Κυριακή των Βαΐων

 

Καλή Κυριακή των Βαϊων να έχετε φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι! 

Χρόνια Πολλά Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση 

με Ειρήνη Ευημερία Αγάπη και Υγεία για όλο τον κόσμο

Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου»

Καλησπέρα σας φίλοι μου,

Καλή Κυριακή να ΄χετε,

Σήμερα είναι η Κυριακή

Των Βαΐων να θυμάστε.

Βαΐα, βαΐα στο κλαδί,

Με τον Χριστό πάμε στην πόλη,

Βαΐα, βαΐα στο κλαδί,

Με τον Χριστό πάμε στην πόλη.

Στην Ιερουσαλήμ έφτασε

Ο Χριστός ο Παντοκράτορας,

Όλοι τον αγκαλιάζουν

Με χαρά και με θέρμη στην καρδιά.

Βαΐα, βαΐα στο κλαδί,

Με τον Χριστό πάμε στην πόλη,

Βαΐα, βαΐα στο κλαδί,

Με τον Χριστό πάμε στην πόλη».

Η Κυριακή των Βαΐων είναι η μέρα που ο Ιησούς έφτασε στα Ιεροσόλυμα, όπου ο κόσμος τον υποδέχτηκε «μετά βαΐων και κλάδων», όπως δηλαδή υποδέχεται κάθε ξεχωριστό πρόσωπο.

 Γιόρταζαν την άφιξη του μεσσία με πανηγυρισμούς και εορτασμούς. 

Το σπουδαίο είναι ότι τότε τον υποδέχτηκαν κατά κύριο λόγο απλοί άνθρωποι, μεταξύ αυτών και μικρά παιδιά, και όχι οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες του τόπου, ως είθισται με την άφιξη ενός, κατά κόσμον «σωτήρα». 

Για τον λόγο αυτόν, η  Κυριακή των Βαΐων αποτελεί ημέρα γιορτής για τον χριστιανισμό. Είναι η μέρα μεταξύ της νηστείας της Σαρακοστής και εκείνης της Μεγάλης Εβδομάδας. Τόσο λοιπόν για την Ορθόδοξη όσο και για την Καθολική Εκκλησία, η Κυριακή των Βαΐων σηματοδοτεί την αρχή των Αγίων Παθών.

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα οι πιστοί συγκεντρώνονται στις εκκλησίες για την τελετή των Βαΐων και την ενότητα της εκκλησιαστικής κοινότητας. 

Η Κυριακή των Βαΐων είναι μία από τις δύο ημέρες της μεγάλης νηστείας του Πάσχα που επιτρέπεται οι πιστοί να φάνε ψάρι. 

Η άλλη μέρα είναι του Ευαγγελισμού, που όπως όλοι γνωρίζουμε τα τραπέζια μας γεμίζουν με μπακαλιάρο, σκορδαλιά και άλλα νόστιμα εδέσματα, κάνοντάς μας να διακόψουμε για λίγο τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. 

 Γιατί όμως τρώμε ψάρι τη συγκεκριμένη ημέρα;

Αναφορικά με τη νηστεία της ημέρας αυτής υπάρχει μια διαφοροποίηση στο ζήτημα του αν καταλύεται ψάρι ή όχι.

 Η γνώμη του Θεόδωρου του Στουδίτη είναι ότι την Κυριακή των Βαΐων “τρώγεται ψάρι”, επειδή θεωρείται Δεσποτική εορτή.

 Για τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη μόνο μία ημέρα της Μεγάλης Σαρακοστής τρώγεται ψάρι, δηλαδή την ημέρα του Ευαγγελισμού.

Είναι χαρακτηριστική η θέση των Aποστολικών Διαταγών όταν λένε: “Μετά από αυτές (δηλαδή τις εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων), να τηρείτε τη νηστεία της Τεσσαρακοστής, η οποία περιλαμβάνει ανάμνηση της ζωής του Κυρίου και της νομοθεσίας.

