Οι όμορφες στιγμές των συναντήσεων των συμμαθητριών το 2019

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου που έρχονται και φεύγουν σαν

αστραπή, πριν προλάβεις να τις καταλάβεις.

Υπάρχουν όμως και στιγμές όμορφες που τις ζεις και τις καταγράφεις στη μνήμη σου και στην καρδιά σου!

Είναι εκείνες οι στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος,

αισιόδοξος, δυνατός, που σε γεμίζουν με ευτυχία και ζωντάνια.

Η ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές, που γίνονται αναμνήσεις και εμπειρίες, τις οποίες περνάς με φίλους και στις οποίες δίνεις αλλά και εισπράττεις αγάπη.

Αυτές είναι οι δικές μας υπέροχες στιγμές παντοτινής φιλίας που ζούμε με παλιές συμμαθήτριες από το Γυμνάσιο κάθε Τετάρτη με το ¨καφέ της ξεγνοιασιάς" και όχι μόνο.

Κάνουμε τις εκδρομές μας, γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας, τις γιορτές μας, συμμετέχουμε στις διάφορες εκδηλώσεις που δραστηριοποιούνται μερικές από εμάς αλλά συμπαραστεκόμαστε στην ασθένεια και θλίψη!

Νιώθουμε σαν μια μεγάλη οικογένεια που πράγματι η μία νοιάζεται για την άλλη και είναι εκεί παρούσα να τη συμπαρασταθεί

στη χαρά και στη λύπη της. Είναι εκεί παρούσα να μοιραστεί τα προβλήματά της, τις ανησυχίες της , τη χαρά και το πόνο της.

Είναι εκεί παρούσα να την αγκαλιάσει και να την προφυλάξει

από κάθε κακό!

Τι ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές

μας κι ας ζωγραφίζονται μόνο

με λόγια...

Αγκαλιές αγάπης και

παντοτινής φιλίας που ο

χρόνος δεν μπορεί να

ξεθωριάσει!!

“Δεν ξέρω αν θα ξαναγίνουμε παιδιά" αλλά με αυτούς τους ανθρώπους θέλω να πιω τον καφέ μου, να γελάσω, να τραγουδήσω, να γευτώ, να ταξιδέψω και να απολαύσω όσο περισσότερο μπορώ την υπόλοιπη ζωή μου!

Γλυκούλες μου μακάρι να ξαναζήσουμε τέτοιες όμορφες στιγμές  και στη χρονιά που μας έρχεται !! 
Καλή Χρονιά ευλογημένη και χαρούμενη!!
Χρόνια Πολλά καλά με υγεία και αγάπη!!

ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΟΛΙΓΟΩΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΜΕ ΚΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Συντάκτης κειμένου : Σύμη Υφαντίδου

Σήμερα το πρωί η όμορφη παρέα μας των αγαπημένων συμμαθητριών, όσων μπόρεσαν να ξεκλέψουν λίγες ώρες από τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις, ξεκινήσαμε με τα ι.χ. μας να πάμε καλεσμένες στο υδροηλεκτρικό συγκρότημαΑλιάκμονα στο σταθμό της Σφηκιάς,  κοντά στην πάλη μας που απέχει 22 χιλιόμετρα !!

