Στον πατερα μου

 Ας ήταν ενα βράδυ αγαληνό 

με το μπουζούκι σου εσύ  

με την κιθάρα μου και εγώ 

να τραγουδούσαμε μαζί.

Σαν τους παλιούς καιρούς  

να ρίχνουμε μια γυροβολιά 

σε  καρόδρομους παλιούς 

μαζί με όλη τη φτωχολογιά

Να ξεσηκωθούν τα γηρατειά 

να θυμηθούνε πάθη της ζωής  

να χορεύουν πάλι σαν παιδιά  

να διώχνουν πόνους της ψυχής 

Οπως καημούς  οι χορδές μας 

απ' την καρδιά ν' υφαίνουν

ποτύρια ξέχειλα τις ψυχές μας 

 με θύμησες  να  ευφραίνουν.

Τα πάθη της ζωής σου τα επικά  

με πόνο πάντα θα τα κοιτάω 

τα λογιάζομαι τώρα στερνά  

με τις συβουλες σου προχωράω.

Σε καθε γωνιά της καρδιάς  

μεγάλο κομμάτι εσύ κρατάς 

στιγμές αγάπης και γιατρειάς 

στα σωθικά μου κουβαλας.

Η μνήμη σου  είναι ζωντανή 

αξία ανεκτίμητη για μένα 

στην Σκέψη και στην ψυχή  

κρατάω αναμνήσεις με σένα!  

Τι είναι η Ποίηση;

 

Παγκόσμια ημέρα ποίησης 21 Μαρτίου!

Ήταν φθινόπωρο του 1997, όταν ο ποιητής Μιχαήλ Μήτρας πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι’ αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. 

Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους.

Η πρώτη Ημέρα Ποίησης

Γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. 

Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της.

**Τι είναι ποίηση;**

Παράδεισος όχι! Μη με ρωτάς.
Δεν ξέρω την απάντηση.
-Δοκίμασε κάτι άλλο 
 ,-Δώσε μου μια  οποιαδήποτε απάντηση.

Απλώς για να μου δώσεις μια ιδέα 
Ίσως
Η Ποίηση να είναι απλώς μια έναστρη νύχτα που μας κοιτάζει από ψηλά .
Ή είναι το σύνολο από τα υπόγεια ποτάμια των καθημερινών μας δακρύων και της γκρίνιας, της ευτυχίας και της θλίψης, της λύπης και της ευγνωμοσύνης..

Ίσως είναι
  η θέα ενός αδύνατου  κορμιού  που χάθηκε σε σκονισμένα χωράφια..
Ενα εκθαμβωτικό, άγνωστο χαμόγελο ενός νεογέννητου μωρού..

Ένας ήχος (η φωνή του Ωκεανού;) από την καρδιά ενός κοχυλιού..

Μια γριά ψυχή  που νιώθει μέσα της τελική αγωνία..

Η μυστική σιωπή ενός εραστή που φωτίζεται από το αχνό φως του δειλινού..

Ένας κυματισμός στο υφάλμυρο υγρό της Συνείδησης..

Τέλος πάντων: μια ατελείωτη στιγμή στη ζωή οποιουδήποτε,
Ίσως.
"Στιγμές Ζωής. Είναι η ζωή η ένδειξη; "
Μπορεί, αν ήξερα τι είναι η Ζωή.

Αυτό που έχω συνειδητοποιήσει, συνδυάζοντας την ποίηση και τη ζωή, είναι ότι πρέπει να προσθέσουμε το Σκοτάδι όταν προσπαθούμε να εκτιμήσουμε τι
είναι η Ζωή.
Σκοτάδι.. —
Λίγο, τουλάχιστον. Στην καρδιά της..Ε Λ.

Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου 

Τι είναι η ζωή ! Παράδεισος ή κολαση !

Καλό βράδυ και γαλήνιο ξημέρωμα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι για ένα καλύτερο αύριο γεμάτο υγεία αγάπη δύναμη ψυχής,  υπέροχες στιγμές και με την ελπίδα  χωρίς θλιβερές  ειδήσεις. 

🌏Τι είναι η ζωή ! Παράδεισος ή κολαση !🌏

Τι ακριβώς είναι η ζωή; 

Δεν είναι η αίθουσα αναμονής του Θεού 

για τον θάνατο ή για την αιώνια ζωή ή για  αιώνια κόλαση σύμφωνα με τις επιλογές 

που ήθελες να ζήσεις, όπως λεει η  η Αγία Γραφή .. 

 Γεννιέσαι σε αυτή την απλή ύπαρξη που ονομάζεται " ζωή"  χωρίς να γνωρίζεις

 ότι ο μόνος σκοπός της ύπαρξης σου,  

είναι να πεθάνεις. 

Ζεις τη ζωή σου σε μια πραγματικότητα

 που έχεις δημιουργήσεις εσύ, 

ενώ ο θάνατος κάθεται και σε περιμένει υπομονετικά.

 Γιατί αν ήξερες την ακριβή ώρα και την ημερομηνία σου, δεν θα είχες καμία ελπίδα, καμία επιθυμία και καμία ευτυχία. 

Θα ζούσες με φόβο, απόγνωση και ψυχικό εγκλωβισμό.

Πεθαίνεις, μαζεύονται..

Θρηνούν, μετά σκορπίζονται.. 

Τα κλάματα και οι κραυγές μιας μητέρας 

που χάνει το παιδί της, να σχίζεται στα δύο 

 είναι αφόρητα.

 Ο πατέρας σαν παιδί  ουρλιάζει 

και ξεχύνει την ψυχή του μπρος του, έχοντας στο νου εικόνες μαζί του και τώρα τι

 δεν  θα  το ξαναδεί ποτέ πια.

"Μην είσαι λυπημένος, γίνε δυνατός", λένε, "γιατί ο πόνος θα περάσει, ο χρόνος είναι γιατρός " . 

"Να είσαι δυνατός!" 

Πώς γίνεται αυτό, όταν δεν υπάρχει επιστροφή για αυτόν που έχει φύγει;

Τα σκούρα γυαλιά ηλίου κρύβουν τον φόβο και τα δάκρυα των γύρω σου, αλλά δεν κρύβεται αυτό που λαχταρούσες να είναι για πάντα κοντά σου. 

Η αθωότητα των παιδιών που μένουν  πίσω,  τα θωρακίζει με  πόνο και θλίψη...

Κι  αφού  αυτά γεράσουν, θα ερθει η ώρα τους να φύγουν . 

Καθώς λοιπόν το κερί λιώνει  κάτω από την εικόνα και η φλόγα του κυματίζει τον τελευταίο του αποχαιρετισμό, το ερώτημα παραμένει. . .

Παράδεισος ή κόλαση είναι η ζωή ;

Το πρωί μπορεί να βρίσκεσαι στον παράδεισο και μέχρι το βράδυ να βρίσκεσαι στην κόλαση.

Από τη μία μαυρίλα, στεναχώρια, άγχος, πόνος, αγωνία κι από την άλλη αλληλεγγύη, συμπόνια, ανθρωπιά, δύναμη ψυχής.

Είναι απίστευτο πώς μέσα από τις δυσκολίες, γεννιέται η ελπίδα..

Είναι η ίδια η ζωή που δεν σε αφήνει και σε σπρώχνει να συνεχίζεις ξεπερνώντας πολλές φορές τις δυνάμεις σου..

Κι όπως λέει  και η Βίκυ Μοσχολιού στο τραγούδι της 

“Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ”,

Αυτά  σκέφτομαι καθημερινά  κι εγώ ακούγοντας τις θλιβερές  ειδήσεις..

 ΕΛΈΝΗ 

Ο ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΚΥΚΝΟΣ , ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΠΗΛΙΩΤΗΣ

 

ΣΤΙΧΟΙ : ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΒΙΝΤΕΟΚΛΊΠ: ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΙΔΟΥ

Ο ΘΛΙΜΜΈΝΟΣ ΚΥΚΝΟΣ
Ένας κύκνος θλιμμένος,
σε μια λίμνη χλωμή,
στα φτερά λαβωμένος,
τι ζητάει να βρει;

Στα λευκά πούπουλά του,
η κρυμμένη πληγή,
ένας κύκνος στην λίμνη,
η χαμένη ζωή.

Με κοιτά λυπημένος,
με ρωτάει γιατί,
η παλιά του αγάπη,
έχει τώρα χαθεί.

Ένας κύκνος θλιμμένος,
σε μια λίμνη χλωμή,
στα λευκά του ντυμένος,
μοναξιά σκοτεινή.

Με κοιτά λυπημένος,
με ρωτάει γιατί,
τον κοιτώ μαγεμένος,
μια στιγμή πριν χαθεί.

ΦΑΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΟΛΑΧΑΚΗΣ

 

ΣΤΙΧΟΙ : ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΟΛΑΧΑΚΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΊΑ- ΜΟΥΣΙΚΗ: ΣΙΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΊΔΗΣ
ΒΙΝΤΕΟΚΛΊΠ: ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΙΔΟΥ
ΦΑΡΟΣ

Φορές που νιώθω μοναξιά ανάμεσα στο πλήθος
Βρίσκονται επιτήδειοι να μου μιλάν για ήθος

Εσύ όλο να κρύβεσαι στης σκέψης τις κουρτίνες
Ενώ εγώ σε καρτερώ για μέρες και για μήνες

Στο σήμερα συνήθισα μονάχος μου να μένω
Δίχως χαρά από το χθες να ΄χω να περιμένω

Σαν το καράβι που κινά με άλμπουρα σκισμένα
Και ψάχνει το λιμάνι  του να βρει απελπισμένα

Εχάθηκε το στίγμα μου  κι εχάλασε η πυξίδα
Χαμένος στο σκοτάδι μου φάρο στο τέλος είδα

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

 

ΣΤΊΧΟΙ: ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ - ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΟΥ

Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα   εύχομαι ψυχή μου  αγαπημένη 
η ζωή σου με υγεία  και χαρά  να' ναι πάντα στολισμένη!

Η  Παναγία κι ο Χριστός  δίπλα σου  πάντα  να Στέκουν
τα όνειρα που έχεις στην καρδιά  αληθινά να γένουν.

Όσοι αγαπάς και σ' αγαπούν να'ναι πάντα κοντά σου 
και όσα επιθυμεί η καρδούλα σου να γίνουνε δικά σου !

Τα χείλη σου πάντα να γελούν στην κάθε σου την σκέψη
και η αγάπη απ" την καρδιά σου ποτέ να μην στερέψει!

Η τύχη πάντα να σε ακολουθεί στο κάθε σου βήμα
σαν ποτάμι να κυλάει σπιτικό  η ευτυχία και το χρήμα

Φτωχές  ίσως οι Ευχές  μα  απ' την καρδιά βγαλμένες
Να'ναι όλες σου οι μέρες γιορτινές και ευλογημένες!

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ  ΧΡΟΝΙΑ ΦΩΤΕΙΝΆ ΧΡΌΝΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΑ!

ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ
Ε.Λ.

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ Η ΜΕΡΑ ! ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

 

ΣΤΊΧΟΙ: ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ - ΚΑΛΑΙΤΣΙΔΟΥ

Μόλις ροδίσει η αυγή 
ο νους μου είναι σε 'σένα 
μια Καλημέρα να σου πει 
με λόγια αγαπημένα!

Να'ναι η μέρα φωτεινή 
πίκρα μην συναντήσεις  
Πάνω σε ρόδινο στρατί 
να την περπατήσεις 

Την Παναγιά και το Χριστό 
να 'χεις στο πλευρό σου 
Υγείας, αγάπης μερτικό 
πάντα στο σπιτικό σου

Όλου του κόσμου οι χαρές
να σε ακολουθούνε 
και με σκέψεις θετικές   
τα μάτια σου να γελούνε.

Τον εαυτό σου ν' αγαπάς 
πιότερο από το καθένα 
ό,τι ποθείς και λαχταράς
να έρθουν ένα ένα 

Άσε το μέλλον σου μακριά 
πίσω σου μην κοιτάξεις
πάρε το παρόν αγκαλιά  
την μοίρα σου ν' αλλάξεις 

Ό,τι σε πίκρανε πολύ 
 ανάμνηση να μείνει
γιατί η ζωή είναι μικρή 
έχει αρχή και λήξη.

Όποιος σε βοήθησε πολύ 
 να μην τον προδώσεις
 γιατί θα έρθει η στιγμή 
που θα το μετανιώσεις. 

Αυτό που έχεις στην καρδιά 
να δώσεις και να πάρεις 
μα μια ευαίσθητη καρδιά 
άδικα μην πικράνεις.

Αυτά που σου έχω πει
κράτα τα μες στην καρδιά σου
σε κρύο, ζέστη και βροχή
  να'ναι πάντα κοντά σου!

Καλημέρα όλη μέρα  
με αγάπη από μένα
που 'σαι  μόνιμη παρέα
σ' Ελλάδα και στα Ξένα !

Καλοτάξιδη η μέρα
με αγάπη Καλημέρα !
ΕΛΈΝΗ!