 Να κρατιέται αυτή η νηστεία πριν από το Πάσχα, αρχίζοντας από τη Δευτέρα και συμπληρούμενη την Παρασκευή. Μετά από αυτές αφού σταματήσετε τη νηστεία, να αρχίζετε την αγία εβδομάδα του Πάσχα, νηστεύοντες κατ’ αυτήν όλοι με φόβο…

” Είναι ενδεικτικοί οι όροι “αφού σταματήσετε τη νηστεία” και “να αρχίζετε”, οι οποίοι δείχνουν ότι μια νηστεία τελειώνει και μία άλλη αρχίζει. Αυτή που τελειώνει είναι η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής και αυτή που αρχίζει είναι η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. άρα η εορτή αυτή βρίσκεται ανεξάρτητα ανάμεσα σε δύο νηστείες. Η θέση της λοιπόν δίνει το δικαίωμα να ομιλούν περί καταλύσεως κατ’ αυτήν την ημέρα ψαριού ή ακόμα και αυγού.

 Η παράδοση λοιπόν θέλει το ψάρι να αποτελεί ένα συμβολικό φαγητό που σχετίζεται με τη θρησκευτική πεποίθηση και τις γιορτές της εκκλησίας. 

Ήταν άλλωστε ένα από τα βασικά τρόφιμα που κατανάλωναν οι άνθρωποι την εποχή που ζούσε ο Χριστός, κατέχοντας την τιμητική του στα τραπέζια των οικογενειών κατά την περίοδο διάφορων εορτών.

 Το ψάρι ήταν ένα από τα πρώτα σύμβολα του χριστιανισμού και συνδέεται άρρηκτα με τις έννοιες της πίστης και της αγάπης. 

Η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.

Επιπλέον, το ψάρι ως βασική τροφή για την Κυριακή των Βαΐων έχει καθιερωθεί καθώς είναι ένα σύμβολο ειρήνης, ομόνοιας και αλληλεγγύης. Ήταν το φαγητό που έφερνε κοντά τους ανθρώπους και το μοιράζονταν μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα κλίμα ειρήνης και συνεργασίας. 

Την Κυριακή των Βαΐων λοιπόν, το ψάρι καταλύεται λόγω της σπουδαιότητας της γιορτής. 

Αυτό δείχνει μάλιστα και το παιδικό τραγούδι, που έχει σίγουρα ηχήσει στα αυτιά όλων μας: «Βάγια, Βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό, κι ως την άλλη Κυριακή με το κόκκινο αυγό!».

Ας προϋπαντήσουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό στη δική μας Ιερουσαλήμ, στην καρδιά μας, με απλότητα, ταπείνωση και αθωότητα όπως των παιδιών. 

Ας ακολουθήσουμε το Χριστό στο Πάθος και την Ανάστασή Του, ώστε να αξιωθούμε την αιώνια του βασιλεία. 

Ας συσταυρωθούμε μαζί με τον Ιησού, νεκρώνοντας τα πάθη που μας κρατάνε μακρυά από Αυτόν, ώστε να συνανασταηθούμε μαζί Του και να ζούμε διαρκώς μέσα στο Φως της Αναστάσεως.

🙏Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.🙏

Βοήθεια μας!

ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

 

Παγωμένα φεγγάρια, 

με πληγώνουν τα βράδια

της ζωής μου οι σιωπές!

Ματωμένες τουλίπες,

πικρά λόγια, που είπες,

κλαιν λυπημένες ωδές.

Οι αγάπες οι πρώτες,

μουσικής θείας νότες, 

σαν να ήτανε χθες.

Νεαρά παλληκάρια

Τραγουδούνε τα βράδια,

πόθους κι αγάπες κρυφές.

Όλο κάτι θυμίζουν

και οι σκέψεις γυρίζουν

σε αγάπες παλιές

Άρωμα από κολώνια,

οι αναμνήσεις αηδόνια

της νιότης ψάλλουν το χθες.

Κι αν περάσαν τα χρόνια

κι είναι γύρω μας χιόνια

τραγουδούν στην καρδιά.

Έλα πάλι να πάμε,

σαν παιδιά αγαπάμε,

στ΄ όνειρο πίσω αν θες.

Μου πες πως θα γυρίσεις.

και ότι δεν θα μ΄ αφήσεις,

μόνη με ελπίδα να ζω.

Λαχταρώ την μορφή σου,

το ζεστό το φιλί σου.

Να χορεύω μαζί σου.

Και η γη να γυρίζει.

Κι η αγάπη ν΄ ανθίζει.

