Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας, κάναμε την προσευχή μας και λέγαμε δύο και δύο κάνουνε τέσσερα.

 

Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματά μας,  κάναμε την προσευχή μας και λέγαμε δύο και δύο κάνουνε τέσσερα. 

Τώρα δύο λουλούδια και δύο ακτίνες δεν κάνουμε τέσσερα- κάνουνε τη ψυχή μας.

Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουμε δύο- κάνουνε ένα Θεό. 

Κι ένας Θεός κάνει όλα. 

Ο δάσκαλος δεν ξέρει. 

Εμείς το ξέρουμε πώς κάνει: ένα:

Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα τα ξεχάσαμε όλα τα βιβλία 

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Άλλοτε μετρούσαμε τον κόσμο

με αριθμούς και κανόνες.

Δύο και δύο ίσον  τέσσερα,

κι η καρδιά σιωπηλή στο θρανίο.

Μα σήμερα ο ήλιος άνοιξε

το χρυσό του βιβλίο πάνω στη γη

κι όλα τα γράμματα φωτίστηκαν αλλιώς.

Τώρα,

δύο λουλούδια κι δύο αχτίδες

δεν βγάζουν άθροισμα —

γίνονται άρωμα, γίνονται φως,

γίνονται ψυχή που ανθίζει.

Κι ένα τριαντάφυλλο με μια πεταλούδα

δεν στέκονται χώρια —

ενώνονται σε θαύμα,

σε μια προσευχή χρωματιστή,

σε μια στιγμή Θεού που ανασαίνει.

Κι ο Θεός —

δεν μετριέται.

Ένα είναι,

μα χωράει μέσα του το Όλα.

Ο δάσκαλος δε μίλησε γι’ αυτό·

μα εμείς το ακούσαμε

στο ψιθύρισμα του φωτός.

Το μάθαμε

στο μεγάλο, ανοιχτό βιβλίο του ήλιου

κι όλα τα παλιά βιβλία

έγιναν απλώς σκιές.

Γιατί η αλήθεια, όταν έρχεται,

δε θέλει τετράδια και αριθμούς —

θέλει μάτια παιδικά

και καρδιά που ξέρει να βλέπει.

© Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου