💢«Το Πολυτεχνείο ζει»…
Η 17 Νοέμβρη μέρα τιμής στα θύματα, στους φοιτητές και όλους τους αγωνιστές που όρθωσαν το ανάστημα τους στη βία και την ανομία και κατόρθωσαν να ανοίξουν το δρόμο για την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών💢
Οι κρίσιμες μέρες της εξέγερσης των αγωνιστών του Πολυτεχνείου είναι 14, 15 και 17 Νοέμβρη
Ας ρίξουμε, όμως, μια πιο αναλυτική ματιά στα περιστατικά των τριών κρίσιμων ημερών, οι οποίες έφτασαν στο απόγειό τους με την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος, το 1973.
Η κατάληψη της 14ης Νοεμβρίου ξεκίνησε 3 μέρες πριν από την προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού Μαρκεζίνη, στην οποία επρόκειτο ο ίδιος να παρουσιάσει την κυβερνητική στρατηγική και ενδεχομένως να επεκταθεί στο «φοιτητικόν ζήτημα».
Συνθήματα κατάληψης της 14ης Νοέμβρη:
«Λαοκρατία»
«Επανάσταση Λαέ»
«Εργάτες, αγρότες και φοιτητές, ταξική συμμαχία»
«Κάτω ο στρατός»
«Έξω από το ΝΑΤΟ»
Η 15η Νοέμβρη, χαρακτηρίζεται στις περισσότερες βιωματικές αφηγήσεις ως ημέρα «γιορτής», αποτελεί μέρα με έντονο κλίμα ευφορίας και αισθημάτων αλληλεγγύης και συντροφικότητας, γεγονός που αποτέλεσε έναν από τους πιο προσφιλείς κοινούς τόπους στη μνήμη της γενιάς του Πολυτεχνείου
Στις 15 Νοέμβρη, τη δεύτερη μέρα της κατάληψης, μπήκαν στο Πολυτεχνείο ακόμα περισσότεροι διαδηλωτές, ενώ απ’ την κίνηση, τα οχήματα δυσκολεύονταν να κυκλοφορήσουν στους κεντρικούς δρόμους γύρω απ’ το κτήριο, πράγμα που έδωσε την ευκαιρία στους φοιτητές να διανείμουν προκηρύξεις και να γράψουν συνθήματα σε τρόλεϊ και λεωφορεία, καλώντας ανοιχτά τον κόσμο να διαδηλώσει κατά της δικτατορίας.
Αν και έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας και συγκεκριμένα 49 χρόνια από την ημέρα εξέγερσης της γενιάς του Πολυτεχνείου, αυτή η μερα παραμένει παρακαταθήκη δημιουργώντας ένα ιστορικό ορόσημο.
Το Πολυτεχνείο «δεν ήταν σπορά της τύχης, αλλά ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής» του λαού μας.
Υπήρξε το αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων φοιτητών, νεολαίας, αγροτών και άλλων εργαζομένων κατά της φασιστικής χούντας, με προάγγελο την κατάληψη της Νομικής Σχολής στην Αθήνα, το Φλεβάρη του 1973.
Η αυθόρμητη δυναμική της εξέγερσης ξεπέρασε δισταγμούς, αντιρρήσεις, πολιτικούς ενδοιασμούς και μικροσκοπιμότητες.
Το Πολυτεχνείο συμπυκνώνει, εντέλει, διαχρονικά και οικουμενικά στοιχεία με αγωνιστικά χαρακτηριστικά τότε και τώρα.
Και ακούμε να αντηχούν και πάλι στους δρόμους συνθήματα που εκφράζουν αδικαίωτους πόθους, ελπίδες και προσδοκίες του ελληνικού λαού και της νεολαίας του.
Η πατριωτική συνείδηση αυτών των ηρώων δεν άντεξε άλλο την καταπίεση, την τρομοκρατία, την ανελευθερία.
Δεν άντεξε να μην έχει Δημοκρατία, η χώρα που την γέννησε.
Παραμέρισε την δειλία που έχει επιβάλει το καθεστώς και που επικρατούσε στην Ελληνική κοινωνία, και αναμετρήθηκε μ’ ένα καθεστώς που στηριζόταν στη δύναμη των όπλων.
Μετά την εξέγερση ο δικτάτορας σε διάγγελμά του χαρακτήρισε τους αγωνιστές “αναρχικούς” για να ικανοποιήσει το αίσθημα των “τιποτόφρωνων”!
