Friday, October 31, 2025

Στου Νοέμβρη την αυγή



Μην κλείνεις την πόρτα στο φως την αυγή ❤️

Μην κλείνεις την πόρτα στο φως την αυγή
Άφησε τις αχτίδες της ελπίδας
να γλιστρήσουν από τις λεπτές χαραμάδες της ζωής,
σαν πρωινά φιλήματα ήλιου
που ξυπνούν απαλά την ψυχή.

Μια στάλα φως αρκεί
για να ξαναγεννηθεί η πίστη
πως η καρδιά μας μπορεί ακόμη
να αλλάξει τον κόσμο σε κάτι πιο όμορφο.

Δεν χρειάζονται μεγάλα θαύματα.
Τα μικρά, τρυφερά βήματα
είναι αυτά που ανθίζουν την αλλαγή.
Αρκεί ο στόχος να μένει ζεστός μέσα μας,
κι εμείς να τον ποτίζουμε
με υπομονή, αγάπη και συνέπεια.

Ας παλέψουμε.
Ας μην αφήσουμε τα όνειρα
να μαραθούν αμίλητα.
Η ζωή μάς ψιθύρισε πολλές φορές
ότι μπορούμε.
Φτάνει να την ακούσουμε.
Η δύναμη ριζώνει μέσα μας —
ένα άγριο λουλούδι που διψά να ανθίσει.

Μη σκύβεις το κεφάλι.
Η μοίρα δεν είναι δάσκαλος·
είναι πηλός στα χέρια μας.
Εμείς δίνουμε σχήμα, χρώμα, ανάσα.

Ας ευχηθούμε η Ειρήνη να χαϊδέψει τη γη,
να γλυκάνει τις καρδιές
και να φέρει καρπούς
όπως η άνοιξη στον κήπο.

Καλωσόρισες, Νοέμβρη.
Έλα απαλά, σαν φθινοπωρινή αύρα,
να μας μάθεις την τέχνη της αλλαγής.
Ας γίνει η αρχή από μέσα μας,
εκεί όπου ο κόσμος πάντα γεννιέται ξανά.

Φέρε υγεία, αγάπη, χαρά και Ειρήνη.
Κι ας είναι ο μήνας σου ευλογημένος,
δημιουργικός, φωτεινός και εμπνευσμένος—
γεμάτος δύναμη, ζεστασιά
και στιγμές βαθιάς ευτυχίας.

🏵️Στου Νοέμβρη την αυγή 🏵️

Ήρθε του Νοέμβρη η αυγή,
στα μάτια σου στάζει βροχή,
μα μέσα στη στάχτη, στη καρδιά,
ανθίζει μια μικρή φωτιά.

Κι αν ο άνεμος φέρει καημό,
θα τον κάνω τραγούδι γλυκό,
να θυμάσαι πως πάντα η ζωή
ξαναρχίζει με μιαν αυγή.

Στους δρόμους κυλάει η σιωπή,
μα εσύ μου χαρίζεις πνοή,
σαν φύλλο που φεύγει μακριά,
κι επιστρέφει ξανά στη φωλιά.

Κι αν ο άνεμος φέρει καημό,
θα τον κάνω τραγούδι γλυκό,
να θυμάσαι πως πάντα η ζωή
ξαναρχίζει με μιαν αυγή.

Στου Νοέμβρη την αυγή,
 εγώ θα σ’ αγαπώ πιο πολύ,
μες στη βροχή, μες στη σιωπή,
Θα' μάστε οι δυο μας μαζί 

Στου χρόνου το γκρίζο το φως,
γεννιέται το αύριο εντός,
κι αν νύχτα σκεπάσει τη γη,
θα φέξει για μας η αυγή.

Στου Νοέμβρη την αυγή,
 εγώ  θα σ’ αγαπώ πιο πολύ,
μες στη βροχή, μες στη σιωπή,
Θα' μάστε οι δυο μας μαζί 

© Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου