Την νύχτα, ένα άστρο λαμπερό
το δρόμο μου έκανε φωτεινό,
στη θολή σκέψη μου έριξε φως,
να μου φύγει ο τρανός καημός!
Η κάμαρα έγινε χρώμα χρυσαφί
κι άναψε της ψυχής μου το κερί
δυο κρίνια χέρια μ' άγγιξαν απαλά,
γέμισαν την καρδιά μου ζεστασιά.
Η ευωδιά απ' ανθισμένο γιασεμί,
έκανε την ψυχή μου να ανθεί,
απλώθηκε παντού νωχελικά
και φάνταζαν όλα τόσο μαγικά!
Έλα αηδόνι μου την αυγή,
μες στη δική μου την αυλή,
τραγούδι να ακούω ερωτικό
να βγει τ' όνειρο αληθινό!
Έλα ψυχούλα μου γλυκιά
μαζί μου στην ακρογιαλιά,
με τη χρυσαφί σου φορεσιά,
να γίνει η θάλασσα ρουμπινιά!
Γλυκιά μου αγάπη μία και μοναδική,
η καρδιά μου στη θύμησή σου ανθεί.
Όσο κι αν ψάχνω σε ουρανό και γη
δεν θα βρω σαν τη δική σου ψυχή!
ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ
