Αφιέρωμα στην Ομάδα Ποίηση και Μελωδία του κοινωνικού δικτύου facebook

 

Η ομάδα Ποίηση και Μελωδία γεννήθηκε τον Απρίλη 2020 στο κοινωνικό δίκτυο  Facebook  από την Όλγα Μακροπούλου . 

Μέσω της ποίησης γνωριστήκαμε, συνδεθήκαμε με φιλικούς δεσμούς,  με τα μέλη της ομάδας . Τα μέλη της είναι ως επί το πλείστο δημιουργοί  του πεζού και ποιητικού λόγου. 

  Οι δημιουργοί είναι πολύ συναισθηματικοί  άνθρωποι. Στα κείμενά τους συναντούμε  λυρισμό και αισθησιασμό, υμνούν  την αγάπη, τον έρωτα, τη δύναμη της ζωής και την ανάγκη της συνέχειας. Είναι  χρωματισμένα  με μηνύματα αισιοδοξίας, μας δίνουν δύναμη  και μας ταξιδεύουν σε ζηλευτά μονοπάτια της ψυχής και του νου. 

Μέσα από τους στίχους του, ο δημιουργός  παρηγορεί, προσδοκά, νουθετεί και υποδεικνύει το καλό και αγαθό των στιγμών, τη μαγεία των συναισθημάτων, της ψυχικής και συναισθηματικής ολοκλήρωσης.

Τα  όμορφα ποιήματα και πεζά κείμενα  των μελών  μας μαγεύουν και μας  ταξιδεύουν  σε ένα  αιθέριο σύμπαν, για να συναντήσουμε τους ευαίσθητους συνειρμούς τους ,  στολισμένους με  όμορφες εικόνες αισθησιακού έρωτα και   ύμνους τρυφερής αγάπης ξεχειλισμένες με την ομορφιά της φύσης  .με ένα συναίσθημα  ψυχής  .

Με την ιδιαίτερη γραφή  που χρησιμοποιεί κάθε δημιουργός στα κείμενά του μας μαγεύουν,   από τα όμορφα στοιχεία της φύσης αλλά και με θεότητες νεράιδες, Μούσες και μας ταξιδεύουν στους όμορφους λογισμούς του, που τόσο γενναιόδωρα μοιράζεται μαζί μας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλα τα μέλη της ομάδας!

Ευγνωμονώ όλους εσάς που μπήκατε στη ζωή μου…  την κάθε λέξη που άκουσα, την κάθε λέξη που ψιθυρίσαμε μαζί ..
Το κάθε χαμόγελο που φώτισε το πρόσωπο μας… το κάθε δάκρυ που κύλισε … 
Ευγνωμονώ… όλους εσάς που είστε κοντά μας και εσάς  που είστε τόσο μακριά, αλλά σας νιώθω δίπλα μου με την παρουσία σας στην ομάδα ! 
 Μια παρουσία αληθινή, ζεστή, τρυφερή  αυθεντική, ατόφια!!

Άλλωστε τι χρειάζονται όλα αυτά όταν μιλούν οι καρδιές… όταν δεν υπάρχει ανάγκη να υποδείξεις, να αποδείξεις, να υπερισχύσεις αλλά το μόνο σου μέλημα είναι να μοιραστείς…

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στην εκλεκτή μου φίλη  Όλγα Μακροπούλου  ποιήτρια για τα όμορφα κείμενα και  ποιήματα που μας χαρίζει για  την  εμπιστοσύνη και εκτίμηση σε μένα.

Εύχομαι ολόψυχα αγαπημένη μου φίλη " γλυκιά σαν ζάχαρη  να είναι η ζωή σου και περιβόλι ολάνθιστο να είναι η ψυχή σου" . 

Οχι αργότερα ...τώρα

 

Ένα κείμενο μεταφρασμένο από τα γαλλικά 

Η μέρα μόλις ξεκίνησε και ... είναι έξι η ώρα το βράδυ.

 Μόλις έφτασε η Δευτέρα και είναι ήδη Παρασκευή.

 ... και ο μήνας έχει ήδη τελειώσει.

 ... και η χρονιά σχεδόν τελείωσε.

 ... και έχουν περάσει ήδη 40, 50 ή 60 χρόνια της ζωής μας.

 ... και συνειδητοποιούμε ότι χάσαμε τους γονείς μας, τους φίλους μας.

 και συνειδητοποιούμε ότι είναι πολύ αργά για να επιστρέψουμε ...

 Έτσι ... Παρά τα πάντα, ας προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τον χρόνο που έχει απομείνει ...

 Ας μην σταματήσουμε να ψάχνουμε για δραστηριότητες που μας αρέσουν ...

 Ας βάλουμε λίγο χρώμα στο γκρίζο μας ...

 Χαμόγελο στα μικρά πράγματα της ζωής που βάζουν βάλσαμο στις καρδιές μας.

 Και παρά τα πάντα, πρέπει να συνεχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε αυτή τη φορά που έχουμε με ηρεμία. Ας προσπαθήσουμε να εξαλείψουμε το "μετά" ...

 Το κάνω μετά ...

 Θα πω μετά ...

 Θα το σκεφτώ μετά ...

 Αφήνουμε τα πάντα για αργότερα σαν το «μετά» να είναι δικό μας.

 Επειδή αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι:

 μετά, ο καφές κρυώνει ...