ΣΑΝ ΤΟ ΚΕΡΊ ΕΊΝΑΙ Η ΖΩΉ ΜΑΣ!

 

ΣΑΝ ΤΟ ΚΕΡΊ ΕΊΝΑΙ Η ΖΩΉ ΜΑΣ!

Σαν το κερί  είναι η ζωή μας.
Που καίει, φωτίζει, μα μικραίνει
με τον καιρό..

Πριν μας βρει το τέλος,
ας φωτίσουμε,
ας προσφέρουμε
όση ζεστασιά μπορούμε
στους γύρω μας.

Σκέψεις, λόγια, πράξεις.
Όλα παίζουν τον ρόλο τους,
ώστε η μικρή ζωή  μας,
να γίνει αιωνιότητα.

Σαν ένα κερί απλό,
έτσι ας καίμε.
Σαν μια απαλή φλόγα,
έτσι ας υπάρχουμε.
Σαν ένα ιλαρό φως,
έτσι ας ζούμε.

Μα πριν η φλόγα μας ακουμπήσει
το χώμα και σβήσει, ας ντύσουμε
την ζωή μας με πίστη, ελπίδα,
αισιοδοξία,  θετική σκέψη ,
καλοσύνη και πολύ αγάπη,
αστείρευτη, παντοτινή,
ένα κερί αναμμένο
για πάντα!

Και τότε,
όταν η φλόγα μας θα σβήσει
μέσα στο χώμα,
θα γεννάται
κάπου άλλου…!!
Ε.Λ.

Το όνειρο

 Το όνειρο

Απ' το παράθυρο λίγο φως στο δωμάτιο μπαίνει 

Άραγε είναι ηλιαχτίδα ή τ' άστρο  που φέγγει;

Τα όνειρά μου ένα, ένα " Σήκω, βιάσου" φωνάζουν  

μα τα μάτια μου κλείνουν τον Μορφέα κοιτάζουν.

Στη ζωή σου τι είναι απ' τον όνειρο πιο μεγάλο 

πες μου για σένα τί τέλος πάντων  να βάλω.

Με χίλιους τρόπους προσπάθησες τη ζωή ν' αλλάξεις 

την μάνα δεν άκουσες, που είπε πίσω μην κοιτάξεις.

Έντυσες με μαύρα όνειρα τώρα την καρδιά σου 

γιατί η Πατρίδα είναι χίλια μίλια μακριά σου. 

Τον καημό κάνε πέρα, μην σου στήνει παγίδες

άσε τ' όνειρο οδηγό για το δρόμο, που δεν είδες.

Τ' ουρανού το πλάτωμα,  κάντο όλο  δικό σου 

κι αν δεν μπορείς να το φτάσεις, στις μύτες υψώσου.

Τη βροχή που σ' έλουσε με κρύο αγέρι 

γέφυρα κάντο, για να φτάσεις ένα αστέρι.

 Ο κήπος σου με άνθη  την άνοιξη θα φυτρώσει  

αν το όνειρό σου αφήσεις, με φως να τελειώσει.

Κράτα το όνειρο σφιχτά μέσα στην αγκαλιά σου  

κάντο νότες, να χαϊδεύει απαλά την καρδιά σου!

Τα τραγούδια μου χαρίζω

 

Τα τραγούδια μου χαρίζω 

Νύχτα μέρα μοναχός  

ταξιδεύω νοερώς

με το νου και την καρδιά 

της ψυχής μου τα φτερά.

Στο ταξίδι της ζωής 

έτσι πάντα θα με δεις 

τραγούδια να συνθέτω 

με φθόγγους που υφαίνω

Στην καρδιά και στην ψυχή 

μια ορχήστρα κατοικεί .

Στου μυαλού μου ιαχή

κάθε στίχος και στροφή 

Τα τραγούδια μου χαρίζω 

την αγάπη σας ν' αξίζω  

συντροφιά παντοτινή 

σε ετούτη τη ζωή

Κάθε βράδυ ν' αντηχούν  

στα σοκάκια που σιωπούν  

στ' ουρανού τις ξαστεριές

 στ' απείρου τις στεριές!

ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ , ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ

 ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ , ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ 

Ήταν όνειρο της νύχτας, το δικό μας το φιλί 

ήταν ψεύτικα τα λόγια κι ο έρωτας μου πουλί  

πριν να κτίσει τη φωλιά του, στους  ωραίους σου ανθούς 

ήρθε απ' τον ουρανό μια λάμψη, μου 'ρίξε κεραυνούς.

