Κάθε βραδιά ο νους μου σε μια προκυμαία στέκει,
μπροστά μου καράβι με ορθάνοιχτα πανιά πλέει.
Γύρω μου απόψε καταχνιά, νέφη σκοτεινιασμένα,
κλείνω τα μάτια με βλέφαρα βαριά και θλιμμένα!
Άλλη μια βραδιά μου κλέψαν φεγγάρι κι αστέρια,
στον ουρανό βλεπω κατάλευκα περιστέρια,
ακούω ρυθμούς μελωδικούς, στο δρόμο χορεύω
κι όλους τους περαστικούς γύρω μου τους μαγεύω .
Μέσα στ' όνειρά δημιουργώ τον κόσμο που θέλω να ζω,
τη δύναμη της ζωής μόνο απ'αυτά εγώ αντλώ,
μέσα σ' αυτά υπάρχει και ζει η χαμένη μου ελπίδα,
που κάνει τη ζωή φωτεινή σαν πρωινή ηλιαχτίδα!
Στα όνειρα μου κανείς δεν μπορεί να επέμβει,
όσο κι αν προσπαθεί, δεν μπορεί ούτε καν να ελέγξει.
Οι αισθήσεις που βιώνω κάνουν τ ' όνειρο αληθινό,
σαν μικρό παιδί κλαίω για τ' όνειρο απατηλό.
Η ελπίδα είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής,
ριζωμένη είναι μεσα στα βάθη της ψυχής .
δίνει ώθηση και υπομένει την κάθε καταστροφή.
δυναμώνει και καθορίζει όλη μου τη ζωή.
Μέσα στα όνειρα η ελπίδα ποτέ της δεν πεθαίνει
ακόμα αγαπημένους που "φύγαν" "ανασταίνει".
Ζήσε τα όνειρα όσο κι αν αυτά ακριβά σου κοστίζουν,
μόνο αυτά την χαμένη σου ελπίδα μπορούν να κερδίζουν !
