Φεύγει ο Αύγουστος! Φεύγει το καλοκαίρι!

 Φεύγει κι αυτός ο Αύγουστος, ο ταξιδιάρης, ο ερωτικός,  ο νοσταλγικός και ευλογημένος μήνας!Ακριβώς, όπως έρχονται και φεύγουν τα κύματα και οι κουβέντες αναδιπλώνοντας  στην μνήμη πολλές στιγμές χαράς αλλά  και λύπης.

Ο μήνας αυτός είναι ένα πανηγύρι, μ' όλες τις αποχρώσεις, ένα  όμορφο ταξίδι για κάποιους χωρίς τελειωμό . Ένα ταξίδι με όμορφες εικόνες και στιγμές, όπως κάτω από τον ίσκιο της κληματαριάς, ή της ομπρέλας,  κοιτώντας το καταγάλανο ουρανό να καθρεφτίζεται στη καταγάλανη θάλασσα, με τα παιδιά να παίζουν  με την άμμο ή να κολυμπούν χαρούμενα. 

Κάτω από τον έναστρο ουρανό κοιτώντας το  φεγγάρι κι ακούγοντας το όμορφο νανούρισμα των τζιτζικιών, τρώγοντας μια φέτα καρπουζιού.

Όπως το τσούγκρισμα των ποτηριών με ευχές σε χείλη που σκορπούν χαμόγελα, ζωγραφίζοντας συναισθήματα αγάπης, το βηματισμό μιας καπελαδούρας, που περπατά στην άμμο, ψάχνοντας να βρει  την απαραίτητη ηρεμία και δροσιά.. Βασιλικός, δυόσμος  και αλμύρα, όλα ξυπόλυτα να την ακολουθούν, στην μνήμη και στη βόλτα. 

 Μια εκθαμβωτική λιακάδα να φέρνει στα τριαντάφυλλα και σε όλα τα λουλούδια άνθη, χαρίζοντας ομορφιά και σκορπίζοντας την ευωδιά τους. 

 Η γη μια πραγματική Εδέμ  που λάμπει  στο λαμπερό φως του ήλιου ..Η Ζωή είναι ένα μεγαλειώδες και ευγενικό έπος..

Βλέποντας αυτές τις εικόνες από μια τέτοια σκοπιά φαίνεται η χαρά να βασιλεύει σ'  όλο τον κόσμο, από το χρυσό φως του καλοκαιριού.

Κάθε καρδιά γεμίζει  με ευχαριστίες, για τις ευλογίες της σεζόν. Οι καλές μέρες του θερισμού τελείωσαν κι αυτές,  γεμάτες χαρά και με ευλογία της συγκομιδής, σε όλη τη γη, γεμίζοντας τα νοικοκυριά  με αγαθά, αγάπη και ευτυχία 

Τέλειες μέρες που περνούν πολύ γρήγορα..Κάθε μέρα  και νύχτα του καλοκαιριού στέφεται με ομορφιά..Όλα στο φως ως ενέργεια ψυχής πάντα..

Ακόμη κι όταν έρχεται η νύχτα με τους ψιθύρους και τα τραγούδια από παρέες που δεν θέλουν να χάσουν ούτε στιγμή, ούτε  δευτερόλεπτο,  από τον μήνα αυτό. 

 Κι όταν αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται, κάθε τι απόλυτα προσωπικό, με ένα φεγγάρι, Αυγουστιάτικο να εξυψώνεται, μαζί με όρκους και υποσχέσεις παντοτινής αγάπης . Στην παράσταση και στην πρόβα του, τα κομμάτια της ψυχής, ανανεώνονται και θεραπεύονται.. Τα δε σιωπηλά φεγγάρια είναι ένα διαρκές κάλεσμα στην μνήμη. Αρκεί να μην χειμωνιάζουν, αρκεί να μην ξεθωριάζουν..

Στα μισά του μήνα, η μεγάλη γιορτή της Μεγαλόχαρης Παναγιάς, που δίνει στον Αύγουστο χάρη και λάμψη, με τις ευλαβικες προσευχές των πιστών χριστιανών για προσωπική και οικογενειακή υγεία, αγάπη, γαλήνη και εκπλήρωση κάθε ονείρου και επιθυμίας . 

