Εμείς οι άνθρωποι φοβομαστε τους ίδιους τους εαυτούς μας, γιατί μάθαμε να κρυβόμαστε και να μην εκφράζουμε τη χαρά μας ή τη λύπη μας.
Είναι πιο εύκολο να κρύβεσαι και να σιωπαίνεις παρά να ξεγυμνώνεις τη ψυχή σου χωρίς δισταγμούς και αναστολές, χωρίς φόβο δείχνοντας τα συναισθήματά σου.
Χρειάζεται όμως περίσσιο θαρρος να να εκφράζεις ότι αισθαίνεσαι, που και εσύ ο ίδιος τρομάζεις με τη χαρά που σε προσφέρει κάποιος χωρίς καν να το γνωρίζεις καλά. Με τη χαρά που σου προσφέρει γιατί υπάρχει στη ζωή σου.
Πως γίνεται να μη φοβάσαι κάτι τέτοιο;Πως γίνεται να μη το βάζεις στα πόδια;
Όταν δεν είσαι μαθημένος σε τόσο έντονα συναισθήματα.
Η φυγή είναι εύκολη.
Το δύσκολο είναι να κάτσεις να το αντιμετωπίσεις.
Με τις όποιες συνέπειες συνοδεύουν αυτή την απόφαση.
Ίσως και να μην είσαι απλά έτοιμος για χιλιάδες γιατί.
Μα ότι σε κάνει τόσο χαρούμενο δεν γίνεται να είναι λάθος.
Η καρδιά γνωρίζει πάντα καλύτερα.
Εκεί που χτυπάει δυνατά εκεί να πας.
Εκεί που σου κόβονται τα πόδια..προς τα εκεί να τρέξεις.
Μα μόνο όταν μπορέσεις να είσαι αληθινός.
Γιατί αλλιώς δεν αξίζει.
Όλα ή τίποτα.
Τα μισά συναισθήματα δεν αξίζουν σε κανένα.
Ούτε οι μισές κουβέντες.
Αν είσαι έτοιμος να εκφράσεις ότι βροντοφωνάζουν τα μάτια σου τότε απλά ξεκίνα.