Και να σ΄ αγαπώ, σ΄ αγαπώ

Στίχοι: Θεοφανώ Θεοχάρη 

Θεοφανώ Π. Θεοχάρη

31-1-2024

Επιμέλεια βίντεοκλιπ:

Helen Kalaitsidou

https://youtu.be/qoVnnKIj4CU?si=BfHJmpmqDtDN30i0

Η Ανάσταση του Λαζάρου

 

Καλό βράδυ και όμορφο ξημέρωμα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι! 

Καλό ξημέρωμα στην μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης " Της Ανάστασης του Λαζάρου" 

Το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαΐων έχουν τη μοναδική θέση στο εκκλησιαστικό έτος ως μέρες χαράς ανάμεσα στη Μεγάλη Σαρακοστή και το θρήνο της Μεγάλης Εβδομάδας.

🙏Η Ανάσταση του Λαζάρου έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία.🙏

Συνδέεται μυστηριωδώς με την Ανάσταση του Κυρίου μας και παίζει, το ρόλο μιας έμπρακτης προφητείας.

Ας πούμε ότι ο Λάζαρος μας παρουσιάζεται στο κατώφλι της Μ. Εβδομάδας αναστημένος, ως προάγγελος της νίκης του Χριστού επί του θανάτου, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, παραμονές των Θεοφανείων, προανήγγειλε τον Επιφανέντα Χριστό.

Η ανάσταση του Λαζάρου έχει και κάποιες δευτερεύουσες πτυχές,  αναγγέλλει την ανάσταση των νεκρών η οποία έρχεται ως συνέπεια της Αναστάσεως του Κυρίου:

«Λάζαρον τεθνεώτα τετραήμερον ανέστησας εξ Άδου, Χριστέ, προ του σου θανάτου διασείσας του θανάτου το κράτος και δι' ενός προσφιλούς την πάντων ανθρώπων προμηνύων εκ φθοράς ελευθερίαν».

Το Σάββατο του Λαζάρου είναι, κατά κάποιο τρόπο, η εορτή όλων των νεκρών.

Μας δίνει την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε την πίστη μας στην Ανάσταση.

Ο Κύριός μας, τονώνοντας το ηθικό της Μάρθας, μας δίνει σχετικά με τους κεκοιμημένους μας μια πολύτιμη διδασκαλία.

Είπε στη Μάρθα: «Αναστήσεται ο αδελφός σου».

Η Μάρθα απάντησε: « Γνωρίζω ότι ο αδελφός μου θα αναστηθεί κατά τη γενική ανάσταση της εσχάτης ημέρας».

Και ο Ιησούς ανταπάντησε: « Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή».

Όπως ήταν φυσικό, το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου εξέγειρε τους Ιουδαίους και «εβουλεύσαντο οι αρχιερείς, ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (Ιω. ιβ΄ 9-11), καθότι ήταν το ζωντανό τεκμήριο του θαύματος.

 Έτσι ο Άγιος διωκόμενος από τους Ιουδαίους καταφεύγει στη νήσο Κύπρο, όπου τον συναντούν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτονούν πρώτον επίσκοπο Κιτίου.

Το αρχαίο Κίτιο, η πόλη του φιλοσόφου Ζήνωνος είχε τη μεγάλη τιμή να ευαγγελισθεί το λόγο της Αληθείας όχι από έναν απλό εργάτη του Ευαγγελίου αλλά από ένα προσωπικό φίλο του Κυρίου. 

Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την έγερσή του.

Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακος (σημερινή ονομασία του Κιτίου). Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. 

Διερχόμενος μια μέρα από εκεί ο Άγιος, δίψασε και ζήτησε λίγο σταφύλι από τη γυναίκα-ιδιοκτήτη του αμπελιού.

Εκείνη αρνήθηκε και για να την τιμωρήσει, μετέτρεψε θαυματουργικά το τεράστιο αμπέλι σε αλυκή.

 Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς.

Ο Συναξαριστης της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. 

Ο Άγιος «διά προσευχής εξήρανε και εις άλατος φύσιν αυτήν επήξατο».

Ας πάμε νοητά το Σάββατο αυτό στη Βηθανία, στον τάφο του Λαζάρου. 

Ομως όχι για  να συναντήσουμε τον Λάζαρο, να συναντήσουμε  τον Ιησού και να ξενινήσουμε μαζί Του τη φετινή Μ. Εβδομάδα.

