ΤΟ ΠΑΡΆΠΟΝΟ
Απόψε πίκρα την καρδιά μου πνίγει
μια μαχαιριά, τα σωθικά μου σκίζει
Ένα παράπονο έχω εδώ και καιρό
στον κόρφο μου το κρατάω κρυφό.
Η σκέψη μου σε άβυσσο με ρίχνει
το παράπονο, σε διχτυ την τυλίγει
απ'τα μάτια τα δάκρυα μου κυλούν
τα στήθια μου με λυγμό βογγούν.
Τσιγάρο στρίβω, στα χείλη ακουμπώ
μ' ένα ποτύρι κρασί, σιγοτραγουδώ.
Χιλιοι στίχοι μου'ρχονται στο μυαλό
ψάχνω να βρω τον πιο τεριαστό.
Μάλλον είναι της μοίρας μου γραφτό
μια ζωή τα λάθη άλλων να κουβαλώ
σε κάθε βήμα μου πίκρα να συναντώ
απ' τις κακίες πάθη να κληρονομώ.
Το τσιγάρο στα χέρια μου σαν σβήνει,
ας κάψει το παράπονο, που με πνίγει
κι αν η φλόγα του δεν είναι αρκετή
τότε με τα δάκρυά μου ας σβηστεί...Ε.Λ.
No comments:
Post a Comment