 τότε οι προτεραιότητες αλλάζουν ...

 μετά, η γοητεία είναι σπασμένη ...

 μετά, η υγεία περνά ...

 μετά, τα παιδιά μεγαλώνουν ...

 μετά οι γονείς γερνούν ...

 μετά, οι υποσχέσεις ξεχνιούνται ...

 μετά, η μέρα γίνεται η νύχτα ...

 μετά, η ζωή τελειώνει ...

 Και μετά είναι συχνά πολύ αργά ...

 Λοιπόν ... ας μην αφήσουμε τίποτα για αργότερα ...

 Επειδή ενώ περιμένουμε αργότερα, μπορούμε να χάσουμε τις καλύτερες στιγμές,

 τις καλύτερες εμπειρίες,

 τους καλύτερους φίλους,

 την καλύτερη οικογένεια ...

 Η μέρα είναι σήμερα ... Η στιγμή είναι τώρα ...

Δεν είμαστε πλέον στην ηλικία όπου μπορούμε να αναβάλουμε για αύριο αυτό που πρέπει να γίνει αμέσως.

 Ας δούμε λοιπόν αν έχετε χρόνο να διαβάσετε αυτήν την ανάρτηση και στη συνέχεια να την κοινοποιήσετε.

 Ή ίσως θα το αφήσετε για ... "αργότερα" ...

 Και δεν θα το μοιραστείτε ποτέ ...!!!💗

Το μοναστήρι της Παναγιάς - Αφήγημα του Σταύρου Παπαδόπουλου

 Μαύρος Σεπτέμβρης για τους Ίωνες Σμυρναίους δεν ξεχνούμε !

Ένα συγκινητικό αφήγημα   για τη Σμύρνη από  ένα διαδικτυακό φίλο τον   Σταύρο Παπαδόπουλο,  δημιουργό ποιητικού και πεζού λόγου από την Κομοτηνή , με τον οποίο συμπορευόμαστε μαζί στην ομάδα Ποίηση και Μελωδία  του κοινωνικού δικτύου του Facebook, 

Το αφήγημα αυτό  του το αφηγήθηκε η γιαγιά του,  και ανήκει  στη  συλλογή του" οι ιστορίες της γιαγιάς μου της Σμυρνιάς ".

  Ζωντανεύει μπροστά μας,  με τη γλαφυρή γραφή του  και μας παρουσιάζει μια ιστορία με τα δεινά που υπέφεραν οι πρόσφυγες στις " αλησμόνητες πατρίδες ",  από τη κυβέρνηση των Νεοτούρκων, που  πλήρωσαν με  τη ζωή τους την τόση βαρβαρότητα  από αυτούς,   υπομένοντας  με θάρρος και αυταπάρνηση,  τα τόσα βασανιστήρια,  την πείνα,τη δίψα τον ξεριζωμό, αλλά όμως οι μνήμες τους, αν και  έζησαν τόση  φρίκη, δεν ξέχασαν ποτέ την πατρίδα τους...

Μας μεταφέρει όμως και μια πικρή αλήθεια σχετικά με την υποδοχή που έτυχαν  στην "Ελλάδα" όταν ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους  και πόσο  δύσκολη ήταν επιβίωση τους. 

 Μας μεταφέρει ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι όσο δύσκολη να είναι η ζωή , όσες φορές πέφτουμε μπορούμε να ξανασηκωθούμε . Να κοιτάμε μπροστά  ακόμα και όταν όλα μοιάζουν ότι έχουν χαθεί, γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να προχωράμε .  Έτσι θα μάθουμε  να πολεμάμε και να συνεχίζουμε το ταξίδι της ζωής . 

 Ο δημιουργός είναι ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος της καθημερινότητας και της βιοπάλης , αφού το κύριο επάγγελμά του είναι Κτηνίατρος και αυτό μπορεί κάποιος να το διαπιστώσει μέσα από τα κείμενά του, που με τόσο ευαισθησία  εκφράζει τα συναισθήματα ,  την ανθρωπιά του , που μας συναρπάζουν, μας ταξιδεύουν και μας γαληνεύουν . 

Σε Ευχαριστούμε πολύ  που μοιράστηκε μαζί μας μια  τόση συγκινητική ιστορία της γιαγιάς σου !!

...Το μοναστήρι της Παναγιάς...

 Μεγάλες φλόγες έκαιγαν εκείνο το βράδυ το μοναστήρι της Παναγιάς  έφταναν ως τον ουρανό πυκνός καπνός είχε σκεπάσει τον καλοκαιρινό ουρανό. .

Είχαν βάλει φωτιά στο μεγάλο μοναστήρι της Παναγιάς οι άπιστοι 

Πηδούσαν απο τα παράθυρα τα καλογεράκια...κι όσοι δεν τσακίστικάν έτρεχαν σαν κυνηγημένα ζωάκια να κρυφτούν στο βουνό στις σπηλιές και στα φαράγγια να γλυτώσουν απο το μαχαίρι του Τούρκου. Μυρωδιά καπνού και καμένης σάρκας είχε αγκαλιάσει τον μαχαλά και όλο το χωριό. .

Τρέχανε οι τζαντερμαδες και οι νιζαμιδες κάθε καρύδιας καρύδι σκυλιά φερμένα από τα βάθη της ανατολής..να ξεπάστρεψουν τους Ρωμιούς. Γαύγιζαν δαιμονισμένα τα σκυλιά άλογα κροταλιζαν τα πέταλα τους στα καλντερίμια. Κι εμείς ζωάκια τρομαγμένα αγκαλιά με την μάνα μας να κλαίμε.