Ναι, ήσαν “αναρχικοί”, γιατί ο αγώνας τους αποσκοπούσε στο γκρέμισμα ενός ανελεύθερου και τυραννικού καθεστώτος, που το είχαν οικοδομήσει η δύναμη των όπλων και οι στρατιωτικοί νόμοι.
Ναι, ήσαν “αναρχικοί” γιατί δεν πειθάρχησαν σ’ αυτούς που τα όπλα του λαού μας τα έστρεψαν εναντίον του και είχαν καταργήσει το Σύνταγμα της χώρας.
Και είναι γεγονός ότι όλοι οι επαναστάτες, οι αγωνιστές, ήσαν “αναρχικοί”.
Αν ήσαν νομοταγείς δεν θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα τυραννικά καθεστώτα. Θα σήμαινε υπακοή σ’ αυτά τα καθεστώτα και θα παρέμεναν αξιοποιώντας την φρόνιμη δειλία των λαών τους.
Αυτοί που αγωνίζονται για το υπέρτατο αγαθό της Ελευθερίας είναι νομοταγείς στις πανανθρώπινες αξίες μίας Ελεύθερης πολιτείας.
Τα συνθήματα που βροντοφώναξε ο λαός στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973, που ζωγραφισαν στους τοίχους κάποια παιδιά ήταν:
💢 «Απόψε πεθαίνει ο φασισμός», 💢«Εργάτες, αγρότες και φοιτητές»,
💢«Έξω οι Αμερικάνοι»,
💢«Έξω από το ΝΑΤΟ»,
💢«Λαέ πεινάς γιατί δεν πολεμάς»,
💢«Λαέ πολέμα σου πίνουνε το αίμα», 💢«Κάτω ο Παπαδόπουλος»,
💢«Κάτω η Χούντα»,
💢«Η Χούντα στο απόσπασμα», 💢«ΕΣΑ-ΕΣΕΣ-Βασανιστές,
💢«Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά»,
💢«Απόψε θα γίνει Ταϊλάνδη»,
💢«Λαέ, λαέ ή τώρα ή ποτέ»,
💢«Θάνατος στον τύραννο»,
💢«Θάνατος στον φασισμό»,
💢«Λαέ ξεκίνα, πεθαίνεις από την πείνα»,
💢«Λαέ σπάσε τις αλυσίδες»,
💢«Ουε! Γραμματείς, Φαρισαίοι, Υποκριταί»,
💢«Οι φοιτητές δεν βολεύονται, βουλεύονται»,
💢«Απόψε θα κάνει ξαστεριά»,
💢«Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος», 💢«Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος Λαός»,
💢«Ψωμί, παιδεία , ελευθερία »!
Αυτός ο αγώνας μπορεί να διδάξει στη νέα γενιά ότι για να φτάσει στην επιτυχία χρειάζεται πίστη στον εαυτό της, μέχρι να γίνει η ορμή της καρδιάς της δημιουργικό έργο.
Αυτή η πίστη της γενιάς του Πολυτεχνείου, ήταν αρκετή για να αναμετρηθεί με το οπλισμένο καθεστώς.
Οι νεκροί της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο ανήκουν στους ήρωες της Ιστορίας.
Δεν χρειάζονται λοιπόν πρόσθετα φτιασίδια!
Αποτελούν το προζύμι της εθνικής δημιουργίας και της δημοκρατικής ανάτασης.
Έπεσαν στον αγώνα για άυλα ιδανικά και όχι για υλικές αξίες.
Έπεσαν για την Ελευθερία και Δημοκρατία της χώρας μας.
Για να μπορούν οι σημερινοί Έλληνες να σκέπτονται ελεύθερα, να μιλούν ελεύθερα, να ‘χουν την ιδεολογία τους, να εκλέγουν τις κυβερνήσεις τους.
Για να μπορούν σήμερα οι πολιτικοί να μιλούν από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων.
Οι ήρωες του Πολυτεχνείου και που τους τιμά η πατρίδα με τις δεκάδες ονομασίες δρόμων που φέρουν το όνομα “Ήρωες του Πολυτεχνείου” είχαν πάθος για την ελευθερία, πίστη στη Δημοκρατία, ιδανικά και τόλμη. Ευτυχώς που υπάρχει η ιστορική μνήμη και ο αγώνας αυτής της γενιάς δεν μπορεί να ξεχαστεί.
Δεν μπορούν να “ξηλώσουν” τις πινακίδες!