Κι ας ευχηθούμε αυτό το Πάσχα, η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει την λύτρωση στις ψυχές όλων μας!

🙏Βοήθεια μας ! 🙏

🌹🌹Χρόνια πολλά, φωτεινά και ευλογημένα σε όσους γιορτάζουν αύριο! 🌹🌹

Γλυκιά μας Παναγία

 Μητέρα του Χριστού μας, γλυκιά μας Παναγία

ακάθιστοι Εσένα δοξολογούμε  στην Εκκλησία 

την  Χάρη και Ευλογία Σου η καρδιά μας περιμένει  

μικροί, μεγάλοι , σε όλης της γης τα μέρη.

Αγία μου  Μητέρα, των Αγγέλων η  χαρά 

φως, στοργή, ελπίδα, χαρμονή μου γλυκιά 

 λαμπάδα ανάβω στη Χάρη, στ' όνομά Σου

Σε παρακαλώ  στα γόνατα  μπροστά σου.

Δες την ψυχή μου πόσο πόνο αυτή έχει

 απ' τα κριμματα και βάσανα δεν αντέχει.

 Λυπήσου σε παρακαλώ και Βοήθησε με

 Δώσε μου τη Χάρη Σου και λύτρωσε με .

Με την αγάπη σου Σκύψε και Ζέστανέ με

στη ζεστή σου αγκάλη μέσα  κράτησέ με

να ‘μαι με φως και δόξα του δικού σου Υιού

τ' απείρου Θεού, Του Πλάστη, Του Δημιουργού !

Helen Kalaitsidou

Παγκόσμια Ημέρα της Μάνας Γης

 

Καλημέρα φίλες και φίλοι μου αγαπημένοι!

Καλή και ευλογημένη Εβδομάδα με υγεία αγάπη και θετική σκέψη και ενέργεια! 

💢 Παγκόσμια Ημέρα της Μάνας  Γης💢

Η Ημέρα της Γης γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1970, στις 22 Απριλίου, με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών, για ένα καθαρό πλανήτη.…

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι μέρα γιορτής αλλά μέρα προβληματισμού...

Οι πληγές που δημιουργούμε καθημερινά στον πλανήτη επουλώνονται από τον ίδιο, ωστόσο περνά χρόνος, αλλά επανέρχεται και το πρόβλημα που εντοπίζεται αφορά εμάς και όλα όσα με τα οποία καλούμαστε να συνυπάρξουμε.

Ας εργαστούμε μαζί προς αποκατάσταση της Γης και όλοι μαζί συνυπάρχουμε, πρέπει να αποκαταστήσουμε το κοινό μας σπίτι, στο οποίο είμαστε φιλοξενούμενοι διότι δεν έχει ιδιοκτήτη, πόσο μάλλον κλειδοκράτορα.

💢Μάνα μου Γη💢

Αχ μάνα μου γη, απ' όλους τους πλανήτες ξεχωρίζεις

με δένδρα, θάλασσες, ποτάμια, βουνά το σώμα σου στολίζεις.

Δίνεις τροφή, νερό κι αγκαλιά σε όσους σε κατοικούνε

ζωγράφοι και ποιητές, με έργα τους σε υμνούνε!

Προσφέρεις τόσα αγαθά να θρέψεις  τα παιδιά σου

με μαγικές φωνές να σε υμνούνε τα πουλιά σου.

Προσφέρεις ψωμί, κρέας κρασί κι άλλα για να ζούνε

φρούτα, καρπούς, λαχανικά, ξύλα να ζεσταθούνε.

Αγνώμονες γίναν οι άνθρωποι και σε ασχημίζουν

τυφώνες, καταιγίδες και φωτιές σε γεμίζουν.

Μολύνσεις και πυρηνικά, σου άλλαξαν το κλίμα

είσαι των ασκέπτων  ηγετών, το πρώτο θύμα!

Σεισμοί, λιμοί, ασθένειες, ζωές καταβροχθίζουν.

Τόνοι χιλιάδες δάκρυα το χώμα σου ποτίζουν. 

Αγκομαχάς από τα δεινά, σείεσαι και στενάζεις 

για βιός και ζωές που χάθηκαν, δάκρυα στάζεις!