 Κι ο πατέρας με ένα σκουριασμένο όπλο να περιμένει πίσω από την αμπαρομένη πόρτα..

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Το μοναστήρι τής Παναγιάς χτισμένο επάνω στον βράχο σαν αετού φωλιά εκεί ψηλά στο βουνό

 Για να πας επάνω έπρεπε να περάσεις ένα μονοπάτι ανάμεσα από το δάσος με τις βελανιδιές  και τις οξιές δέντρα πελώρια που αγκάλιαζε ο ουρανός..

Στο δρόμο πηγές με κρύο νερό δρόσιζαν τον διαβάτη. Πουλιά κελαηδούσαν και πίσω από τις φυλλωσιές και τις βατό μουριές κρυμμένα αγρίμια παραφιλούσαν..

Ένα κομμάτι του μονοπατιού σε ένα σημείο όπου περνούσε επικίνδυνα δίπλα από τον γκρεμό μπορούσες να δεις το ποτάμι να στριφό γυρνά κάτω στην χαράδρα, 

Ακουγόταν φοβερό να χτυπιέται ανάμεσα σε βράχους καί πέτρες. 

Και ξανά να συνεχίζει ανάμεσα σε οξιές και αγριολούλουδα να κελαηδούν κορυδαλλοι κι αηδόνια, σωστός παράδεισος

Ο ηγούμενος και καμιά εικοσαριά καλόγεροι έμειναν στο μοναστήρι της Παναγιάς

Ο ηγούμενος άνθρωπος του Θεού και οι καλόγεροι θεό σεβόμενοι  Βοηθούσαν όσο μπορούσαν τους Ρωμιούς.

Εδώ έστελναν οι Ρωμιοί που έμεναν στα γύρω χωριά τα παιδιά τους χωριατακια και τσομπανακια  να μαθαίνουν γράμματα.

Ιστορίες της πατρίδας τον Ηρακλή τον Θησέα τον Κύκλωπα και τον Οδυσσέα και όλο το μεγαλείο της Ρωμέικης ιστορίας. 

Φυσικά στην Σμύρνη υπηρχαν κολέγια και παρθεναγωγεία εδώ στο βουνό σχολείο ηταν το μοναστήρι. 

Να μπει στο μυαλό τους ότι εμείς είμαστε Ρωμιοί κι απόγονοι των Ελλήνων κι οι άπιστοι Βάρβαροι και κατακτητές. 

Δεν έβλεπε ο πασάς με καλό μάτι το άγιο μοναστήρι. 

Γκιαούριδες  κατασκευάζουν εκεί μέσα και μια μέρα θα πάρουν τα όπλα να πολεμήσουν την μεγάλη αυλή καί τον Σουλτάνο

Περίμενε λοιπόν ο πασάς ευκαιρία να αμολήσει τα σκυλιά του Τσέτες και Αλβανούς να πατήσουν το μοναστήρι της Παναγιάς...

Εκείνο το βράδυ επέστρεφε ο ηγούμενος από ένα πανηγύρι στο διπλανό χωριό. .

Όλη την ημέρα ο πάτερ ευλογούσε τους πιστούς κι ότι γρόσια και μετζίτια μάζεψε στο τέλος της ημέρας τα μοίρασε στους φτωχούς χωριάτες. .

Ξεκίνησε με το βασίλεμα του ήλιου να γυρίσει με τον γάιδαρο του στο μοναστήρι. 

Του έστησαν καρτέρι δύο ληστές καταραμένα σκυλιά. Τον σταμάτησαν εκεί στο βουνό να τον ληστέψουν. 

Πάλεψε ο άνθρωπος του Θεού με τούς άπιστους ψηλός δυνατός σαν βουνό. Τους παρέσυρε  στο ξέφωτο δίπλα στον γκρεμό εκεί πάλεψε ο Γούμενος σαν γίγαντας λιοντάρι σωστό, μέχρι που βρήκε τη ευκαιρία κι έσπρωξε το έναν με δύναμη στο γκρεμό. 

Τώρα που είμαστε μόνοι θα λογαριαστούμε φώναξε στον άλλον Τούρκο που βλέποντας το λιοντάρι αγριεμένο πέταξε το μαχαίρι και χάθηκε τρέχοντας στο σκοτάδι.

Γύρισε ο Γούμενος στο μοναστήρι άναψε το καντήλι της Παναγιάς έκανε τον σταυρό του...

Βοήθησε μας Παναγιά μου να μην μας εύρει το κακό...

Εφτασε όμως το χαμπερι στον πασά ...

Ετρεξε ο ληστής στον πασά 

Του είπε πως ο ηγούμενος κουβαλούσε όπλα στο μοναστήρι και σκότωσε εναν χωριάτη που προσπάθησε να τον σταματήσει 

Λυσσαξέ ο πασάς έστειλε ασκέρι με δολοφόνους να ξεπαστρέψει το μοναστήρι να πιάσει τον ηγούμενο

Να φέρεται μπροστά μου τον Γκιαούρη...να προσκυνήσει τον Αλλάχ...ούρλιαξε σαν λύκος που μύρισε θήραμα και αίμα!

