Η 15 Μαη καθιερώθηκε να γιορτάζεται ως Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας, που είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας και το ωραιότερο πράγμα στη γη .
Η οικογένειά μας
Η οικογένειά μας είναι αξία σταθερή
και ανεκτίμητη.
Ειναι οι δικοί μας άνθρωποι στους
οποίους μπορούμε να βασιστούμε.
Αν βρεθούμε σε μπελάδες, είναι
εκείνοι που θα μας υπερασπιστούν.
Αν συμβεί κάτι κακό , μαζί τους
υποφέρουμε και θρηνούμε.
Είναι αυτοί που μας καταλαβαίνουν
και πάντα πρόθυμοι να μας βοηθήσουν,
να μας δώσουν ένα χέρι όταν πέσουμε.
Την οικογένειά μας, θα πρέπει
πάντα να την αγαπάμε.
Χωρίς αυτήν πιθανότατα να χαθούμε.
Η σύνδεσή μας μαζί τους είναι πολύ
βαθιά.
Η οικογένειά μας μπορεί να μας
βοηθήσει να χτίσουμε την
αυτοπεποίθησή μας.
Με την αγάπη και την υποστήριξή της,
νιώθουμε γεμάτοι.
Απλά μην ξεχνάμε να δείξουμε την
αγάπη μας και την εκτίμησή μας.
Άνθρωποι πολλοί έρχονται και
φεύγουν στη ζωή μας, μα εκείνοι
είναι εκεί.
Είναι εκείνα τα άτομα που μας
αγαπούν!
Που πιστεύουν σε μας, που ελπίζουν
να πραγματοποιήσουμε τα ονειρά μας
και τις φιλοδοξίες μας.
Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί
να αντικαταστήσει τη ζεστασιά της
οικογένειας και τη θαλπωρή της.
Εκείνο το συναίσθημα που όταν
κλείνει η πόρτα νιώθουμε
απέραντη ασφάλεια.
Ακόμα και το φαγητό της μαμάς
δε μπορεί να το αντικαταστήσει ο καλύτερος σεφ στον κόσμο.
Αυτή η θαλπωρή που θα μας
ακολουθεί πάντα όσα χιλιόμετρα
και αν σας χωρίζουν.
Η οικογένεια μοιάζει σαν δένδρο
που παραμένει άφθαρτο στο χρόνο!
💜Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΑΝ ΔΕΝΔΡΟ💜
Η οικογένεια μοιάζει σαν δένδρο
που ζει περισσότερο από την
πανίσχυρη βελανιδιά.
Επειδή είναι φτιαγμένο από γενεές
που αλλάζουν την μορφή του,
μα μένει αφθαρτο μέσα στο χρόνο.
Είναι το καταφύγιο, κάτω από τα κλαδιά του μπορείς να προφυλαχτείς από την καταιγίδα της ζωής.
Οι γονείς των γονιών μας, μπορεί
να έζησαν σε μακρινές ακτές,
ριζάρουν τη ζωή μας με τις
αναμνήσεις τους.
Τρεφόμαστε από τις ιστορίες
της ζωής τους.
Ένας στιβαρός κορμός που στηρίζει,
και μας φροντίζει.
Οι πατέρες, οι μητέρες, οι θείοι, οι θείες, μας τρέφουν σαν τρυφερά φυτά.
Τα παιδιά, που διακλαδίζονται προς τον ουρανό, έχουν ολοκαίνουργια όνειρα και πράξεις να δοκιμάσουν.
Και τα μωρά που έρχονται, μοιάζουν μπουμπούκια που φαίνονται τόσο μικρά, να ανθίσουν για να ψηλώσει το δέντρο.
ΕΛΈΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ Helen Kalaitsidou
