ΚΟΙΝΩΝΙΑ

(3η )Τρίτη ηλικία

Οι ηλικίες του ανθρώπου μοιάζουν με τις εποχἐς του χρόνου.

Ο κύκλος της ζωής είναι σαν το κύκλο του χρόνου. Η άνοιξη, η εποχή που η φύση σφύζει από ζωή, είναι η νιότη, και ο χειμώνας, η εποχή που η ζωή φθίνει και ερημώνεται από την παγωνιά, είναι τα γηρατειά. Είναι η ηλικία που ο άνθρωπος αποζητά τη θαλπωρή.

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Οι ηλικιωμένοι είναι λιγότερο απ΄ὀτι πρέπει ενεργητικοί και δραστήριοι.
Διακρίνονται για τη μετριοπάθεια και τη συγκαταβατικότητά τους.
Είναι επιφυλακτικοί, καχύποπτοι, δύστροποι και δεν έχουν ιδιαίτερη διάθεση για αστεία και γέλια.
Είναι συχνά μικρόψυχοι και δειλοί.
Αγαπούν υπερβολικά τη ζωή και τον εαυτό τους.
Οι σκέψεις και οι ενέργειές τους χαρακτηρίζονται πολλές φορές από ψυχρό υπολογισμό και φιλοχρηματία.
Ηθικολογούν, αλλά και υποκρίνονται.
Φαίνονται εγκρατείς, γιατί δεν έχουν πια έντονες επιθυμίες.
Είναι απαισιόδοξοι, ζουν πιο πολύ με νοσταλγικές αναμνήσεις παρά με την ελπίδα.
Είναι ευσπλαχνικοί.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Υγείας, σωματικής και ψυχικής, και περίθαλψης.

Παύουν να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή και περιθωριοποιούνται. Η κατάσταση αυτή επιταχύνει το γήρας.

Μοναξιά.

Ορισμένοι αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα, ακόμα και προβλήματα επιβίωσης.

Αναξιοπρεπής διαβίωση ( άποροι, άστεγοι, υποσιτισμένοι ).

Δυσχερής διαβίωση ( οι χαμηλοσυνταξιούχοι ζουν κάτω από το όριο της βιωσιμότητας ).

Απόρριψη και απρεπής συμπεριφορά από τη νεολαία.

Ψυχολογικά προβλήματα ( μοναξιά, κατάθλιψη ).

Ταλαιπωρία, κυρίως όταν επισκέπτονται δημόσιες υπηρεσίες.

Ανεπαρκής περίθαλψη στα νοσοκομεία.

Εκμετάλλευση από τα παιδιά τους και άλλους επιτήδειους.

Αδιαφορία, έως και εγκατάλειψη από το οικογενειακό και το ευρύτερο συγγενικό περιβάλλον.

Κακομεταχείριση σε ιδρύματα ( οίκοι ευγηρίας ).

Περιθωριοποίηση, κοινωνικός αποκλεισμός, αδιαφορία.

ΑΙΤΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Το γεγονός ότι θεωρούνται απόμαχοι της ζωής και, επομένως, αντιπαραγωγικοί.
Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής και η πολλαπλότητα των ρόλων που απορροφούν το χρόνο και την ψυχική διάθεση του σύγχρονου ανθρώπου.
Ο ατομικισμός, η ιδιοτέλεια και η γενικότερη ηθική κρίση που αποδυναμώνει το σεβασμό για το συνάνθρωπο.
Ο καταναλωτισμός και η εξειδίκευση που εντείνουν την κοινωνική αναλγησία.
Η ζωή στις μεγαλουπόλεις που αποξενώνει τους ανθρώπους.
Το σχεδόν ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας ελλείψει πολιτικής βούλησης και δευτερευόντως λόγω οικονομικής δυσπραγίας.
Η δυσλειτουργία των παιδευτικών φορέων ( οικογένεια, σχολείο ) και των μέσων μαζικής επικοινωνίας που διαμορφώνουν ανθρώπους, οι οποίοι δεν είναι δια τεθειμένοι να προσφέρουν.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ

α. Να παραμένουν, όσο γίνεται, ενεργοί και δημιουργικοί και να μη παραιτούνται από την κοινωνική ζωή.

β. Να μένουν στο οικείο τους περιβάλλον.

γ. Προγράμματα από τη πολιτεία, για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους και ψυχαγωγία.

δ. Ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα για την τρίτη ηλικία, που θα τους βοηθήσουν να παρακολουθούν τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής και θα τους δώσουν νέα κίνητρα ζωής.

ε. Το ύψος των συντάξεων να είναι τέτοιο, που θα τους επιτρέπει να καλύπτουν τις ανάγκες τους και να ζουν αξιοπρεπώς.

στ. Περίθαλψη από συγγενείς, οικείους στο σπίτι ή σε ειδικά ιδρύματα.

Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτου ηλικίας, έχει δικαιώματα και αξιώνει καλύτερους όρους διαβίωσης, που δε θα προσβάλλουν την αξιοπρέπεια του. Αυτό το ανθρωπιστικό αξίωμα και, παράλληλα, δημοκρατική αρχή ισχύει και για τους ηλικιωμένους, τη λεγόμενη «Τρίτη ηλικία».