Ενα ασκέρι με τουρκάλαδες έφτασε εξω απο το μοναστήρι το περικύκλωσαν. Πρόλαβαν οι καλόγεροι και σφάλισαν την μεγάλη πόρτα...

Τρεις μέρες χτυπούσαν τα νταούλια οι Τούρκοι και άναβαν φωτιές γύρο απο το μοναστήρι...Την τέταρτη μέρα κάναν το μεγαλο γιουρούσι ουρλιάζοντας Αλλάχ Αλλάχ ξεχύθηκαν σαν λύσσασμένα σκυλιά γαυγιζοντας βρίζοντας να πατήσουν την μονη της Παναγιάς. 

Χτυπούσαν τα νταούλια και οι ζουρνάδες διψούσαν για αίμα χριστιανών οι Αγαρηνοί ευκαιρία να μπουν να κουρσεψουν την Παναγιά χρυσο και ασήμι πίστευαν πως ηταν γεμάτο το μοναστήρι...

Μάζεψε τους αδερφούς καλόγερους ο Γούμενος έψαλαν όλοι το στρατηγέ τα νικητήρια ύμνησαν τον θεο και την Παναγία και όλοι μαζί έστρεψαν το βλέμμα τους στον γέροντα..

Ψηλός γεμάτος ο γέροντας άσπρα μακριά τα μαλλιά του και τα γένια του...

Αφού μετάλαβε και προσευχήθηκε στην Παναγιά ξεκίνησε με το μυαλό του για το Μεγάλο ταξίδι!

Σαν άλλος Μωυσής ήρεμο το πρόσωπο του σαν αρχάγγελος τους κοίταξε στα δακρυσμένα μάτια τους και με φωνή τρεμάμενα βαριά τους είπε : 

Μην φοβάστε αδέρφια εμένα θέλουν εμένα θα πάρουν.

Του φίλησαν ένας ένας τα χέρια δακρυσμένοι 

Μη γέροντα μην πας θα σε σκοτώσουν τα σκυλιά 

Μην φοβάστε για μένα τώρα άνοιξε η μεγάλη πόρτα του παραδείσου και με περιμένει...Μην με κλάψτε αδέρφια εγώ πεθαίνω...

Για την χριστιανοσύνη για την πατρίδα το γένος φώναξε και άνοιξε την μεγάλη πόρτα του μοναστηριού  προχώρησε ανάμεσα στα λυσσασμένα σκυλιά. 

Ανέμιζαν τα άσπρα του μαλλιά ασημένια και τα γένια του έλαμπαν σαν η πρωινή δροσιά τον χάιδεψε κι οι πρωινές ακτίνες του ήλιου..

Έριξε χρυσές τις ακτίνες του ο ήλιος της ανατολής και χάιδεψε τον άγγελο το παλικάρι τον μάρτυρα της γενιάς μας..

Τον έσυραν οι άπιστοι σαν το μουλάρι στα τέσσερα και δίπλα τούρκοι χωριάτες λυσσασμένοι τον χτυπούσαν με τους σουγιάδες, γέμισε το κορμί του αίματα 

Τον έσυραν μπροστά στον πασά...

Σηκώθηκε ο γέροντας όρθιος αίματα έτρεχαν απο τις πληγές του παλιές και καινούργιες..

Όρθιος καθάριο το βλέμμα του μυρμήγκιαζαν  οι πλάτες του γέροντα σαν να έβγαζαν φτερά.. Κοίταζε με αγέρωχο βλέμμα τον πασά σαν αετός έτοιμος να πετάξει. 

Κόκκινα τα άσπρα του μαλλιά και τα γένια του από το αίμα που έτρεχε και το βλέμμα του περήφανο σπαθί...

Σκύψε Γκιαούρη φώναξε ο πασάς προσκύνησε τον πασά και τον Αλλάχ κι εγώ ελεύθερο θα σ αφήσω...

Δεν προσκυνάω πασά,τις εικόνες την Παναγιά μονο προσκυνώ και την Ρωμιοσύνη...φώναξε με δυνατή φωνη ο αγιος ο ήρωας της φυλής μας 

 Καμπάνα ηχούσε η φωνη του κι έβλεπε μπροστά του τις πύλες του παραδείσου...

Αφρισε ο πασάς..κρεμάστε τον ορε τον Γκιαούρη φώναξε! 

Πέταξε το σκηνή ο αράπης στο καμπαναριό της εκκλησιάς έβαλε το σκαμνί απο κάτω..

Εκανε ενα βήμα μπροστά ανεβηκε στο σκαμνί ο άγιος άνθρωπος μας πέρασε την θηλιά στο λαιμό του κοίταξε τον ουρανό τα βουνά την θάλασσα που χρυσιζε τον ήλιο που χρυσός στόλιζε τον κόσμο ...έχε γεια κόσμε...φώναξε!

Για την Ελλάδα φώναξε για τον Χριστό τη Ρωμιοσύνη και έδωσε μια κλωτσιά στο σκαμνί...

Έφυγε ο Γούμενος αετός άγγελος με ανοιχτά φτερά για τον παράδεισο του Χριστού της Ρωμιοσύνης...

Χτύπησε πένθιμα η καμπάνα από το βάρος του καλόγερου σταυροκοπήθηκαν οι Χριστιανοί πίσω από τα  κλειστά κιουπεγκια και έκλαψαν τον αρχηγό τον άγιο άνθρωπο...

Γέμισε μίσος και θλίψη η καρδιά τους...

Ως πότε Παναγιά τσι Σμύρνης ως πότε θα μαρτυρά το γένος των Ελλήνων...

Αυτό ήταν η αρχή του τέλους των  Ιώνων των Ρωμιών της  Σμύρνης Αύγουστος μήνας ήτανε κι ο ήλιος έκαιγε και στόλιζε τα χωριά τους, τους μπαξέδες τ αμπέλια που έφταναν μέχρι την θάλασσα με τα σύκα τα σταφύλια τα φρούτα. Την Σμύρνη με το Αϊβαλί το Μπουνάρμπασι την Μπέλλα βίστα την θάλασσα το λιμάνι  την Σμύρνη βασίλισσα της ανατολής.

Έφευγε το καλοκαίρι αφήνοντας στον τρόμο τους Ρωμιούς που αισθανόταν την καταστροφή 

Έτσι ρχισε το τέλος των Ρωμιών τσι Σμύρνης .

Σε λιγες μέρες τα σκυλιά κρέμασαν τον Δεσπότη τον Χρυσόστομο και έβαλαν φωτιά στην Σμύρνη.

Μας έδιωξαν αγόρι μου μας έδιωξαν και φύγαμε στα ξένα. 

Και που έβλεπαν την ομορφιά στην Ελλάδα ξερότοπος και νταμάρια και φτώχια αχ Σμύρνη Σμύρνη μάνα μας και που είσαι να δεις τα παιδιά σου πως κατάντησαν...

Τενεκέδες με λίρες έθαψαν στις αυλές τους...και τώρα δεν έχουν να φάνε, μήτε τα κλειδιά απο τα σπίτια τους πήραν με την ελπίδα  πως γρήγορα θα γυρίσουν..

Φτώχια βρωμιά ψείρες  και πείνα εδώ  στα ξένα ...Παλιά Ελλάδα  έλεγαν και ούτε ελληνική  σημαία έβλεπες πουθενά. 

Φθόνος και ζήλια για μας που ήρθαμε  απο την πατρίδα ...

Όμως εμείς υψωσαμε  το μπόι μας  και χτίσαμε και δημιουργήσαμε ξάνα..γίναμε νοικοκυραίοι  όπως παλιά !

Κι έτσι η Σμύρνη μας  δεν πέθανε ούτε θα πεθάνει ποτέ ..θα ζει στις ιστορίες μας στο μυαλό μας  στα εγγόνια μας για παντα! 

Μια μέρα ποιος ξέρει μπορεί ο σπόρος να γυρίσει ξανά στον τόπο μας και να φυτρώσει να ανθίσει ξανά!

 

Σταύρος "Valentino"26/9/20

Καλημερα στους Ιωνες και τους φιλους!

 

- ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ - Ποίημα του ποιητή Δημήτρη Κεραμίδα

Ένα αφιερωμένο ποίημα σε όλες τις κυρίες,  από ένα διαδικτυακό φίλο και ποιητή   Δημήτρη Κεραμίδα ,  συνταξιδιωτη στην ομάδα " ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ "με όλη την εκτίμησή και σεβασμό μου,  για τα όμορφα ποιήματα που μας χαρίζει στο διαδίκτυο, τα οποία  πολλά από αυτά έρχονται σαν βάλσαμο στις ψυχές μας.

Ο Δημήτριος Κεραμίδας  γεννήθηκε στην  Αστρείτσα Καρδίτσας , ένα χωριό του θεσσαλικού κάμπου,   είναι ποιητής και στιχουργός, ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και ζει στο Ontario Hamilton Canada . 

Έφυγε σαν μετανάστης μετά την στρατιωτική του θητεία. 

Έχει  δύο κόρες και ένα γιο και τρεις πανέμορφες  και γλυκές εγγονούλες.  

Ασχολήθηκε με την ποίηση γράφοντας στίχους. Δεν είναι τωρινή εργασία έχει μια μακράν πορεία στην ποίηση  γράφοντας ποιήματα στην ξενιτιά. 

Η μούσα του,  που πάντα στάθηκε πλαϊ του μαζί με τη μοναξιά του,  τον ώθησε να ασχοληθεί με την ποίηση και με την όμορφη και ευαίσθητη γραφή  και ψυχή του, γράφει στίχους που σε συναρπάζουν σε μαγεύουν και σε ταξιδεύουν .

Οι στίχοι του  μας συντροφεύουν στη μοναξιά μας ,  στις χαρές, στις λύπες μας, στους έρωτες και  στις ανησυχίες μας. Κεντημένοι πάντα  με όμορφες εικόνες ενός πολυπόθητου έρωτα, μιας ατελείωτης αγάπης , αλλά και με εικόνες της όμορφης  φύσης  μας, της Ελλάδας μας που τόσο λαχταράει εκεί στη ξενιτιά .  Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας μέσα από τους στίχους του  που κάθε τόσο μας αφιερώνει στο λογαριασμό του στο  facebook , όπως  στο προσωπικό του μπλοκ  και στην ομάδα του Facebook ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ!!

Στους περισσότερους στίχους εκφράζει  με  ευαισθησία και ευγένεια που τον διακατέχει, την αισιοδοξία,  την ελπίδα κάνοντας τη θλίψη, το παράπονο, το κλάμα και τον πόνο να ωχριά και να μετατρέπεται σε χαρά και αυτοεκτίμηση . 

