιγίδα.
«Θα σπάσω», έλεγε. Μα κάθε φορά, άντεχε.
Γιατί την κρατούσαν τα σχοινιά κι οι
πάσσαλοι βαθιά στο χώμα. Όταν η θύελλα
τελείωνε, οι ταξιδιώτες την περνούσαν
ευγνώμονες.
👉Η αντοχή δεν είναι να μην φοβάσαι·
είναι να συνεχίζεις παρ’ όλα αυτά.👈
Κύκλος Γ΄
Σχέσεις & Αγάπη
1. Η κούπα της σιωπής
2. Ο λύκος και το κουτάβι
3. Το νησί που άκουγε
4. Το δέντρο των χεριών
1. Η κούπα της σιωπής
Μια γυναίκα είχε μια αγαπημένη κούπα.
Κάθε φορά που μάλωνε με κάποιον,
την γέμιζε με σιωπή αντί για νερό.
Τα Χρόνια πέρασαν κι η κούπα βάρυνε
τόσο, που δεν μπορούσε πια να την
κρατήσει. Μόνο όταν τόλμησε να αδειάσει
μέσα της όλη τη σιωπή, ξαναβρήκε
ελαφρότητα και χώρο για αγάπη.
👉 Οι σιωπές που δεν
μοιραζόμαστε γίνονται βάρος.👈
2. Ο λύκος και το κουτάβι
Ένας μοναχικός λύκος φύλαγε με μανία
το φαγητό του.
Φοβόταν μη του το πάρουν.
Ένα βράδυ βρήκε ένα κουτάβι πεινασμένο.
Δίστασε, μα του έδωσε λίγο ψωμί.
Το κουτάβι του γύρισε ένα βλέμμα γεμάτο
ευγνωμοσύνη, που του ζέστανε την καρδιά
πιο πολύ από το ίδιο το φαγητό..
Από τότε, δεν έτρωγε ποτέ μόνος.
👉 Η χαρά διπλασιάζεται όταν τη μοιράζεσαι.👈
3. Το νησί που άκουγε
Μέσα στη θάλασσα υπήρχε ένα μικρό νησί.
Οι ναυαγοί που έφταναν εκεί μιλούσαν
για τις πληγές τους, τα λάθη τους, τους
φόβους τους. Το νησί δεν απαντούσε· μόνο
άκουγε. Κι όμως, οι άνθρωποι έφευγαν
θεραπευμένοι.
👉Μερικές φορές, το να ακούς
είναι το πιο μεγάλο δώρο.👈
4. Το δέντρο των χεριών
Στην πλατεία ενός χωριού υπήρχε ένα δέντρο
παράξενο: αντί για καρπούς, έκανε χέρια.
Άπλωνε τα κλαδιά του και αγκάλιαζε τους
μοναχικούς, τους κουρασμένους, τους
χαμένους.
Οι χωρικοί στην αρχή το φοβήθηκαν,
μα σιγά σιγά έμαθαν πως η δύναμή
του δεν ήταν το μέγεθός
του, αλλά η αγκαλιά του.
👉 : Η αγάπη εκφράζεται πιο καθαρά
μέσα από την προσφορά.👈
Κύκλος Δ΄
Ελπίδα & Ελευθερία
1. Το φυλακισμένο πουλί
2. Η σκιά που έγινε φως
3. Το ταξίδι του σύννεφου
4. Το φανάρι στη θάλασσα
1. Το φυλακισμένο πουλί
Ένα πουλί ζούσε χρόνια μέσα σε κλουβί.
Ένα πρωί, ο άνθρωπος που το φρόντιζε
ξέχασε να κλείσει την πόρτα.
Το πουλί δίστασε. Κοίταξε έξω, μετά πίσω
στο γνώριμο κελάρι του.
Και τότε πέταξε.
Κι ο ουρανός ήταν μεγαλύτερος
απ’ όσο είχε φανταστεί.
👉Η ελευθερία είναι συχνά πιο
κοντά απ’ όσο νομίζουμε.👈
2. Η σκιά που έγινε Φως
Μια σκιά ένιωθε άχρηστη. «Κανείς
δεν με θέλει, όλοι με φοβούνται».
Μα ένα παιδί την πήρε μαζί του στο σκοτάδι
και χάρη σ’ εκείνη βρήκε τον δρόμο
. Τότε κατάλαβε: δεν ήταν βάρος, ήταν οδηγός.
👉 Ακόμα κι ό,τι μοιάζει σκοτεινό, μπορεί
να γίνει φως σε κάποιον άλλο.👈
3. Το ταξίδι του σύννεφου
Ένα σύννεφο κρατούσε μέσα του βροχή,
μα φοβόταν να τη δώσει.
«Αν αδειάσω, θα χαθώ», έλεγε.
Μα όταν άνοιξε, πότισε τα χωράφια,
γέμισε τα ποτάμια, χάρισε ζωή.
Και τότε κατάλαβε: χάθηκε σαν σύννεφο,
μα ξαναγεννήθηκε σαν βροχή.
👉 Δεν χάνεσαι όταν δίνεσαι· μεταμορφώνεσαι.👈
4. Το Φανάρι στη Θάλασσα
Ένα παλιό φανάρι στεκόταν στην
άκρη του λιμανιού. Κουρασμένο,
σκουριασμένο, νόμιζε πως δεν είχε
πια αξία.
Μα τα καράβια το έβλεπαν από μακριά
και έβρισκαν τον δρόμο τους χάρη
στη μικρή του λάμψη.
👉 Μια μικρή ελπίδα αρκεί για να
καθοδηγήσει
όσους ταξιδεύουν στο σκοτάδι.👈
ΕΠΊΛΟΓΟΣ
Κάθε ιστορία έχει ένα τέλος.
Μα οι αλήθειες της
δεν τελειώνουν ποτέ.
Αν έφτασες μέχρι εδώ,
ίσως κάπου ανάμεσα στις λέξεις
να αναγνώρισες μια σκιά δική σου,
ένα κομμάτι αντοχής
που είχες ξεχάσει, μια σπίθα
που περίμενε να ανάψει.
Οι αλληγορίες δεν είναι για να τις κρατήσεις
στο ράφι· είναι για να τις κουβαλήσεις
μέσα σου. Σαν σπόρους.
Και κάθε φορά που η ζωή θα φυσάει δυνατά,
αυτοί οι σπόροι θα θυμίζουν πως έχεις ρίζες.
Και κάθε φορά που θα νιώθεις μόνος, θα θυμίζουν
πως υπάρχουν νησιά που ακούνε
και φανάρια που φωτίζουν.
Κάθε φορά που θα νομίζεις πως
όλα τελείωσαν, θα σου ψιθυρίζουν:
«Όχι, τώρα αρχίζου».
Μπορεί να φύγεις από τις σελίδες αυτές,
μα οι ιστορίες θα μείνουν μέσα σου.
Κι όταν χρειαστεί, θα επιστρέφουν μόνες τους.
Για να σε στηρίξουν, να σε μαλακώσουν,
να σε θυμίσουν ποιος είσαι.
Γιατί η δύναμη, η αγάπη και η ελπίδα
δεν είναι κάπου έξω.
Είναι ήδη δικά σου.
Οπισθόφυλλο
Υπάρχουν βιβλία που διαβάζονται με το μυαλό.
Και υπάρχουν βιβλία που διαβάζονται με την ψυχή.
Το Μικρά Μονοπάτια Μεγάλων Αληθειών
είναι μια συλλογή από 16 αλληγορικές
ιστορίες που φωτίζουν τον δρόμο της ψυχής.
Ιστορίες μικρές , απλές, αλλά γεμάτες δύναμη,
που μιλούν για τον εαυτό και την αυτογνωσία,
για τη δύναμη και την αντοχή, για τις σχέσεις
και την αγάπη, για την ελπίδα
και την ελευθερία.
Δεν θα σου δώσουν έτοιμες απαντήσεις.
Θα σου χαρίσουν όμως εικόνες, παραβολές
και ψιθύρους που ίσως σε βοηθήσουν
να θυμηθείς ποιος είσαι.
Γιατί κάθε ψυχή έχει το δικό της μονοπάτι.
Και κάθε αλήθεια περιμένει να τη συναντήσεις
© Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου
https://www.calameo.com/read/005748377c727e3ed2e87
