Παγωμένα φεγγάρια,
με πληγώνουν τα βράδια
της ζωής μου οι σιωπές!
Ματωμένες τουλίπες,
πικρά λόγια, που είπες,
κλαιν λυπημένες ωδές.
Οι αγάπες οι πρώτες,
μουσικής θείας νότες,
σαν να ήτανε χθες.
Νεαρά παλληκάρια
Τραγουδούνε τα βράδια,
πόθους κι αγάπες κρυφές.
Όλο κάτι θυμίζουν
και οι σκέψεις γυρίζουν
σε αγάπες παλιές
Άρωμα από κολώνια,
οι αναμνήσεις αηδόνια
της νιότης ψάλλουν το χθες.
Κι αν περάσαν τα χρόνια
κι είναι γύρω μας χιόνια
τραγουδούν στην καρδιά.
Έλα πάλι να πάμε,
σαν παιδιά αγαπάμε,
στ΄ όνειρο πίσω αν θες.
Μου πες πως θα γυρίσεις.
και ότι δεν θα μ΄ αφήσεις,
μόνη με ελπίδα να ζω.
Λαχταρώ την μορφή σου,
το ζεστό το φιλί σου.
Να χορεύω μαζί σου.
Και η γη να γυρίζει.
Κι η αγάπη ν΄ ανθίζει.
Και να σ΄ αγαπώ, σ΄ αγαπώ
Στίχοι: Θεοφανώ Θεοχάρη
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη
31-1-2024
Επιμέλεια βίντεοκλιπ:
Helen Kalaitsidou
https://youtu.be/qoVnnKIj4CU?si=BfHJmpmqDtDN30i0
