🌹❤Η αγάπη είναι ένα εύθραυστο λουλούδι που μεγαλώνει και ανθίζει.
Πρέπει να το προστατεύουμε, να το υποστηρίζουμε, να το ποτίζουμε.
Πρέπει να το προστατεύουμε, να το υποστηρίζουμε, να το ποτίζουμε.
Μόνο τότε γίνεται δυνατό .
Όπως όλα τα ζωντανά πράματα στη γη θέλουν χρόνο, τροφή και τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνουν , έτσι και η αγάπη.
Η αγάπη δεν είναι κάτι έτοιμο εκεί έξω, για μας και μας περιμένει.
Δεν είναι ένας μαγικός σπόρος που μόλις τον ρίξουμε κάτω μεγαλώνει και κάνει καρπούς.
Η αγάπη είναι κάτι που πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι όταν οι κατάλληλες συνθήκες ευδοκιμούν.
Όταν υπάρχει γόνιμο έδαφος,
όταν έχουμε τροφή να διαθέσουμε,
χρόνο ν’ αφιερώσουμε, όταν είμαστε έτοιμοι να κάνουμε θυσίες, να παραμερίσουμε το εγώ μας και ν’ αφήσουμε το αίσθημα να μας κυριεύσει.
Η αγάπη θέλει το χρόνο της.
Κι είναι δύσκολο φυτό για ν’ ανθίσει και να κάνει καρπούς, γιατί θέλει δύο
ανθρώπους μαζί να τη γεννήσουν
και να την αναθρέψουν, αφοσιωμένους
ο ένας στον άλλο.
Που μπορούν να προστατευτούν
από τα χαλάζια του έρωτα
και του πάθους που τους κυριεύει
στην αρχή.
Δύο ανθρώπους που αφιερώνουν χρόνο για να μάθουν ο ένας τον άλλο.
Δύο ανθρώπους που αφιερώνουν χρόνο για να μάθουν ο ένας τον άλλο.
Που η χημεία τους δεν τελειώνει όταν σηκωθούν από το κρεβάτι.
Που μπορούν να συγχωρούν ο ένας τον άλλο ξανά και ξανά.
Που μπορούν σιγά σιγά να
Που μπορούν σιγά σιγά να
εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο και ν’αφήνονται.
Ν’ αποκαλύπτουν όλες τις πλευρές του εαυτού τους, ακόμη και τις πιο σκοτεινές και να μένουν.
Η αγάπη θέλει αντοχές, θέλει αμοιβαία εκτίμηση, σεβασμό και πάθος που δεν τα βρίσκεις με την πρώτη.
Είναι περισσότερο θέμα τύχης και πιθανοτήτων για να την πετύχεις όπως ακριβώς είναι και η ίδια η ζωή. Κι ύστερα αμα σου τύχει πρέπει να την προσέχεις για να μη σου μαραθεί. Από τους ανέμους, τις θύελλες, τις καταιγίδες, τα τρωκτικά.
Η αγάπη έχει τόσους εχθρούς με πρώτους πρώτους τους εαυτούς μας. Κι είναι εύκολο να τη χάσεις μέσα από τα χέρια σου σε μια στιγμή.
Ζεις μ’ αυτή τη σκέψη κάθε μέρα. Ότι δηλαδή μπορεί κάποια στιγμή να τη χάσεις, ενώ μπορεί να δίνεις τα πάντα, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό για να τη θρέψεις.
Η αγάπη όταν μένει μόνη της, παραμελημένη δεν επιβιώνει.
Η αγάπη αξίζει και μας δίνει πολλά. Γι’ αυτό δε θα μπορούσε ποτέ να ήταν εύκολη υπόθεση.
Δε θα μπορούσαμε ποτέ να τη βρίσκουμε γρήγορα και παντού. Κυκλοφορούν εκεί έξω πολλά ομοιώματά της που ξεγελούν, όμως την πραγματική τη βρίσκουμε σπάνια.
Και μόλις τη γνωρίσουμε, ξεχνάμε τοπαρελθόν κι όλα τα ανούσια ή δύσκολα που έχουμε περάσει.
Αν βρούμε την αγάπη, αν βρούμε τον άνθρωπό μας θα το καταλάβουμε.
Κάτι μέσα μας θα μας το λέει. Είτε κοιμόμαστε μαζί του τη νύχτα είτε όχι.
Γιατί ένας άλλος άνθρωπος ζει μέσα μας όπου κι αν βρισκόμαστε!
Ν’ αποκαλύπτουν όλες τις πλευρές του εαυτού τους, ακόμη και τις πιο σκοτεινές και να μένουν.
Η αγάπη θέλει αντοχές, θέλει αμοιβαία εκτίμηση, σεβασμό και πάθος που δεν τα βρίσκεις με την πρώτη.
Είναι περισσότερο θέμα τύχης και πιθανοτήτων για να την πετύχεις όπως ακριβώς είναι και η ίδια η ζωή. Κι ύστερα αμα σου τύχει πρέπει να την προσέχεις για να μη σου μαραθεί. Από τους ανέμους, τις θύελλες, τις καταιγίδες, τα τρωκτικά.
Η αγάπη έχει τόσους εχθρούς με πρώτους πρώτους τους εαυτούς μας. Κι είναι εύκολο να τη χάσεις μέσα από τα χέρια σου σε μια στιγμή.
Ζεις μ’ αυτή τη σκέψη κάθε μέρα. Ότι δηλαδή μπορεί κάποια στιγμή να τη χάσεις, ενώ μπορεί να δίνεις τα πάντα, ακόμη και τον ίδιο σου τον εαυτό για να τη θρέψεις.
Η αγάπη όταν μένει μόνη της, παραμελημένη δεν επιβιώνει.
Η αγάπη αξίζει και μας δίνει πολλά. Γι’ αυτό δε θα μπορούσε ποτέ να ήταν εύκολη υπόθεση.
Δε θα μπορούσαμε ποτέ να τη βρίσκουμε γρήγορα και παντού. Κυκλοφορούν εκεί έξω πολλά ομοιώματά της που ξεγελούν, όμως την πραγματική τη βρίσκουμε σπάνια.
Και μόλις τη γνωρίσουμε, ξεχνάμε τοπαρελθόν κι όλα τα ανούσια ή δύσκολα που έχουμε περάσει.
Αν βρούμε την αγάπη, αν βρούμε τον άνθρωπό μας θα το καταλάβουμε.
Κάτι μέσα μας θα μας το λέει. Είτε κοιμόμαστε μαζί του τη νύχτα είτε όχι.
Γιατί ένας άλλος άνθρωπος ζει μέσα μας όπου κι αν βρισκόμαστε!
χωρίς τη βοήθεια των εποχών.