 Μέχρι την έλευση του Σείριου, του φωτεινότερου αστεριού, λίγο πριν την Ανατολή του ήλιου και μέχρι και τα μερομήνια, (δηλαδή για τις πρώτες δώδεκα ημέρες του μήνα, όπου γινόντανε και οι προβλέψεις για τι καιρό θα κάνει, κατά αντιστοιχία μια μέρα για κάθε μήνα).

Φεύγει κι αυτός ο Αύγουστος, μαζί του φεύγει και το ΚαλοκαίριΙ 

Κάτι βότσαλα που μείνανε στις τσέπες ή έστω κάποια όνειρα νυχτοήμερα, θα χρησιμοποιηθούν σαν σελιδοδείκτες, στο βιβλίο της ζωής, για να κρατούν συντροφιά τις μοναχικές, κρύες και  μελαγχολικές νύχτες. 

 Μια βουρκωμενη  βαλίτσα,  σε μαύρο και καφέ χρώμα, τραγουδάει ένα λυπητερό τραγούδι για  την τελευταία της ιστορία αγάπης.

Ένα απαλό αεράκι, σε μια στιγμή σιωπής, σκιάζει τη ζέστη και τις πνιγμένες σκέψεις από πειρασμούς,  που τόσο γρήγορα απομακρύνθηκαν, από τους τρυφερούς ιστούς, από τις ξηραμένες μνήμες που θυμούνται τη δροσιά πάνω στα τρυφερά πέταλα,  στις απαρχές της παρουσίας της αυγής. 

Φεύγει Αυτός ο Αύγουστος και για κάποιους δεν θα ξανάρθει ποτέ, γιατί θυσιάστηκαν άδικα στο βωμό του πλούτου και κέρδους κι άφησαν πίσω τους θλίψη και πόνο, που μόνο ο χρόνος μπορεί να τον μαλακώσει κι όχι να τον θεραπεύσει. 

Ο Αύγουστος φεύγει! Φεύγει το Καλοκαίρι!;

Σύντομα, το φθινόπωρο θα γράψει τους στίχους του, πάνω  στα χορευτικά φύλλα, με ζωντανές υποσχέσεις κόκκινου και χρυσού, μαγεύοντας τα όνειρα με γλυκές αποχρώσεις, με την υπέροχη μουσική ενός νοσταλγικου τραγουδιού, που θα  παίζει ήσυχα στο ήσυχο, δροσερό πρωινό.

Ένας υγρός άνεμος φυσώντας από την Ανατολή θα φέρνει το ήχο των πουλιών, που με δυνατές φωνές, σαν να μαλώνουν, σχεδιάζουν τη χειμερινή τους διαδρομή κι έπειτα στριφογυρίζοντας θα φύγουν, σαν ένα φτερωτό κουβάρι, σαν σύννεφο που πετά και θα χαθούν στο νότο .

Οι πεταλούδες σχεδιάζουν να πετάξουν (πριν φύγει η τσίχλα ή ο κότσυφας) διαγράφοντας ένα περίγραμμα κάποια μέρα στις άκρες του νερού. Ένα λαμπρό περίγραμμα κόκκινου και μαύρου και μετά πάνω από τους λόφους και τους φράκτες, θα φτερουγίζουν μακριά από την καλοκαιρινή πίστα.

Τα ντροπαλά αστεράκια (αστράκια) λουλούδια, σε μέρη μοναχικά, σκυμμένα όλο το καλοκαίρι με σκόνη και ζέστη, σαν πεντακάθαρα παιδιά με μούτρα πλυμένα από τη βροχή, θα ντυθούν κατακόκκινα, ροζ, μωβ, μπλε και λευκά από το κεφάλι μέχρι τα πόδια.

Ζεστές ευχές θα ειπωθούν από τα χείλη, με συναισθήματα σαν φύλλα ξεθωριασμένα κάτω από τα πιο δυνατά κλαδιά, βελανιδιάς και σημύδας και οι εμπνεύσεις ποιητών με τους  στίχους τους, θα παραπλανούν το φεγγάρι για να προσέξει τα αστέρια, διώχνοντας τις αμφιβολίες από καταιγίδες και βροχές που θα  πέφτουν μελωδικά, ανακατεύοντας τη χόβολα μιας καρδιάς, μια ψυχής που έδωσε τρυφερές αγκαλιές κι ένιωσε τον έρωτα στο ηλιοβασίλεμα, σε τόνους κεχριμπαριού, ακούγονται το γλυκό νανούρισμα της θάλασσας. Καστανόξανθες, αντανακλάσεις θα αναπνέουν με ψαλμούς στις κορυφογραμμές των βουνών, επαναλαμβάνοντας ελπίδες στις ζεστές αγκαλιές..