Ακολουθήσαμε τον φιδωτό δρόμο δίπλα από τον Αλιάκμονα ποταμό, ευλογία για την περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, που ποτίζει όλο τον κάμπο, καθιστώντας τον εύφορο και καρποφόρο με τα πλούσια νερά του, που τροφοδοτούν πέντε φράγματα στο διάβα του ( Πολυφύτου, Σφηκιάς, Ασωμάτων, Μακροχωρίου, Αναρρυθμιστικο Αγ. Βαρβάρας). ασήμιζαν τα ήσυχα νερά του πόταμου νωχελικά ρέοντας προς το δέλτα του, στον Θερμαϊκό κολπο!
Η φθινοπωρινή φύση σε όλη την έξαρση της, γεμάτη χρώματα κι αρώματα αριστερά στις πλαγιές και δεξιά στις όχθες του Αλιάκμονα, συνέθετε ένα μαγικό τοπίο , μια μαγική εικόνα ζωγραφικής, εναλλάσσονταν το πράσινο, το πορτοκαλί, το καφετί, το χρυσοκίτρινο σε θάμνους, δένδρα, βράχους και τα ιριδίζοντα νερά του πόταμου να ρυτιδώνουν έπο το ελαφρύ αεράκι !! Πρώτη στάση μας στην περιοχή της αρχικής εγκατάστασης του έργου. Ξεναγός μας η αγαπητή μας φίλη Ελένη, η όποια επί σειρά ετών διατέλεσε εργαζομένη και στέλεχος στην Δ.Ε.Η. Στην  συγκεκριμένη δομή της εταιρίας. μας ανέφερε την αρχική εγκατάσταση των πρώτων δυο Αμερικανών μελετητών- σχεδιαστών του έργου μαζί με το επιτελείο τους και τις πολλές και μεγάλες εγκαταστάσεις που υπάρχουν ακόμη σήμερα στην θαυμάσια αυτή τοποθεσία!!

Συνεχίσαμε τον δρόμο μας με δεύτερη ολιγόλεπτη στάση στο φράγμα Ασωμάτων, να το δούμε από κοντά, κάτω από στην πύλη του, σε όλο το πλάτωμα του χώρου με τις εγκαταστάσεις του.

Ο ήλιος άρχισε να λαμπιρίζει διαλύοντας την ελαφριά συννεφιά που υπήρχε και να ζεσταίνει την ατμόσφαιρα σαν να ήθελε να συμβάλει ευχάριστα στην εκδρομή μας.

Προχωρήσαμε στην όμορφη διαδρομή μας με εναλλασσόμενα τοπία να διέρχονται δεξιά κι αριστερά μας για μερικά χιλιόμετρο ακόμη, πολύ ευχάριστα μέσα στην φανταστική φύση της διαδρομής !!

Και να φτάσαμε στην πύλη των εγκαταστάσεων του φράγματος Σφηκιάς και στο τέλος του δρόμου. Η Ελένη μας πήγε στο φυλάκιο των εγκαταστάσεων κι αμέσως άνοιξαν οι μπάρες και περάσαμε στην αυλή . Παρκάραμε και άρχισαν να μας χαιρετούν οι εργαζόμενοι. μας δέχθηκε και μας καλωσόρισε ο (ενημερωμένος) διευθυντής συγκροτήματος Αλιάκμονα κ. Αλέξανδρος Καραγιαννιδης και πρώην προϊστάμενος της Ελένης.

Έδωσε εντολή να μας ξεναγήσει στα άδυτα των εγκαταστάσεων του υδροηλεκτρικού σταθμού όπου ο  μηχανολόγος χειρίστης στροβίλου εγκαταστάσεων κ. Βασίλειος Ρωσόφιλης,  αρχικά μας πέρασε στην αίθουσα ηλεκτρικού έλεγχου όπου  μας εξήγησε ο αρμόδιος ηλεκτρολόγος χειρίστης ηλεκτρικού πινάκα κ. Στέφανος Κωνσταντινίδης, τον τεράστιο ηλεκτρονικό πινάκα έλεγχου όλων των εγκαταστάσεων και των τριών μονάδων γεννητριών ισχύος 105 MW η κάθε μια, καθώς και τον τρόπο λειτουργίας του κάθε τμήματος και τον απαιτούμενο  επιστάμενο συνεχή έλεγχο κάθε μονάδος.