Ας αφεθούμε λοιπόν στους στίχους του  ... που προσπαθεί με την ποιητική του γραφή να μας δώσει το νόημα της φιλίας, η οποία  δεν έχει διάκριση φύλου, αλλά στην πραγματικότητα είναι  μία φιλία που μόνη της μέλημα ειναι  να μοιραστείς  αληθινά αισθήματα αληθινής αγάπης,  εμπιστοσύνης, αλληλοεκτίμησης και αλληλοσεβασμού χωρίς ανταπόκριση. Δεν υπάρχει ανάγκη να υποδείξεις ή να αποδείξεις,  να υπερισχύζεις  αλλά να μοιραστείς!!

Όσες δέν τή νιώσατε τού άντρα τη φιλία 

χάνεται τέλειο αίσθημα μέ όλη τήν σημασία! 

Όταν έχεις άντρα φίλο σου, κι όχι εραστή 

νιώθεις απέραντη χαρά καί δέν πατάς στή γή! 

Μπορείτε νά βιώνεται μάλιστα  καί μέ καλή παρέα 

θά δείτε από φιλινάδα σας πώς θά είναι πιό ωραία !

Είναι κακός ό ορισμός πού λένε δέν ταιριάζουν, 

τό αρσενικό μέ θηλυκό το ακούν κι αναστενάζουν .

Εγώ έχω φίλες αρκετές, σάν εραστής καμία 

διότι είναι η κάθε μιά ξεχωριστά υπέροχη κυρία  !

Δίνουν μπέσα τά θηλυκά στό λόγο τής τιμής τους

καί χαίρεσαι αληθινά πούσαι φίλος μαζί τους !

Στήν στεναχώρια θά σού πούν τί έχεις φιλαράκι; 

Καί ένα φιλί στό μάγουλο καί τέρμα τό πονάκι..

Τόν (φίλο σου)τί θά τού πείς; μάγκα μου υποφέρω 

κι αυτός γεμάτος προθυμιά (τρέχω τί νά σού φερω ;)

Άντε κυρίες μου σωστές βρείτε σπουδαίο φίλο 

καθόλου μήν διστάζετε πού είναι άλλο φύλλο  ...

Εγώ κυρίες μου μέ επιφύλαξη τήν γνώμη  σσς είπα 

άντε νά δοκιμάστε βγείτε τής προκατάληψης την τρύπα. 

Αφιέρωμα στίς σωστές κυρίες πού δέν υποκρίνονται, 

καί δέν κρύβονται ποτέ πίσω από τό δάχτυλο τους !

Δημήτρης Κεραμίδας 

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 🇨🇦26/09/20

Copyrite ©️

Θερμά συγχαρητήρια Δημήτρη φίλε μου !! 

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ από καρδιάς για την παραχώρηση του ποιητικού υλικού, αλλά και για τις όμορφες στιγμές ποίησης που έχουμε την τιμή να μοιραζόμαστε  στην Ομάδα Ποίηση και Μελωδία  του κοινωνικού δικτύου του Facebook....

Ας αφεθούμε με λίγους ακόμη στίχους  του μέσα από το προσωπικό του λογαριασμό του facebook…

Δάσκαλε... του " ανθρωπάκου " Τάκη Κτενά

Μια αφήγηση του  διαδικτυακού φίλου Τάκη Κτενά  που συμπορευόμαστε μαζί στην ομάδα   " Ποίηση και Μελωδία "  του κοινωνικού δικτύου Facebook 

Ο Τάκης είναι πολύ ξεχωριστός υπέροχος άνθρωπος  και πολυτάλαντος συγγραφέας, ποιητής,  σκηνοθέτης. ηθοποιός . Η ερμηνεία του  στο ρόλο  "του ανθρωπάκου" του Δημήτρη Χορν, έχει αφήσει τις καλύτερες κριτικές.

Κάθε μέρα  στο διαδίκτυο μοιράζεται μαζί μας και γεμίζει τη μοναξιά μας, με όμορφες δημοσιεύσεις.  Μέσα από την υπέροχη γραφή του και την ευαίσθητη ψυχή του, εκφράζει με ταπεινότητα  συναισθήματα αγνά, έντονα, αληθινά, με γνώμονα πάντα τις ηθικές αξίες της ζωής , την ανθρωπιά της, την αγάπη, τον έρωτα. Την ίδια τη ζωή. Η γραφή του είναι  χρωματισμένη  με μηνύματα αισιοδοξίας, μας δίνει δύναμη  και μας ταξιδεύει σε ζηλευτά μονοπάτια της ψυχής και του νου. 

Ένα από αυτά είναι το αφήγημά του " Δάσκαλε" σας το αφιερώνω ..

Δάσκαλε,

Τώρα που ανοίγουν τα σχολειά, να μάθεις τα παιδιά γράμματα. Να τους μάθεις την Άλφα Βήτα. Μα πιο πολύ να τους μάθεις για το Ήτα. 

Για την Ήττα να τους πεις και να μην το βάζουν κάτω. Ποτέ δεν θάναι ηττημένοι, όσο είναι ενωμένοι.

Ποτέ δεν θα νικηθούν, αν την ήττα τους αυτοί οι ίδιοι πρώτα δεν παραδεχτούν. Αν την μπότα του κατακτητή δεν αποδεχτούν. Να τους πεις για τους προγόνους τους, τους παππούδες τους και τους παππούδες των παππούδων τους.

