Της γης τα παλικάρια

 

Της Γης τα παλικάρια ❤️

Στο δρόμο βγήκαν πάλι τα παλικάρια της γης,
με τα τρακτέρ τους σαν καράβια της βροχής.
Μες στου χειμώνα τα πρωινά, σ’ ουρανούς βαρείς,
φωνάζουν με πόνο " Πατρίδα μην με λησμονείς!"

Κι η γη φωνάζει μ’ έναν τρόπο που πονά,
πως δίχως αυτούς κανείς καρπός δε θα γεννά.
Μα αν δεν τους ακούσει η χώρα μια φορά,
θα σβήσει ο σπόρος και μαζί του η χαρά.

Τα όνειρα τα έθαψαν,  με ιδρώτα μες στο χώμα
μα πόσο αλήθεια ν' αντέξουν στ' άδικο, ακόμα ;
Στα μπλόκα, απ' τη ζωή ελεημοσύνη δεν ζητούν
να μείνει ο τόπος ζωντανός, οι κόποι τους να μην  χαθούν .

Και ποιος θα οργώσει τα χωράφια τ’ αυριανά;
Ποιος θα φυτέψει την ελπίδα στα παιδιά ξανά;
Αν φύγουν απ' τα χωριά ποιος θα ποτίσει τη φλόγα της γης;
Κι αν τους γυρίσεις την πλάτη, πιστεύεις
χωρίς εκείνους… μπορείς να ζεις;

Κι η γη φωνάζει, κι ας  ακούγεται σιγανά
τα παλικάρια της κουβαλούν τη λευτεριά.
Αν δεν σταθείς στο πλάι τους τούτη την  φορά,
θα σβήσει ο σπόρος μαζί  θα σβήσει κι η καρδιά.