Πως λειτουργεί ένα Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο

Επειδή ήμασταν γυναίκες, θα πίστευε κάνεις ότι θα πλήτταμε στο άκουσμα όλων των τεχνικών επεξηγήσεων λειτουργίας των συστημάτων, αλλά όχι, όλες είχαμε στραμμένο το ενδιαφέρον μας σε κάθε τι που μας ανέλυε ο κάθε αρμόδιος και μάλιστα κάναμε κι ερωτήσεις για περισσότερες λεπτομέρειες. Συνεχίσαμε κατόπιν να κατεβαίνουμε στα έγκατα των εγκαταστάσεων και με υπομονή ο κ. Βασίλης να εξηγεί τον μηχανισμό, το κάθε μηχάνημα, κατασκευή , σωληνώσεις και τις εγκαταστάσεις του κάθε ορόφου, μέχρι που φτάσαμε στο βαθύτερο σημείο, όπου είδαμε τους τεράστιους αγωγούς προσαγωγής που φέρνουν το νερό μέσα στα πτερύγια του άξονα της γεννήτριας και να παράγουν δια της υδροκίνητης ηλεκτρικό ρεύμα, ενέργεια καθαρή και πολύτιμη για όλους μας, για την ύπαρξη του πολιτισμού μας . Μας εξήγησε μια ιδιαιτερότητα αυτού του φράγματος ο κ. Βασίλης, ότι αυτός ο σταθμός είναι ο πρώτος στην Ελλάδα που κατασκευάστηκε με αναστρέψιμες μονάδες, τρίβει τα νερά από τις κάτω λίμνες πίσω στο φράγμα, δηλαδή έχουμε διπλοεκμεταλευση των νερών και σε περίπτωση λειψυδρίας μπορεί να χρησιμοποιήσει τα αποθηκευμένα νερά. Εκστασιασμένες από όλη αυτήν την τεχνολογία και με μεγάλο θαυμασμό για αυτά τα σπουδαία μυαλά που μελέτησαν, σχεδίασαν και κατασκεύασαν με τους ειδικούς τεχνίτες επί σειρά ετών, αυτού του είδους, τα απαραίτητα έργα - εγκαταστάσεις για την κοινωνία μας και για την καλυτέρευση της ζωή μας, αντιληφθήκαμε ότι η κατασκευή των φραγμάτων έχει πολλαπλή σκοπιμότητα : ταυτόχρονα ελέγχονται τα νερά της κοίτης του ποταμού, αποφεύγοντας πλημμύρες και ζημίες, αρδεύεται ο κάμπος Ημαθίας – Θεσσαλονίκης και υδρεύεται η πόλη της Θεσσαλονίκης.

Όλα κι όλοι μια αλυσίδα άρρηκτα δεμένη προς την επίτευξη καθημερινά του σπουδαίου ρόλου – έργου της λειτουργίας αυτού του πραγματικά σπουδαίου και απαραιτήτου υδροηλεκτρικού φράγματος!!

Τελειώνοντας την ξενάγηση μας, οδηγηθήκαμε στην επιφάνεια στην καφετερία του συγκροτήματος, όπου μας προσφέρθηκε ζεστός καφές συνοδευμένος από τις λιχουδιές που έφεραν μαζί οι φιλές.

Σε αυτόν τον χώρο είχαμε μια ευχάριστη ανάπαυλα με γέλια και συζητήσεις για όσα σπουδαία γνωρίσαμε για πρώτη φορά στην ζωή μας και που είχαμε το προνόμιο να δούμε και να μάθουμε, χάριν της αγαπητής μας φίλης Ελένης, του σεβαστού διευθυντή του φράγματος, ο όποιος μας επέτρεψε αυτήν την ιδιαίτερη επίσκεψη, καθώς και μας πρόσφερε και τα ροφήματα, ως γνήσιος Έλλην τζέντλεμαν !!
Πολλές ευχαριστίες σε όλους που μας βοήθησαν να εμβαθύνουμε σε άλλου είδους γνώσεις και μας περιποιήθηκαν δέοντος κι ιδιαιτέρως !!!!
Συνεχίσαμε κι ανεβήκαμε να απολαύσουμε από την στέψη του φράγματος όλη την θεά του γύρου χώρου της λίμνης και της δημιουργίας νέας φύσης λόγω του έργου και είδαμε την πανοραμική εικόνα του σταθμού της Σφηκιάς!!

