Ας ήταν ενα βράδυ αγαληνό
με το μπουζούκι σου εσύ
με την κιθάρα μου και εγώ
να τραγουδούσαμε μαζί.
Σαν τους παλιούς καιρούς
να ρίχνουμε μια γυροβολιά
σε καρόδρομους παλιούς
μαζί με όλη τη φτωχολογιά
Να ξεσηκωθούν τα γηρατειά
να θυμηθούνε πάθη της ζωής
να χορεύουν πάλι σαν παιδιά
να διώχνουν πόνους της ψυχής
Οπως καημούς οι χορδές μας
απ' την καρδιά ν' υφαίνουν
ποτύρια ξέχειλα τις ψυχές μας
με θύμησες να ευφραίνουν.
Τα πάθη της ζωής σου τα επικά
με πόνο πάντα θα τα κοιτάω
τα λογιάζομαι τώρα στερνά
με τις συβουλες σου προχωράω.
Σε καθε γωνιά της καρδιάς
μεγάλο κομμάτι εσύ κρατάς
στιγμές αγάπης και γιατρειάς
στα σωθικά μου κουβαλας.
Η μνήμη σου είναι ζωντανή
αξία ανεκτίμητη για μένα
στην Σκέψη και στην ψυχή
κρατάω αναμνήσεις με σένα!