Λυπάσαι  τα παιδιά σου που ζουν με τα σκουπίδια 

με θλίψη αντικρίζεις του μέλλον τους την γύμνια.

Υπάρχουν όμως κι άνθρωποι που  αγαπούν την πλάση. 

με ανακύκλωση κι αναδάσωση κάνουν  όμορφα τα δάση. 

Ένα συγνώμη σου ζητώ κι όρκο βαρύ θα κάνω

να σε φροντίζω πιο πολύ, άλλο μην σε πικράνω

μες στη καρδιά μου να κυλάει νερό και καθάριο χώμα  

σαν αστέρι λαμπερό να φωτίζεις του ουρανού το δόμα ! 

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ

https://youtu.be/gmcz3B-BPlw?si=yYVZNrOBaQ-JyV9F

Εκδρομή στην Ελάτη και Τρίκαλα

 

Στις 21 Απριλίου, 2024, ημέρα Κυριακή, ήταν μια πολύ όμορφη ημέρα για την ομάδα συμμαθητριων γεμάτη αγάπη Χαρά,  ενεργητικότητα και συντροφικότητα. 

Αποφασίσαμε κάποιες, να συμμετάσχουμε σε μια εκδρομή  που διοργάνωσε το πρακτορείο Αχιλλέας tours, στην Ελάτη και στα Τρίκαλα .

Συμμετείχαμε η Σμαρούλα, η Ελένη, η Αννούλα, η Άννα, η Αφροδίτη, η Καίτη, η Μαίρη, η Μαρία, η Φωτεινή, η Ελλη, η Τομη 

Η εκκίνηση έγινε από την Ελιά το πρωί 7.30. Η ημέρα μας ξεκίνησε πολύ όμορφη και φωτεινή. 

Φτάνοντας στα Τρίκαλα απο την Εγνατία οδό για Αθήνα, πήραμε τον περιφεριακό δρόμο την πόλης και ακολουθησαμε τις πινακίδες προς Πύλη, Ελάτη, Περτούλι. 

Ο δρόμος μέχρι την Πύλη διασχίζει το δυτικό Θεσσαλικό κάμπο ενώ μετά την Πύλη περνά ανάμεσα από τα στενά μεταξύ των βουνών Ίταμου και Κόζιακα. Η διαδρομή από την Πύλη έως την Ελάτη είναι 14 χιλίομετρα. Μόλις 2 χλμ μετά την Πύλη, μπορείτε να κάνετε στάση στη τοξοτη γέφυρα της “Καμάρας” χτισμένη το 1513 από τον Άγιο Βησσαρίωνα.

Η πρώτη μας στάση ήταν η Πύλη Τρικάλων που  διαθέτει το ξακουστό και γραφικό μεγάλο τοξωτό γεφύρι! Εκεί  βγάλαμε τις δικές μας αναμνηστικές φωτογραφίες!

Η Ελάτη είναι ένα ορεινό χωριό, στο νομό Τρικάλων. 

Είναι ιδιαίτερα δημοφιλή για τις χειμερινές εξορμήσεις. Ανήκει στο δήμο Πύλης και είναι χτισμένη σε υψόμετρο 920 μέτρων. Ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται σε περίπου 500 άτομα.

Βρίσκεται σε απόσταση 32 χιλιομέτρων από την πόλη των Τρικάλων και μόλις 15 χιλιόμετρα από το Περτούλι και το ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο.

Βουτηγμένη μέσα σε πυκνά δάση ελάτης, εξ ου και  ονομασία της. Τα παλιά πέτρινα χτίσματα, οι λιθόστρωτοι δρόμοι και οι μικρές πλατείες, στολισμένες με βρύσες και παρτέρια, της προσδίδουν αρχοντιά και γραφικότητα.

Εκεί υπάρχει το Εκκλησιαστικό Μουσείο Ελάτης που περιλαμβάνει εκθέματα που σχετίζονται με τον εκκλησιαστικό πολιτισμό της περιοχής και αντικατοπτρίζουν τη θρησκευτική κληρονομιά του τόπου.

Σύμφωνα με βυζαντινά ευρήματα, το χωριό δημιουργήθηκε μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης σε μια διαφορετική τοποθεσία κοντά στο ποτάμι. Στις αρχές του 20^ου αιώνα υπήρχαν τρεις παλιότεροι οικισμοί οι οποίοι καταστράφηκαν από φωτιά το 1943, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελάτη χτίστηκε στη σημερινή της θέση αμέσως μετά την οριστική απελευθέρωση των Τρικάλων από τους Τούρκους το 1898 και μέχρι το 1955 ονομαζόταν Τύρνα.