Να τους μάθεις γράμματα, αλλά πιο πολύ να τους μάθεις πράγματα. Όπως για παράδειγμα, πως να είναι ευτυχισμένοι. Να τους πεις ότι στην ζωή, αυτοί έχουν το πάνω χέρι. Αυτοί κάνουν πράξη τις επιλογές τους και κανένας άλλος για αυτούς. Κανείς δεν μπορεί να τους κάνει κακό, αν αυτοί δεν το επιτρέψουν. Κανείς δεν θα ανέβει στον σβέρκο τους, αν αυτοί δεν σκύψουν. Κανείς δεν θα χορέψει για αυτούς, αν αυτοί οι ίδιοι δεν χορέψουν. Τα βήματα είναι δικά τους, όσο και αν τους τα δείχνουν οι άλλοι.

Δάσκαλε, να τους μάθεις γράμματα αλλά πιο πολύ να τους μάθεις την λέξη <<Ευτυχία>>.

Όσο και αν χρειαστεί. Να επιμείνεις. Να τους θυμίσεις ότι η Ζωή είναι μία και δεν ξαναγυρνάει. Να τους μάθεις ότι οι στιγμές είναι μεγάλες, όσο και αν φαίνονται μικρές. Δεν υπάρχουν μικρές "στιγμές", εμείς είμαστε μικροί. Μεγάλες γίνονται αυτές, όταν γινόμαστε εμείς μεγάλοι. Εξάλλου αυτό δεν είναι η ζωή? Στιγμές!

Εσύ τι λες Δάσκαλε;  Εγώ δεν ξέρω απ' αυτά. Δεν ξέρω και πολλά. Ο δικός μου δάσκαλος με έμαθε γράμματα, πράξεις (διαίρεση, πολλαπλασιασμό, πρόσθεση, αφαίρεση),αλλά δεν με έμαθε ότι είμαι Ένας και Μοναδικός. Δεν με έμαθε να πιστεύω στον εαυτό μου. Δεν με έμαθε ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Δεν μου είπε ότι δεν υπάρχει <<Δεν μπορώ>>,αλλά <<Δεν θέλω>>.Και άμα θέλω, όλα τα μπορώ! 

Δάσκαλε, να μάθεις τα παιδιά νάναι περήφανα. Να τους πεις ότι η περηφάνια είναι ίδιον της φυλής μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει νάναι αλαζόνες, εγωϊστές και φανφαρόνοι. Ταπεινοί να είναι, αυτό να τους διδάξεις. Την ταπεινότητα. 

Ταπεινός όμως δεν σημαίνει να σκύβω το κεφάλι. Ούτε να κάνω επικύψεις στους ισχυρούς. Ταπεινός σημαίνει ότι είμαι τόσο δυνατός που σκύβω μόνο στον Θεό. Υποκλίνομαι μόνο σ' Αυτόν και στο Σύμπαν που με γέννησε. Και Το ευχαριστώ. Ευγνώμων να είναι να του μάθεις Δάσκαλε, να λέει ευχαριστώ. Για την κάθε στιγμή, για το κάθε λεπτό. Για την κάθε μέρα που ανοίγει τα μάτια του, γιατί ο Θεός του το επέτρεψε. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε και η ζωή. Ο Θεός του επέτρεψε να ζει!

Δάσκαλε, να μάθεις τα παιδιά γράμματα. Αλλά πιο πολύ να τα μάθεις να διαβάζουν πίσω από αυτά, πίσω από τις λέξεις. Γιατί εκεί κρύβονται όλες οι παγίδες και οι Λύκοι οι Κακοί. Εκεί όμως μπορούν να ανακαλύψουν και μαργαριτάρια, αστέρια φωτεινά και ήλιους και φεγγάρια. Γιατί ο Δρόμος του Ήλιου,-μα και του Φεγγαριού ο Δρόμος-,από εκεί περνάει. Όπως περνάει και μέσα απ' την καρδιά.

Καρδιά να τους μάθεις να έχουν Δάσκαλε. Καρδιά και Ψυχή. Λείπει απ' τις μέρες μας πολύ.Να αγαπάνε να τους πεις και ας πονάνε. Ο πόνος είναι δάσκαλος και αυτός. Ο πόνος πρέπει να μοιράζεται για να γλυκαίνει. Έτσι μικραίνει ο πόνος, με την μοιρασιά . Ενώ η Αγάπη έτσι μεγαλώνει, πολλαπλασιάζεται. Όταν μοιράζεις αγάπη, μεγαλώνει αυτή και πολλαπλασιάζεται χωρίς να το καταλάβεις. Ομορφαίνει τον Κόσμο μας και αυτόν που την δίνει. Ομορφαίνει μετά και αυτόν που την παίρνει. Έχεις δει πόσο όμορφα είναι τα μωρά; Σε μια αγκαλιά...

Μια αγκαλιά να γίνει η γη!  Αυτό να τους πεις. Χαμόγελο μεγάλο να δώσουνε, για να χαμογελούν και οι άλλοι. Γιατί το χαμόγελο είναι μεταδοτικό. Μια αγκαλιά να γίνουν όλοι, μια αγκαλιά για να χαμογελάσει η γη. Και ο ουρανός μαζί. Και οι άγγελοι που τους κοιτάνε. Γιατί υπάρχουν άγγελοι να τους πεις!  Μην το ξεχάσεις Δάσκαλε. Να τους το πεις. Υπάρχουν άγγελοι στην γη. Αυτοί. Αυτοί είναι οι άγγελοι στην γη. Εμείς.