Αυτός είναι ο θησαυρός του καλοκαιριού κι ας ξεχυθούν οι ευχαριστίες σε Εκείνον που Αιχμαλώτισε το φως και το έχυσε στη γη σε μια μαγευτική  καταπληκτική και θαυμαστή Έκρηξη, που ακόμη και ο μεγαλύτερος ποιητής ή ζωγράφος δεν μπορεί να γράψει ένα τέτοιο θαύμα και δεν μπορεί να συγκριθεί με το χέρι Του, το γλυπτό Του, τη δημιουργία Του… 

Ο Αύγουστος φεύγει! Φεύγει το καλοκαίρι!

 Έρχεται ο Σεπτέμβρης! Έρχεται το Φθινόπωρο! 

Ένα-ένα έρχονται και φεύγουν, καθένα με τη σειρά του, αποκαλύπτοντας τις σπάνιες  ευλογίες Του Θεού σε κάθε  μέρα, σε κάθε μήνα και σε κάθε εποχή ! 

 Αυτός, όχι μόνο το φθινόπωρο, όχι μόνο τον  Αύγουστο, όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά ολόκληρη τη καρδιά, όλη τη ζωή, ολόκληρη τη ψυχή  χάρισε στη γη με ευλογίες Του !!

27 Αυγούστου η γιορτή του Αγίου Φανουρίου

🙏Άγιε Φανούριε μου, θύμισε μου που έκρυψα τα χαμόγελά μου.

 Βοήθησε με να βρω τη χαμένη χαρά μου, τα χαμένα κλειδιά που ανοίγουν της καρδιάς μου τις πόρτες!

 Φανέρωσέ μου τη γάργαρη ροή των υδάτων της πρώτης νιότης για να αρδεύσω τα άνυδρα πια χρόνια μου🙏!❤️

🙏Άγιε Φανούριε…Φανέρωσέ το🙏

Ποιος δεν θυμάται την γιαγιά του να λέει «Άγιε μου Φανούριε… φανέρωσε το» και να τάζει πίτα ή κερί στη χάρη του;

Για τους απλούς ανθρώπους ο Άγιος Φανούριος υπήρξε η μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα χαμένα. 

Από γαμπρούς και νύφες μέχρι χαμένα πρόσωπα ή ακόμη και κλειδιά.

Ο καθένας κατά την πίστη και την ανάγκη του ζητάει.

Σε πολλές περιοχές της ελληνικής επαρχίας ακόμη και σήμερα αυτές τις μέρες, ανύπαντρες γυναίκες πηγαίνουν στην Εκκλησία με την φτιαγμένη από τα χέρια της Φανουρόπιτα, με ένα και μόνο αίτημα. Να «φανερωθεί» ο σύζυγος.

Η ιστορία πίσω από η μητέρα του

Αν και κανείς δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για το που, πότε και πως έζησε ο Άγιος, εντούτοις η λαϊκή φαντασία έσπευσε να τις δημιουργήσει.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν, η μητέρα του Αγίου ήταν άνθρωπος που δεν βοηθούσε τους άλλους. Ήταν αμαρτωλή.

Σε πολλές περιοχές της χώρας μας, αρκετοί είναι αυτοί που φτιάχνουν την πίτα για «να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου». Αυτό το έθιμο όμως είναι ελάχιστα διαδεδομένο.

Η παράδοση  λέει ότι η μητέρα του ήταν σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν σχεδόν απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ μαζί με τον άγιο Φανούριο την τράβηξαν με την βοήθεια κρεμμυδόφυλου (που κάποτε είχε δώσει με το ζόρι σε ένα ζητιάνο) και όταν πιάστηκαν τρεις γυναίκες μαζί της. Αυτή η άπονη της έσπρωξε μέσα στην κόλαση. Έτσι είπε ο αρχάγγελος στον Άγιο Φανούριο ή μητέρα σου διέπραξε μεγάλη κακία. Δεν μπορώ να την βοηθήσω.