Ήπιαμε το καφέ μας σε μια πολύ όμορφη καφετέρια στολισμένη με όλες τις αποχρώσεις των εποχών.

Η ώρα πέρασε γρήγορα με γέλια και με συζητήσεις για την ομορφιά της φύσης που τα μάτια μας κοιτούσαν έκθαμβα όλες τις αποχρώσεις του πράσινου.

Χωρίς να το καταλάβουμε και επειδή είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει , αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε για τα Τρίκαλα για να πάρουμε το γεύμα μας, που  δεν σαν κρύβω μας άνοιξε η όρεξη , αναπνέοντας καθαρό αέρα τα πνευμόνια μας. 

Τα Τρίκαλα, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού είναι χτισμένη στη θέση που βρισκόταν η αρχαία Τρίκη από την οποία πήρε και το όνομά της. 

Η πόλη των Τρικάλων υπήρξε γενέτειρα αρκετών σημαντικών προσωπικοτήτων της αρχαίας και της σύγχρονης Ελλάδας, ανάμεσα σε αυτές ο Ασκληπιός, ο πρώτος έλληνας γιατρός.

 Αυτός γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις όχθες του ποταμού Ληθαίου, του οποίου οι θεραπευτικές ικανότητες έδωσαν την εντύπωση ότι είχε θεϊκές δυνάμεις. Για του λάτρεις της τέχνης υπάρχει το Μουσείο Δημήτρη και Λεγκως Κατσικογιάννη το οποίο αριθμεί 1236 πίνακες καθώς 114 γλυπτά του μεγάλου καλλιτέχνη Δημήτρη Κατσικογιάννη.

Ο Ληθαίος ποταμός, παραπόταμος του Πηνειού, τη διασχίζει και προσφέρει ένα φυσικό αξιοθέατο στη πόλη. Τα γραφικά σοκάκια, το Βαρούσι, το Βυζαντινό Φρούριο, τα παλιά Μανάβικα με τα ταβερνάκια και το άλσος του Προφήτη Ηλία που μέσα του στεγάζεται και ο Ζωολογικός κήπος, τη χαρακτηρίζουν.

Η Σμαρούλα είχε μια φίλη στα Τρίκαλα την Λίτσα η οποία μας είχε κλείσει για φαγητό στην ξακουστή Ταβέρνα Χάνι 

Το αναπαλαιωμένο αυθεντικό χάνι του 1918, με το υπόγειο κελάρι, δεσπόζει απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό και αποτελεί σημείο αναφοράς των Τρικάλων «παντρεύοντας» την εκλεκτική ελληνική κουζίνα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής.

Πέτρα, ξύλο και φως, ποτισμένα με λίγες σταγόνες ιστορίας, συνδυάζονται αρμονικά δημιουργώντας ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον το οποίο επιμελήθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αρχιτέκτονας Φένια Καλογερομήτρου.

Μετά κάναμε μια βόλτα στον πεζόδρομο Ασκληπιού που βρίσκονται και πολλά από τα μαγαζιά αναψυχής της πόλης, στην παραδοσιακή συνοικία Βαρούσι που σημαίνει συνοικία «εκτός κάστρου» μας ταξίδεψε στο χρόνο.

Από μακριά είδαμε το φρούριο των Τρικάλων που λόγω βροχής δεν μπορούσαμε να πάμε.   Το φρούριο σήμα κατατεθέν για την πόλη, με το παλιό ρολόι και την καμπάνα των 650 κιλών, έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές. Σε αυτό εκτός από το ρολόι, υπάρχει ένα υπαίθριο θέατρο καθώς και καφέ εστιατόριο. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό αξιοθέατο, μαζί με το ποτάμι! Από το ρολόι έχεις μια πανοραμική εικόνα της πόλης.