Λέγεται απ’ αυτούς που θέλουν να παρουσιάσουν το Πολυτεχνείο σαν ένα… “παραμύθι” ότι δεν έριξε την δικτατορία.
Κανένας μέχρι σήμερα δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.
Είναι γνωστό ότι η δικτατορία έπεσε από την Κυπριακή προδοσία που διέπραξαν οι επίορκοι αξιωματικοί της σκληρής Δεξιάς.
Με τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου άρχισε η διάλυση της Χούντας και απετράπη η εγκαθίδρυση μιας δήθεν Δημοκρατίας, με κουμανταδόρο τον στρατό.
Για ένα καθεστώς που δεν είχε πολλές αντιρρήσεις, η συντηρητική παράταξη.
Αυτό εξάλλου επιδίωκαν οι διάφοροι συνομιλητές και γεφυροποιοί πολιτικοί της…
Η εξέγερση ανέτρεψε τέτοια σχέδια. Αυτή λοιπόν η ιστορική στιγμή της νεολαίας μας δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα κλίμα απάθειας και αδιαφορίας και που επιχειρείται συστηματικά εδώ και μισό αιώνα.
Θα βρίσκεται πάντα στον χώρο της νοσταλγίας των Ελλήνων δημοκρατών. Αποτελεί ένα ισχυρό δημιουργικό στοιχείο στην Ελληνική κοινωνία.
Οι πολιτικοί ταγοί θα πρέπει να ‘χουν ένα τέτοιο δείκτη μπροστά τους, για να τους οδηγεί.
Τουλάχιστον για να φθάσουν στο ύψος της ηθικής μορφής αυτού του αγώνα.
Η 17η Νοεμβρίου είναι ημέρα τιμής στα θύματα, στους φοιτητές και όλους τους αγωνιστές που όρθωσαν το ανάστημα τους στη βία και την ανομία και κατόρθωσαν να ανοίξουν το δρόμο για την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών που με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 κατήργησε τη Δημοκρατία, κάθε ατομικό και κοινωνικό δικαίωμα, δολοφόνησε, φυλάκισε και εκτόπισε αντιστασιακούς δημοκρατικούς πολίτες.
Όπως τότε, που άνθρωποι θυσιάστηκαν για την ελευθερία και τη Δημοκρατία, για να ζούμε εμείς καλύτερα, έτσι σήμερα έχουμε εμείς χρέος να βαδίσουμε αποφασιστικά στο δρόμο ενάντια στο οικονομικοπολιτικό κατεστημένο που υποβαθμίζει και υπονομεύει τη Δημοκρατία, καταστρατηγεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, βάλει κατά του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και τους σπρώχνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση
💢 Σήμερα, που η ακρίβεια έχει «χτυπήσει» κόκκινο γιατί αποφάσισε το κατεστημένο οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι,
💢 Σήμερα, που η απόκτηση βασικών ειδών διατροφής έχει γίνει είδος πολυτελείας και η θέρμανση στα σπίτια φαντάζει… άπιαστο όνειρο, εξαιτίας των δυσθεώρητων τιμών στα καύσιμα και στην ενέργεια,
💢Σήμερα, που οι εργαζόμενοι σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα βλέπουν τα εισοδήματά τους να «καταπίνονται» από τα υψηλά ποσοστά πληθωρισμού,
💢 Σήμερα, που τα κοινωνικά αγαθά της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Περίθαλψης όχι μόνο αμφισβητούνται, αλλά περιορίζονται δραματικά ή και καταργούνται,
💢 Σήμερα, που το προσωπικό σε κρίσιμους κοινωνικούς τομείς, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση, η Τοπική Αυτοδιοίκηση μειώνεται δραστικά και τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα περικόπτονται,
💢Σήμερα, που θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων και των εργαζομένων, καταστρατηγούνται και φαλκιδεύονται.
Οφείλουμε στη γενιά του Πολυτεχνείου και σε όσους θυσιάστηκαν τότε για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, να ορθώσουμε το ανάστημα μας στη «χούντα» του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου και να συνεχίσουμε πιο δυναμικά και αποφασιστικά τους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων και του λαού μας που δέχονται σκληρή επίθεση.
Κυρίως όμως, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία που βάλλεται και να ανοίξουμε στις δύσκολες αυτές εποχές μία χαραμάδα ελπίδας και αισιοδοξίας για την πατρίδα και τις νέες γενιές.
