Ας ξεκινήσουμε τη μέρα μας δυναμικά γεμάτοι υγεία, ενέργεια , αγάπη για τον εαυτό μας , και τους γύρω μας
Χαρούμενη Τετάρτη! ❤
🏵️Ο Σ ύ γ χ ρ ο ν ο ς Ρ ω μ η ό ς 🏵️
Ο σύγχρονος Ρωμηός βαδίζει ανάμεσα σε δύο κόσμους !
Με ένα χέρι κρατά το χθες, και με το άλλο ψάχνει να πιαστεί απ’ το αύριο.
Κουβαλά μνήμες παλιές –γενιές που ύψωσαν ψυχή, λόγο και καρδιά, μα τώρα ο αγώνας δεν έχει σπαθιά και βουνά, μα αλήθεια, ευθύτητα, και πράξεις ταπεινές.
Κοιτά τον κόσμο μέσα από γυάλινο παράθυρο
Οχι αυτό που ανοίγει στο φως,
μα εκείνο που φωτίζει το γραφείο του ,
το τραπέζι του ή την παλάμη του.
Δεν ξυπνά με τον ήλιο,
μα με το άνοιγμα μιας οθόνης.
Κάθεται μπροστά σε αυτήν από το πρώτο φως,
κι αφήνει τη μέρα να κυλήσει
ανάμεσα σε πλήκτρα, ειδήσεις
και εικόνες.
Ο κόσμος μικραίνει,
μέχρι που χωρά στην παλάμη του,
μα η καρδιά του στενεύει.
Ξεχνά τον αέρα που αρωματίζει το πρωί,
τον καφέ που θέλει παρέα
για να ’χει γεύση καλή,
την γειτονιά που κάποτε
ζωντάνευε από φωνές.
Τώρα… σιωπή.
Μονάχα πλήκτρα που χτυπούν
σαν ρολόι που μετρά χαμένες στιγμές.
Κι όσο περνούν οι ώρες,
η πλάτη σκύβει,
το βλέμμα θαμπώνει,
κι η ψυχή στενεύει,
λες κι ο άνθρωπος φτιάχτηκε
για να χωρά σε καρέ κάποιων εκατοστών.
Δεν είναι η εργασία που τον φθείρει,
μα το ότι ξέχασε να ζει έξω από την οθόνη.
Να γελά με στόμα, όχι με "φατσούλα",
να αγγίζει χέρι, όχι "καρδούλα" στην οθόνη,
να βλέπει ήλιο, όχι οθόνη φωτεινή.
Και κάπου μέσα του ξέρει
πως δεν του αξίζει αυτό.
Πως ο άνθρωπος που έμαθε
να ανοίγει δρόμους,
δεν γίνεται να ζει κλεισμένος
σε ένα τετράγωνο φως.
Κι όμως, μέσα σ’ αυτό το τετράγωνο φως,
ο Ρωμηός νιώθει σοφός και παντογνώστης.
Ξέρει για πολιτική, για υγεία, για παιδεία,
για ιστορία, πίστη κι επιστήμη και
μοιράζει λύσεις σαν παλιός σοφός της πλατείας.
Με δυο γραμμές, τρεις γνώμες
και λίγες λέξεις, δείχνει δρόμους
που ο ίδιος δεν περπάτησε,
συμβουλές που ποτέ δεν δοκίμασε.
" Όλα είναι απλά!" λέει με βεβαιότητα —
αρκεί να αλλάξει ο άλλος.
Μα η σοφία δεν είναι γνώση
έτοιμη για χρήση,
σαν λυσάρι των μαθηματικών.
Είναι σιωπή που άκουσε,
πληγή που άντεξε και δίδαξε,
μονοπάτι που βάφτηκε με ιδρώτα.
Βήμα που σκόνταψε κι έπεσε,
μα τόλμησε να προχωρήσει.
Κι έτσι ο σύγχρονος Ρωμιός
μένει συχνά θεατής
της ίδιας του της ζωής.
Θέλει το φως, μα κρατά κουρτίνα
στην ψυχή.
Θέλει την αλήθεια, μα φοβάται
τη σύγκρουση.
Θέλει το αύριο καλύτερο,
μα δεν σηκώνεται να το χτίσει.
Κι όμως…
πίσω απ’ τις συνήθειες,
πίσω απ’ την κούραση,
μια σπίθα μένει άσβεστη.
Μια λεβεντιά παλιά,
που περιμένει να σηκωθεί ξανά όρθια.
Όταν πάψει να ζει μέσα από οθόνες,
να φωνάζει χωρίς να πράττει,
να διδάσκει χωρίς να περπατά,
τότε θα θυμηθεί ποιος είναι.
Και τότε ο ήλιος θα τον βρει αλλιώς∙
με μάτια καθαρά,
με λόγο αληθινό,
με καρδιά που τολμά,
και άξιο παιδί αυτής της γης.
Έτσι θα γίνει ξανά Ρωμηός!
Όχι του χθες, του γυάλινου κόσμου
αλλά του αύριο που λαχταρά να γεννηθεί
-----
Ένα σατυρικό ποίημα δικό μου εμπνευσμένο από διαχρονικό ποίημα " Ρωμηός" του Σουρή!
🏵️Ο Σύγχρονος Ρωμηός 🏵️
Στον καναπέ το πρωί με λάπτοπ και καφέ μπροστά
σχολιάζω στο Facebook, κάθε ανάρτηση που περνά.
Της χώρας τα προβλήματα λύνω, μέσα σε λίγα λεπτά
μα όταν έρθει η δράση…λέω "άστο, σήμερα δεν είμαι καλά " .
Με ύφος ειδικού για οικονομία, υγεία , παιδεία
βρίζω Υπουργούς, Ευρώπη, κι όλο το… σύμπαν
αν κάτι δεν μ' αρέσει, φωνάζω " αχ τι κακία"
σαν αλάνθαστος, πατριώτης, με ευαισθησία
Ανεβάζω εμπνευσμένα ποστ για αγάπη, για φιλία
μιλώ για σεβασμό, αυτοβελτιωση, για ηρεμία
μα στην ουρά του σούπερ μάρκετ, βρίζω την ταμία
ξεχνώ τη γαλήνη — και γίνομαι… τρικυμία.
Και όταν τελειώσει η ημέρα πριν πέσω να κοιμηθώ
νιώθω περηφάνεια που έσωσα πάλι τον κόσμο εγώ
κι ας σηκώθηκα απ’ τον καναπέ, μονάχα για νερό
και το delivery… με ύφος αυστηρό, να υποδεχτώ