Το Κουρσούμ Τζαμί – Στη νότια είσοδο της πόλης βρίσκεται το Κουρσούμ-Τζαμί, έργο του εξισλαμιθέντος Αρχιτέκτονα Σινάν-πασά. Ανακατασκευάστηκε το 1996 από το Δήμο Τρικκαίων με χρηματοδότηση της Ευρ.Ένωσης. Είναι έργο προστατευόμενο από την UNESCO

Ο Πολυχώρος Τέχνης και Πολιτισμού Μύλος Ματσόπουλου – Ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιομηχανικό μνημείο, το οποίο αποτέλεσε το πρώτο αλευροποιείο και μακαρονοποιείο της Ελλάδας. Τα μηχανήματα του Μύλου διατηρούνται σε καλή κατάσταση ενώ εκεί στεγάζεται ο θερινός και χειμερινός Δημοτικός Κινηματογράφος.

Ιδρυτές του ήταν οι αδερφοί Αγαθοκλή οι οποίοι διατηρούσαν εργοστάσιο στη Στυλίδα και επέκτειναν τις δραστηριότητές του στα Τρίκαλα, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας.

 Στο πέρασμα του χρόνου άλλαξε πολλές ιδιοκτησίες ώσπου κατέληξε στα χέρια του Ιωάννη Ματσόπουλου.

 Το 1977 πέρασε στην ιδιοκτησία του Δήμου Τρικκαίων, με δωρεά του ιδιοκτήτη του. Για περισσότερο από δυο δεκαετίες, το πανύψηλο τουβλόκτιστο φουγάρο του παρέμενε σβηστό, οι μηχανές του σταματημένες και οι πύλες του ερμητικά κλειστές.

Στο Βαρούσι που κάποτε ήταν η γειτονιά των ευκατάστατων Τρικαλινών είδαμε τα δίπατα σπίτια, αρχοντικά και τις ξύλινες πόρτες και χρονολογείται μεταξύ 17ου-19ου αιώνα. 

Είναι χτισμένο στις παρυφές του βυζαντινού κάστρου (φρούριο), αποτελεί την ιστορικότερη συνοικία των Τρικάλων.

 Επί τουρκοκρατίας ήταν η εύπορη, χριστιανική και αυτοδιοικούμενη περιοχή της πόλης. Έως το 1930 καθιστούσε την αριστοκρατική συνοικία των Τρικάλων στην οποία κατοικούσαν κυρίως μεγαλέμποροι και μεγαλοκτηματίες. Στα ΝΑ της εκτείνεται η συνοικία Παλιά Μανάβικα και οι δυο μαζί απαρτίζουν σήμερα την παλιά πόλη.

Η ονομασία «Βαρούσι» προέρχεται από την τουρκική λέξη varos (προάστιο) και σημαίνει «συνοικία εκτός οχυρού». Χρησιμοποιήθηκε σε ολόκληρη τη βαλκανική επικράτεια χαρακτηρίζοντας οικισμούς που χτίστηκαν έξω και γύρω από κάποιο κάστρο. Χρησιμοποιήθηκε επίσης, σε διάφορα μέρη της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας για την ονομασία χριστιανικών συνοικιών.

Το Βαρούσι διακρίνεται για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική των παλιών διώροφων αρχοντικών, με τα χαγιάτια, τις μακριές μαρκίζες και τα έντονα χρώματα. Είναι κατασκευασμένα από πλίνθους και σοβά, μεταξύ 17ου και 19ου αιώνα, και έχουν χαρακτηριστεί στο σύνολό τους διατηρητέα. Αντικατοπτρίζουν την οικονομική και πολιτιστική άνθηση εκείνης της περιόδου, προϊόν της μεγάλης ανάπτυξης του εμπορίου και της βιοτεχνίας.

Τα χαρακτηριστικά στενά σοκάκια του έγιναν γνωστά, μέσα από τα τραγούδια του Τσιτσάνη, ως «τα στενά του Σακαφλιά». Στην πραγματικότητα όμως, ο μεγάλος τρικαλινός δημιουργός αναφερόταν στις φυλακές Τρικάλων. Σε κάποια από αυτά, ανάμεσα από τα πέτρινα διατηρητέα, ξεπροβάλλει ο πύργος του ρολογιού και τα τείχη του κάστρου, συνθέτοντας εικόνες βυζαντινής αρχοντιάς και μεγαλοπρέπειας.

