💢Φλεβάρης κι αν φλεβίσει
καλοκαίρι θα μυρίσει
μα αν τύχει και θυμώσει
μες στα χιόνια θα μας χώσει! 💢
Οι παρακάτω στίχοι μου βασίζονται στο μύθο της Αμυγδαλιάς , της όμορφης κόρης που την είχε κλεισμένη η μάνα της σε πύργο για να μην τη βρει ο βοριάς του χειμώνα .
Όμως αυτή τον αγάπησε και κάθε χειμώνα ντύνεται νυφούλα και βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά !
🌹Η Αμυγδαλιά και ο Βοριάς 🌹
Αμυγδαλιά στην βαρυχειμωνιά
ολάνθιστη πάντα στέκεις
και μες στην παγερή νυχτιά
σαν λαμπρό αστέρι φέγγεις .
Η μάνα σου από την αγάπη της
σε πύργο σε κλειδώνει
μην τύχει και σε βρει
κρύος βοριάς να σε παγώνει.
Βοριάς επέρασε, εθάμπωσε,
απ' την πολύ ομορφιά σου
όμορφο παλικάρι γίνηκε
θέλησε την καρδιά σου .
Την μάνα σου δεν άκουσες
μην τύχει και κρυώσεις
και στα λευκά ντύθηκες
για να τον ανταμώσεις .
Σε γάμο σε εζήτησε
γυναίκα του να γίνεις,
την αγκαλιά σου άνοιξες
αγάπη να του δίνεις.
Η μοίρα όμως σε αδίκησε
ήταν για σε, πολύ σκληρή
με το άγγιγμα του άφησες
την τελευταία σου πνοή!
Μα ο Θεός σε λυπήθηκε
για την ανεμελιά σου
όμορφο δέντρο φύτεψε
κι έδωσε τ' όνομά σου !
Αμυγδαλιά σαν σε κοιτώ
θυμάμαι τ' όνειρά σου,
την αγάπη του Βοριά
παντοτεινό έρωτά σου !
Τα όμορφα τ' άνθη σου
Βοριά πια δεν φοβούνται
είναι της αγάπης του παιδιά
που κρύο δεν λογιούνται!
Κι όταν κάποιες καρδιές
για έρωτες δεν ελπίζουν,
για αγάπες που χαθήκανε
με δάκρυα πλημμυρίζουν
ας ρίξουν μια ματιά σε σένα
αμυγδαλιά μου παινεμένη
που 'χεις τη φλόγα του Βοριά
στα στήθη πάντα αναμμένη !
ΕΛΈΝΗ
