Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων είναι διεθνής ημέρα δράσης για τα δικαιώματα των ζώων και την καλή διαβίωση. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου, η ημέρα γιορτής του Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτης άγιος των ζώων.
Πηγή :ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα πλάσματα έχουν δικαιώματα! Μπορεί να μη μιλάνε τη γλώσσα μας, αλλά τα μάτια τους και η συμπεριφορά τους τα λένε όλα. Αν είχες ή έχεις ένα κατοικίδιο, τότε ξέρεις πόση αγάπη σου προσφέρουν! Σε κοιτάνε και «λιώνουν». Χαίρονται με τη συντροφιά σου, στενοχωριούνται με τη λύπη σου ή την απουσία σου. Είσαι όλος ο κόσμος τους. Είσαι οικογένεια για εκείνα και δεν θα σε προδώσουν ποτέ! Δένονται μαζί σου και δεν σε ξεχνάνε.
Είναι ένα παιδί που δεν μεγαλώνει. Σε έχει πάντα ανάγκη. Ένα παιδί που είναι πάντα εξαρτώμενο από σένα. Είναι μία δέσμευση στην καλύτερη περίπτωση για τα επόμενα 18 χρόνια.
Που σημαίνει ότι αλλάζει η ζωή σου, πρέπει να προβλέψεις τις διακοπές σου, πόσες ώρες θα το αφήνεις μόνο του, είναι μέλος της οικογένειάς σου.
Εμείς είχαμε τον Oliver, Όλι τον φωνάζαμε, για 16 χρόνια μέσα στο σπίτι, που "έφυγε" από αρρώστια . Τον πήραμε 20 ημερών μετά από επιμονή του γιου μας, που ήθελε πολύ ένα αδελφάκι για να μεγαλώσει μαζί του, μια και δεν μπορούσαμε να του το χαρίσουμε , αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε το σκυλί ενός φίλου. Όμως έφυγε στην αγκαλιά μου πριν λίγα χρόνια.
Ένα από τα πιο γλυκά κομμάτια της ζωής μας και η θέση τους , ακόμα και μετά το θάνατό τους , είναι μέσα στην καρδιά μας.
Πιστεύω πως πολλοί έχουν βιώσει, ίσως και κάποιοι από εσάς και όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε συναισθηματικά, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το μέγεθος μιας απώλειας.
Είναι πραγματικά κάτι το αξιοσημείωτο πως ένα τραγικό γεγονός, όπως είναι ο θάνατος, σου λύνει τη γλώσσα και αρχίζεις και είσαι πιο ανοιχτός με τους ανθρώπους.
Σαν να πέφτει κάθε αντίσταση και το μόνο που αναζητάς είναι κάποιον να σου κάνει ένα πατ πατ στην πλάτη και να σου πει "σε καταλαβαίνω" το ένιωσα και εγώ αυτό το πόνο .
Κάποιοι ίσως σου πούνε για να σου δώσουν κουράγιο "Πώς κάνεις έτσι; Κάθε μέρα πεθαίνουν άνθρωποι" "για ένα σκύλο κάνεις έτσι".
Δεν αντιλέγω. Αλλά γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο; Γιατί να μην έχουμε δικαίωμα να πονέσουμε και να πενθήσουμε για ένα πλάσμα που μόνο χαρές προσέφερε, σε αντίθεση με τους ανθρώπους;
Ναι, πενθήσαμε όταν έφυγε. Κι είναι δικαίωμα καθενός αν νιώθει έτσι και να το βιώσει και να το εκφράσει, χωρίς να νιώθει ντροπή. Γιατί μόνο όσοι έχουν σκύλο ξέρουν τι τους έχει προσφέρει και πόσο άδολα.
Σήμερα λοιπόν που είναι η ημέρα της γιορτής των ζώων νιώθω την ανάγκη να γράψω αυτό το μήνυμα στον αγαπημένο μου ΟΛΙΒΕΡ
Ολι μου, αγαπημένε και πιστέ μου φίλε, παιδί μου,
Η ζωή μας χωρίς εσένα δεν ήταν ξανά η ίδια. 'Όμως ήταν λίγο περισσότερο γεμάτη από την ανθρωπιά που νιώσαμε μαζί σου.
Νιώθουμε ακόμη ένα βαθύ κενό στην καρδιά μας, ήσουν ένα ζωηρό κουτάβι , με τα όμορφα μαύρα ματάκια σου , με τη όμορφη ουρίτσα και μουσούδα και τα τέσσερα μικρά ποδαράκια σου.
Μας χάρισες αγάπη, αφοσίωση και στιγμές χαράς, αλλά «έφυγες» νωρίτερα από εμάς.
Έπαιζες με το παιδάκι μας και ήσουν ο φύλακας του δυστυχώς έγινες και άγγελος.
Ποτέ ξανά δεν ήρθες στο κρεβάτι μας για να μας ξυπνήσεις, σπρώχνοντάς μας ανυπόμονα με την υγρή μυτούλα σου ή γλείφοντας απαλά το πρόσωπό μας.
Δεν ξανακάναμε ήρεμες βόλτες μαζί σου να τρέχεις , να κυνηγάς τις γάτες ή τα πουλιά και να γαβγίζεις "τζάμπα μάγκας" τα άλλα σκυλιά.
Δεν ήρθες στη πόρτα μας, μετά από κάθε επιστροφή μας, κουνώντας την ουρά σου πέρα-δώθε και κλαψουρίζοντας χαρούμενα για να σε χαϊδέψουμε, να μας κοιτάς μες τα μάτια για ένα φιλάκι, έξτρα κοκαλάκι, μια λιχουδιά, ένα μπισκότο..
Το ξέρω τώρα ότι δεν πονάς, τώρα είσαι καλά, ότι δεν έφυγες από αυτόν τον κόσμο, είσαι δίπλα μας, μας ακολουθείς χαρούμενος σε κάθε μας βήμα και συνεχίζεις να μας αγαπάς με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο από εκεί ψηλά, όπως το έκανες όταν ζούσες και ήσουν κοντά μας!!!
Όταν τελικά βρεθούμε και εμείς στον ουρανό, γνωρίζουμε ότι ήρθαμε στο σωστό μέρος, γιατί πριν συναντηθούμε ξανά με τους συγγενείς και φίλους, εσύ 'Ολι μου, πιστέ μου φίλε, αγορίνα μου, θα μας προϋπαντήσεις πρώτος.
¨Μας γέμισες τη ψυχή και λάμψανε τα χρόνια που ζήσαμε μαζί σου»…
Χρόνια αιώνια παραδεισένια η μαμά σου»