Μην μ' αφήνεις, μην μ' αφήνεις ούτε μια στιγμή 

μην προλάβουν και με πνίξουν οι  αναστεναγμοί

Σ' αγαπώ, τί να το κρύψω, αγγελέ μου σ' αγαπώ 

το φωνάζω στ' αστέρια, που θα φτάσω όταν σε δω.  

Στην πνοή σου θ᾿ αναπνέει η δική μου η πνοή 

και στον ίσκιο σου, θα είναι το βλέμμα μου μαζί 

Με τα δάκρυα μου τώρα φτιάχνω ολάκερο ωκεανό  

εκεί στα βαθη του να πέσω, να πνιγώ.

Τότε κάνε μου τη χάρη ερωτόγλωσσο μου πουλί 

εκεί στον τάφο να μου δώσεις, του έρωτα μας το φιλί 

κι όταν ανάμεσα στα αστέρια θα βρεθώ  

να δακρύζουν τα δυό σου μάτια, θέλω να δω.

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

 

ΜΟΥ ΛΕΊΠΕΙ

Ήσουν άτομο πολύ σωστό, μια αδελφή ψυχή  

με φρόντιζες, με αγαπούσες κάθε στιγμή 

καθοδηγούσες την καρδιά  και το μυαλό  

μα "έφυγες" για μακρύ ταξίδι μακρινό ! 

Μου λείπει η ζεστή, τρυφερή σου η καρδιά 

 στο μυαλό μου ήσουν, μια λαχτάρα βαθιά

στη δική μου ψυχή μέσα η δική σου ψυχή 

της καρδιάς σου ο χτύπος, μέσα μου να ηχεί .

Μου λείπουν στιγμές να μου λες να μην φοβάμαι

σφιχτά  στα δυό σου χέρια, για να  κοιμάμαι    

Οι χαρούμενες νότες σου, σε τραγούδι λυπητερό  

το  θολό δάκρυ σου που γινόταν γέλιο δυνατό.

Μου λείπει πολύ το βλεμμα σου το τρυφερό 

ν' ανάψει το κερί της ψυχής  που είναι σβηστό

χωρίς εσένα στη ζωή μου, δεν προχωρώ 

σε μονοπάτια δύσβατα,  μόνο περπατώ. 

Μου λείπει ο ήχος της γλυκιάς σου  φωνής,

γλυκός  τόνος  μέσα στην  πίκρα της ζωής 

που  'λεγε ποιό  το λάθος και ποιό το  σωστό  

να έχω πίστη  και οδηγό πάντα  τον Χριστό 

Πες σε παρακαλώ χωρίς εσέ πώς να ζήσω  

το δάκρυ  της φυγή σου πώς να σβησω 

Ελα ! φίλα με τα βραδια, μόνο αυτό ζητάω

βάλσαμο στην καρδιά μου, να μην  πονάω. 

Κι όταν οι ψυχές μας στο Φως συναντηθούν

την αιώνια αγάπη μας, πάλι θα μοιραστούν

να νιώθουν ολοκληρωμένες σαν μία ψυχή  

να μην τις χωρίζει ουρανός, αστέρια, η γη!

Το παράπονο

 ΤΟ ΠΑΡΆΠΟΝΟ 

Απόψε πίκρα την καρδιά μου πνίγει 

 μια μαχαιριά, τα σωθικά μου σκίζει 

Ένα παράπονο έχω εδώ και καιρό  

στον κόρφο μου το κρατάω κρυφό.

Η σκέψη μου σε άβυσσο με ρίχνει 

 το παράπονο, σε διχτυ την τυλίγει 

απ'τα μάτια τα δάκρυα μου κυλούν 

τα στήθια μου με λυγμό βογγούν.

Τσιγάρο στρίβω, στα χείλη ακουμπώ 

μ' ένα ποτύρι κρασί, σιγοτραγουδώ.  

Χιλιοι στίχοι μου'ρχονται στο μυαλό  

ψάχνω να βρω τον πιο τεριαστό.

Μάλλον είναι της μοίρας μου γραφτό

 μια ζωή τα λάθη άλλων να κουβαλώ

 σε κάθε βήμα μου πίκρα να συναντώ

απ' τις κακίες πάθη να κληρονομώ.  

Το τσιγάρο στα χέρια μου σαν σβήνει,

ας κάψει το παράπονο, που με πνίγει

κι αν η φλόγα του δεν είναι αρκετή  

 τότε με τα δάκρυά μου ας σβηστεί...Ε.Λ.