Τιμή και δόξα στους ήρωες του 1940

 Στις 28 Οκτωβρίου  γιορταζουμε την Εθνική Επέτειο του "ΟΧΙ" των προγόνων μας που αποφάσισαν την  28η Οκτώβρη 1940 να υψώσουν το ανάστημά τους στον εχθρικό εισβολέα, υπερασπιζόμενοι την πατρίδα  μας .

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας μας  στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.

Οι προγονοί μας τότε  πολέμησαν με σθένος και αποφασιστικότητα, απώθησαν τους Ιταλούς μέσα στα  αλβανικά εδάφη τους και αντιστάθηκαν μέχρι τελικής πτώσεως στους συμμάχους αυτών, τους Γερμανούς, λίγους μήνες αργότερα.

Αυτό που έκαναν οι Έλληνες ήρωες του ΄40, δεν είναι κατόρθωμα των πολλών, είναι κατόρθωμα των λίγων! 
Το έκανε η μικρή Πατρίδα μας σε   έκταση και πληθυσμό Ελλάδα, που αριθμούσε τότε μόλις επτά εκατομμύρια ψυχές και τόλμησε να αντισταθεί σε εχθρούς που αριθμούσαν εικοσαπλάσιο πληθυσμό! 

Το έκανε η φτωχή Ελλάδα, που διέθετε πενιχρά μέσα και καταντρόπιασε εχθρούς που έλεγαν ότι μπορούν με τις λόγχες τους να κρύψουν τον ήλιο. 

Ο Χίτλερ υποκλινόμενος είπε: «Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι εκ των αντιπάλων οίτινες μας αντιμετώπισαν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησε με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον».

Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασμός στις 28 Οκτωβρίου 1941. 

Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει μάθημα την ημέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. 

Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγματος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ.

Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίες όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποιοι δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του 1940 που υπέφεραν και προσέφεραν την ζωή τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας μας !

Επιβάλλεται λοιπόν να αποτιμήσουμε την προσφορά τους και να τους μοιάσουμε. 

Να μιμηθούμε τη γενναιότητα, τον ηρωισμό, την ενότητα, την ομοψυχία, τη θερμή πίστη στον Θεό, τις πύρινες προσευχές, την προσφυγή στην προστασία του Θεού και στη σκέπη της Παναγίας, την αυταπάρνηση, τις θυσίες, την αγάπη προς την πατρίδα των γιγάντων της εποποιίας του ΄40!

Η θυσία τους γράφτηκε στην Ιστορία με χρυσά ανεξίτηλα γράμματα, που δεν μπορεί να τα διαγράψει κανένα σύγχρονο ανθελληνικό και ανορθόδοξο πνεύμα.

Είναι σειρά μας  να διασφαλίσουμε την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα του αγιασμένου και αιματοβαμμένου τόπου που λέγεται Ελλάδα. 

Να αγωνιστούμε για να διαφυλάξουμε την εθνική μας ταυτότητα , την Ελληνορθόδοξη παράδοση, τη θρησκεία, τον πολιτισμό και τη γλώσσα μας. 

Να παραμείνουμε Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Έλληνες μέσα στην πολυπολιτισμική κοινωνία που διαμορφώνεται γύρω μας 

.

Κι αυτό, διότι «χρωστάμε σ΄όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ΄ρθούν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί» (Κ. Παλαμάς).

Οφείλουμε να σταθούμε με δέος μπροστά σ’αυτούς τους μεγάλους ήρωες του 1940, να κλίνουμε ευλαβικά μπροστά τους και να τους πούμε: «Τιμή σε σας, ήρωες, μάρτυρες, νεκροί, γενναίοι, ωραίοι»!

Χρόνια πολλά ΕΛΛΑΔΑ ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ !

ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!