Μικρή η λέξη, τρεις συλλαβές, κι όμως ταράζει σύμπαντα και ψυχές. Δεν έχει σπαθί κι όμως πολεμάει ούτε φωνή, μα μέσα μας τραγουδάει
Σαν ψίθυρος στο αυτί της νύχτας, σαν άγγιγμα ανταπόδοση δεν ζητά Το "σ' αγαπώ" δεν είναι ήχος, είναι φλόγα· καίει σιωπές, φωτίζει σκοτάδια βαθιά
Ποιος το προφέρει δίχως να τρέμει, δίχως να δώσει ψυχή και σώμα; Κλείνει μέσα του ελπίδα και πόνο, ένα αύριο, ένα πάντα που λυγίζει και τον χρόνο.
Το "σ’ αγαπώ" γκρεμίζει και χτίζει, σε φέρνει κοντά, σε απομακρύνει. Μια λέξη, μα θάλασσα απέραντη, μια λέξη, μα ολόκληρος κόσμος γεννιέται ή σβήνει.
Γι’ αυτό, όταν το λες, να το νιώθεις. Να μην είναι σκιά, μα φως από το μέσα σου Γιατί το "σ’ αγαπώ" δεν ζητά απάντηση ζητά αλήθεια, και καρδιά που αντέχει να τη δώσει.
-----
Στίχοι - Βίντεο: Ελένη Λούκαρη - Καλαϊτσίδου Σύνθεση - επιλογή μουσικής και οργάνων και φωνής : Βασίλης Ανδρονίδης
Επίσημη προσωπική δημιουργία ( official)
Το δικό σου "σ' αγαπώ"!
Το δικό σου " σ" αγαπώ" ακούω δυνατά σαν κύμα μες τη νύχτα που σπάει στη στεριά τα λόγια σου μου έρχονται στο μυαλό κι η καρδιά μου ψιθυρίζει μελωδικό σκοπό
Το δικό σου "σ' αγαπώ " με πάει μακριά σε θάλασσες γαλάζιες σε μέρη μαγικά Τα μάτια σου καθρέφτης με κάνουν να χαθώ με της αγάπης σου το φως να τυλιχθώ!
Στης νύχτας τη σιωπή σε ψάχνω στο κενό μια φλόγα αναμμένη μες το σκοτάδι αυτό η σκέψη σου με καίει σαν ήλιος το πρωί και κάθε μου ανάσα εσένα αναζητεί
Το δικό σου "σ' αγαπώ " με πάει μακριά σε θάλασσες γαλάζιες σε μέρη μαγικά Τα μάτια σου καθρέφτης με κάνουν να χαθώ με της αγάπης σου το φως να τυλιχθώ!
Αν είσαι ένα όνειρο, δεν θέλω να ξυπνώ στην αγκαλιά σου μέσα, να χάνω το μυαλό Ο χρόνος να παγώνει στο βλέμμα το γλυκό στο δικό σου "σ' αγαπώ" το δικό μου "σ' αγαπώ"
Το δικό σου "σ' αγαπώ " με πάει μακριά σε θάλασσες γαλάζιες, σε μέρη μαγικά Τα μάτια σου καθρέφτης με κάνουν να χαθώ με της αγάπης σου το φως να τυλιχθώ!
Ο φοίνικας είναι ένα μυθικό πουλί , σύμβολο δύναμης, αναγέννησης και ελπίδας.
Μυθολογία:
Στη μυθολογία, ο φοίνικας είναι ένα μυθικό πτηνό που αναγεννιέται από τις στάχτες του.
Χρηματική Μονάδα:
Στη σύγχρονη Ελλάδα, η πρώτη χρηματική μονάδα, ο Φοίνιξ, συμβόλιζε την αναγέννηση της χώρας.
Ανατολή:
Ο φοίνικας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σύμβολο της ανατολής, δηλαδή της επανάληψης μιας νέας ζωής ή μιας νέας αρχής.
Πολιτισμός:
Ο φοίνικας έχει χρησιμοποιηθεί σε διάφορους πολιτισμούς και ιστορικές περιόδους ως σύμβολο αναγέννησης, αθανασίας και ανατολής.
Έτσι κι εμείς οι άνθρωποι, πολλές φορές χρειάζεται να ''πεθάνουμε'' για να αναγεννηθούμε.
Μέσα από τις δυσκολίες, αναδύεται η ευκαιρία για να ξαναγεννηθούμε, πιο δυνατοί και πιο σοφοί.
Αυτή η πορεία της εσωτερικής αναγέννησης όχι μόνο μας καθοδηγεί στην εκπλήρωση των στόχων μας, αλλά χτίζει ένα πιο αυθεντικό και ουσιαστικό τρόπο
---
Γίνε Φοίνικας που ξαναγεννιέται
Πέφτεις. Σηκώνεσαι. Κάνεις λάθη, πονάς, μαθαίνεις. Είσαι άνθρωπος — όχι τέλειος. Ούτε φτιαγμένος από ατσάλι, ούτε πλασμένος να μη λυγίζεις.
Η τελειομανία θολώνει το βλέμμα, γεννά άγχος, σπέρνει κούραση στην καρδιά
Κάποτε νιώθεις πως όλα τελειώνουν. Πως οι φλόγες σε τύλιξαν, κι ό,τι ήσουν, καίγεται μέσα στη σιωπή.
Έχεις πληγωθεί, το ξέρω. Μα δεν παραιτείσαι. Ψάχνεις μέσα στις στάχτες σου μια σπίθα να σε ζωντανέψει ξανά.
Και τότε εκεί, στο πιο βαθύ σκοτάδι, γεννιέται η σπίθα για να συνεχίσεις,
μαζί με όλα αυτά —
τα λάθη, τους φόβους σου, τις πτώσεις, τις μικρές νίκες και τις μεγάλες σιωπές.
Γίνε φοίνικας. Όχι γιατί δεν κάηκες, αλλά γιατί βρήκες τη δύναμη να
σηκωθείς απ’ τις στάχτες σου. Να κάνεις τη φωτιά σου σύμμαχο, και την πληγή σου φτερό. Μην φοβάσαι να χαθείς για λίγο. Οι πιο φωτεινοί άνθρωποι, είναι αυτοί που έχουν περπατήσει
μέσα στις στάχτες τους και βγήκαν από εκεί, όχι ίδιοι — αλλά δυνατότεροι.
Γίνε φοίνικας Όχι για να εντυπωσιάσεις. Μα για να θυμίσεις στον εαυτό σου ότι γεννήθηκες για να συνεχίζεις.