 Αφού βγάλαμε και κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες, φύγαμε ευχαριστημένες και γεμάτες θετικές εντυπώσεις, που στολίστηκαν κι από τις ομορφιές της φύσης, τονισμένες από το λαμπερό φως του ήλιου και τον γαλανό ουρανό!!
Να λοιπόν πως μια ολιγόωρη « απόδραση» από τα συνηθισμένα της καθημερινότητας, μπορεί να γεμίσει την ψυχική μας μπαταρία και να μας κάνει να αισθανθούμε υπέροχα, χαρούμενα και με ανεβασμένο ηθικό να συνεχίσουμε την ζωή και τους οποίους ρυθμούς μας επιβάλλονται εξωθών κι έσωθεν!!!

Τιμή και δόξα στους ήρωες του 1940

 Στις 28 Οκτωβρίου  γιορταζουμε την Εθνική Επέτειο του "ΟΧΙ" των προγόνων μας που αποφάσισαν την  28η Οκτώβρη 1940 να υψώσουν το ανάστημά τους στον εχθρικό εισβολέα, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα  μας .

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας μας  στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.

Οι προγονοί μας τότε  πολέμησαν με σθένος και αποφασιστικότητα, απώθησαν τους Ιταλούς μέσα στα  αλβανικά εδάφη τους και αντιστάθηκαν μέχρι τελικής πτώσεως στους συμμάχους αυτών, τους Γερμανούς, λίγους μήνες αργότερα.

Αυτό που έκαναν οι Έλληνες ήρωες του ΄40, δεν είναι κατόρθωμα των πολλών, είναι κατόρθωμα των λίγων! 
Το έκανε η μικρή Πατρίδα μας σε   έκταση και πληθυσμό Ελλάδα, που αριθμούσε τότε μόλις επτά εκατομμύρια ψυχές και τόλμησε να αντισταθεί σε εχθρούς που αριθμούσαν εικοσαπλάσιο πληθυσμό! 

Το έκανε η φτωχή Ελλάδα, που διέθετε πενιχρά μέσα και καταντρόπιασε εχθρούς που έλεγαν ότι μπορούν με τις λόγχες τους να κρύψουν τον ήλιο. 

Ο Χίτλερ υποκλινόμενος είπε: «Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι εκ των αντιπάλων οίτινες μας αντιμετώπισαν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον».

Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασμός στις 28 Οκτωβρίου 1941. 

Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει μάθημα την ημέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. 

Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγματος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ.

Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίες όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποιοι δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του 1940 που υπέφεραν και προσέφεραν την ζωή τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας !

Επιβάλλεται λοιπόν να αποτιμήσουμε την προσφορά τους και να τους μοιάσουμε. 

Να μιμηθούμε τη γενναιότητα, τον ηρωισμό, την ενότητα, την ομοψυχία, τη θερμή πίστη στον Θεό, τις πύρινες προσευχές, την προσφυγή στην προστασία του Θεού και στη σκέπη της Παναγίας, την αυταπάρνηση, τις θυσίες, την αγάπη προς την πατρίδα των γιγάντων της εποποιίας του ΄40!

Η θυσία τους γράφτηκε στην Ιστορία με χρυσά ανεξίτηλα γράμματα, που δεν μπορεί να τα διαγράψει κανένα σύγχρονο ανθελληνικό και ανορθόδοξο πνεύμα.

Είναι σειρά μας  να διασφαλίσουμε την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα του αγιασμένου και αιματοβαμμένου τόπου που λέγεται Ελλάδα. 

Να αγωνιστούμε για να διαφυλάξουμε την εθνική μας ταυτότητα , την Ελληνορθόδοξη παράδοση, τη θρησκεία, τον πολιτισμό και τη γλώσσα μας. 

Να παραμείνουμε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Έλληνες μέσα στην πολυπολιτισμική κοινωνία που διαμορφώνεται γύρω μας 

.

Κι αυτό, διότι «χρωστάμε σ΄όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ΄ρθούν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί» (Κ. Παλαμάς).

