Monday, May 20, 2024

Σεβασμός- θαυμασμός



💗Σεβασμός- θαυμασμός - Ίχνη ψυχής 💗

 Αυτά τα δύο συναισθήματα πάνε συνήθως  πακέτο.

Ο θαυμασμός και ο σεβασμός είναι δύο συναισθήματα που δείχνουν το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής. 

Ο θαυμασμός γεννιέται όταν αντικρίζουμε κάτι όμορφο, σπουδαίο ή ξεχωριστό —
 ένα έργο τέχνης, μια πράξη καλοσύνης, έναν άνθρωπο με αξίες. 
Δεν βασίζεται στη ζήλια, αλλά στην 
αναγνώριση και στην εκτίμηση.
Ο σεβασμός, από την άλλη, είναι θεμέλιο 
για κάθε υγιή σχέση. Δείχνει ότι αναγνωρίζουμε 
την αξία του άλλου, τη διαφορετικότητά του 
και τα δικαιώματά του. 
Χωρίς σεβασμό, η κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί.
 Είναι η βάση της δικαιοσύνης, της ευγένειας και της αρμονικής συμβίωσης.
Όταν ο θαυμασμός συνοδεύεται από σεβασμό, 
τότε γεννιέται η αληθινή εκτίμηση, 
 ένα αίσθημα βαθύ και ουσιαστικό, που μας 
οδηγεί στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Άλλωστε όποιον θαυμάζουμε, τον σεβόμαστε κιόλας.
Στη ζωή συναντούμε πολλούς ανθρώπους, 
κάποιοι θα σταθούν δίπλα μας για μια ζωή 
κι άλλοι όχι.  
Όλα όμως οφείλονται από την συμπεριφορά 
τη δική μας και τη δική τους.
Τον σεβασμό τον εμπνέεις, δεν τον απαιτείς.
Το ίδιο ισχύει και για τον θαυμασμό, που αν το εμπνεύσεις σε κάποιον δε σβήνει δεν  ξεχνιέται ποτέ, σε ανεβάζει στα μάτια του και σε βοηθά 
να κερδίσεις τον σεβασμό του. 
 
Από μακριά…
να λάμπεις σαν φεγγάρι 
σε νύχτα σιωπηλή,
να σε θαυμάζουν όχι για το φως,
μα για τη γαλήνη που σκορπάς.

Από κοντά…
να σε σέβονται — όχι για τα λόγια σου 
μα για τις σιωπές σου που μιλούν
με αλήθεια, με πράξεις, με καρδιά.

Και όταν φύγεις…
να μην αδειάζει απλώς ο τόπος,
να σε θυμούνται —
όχι γιατί ήσουν τέλειος,
αλλά γιατί άφησες πίσω σου
 την αγάπη, το φως, 
τις  πράξεις σου, την σιγή σου 
Την ψυχή σου γεμάτη 
σεμνότητα και αλήθεια.
και να γεμίζει η μνήμη,
με ίχνη ψυχής,
με άρωμα ψιθύρων
που άγγιξαν ανθρώπους
και έμειναν...

🌹Ίχνη Ψυχής 🌹
Από μακριά, σαν φως να λάμπεις, 
να ταξιδεύεις με βλέμμα που σιωπά 
Να σε κοιτούν, να μη σε φτάνουν,
μα η ψυχή τους πάντα να σε κρατά.

Κι όταν κοντά σ’ εσένα φτάσουν,
να βρουν φως, γαλήνη στη σιγή 
Όχι με λόγια, μα με το βλέμμα,
να σέβονται ό,τι δεν λέει η φωνή.

Κι όταν φύγεις, να μη σβήσεις,
σαν σκιά μέσα  στη βροχή…
Να ’χεις αφήσει πίσω ίχνη,
μιαν αγκαλιά, μια προσευχή.

Να σε θυμούνται σαν τραγούδι
που γλυκά τους συντροφεύει,
σαν αλήθεια που δεν χάνεται
όσο κι αν  ο καιρός να φεύγει 

Δεν θέλει δύναμη η ψυχή,
μονάχα αλήθεια και σιγή…
Κι ο κόσμος όλος σε θυμάται
αν τον αγγίξεις με την ψυχή..

Ελένη Λούκαρη -Καλαϊτσίδου 
©