Ο Άγιος Φανούριος παρακάλεσε με δάκρυα πόνου να μην φτιάχνουν τίποτα γι’αυτόν, αλλά μόνο για την ψυχή της μάνα του και η προσευχή του λέγεται ότι εισακούστηκε στον Θεό.

Αυτός είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή φανουρόπιτες και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στη γειτονιά και στο εκκλησίασμα, με τη σύσταση να ευχηθούν να συχωρεθεί η μάνα του Αγίου «Ο Θεός σχωρέστ’ τη μάνα του Αγίου Φανουρίου».

Βέβαια, ζητούν οι πιστοί να τους φανερώσει ο Άγιος χαμένα αντικείμενα ή να τους φέρει κάτι που επιθυμούν, ή ακόμη έναν καλό γαμπρό στα ανύπαντρα κορίτσια.

Η ιστορία του Αγίου Φανουρίου

Μέχρι τον 14ο ή 15ο κατ’ άλλους αιώνα, ο Άγιος δεν ήταν γνωστός. Εκείνη την εποχή στη Ρόδο, κατά την διάρκεια εργασιών αναστήλωσης των τειχών της πόλεως, αποκαλύφθηκε πως υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος Ναός στον οποίο υπήρχαν πολλές παλαιές εικόνες.

Μια από αυτές, η πιο καλοδιατηρημένη λέει η παράδοση, ήταν ενός Αγίου ο οποίος φορούσε ρωμαϊκά στρατιωτικά ρούχα και κρατούσε ένα κερί κι έναν Σταυρό.

Το όνομα που φαινόταν ήταν «Ο Άγιος Φανώ»

Γύρω από την εικόνα του Αγίου, υπήρχαν 12 παραστάσεις στις οποίες απεικονιζόταν το μαρτύριο του. Έτσι το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως πρόκειται για έναν μάρτυρα ο οποίος πιθανότατα υπήρξε στρατιώτης.

Το όνομα Φανούριος του αποδόθηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο, ο οποίος ανακαίνισε το εκκλησάκι που βρέθηκε η εικόνα, αφιερώνοντας το στον νεοφανή Άγιο Φανούριο.

Αυτές είναι και οι μοναδικές πληροφορίες. Από την Ρόδο, στόμα με στόμα, η ιστορία του νέου Αγίου διαδόθηκε πρώτα στα γύρω νησιά και μετέπειτα σε ολόκληρη τη χώρα.

Η εικόνα του Αγίου Φανουρίου

Η λατρεία του Αγίου Φανουρίου φαίνεται ότι ξεκινά από τη Ρόδο, όπου κατά την παράδοση βρέθηκε η εικόνα του, όταν έσκαβαν σε ερείπια παλαιού ναού έξω από τα τείχη της πόλης. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος (1355-1369) διάβασε την επιγραφή “Άγιος Φανούριος”. Παρίστανε ένα νέο ντυμένο με στρατιωτική ενδυμασία, που κρατούσε σταυρό με λαμπάδα και ήταν πλαισιωμένος από 12 σκηνές του μαρτυρίου του.

Ο Μητροπολίτης καθιέρωσε ημερομηνία εορτής του Αγίου την ημέρα εύρεσής του και επίσης ανακαίνισε το εκκλησάκι που βρέθηκε η εικόνα, αφιερώνοντας το στον νεοφανή Άγιο Φανούριο.

Λόγω της εύρεσης της εικόνας του εκεί θεωρείται προστάτης του νησιού της Ρόδου. 

Λόγω της ετυμολογίας του ονόματός του, και της συγγένειάς του με το ρήμα φαίνω, που σημαίνει φανερώνω, είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στην λαϊκή παράδοση για την φανέρωση χαμένων ανθρώπων, ζώων ή πραγμάτων.

Η σπηλιά του

Η σπηλιά του Αγίου Φανουρίου, βρίσκεται στον κατεχόμενο Άγιο Γεώργιο Κερύνειας στο οποίο διατηρείται μια παράδοση για τον άγιο Φανούριο.

Σε μια βραχώδη ακρογιαλιά, σ΄ένα σπήλαιο στα βόρεια του χωριού, βρίσκεται το εικόνισμα του Αγίου, στο οποίο ο Άγιος κρύφτηκε όταν καταδιωκόταν από τους Σαρακηνούς προερχόμενος από την Μικρά Ασία.

Web