Οφείλουμε να σταθούμε με δέος μπροστά σ’αυτούς τους μεγάλους ήρωες του 1940, να κλίνουμε ευλαβικά μπροστά τους και να τους πούμε: «Τιμή σε σας, ήρωες, μάρτυρες, νεκροί, γενναίοι, ωραίοι»!

Χρόνια πολλά ΕΛΛΑΔΑ ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ !

ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!

Υπέροχες στιγμές παντοτινής φιλίας και ξεγνοιασιάς

Μεγαλώνοντας θα περάσεις πολλές στιγμές καλές και κακές, θα γνωρίσεις πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι από αυτούς θα υπάρξουν φίλοι κατά περίσταση και συνθήκη, φίλοι που ήθελαν μόνο να πάρουν, ενδεχομένως και φίλοι-εχθροί.
Όμως θα γνωρίσεις και ανθρώπους, λίγους, που θα αποκτήσουν ιδιαίτερη σημασία για σένα τους πραγματικούς φίλους.
 Θα είναι εκείνοι που θα ξέρουν πώς πίνεις τον καφέ σου, ποια ταινία σε κάνει να γελάς, ποιο είναι το μέρος που σε κάνει να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα. Με αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να κρατάς επαφή, και να μοιράζεσαι μαζί τους στιγμές που αξίζουν. Με αυτούς τους ανθρώπους θα πιείς τον καφέ σου, θα γελάσεις, θα τραγουδήσεις, θα γευτείς, θα ταξιδέψεις και θα απολαύσεις όσο περισσότερο μπορείς τη ζωή. 

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή σου που έρχονται και φεύγουν σαν αστραπή, πριν προλάβεις να τις καταλάβεις. Υπάρχουν όμως και στιγμές όμορφες που τις ζεις και τις καταγράφεις στη μνήμη σου και στην καρδιά σου. Είναι εκείνες οι στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις χαρούμενος, αισιόδοξος, δυνατός, που σε γεμίζουν με ευτυχία και ζωντάνια.
Η ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές, που γίνονται αναμνήσεις και εμπειρίες, τις οποίες περνάς με φίλους και στις οποίες δίνεις αλλά και εισπράττεις αγάπη.
Σε μια αληθινή φιλία, βρισκόμαστε μαζί με τους άλλους  ανθρώπους για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. 
Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μας όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. 
Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ φίλων, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

 Σε αυτές τις όμορφες αναμνήσεις με φίλους ανατρέχεις μετά από καιρό και αυτόματα σχηματίζεται ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο σου και ως δια μαγείας ξεχνάς όλα όσα σε απασχολούσαν.

Αυτές είναι οι δικές μας υπέροχες στιγμές παντοτινής φιλίας που ζούμε με παλιές συμμαθήτριες από το Γυμνάσιο κάθε Τετάρτη με το ¨καφέ της ξεγνοιασιάς"  και όχι μόνο. Κάνουμε τις εκδρομές μας, γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας, τις γιορτές μας, συμμετέχουμε στις διαφορες εκδηλώσεις που δραστηριοποιούνται μερικές από εμάς αλλά συμπαραστεκόμαστε στην ασθένεια και θλίψη.

Η πρώτη μας συνάντηση  έγινε με πρωτοβουλία κάποιων συμμαθητριών μας  στις 14-10-2017 με 16 παρούσες συμμαθήτριες,  πηγαίνοντας εκδρομή στην  Άρτα και Γιάννενα .
 Όμως και για νοσταλγική αναδρομή των μαθητικών μας χρόνων, οι συμμαθήτριες  του Α΄ ΚΑΙ Β΄ Γυμνασίου Θηλέων Βέροιας (φοιτήσασες , μη αποφοιτήσασες, απόφοιτοι  1973 ) ανταμώσαμε και ξαναγνωριστήκαμε μετά από 45 χρόνια, στις 24 Νοεμβρίου 2018 και ώρα 14.00 μ.μ. στο Δημαρχείο της Βέροιας μετά από πρόσκληση που ανακοινώσαμε στα μέσα δικτύωσης .