Στα Τρίκαλα στα δυο στενά σκοτώσανε τον Σακαφλιά». Όταν ο Βασίλης Τσιτσάνης έγραφε αυτούς τους στίχους το 1939, εμπνευσμένος από τη δολοφονία του διαβόητου κακοποιού της εποχής Γεώργιου Σακαφλιά, μέσα στις φυλακές Τρικάλων, σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μια μέρα αυτές οι φυλακές, «τα στενά», θα γινόταν το πολιτιστικό σπίτι του.

Το Κέντρο Έρευνας – Μουσείο Βασίλη Τσιτσάνη, λειτουργεί στον επάνω όροφο των παλιών φυλακών Τρικάλων, δίπλα στον ποταμό Ληθαίο. Είναι αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη και στιχουργού. Ένα έργο εμπνευσμένο από τη ζωή του λαού, γεμάτο εικόνες και συναισθήματα τα οποία αντανακλώνται μέσα από τα δεκάδες, σπάνιας ομορφιάς και αυθεντικότητας, τραγούδια του.

Ανάμεσα στα εκθέματα βρίσκονται η βιογραφία του δημιουργού, διάφορες φωτογραφίες, μουσικά όργανα, προσωπικά του αντικείμενα και πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό από το έργο του, όπως παρτιτούρες και δίσκοι με αυθεντικές εκτελέσεις των τραγουδιών του. Επίσης, περιλαμβάνονται εργαλεία και μηχανήματα από τις παλιές φυλακές καθώς και αντικείμενα από τη ζωή των κρατουμένων.

Στη δυτική όψη του παλιού διοικητηρίου των φυλακών, δεσπόζει, επιβλητική, η μορφή του Βασίλη Τσιτσάνη. Πρόκειται για ένα ψηφιδωτό επιφάνειας 18 τ.μ., προσφορά των τρικαλινών καλλιτεχνών Μιχάλη Κουφογιάννη και Γεώργιου Κουρμέτζα, το οποίο ολοκληρώθηκε στις 24-12-2019.

Ασκληπιείο – Στο κέντρο των Τρικάλων είδαμε  τα ερείπια του περίφημου Ασκληπιείου της αρχαίας Τρίκκης.

Στη μια πλευρά της γέφυρας υπάρχει ένας τεχνητός καταρράκτης τα νερά του οποίου πέφτουν με δύναμη στην κοίτη του Ληθαίου και προσφέρουν ένα όμορφο θέαμα.

 Λόγω της ευρείας της επιφάνειας, λειτουργεί ως μικρή πλατεία και σημείο χαλάρωσης πάνω από το ποτάμι με θέα την εμβληματική φιγούρα του Ασκληπιού.

Ο Ασκληπιός απεικονίζεται με πυκνά μαλλιά και μούσι να φοράει μανδύα. Στο αριστερό χέρι κρατάει ραβδί γύρω από το οποίο κουλουριάζεται ένα φίδι, σύμβολο της Ιατρικής επιστήμης. Φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Θεόδωρο Βασιλόπουλο και στη βάση του φέρει τις επιγραφές:

«ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ. ΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ Η ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΠΟΛΗ ΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ»

«ΕΓΩ Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ, ΕΞ ΙΕΡΗΣ ΤΡΙΚΚΗΣ ΗΚΩ. ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΙΙΙ.14.6»

«ΕΤΑΙΡΟΣ Δ’ ΕΣΤΙ ΛΗΘΑΙΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ Ο ΠΕΡΙ ΤΡΙΚΚΗΝ ΕΦ΄ Ω Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΝΑΙ ΛΕΓΕΤΑΙ. – ΣΤΡΑΒ. ΓΕΩΡΡ. ΧΙV. 647»

Μετά ήπιαμε τον καφέ μας , σε μια καφετέρια της Πλατείας και ήρθε η ώρα της επιστροφής για τη Βέροια.

Στην επιστροφή χορέψαμε τραγουδήσαμε , δεν καταλάβαμε ποτέ φτάσαμε στη Βέροια. 

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ,    στη Λίτσα φίλη της Σμαρούλας, στο Πρακτορείο Αχιλλέας Tours  και ιδιαίτερα στην Έλενα για αυτή την υπέροχη εκδρομή Ελάτη - Τρίκαλα , που μας χάρισε ιδιαίτερες στιγμές χαράς, συγκίνησης και θαυμασμού.

Ελένη Λούκαρη-Καλαϊτσίδου