ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ , ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ

 ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ , ΜΗΝ Μ' ΑΦΗΝΕΙΣ 

Ήταν όνειρο της νύχτας, το δικό μας το φιλί 

ήταν ψεύτικα τα λόγια κι ο έρωτας μου πουλί  

πριν να κτίσει τη φωλιά του, στους  ωραίους σου ανθούς 

ήρθε απ' τον ουρανό μια λάμψη, μου 'ρίξε κεραυνούς.

Μην μ' αφήνεις, μην μ' αφήνεις ούτε μια στιγμή 

μην προλάβουν και με πνίξουν οι  αναστεναγμοί

Σ' αγαπώ, τί να το κρύψω, αγγελέ μου σ' αγαπώ 

το φωνάζω στ' αστέρια, που θα φτάσω όταν σε δω.  

Στην πνοή σου θ᾿ αναπνέει η δική μου η πνοή 

και στον ίσκιο σου, θα είναι το βλέμμα μου μαζί 

Με τα δάκρυα μου τώρα φτιάχνω ολάκερο ωκεανό  

εκεί στα βαθη του να πέσω, να πνιγώ.

Τότε κάνε μου τη χάρη ερωτόγλωσσο μου πουλί 

εκεί στον τάφο να μου δώσεις, του έρωτα μας το φιλί 

κι όταν ανάμεσα στα αστέρια θα βρεθώ  

να δακρύζουν τα δυό σου μάτια, θέλω να δω.