O καθιερωμένος όμως καφές της ξεγνοιασιάς είναι η συχνή μας επικοινωνία για κάθε ανοιχτή καρδιά και κάθε άδολη σκέψη.  Είναι η παρηγοριά μας σε δύσκολες καταστάσεις αλλά και ευχάριστες. 
Ο πρωινός μας  καφές κάθε Τετάρτη  έχει  γίνει μια ξεχωριστή, απολαυστική και λατρεμένη συνήθεια, είναι μια ευκαιρία να ανταλλάξουμε σκέψεις, να χαλαρώσουμε και να χαρούμε.  Εκεί πίνοντας το καφεδάκι μας μοιραζόμαστε  με τις αγαπημένες μου φιλενάδες και παλιές συμμαθήτριες  τις μικρές μας ιστορίες.. Τις σημαντικές στιγμές μας... Τις ευχές μας ..Τις ανάκατες υποσχέσεις, ενός αβέβαιου αύριο…
Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Η τελετουργία του καφέ είναι μια θεραπευτική άσκηση του «να είμαστε παρούσες και να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας». 
Με μεγάλη ευχαρίστηση όχι μόνο απολαμβάνουμε το ρόφημα, τη συζήτηση, την παρέα και το γέλιο αλλά και τα προβλήματά μας. Ξεφεύγουμε από τη καθημερινότητά μας, από τη μοναξιά μας, αφού οι περισσότερες από εμάς είμαστε συνταξιούχες και γιαγιάδες και κάποιες από εμάς μοναχικά άτομα .

Η μοναξιά σε ηλικιωμένους,   η κοινωνική απομόνωση όπως λένε οι ψυχολόγοι «σχετίζεται με μείωση της διάρκειας ζωής συγκρίσιμη με εκείνη που προκαλείται από το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα».

Οι άνθρωποι που νιώθουν και ζουν απομονωμένοι,  συχνά παλεύουν με τις αγχώδεις διαταραχές και την κατάθλιψη, που τους καθιστούν ανασφαλείς και απαισιόδοξους όσον αφορά την ικανότητά τους να δημιουργούν ουσιώδεις διαπροσωπικές σχέσεις.
Οι δικές μας όμως προσωπικές στιγμές και συναντήσεις  επιδρούν πολύ θετικά στην υγεία μας και στη ψυχολογία μας όπως και στην αποφυγή κάποιων συναισθηματικών διαταραχών που οφείλονται ενδεχομένως  στο άγχος,  στην οικονομική κρίση , στη μοναξιά που οφείλεται  από την  απώλεια αγαπημένου προσώπου , ή τη ξενιτιά των παιδιών μας σε άλλες πόλλεις ή στο εξωτερικό . 
Νιώθουμε σαν μια μεγάλη οικογένεια  που πράγματι η μία νοιάζεται για την άλλη και είναι εκεί παρούσα να τη συμπαρασταθεί στη χαρά και στη λύπη της. Είναι εκεί παρούσα να μοιραστεί τα προβλήματά της, τις ανησυχίες της , τη χαρά και το πόνο της. Είναι εκεί παρούσα
να την αγκαλιάσει και να την προφυλάξει από κάθε κακό. 

Τι ωραίες που ’ναι οι αγκαλιές μας κι ας ζωγραφίζονται μόνο με λόγια...

Αγκαλιές αγάπης και παντοτινής φιλίας  που ο χρόνος δεν μπορεί να ξεθωριάσει!! 

Άκου να σου πω, και να να το 

θυμάσαι αυτό

Η ζωή είναι ωραία !!

Φτάνει να μην την πάρεις εσύ στα 

σοβαρά !!

Τρελή αύτή; Δύο φορές τρελή 

εσύ!!

Μόνο έτσι βγαίνει,  ψυχούλες  μου!!
Καλά να περνάμε γλυκούλες μου 
με υγεία και πολλά χαμόγελα !!