Δάσκαλε, μην ξεχάσεις. Τον προορισμό μην χάσεις. Ιθάκες υπάρχουνε πολλές, Οδυσσέες ψάχνουμε. Μια Οδύσσεια η ζωή!

ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς για τη διάθεση του περιεχομένου αυτή της δημοσίευσης ." Τάκη , Καλωσόρισες στη ζωή μας "!!

Η ζωή είναι ένα ταξίδι ... 

Οι καλύτερες στάσεις είναι οι ξεχωριστοί άνθρωποι!!

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΣΤΗ ΖΩΗ, ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ .

Μια δική μου προσέγγιση 

Λένε στη ζωή δεν γίνεται τίποτε τυχαίο για κάποιο λόγο γίνεται.  

Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε άνθρωπος που εμφανίζεται στο ταξίδι  της ζωής μας  μπορεί κάποιες φορές να  είναι  μια ευλογία και  άλλες φορές  ένα μάθημα. 

Ορισμένες φορές συναντάμε ανθρώπους και η χημεία είναι τόσο δυνατή, που οι ζωές μας αλλάζουν. Υπάρχουν όμως και φορές που άνθρωποι έρχονται και κλονίζουν όσα έχουμε φτιάξει ή πιστεύουμε. 

Μπορώ όμως να πω  με σιγουριά αν και διαφέρουν αυτές οι σχέσεις , όμως κανουν τη ζωή μας  πιο ενδιαφέρουσα, γεμάτη προκλήσεις και εκπλήξεις. 

Σε  περισσότερους σπό εμάς έτυχε να συναντήσουμε ανθρώπους και να νιώθουμε σαν να τους γνωρίζαμε όλη μας τη ζωή ή να ζούμε τη μαγεία  μιας δυνατής  συγχρονισμένης σχέσης και  ενός συνδετικού κρίκου μεταξύ μας .  Κάποιοι λένε ότι ο Θεός,  το Σύμπαν μας στέλνει σημάδια και ανθρώπους για να μας βοηθήσουν  για να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας, τους σκοπούς μας και να γνωρίσουμε καλύτερα  τον εαυτό μας . 

Κανείς δεν εμφανίζεται στο δρόμο μας τυχαία

Αν νιώθουμε χαμένοι και μπερδεμένοι στη ζωή μας, μπορεί να γνωρίσουμε  ανθρώπους που θα συνταράξουν εντελώς τα όσα γνωρίζαμε  μέχρι σήμερα, ίσως να μην συμπερφέρονται  καθώς πρέπει και να μας προκαλεί πόνο, ή να συμπεριφέρεστε και οι δύο ασυνήθιστα,  μετά οι δρόμοι μας να χωριστούν. Από αυτή την εμπειρία μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε και επιστρέφουμε στο σωστό για εμάς μονοπάτι. 

Όταν ξέρετε τι θέλετε και έχετε δυνατό όραμα, θα είναι ευκολότερο για εσάς να ξεχωρίσετε τη φύση της κάθε σχέσης.

Για έναν λόγο

Οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας για ένα λόγο είναι συνήθως για να εκπληρώσουν μια ανάγκη  μας, ένα όνειρό μας κάτι που  δεν έχουμε ακόμα εκφράσει  ή αισθανθεί  ή έχουμε ονειρευτεί.

 Αν περνάμε μια φάση ή μια δυσκολία στη ζωή μας, αυτό το είδος ψυχικής σύνδεσης μπορεί να εμφανιστεί και να φαίνεται σαν ευλογία Θεού που θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε αυτή την περίοδο. Ύστερα, χωρίς καμία λάθος κίνηση και από τις δύο πλευρές, η σχέση αυτή μπορεί να λήξει. 

Μόλις εκπληρωθεί η ανάγκη, οι δρόμοι μας χωρίζονται.

Για μία εποχή

Κάποιε φορές ορισμένοι άνθρωποι εμφανίζονται στο δρόμο μας για συγκεκριμένη περίοδο• μπορεί να είναι μια σχέση δίδυμων φλογών που σκοπός της είναι να μας αφυπνίσει. Μπορεί όμως  να δημιουργήσουν ένα εμπόδιο, κάτι που θα εμποδίσει την πορεία μας. Συνήθως, σύνδεση αυτή είναι τόσο ισχυρή που το νιώθουμε εσωτερικά στον ψυχικό μας κόσμο. Αυτό το είδος σύνδεσης εξυπηρετεί την εξέλιξη και τη μάθηση, μπορεί να διαταράξει τη ζωή μας μέχρι να μας κάνει να αντιληφθούμε ένα πάθος μας που έμενε θαμμένο βαθιά μέσα μας. 

Αυτή η σχέση είναι προσωρινή και ξεθωριάζει μόλις ο σκοπός του επιτευχθεί. 

Ωστόσο, μπορεί να επιστρέφει κάθε φορά που χρειάζεστε πάλι να εξελιχθείτε.

Για μια ζωή

Η σχέση μιας ζωής είναι τόσο ιδιαίτερη• ρέει, φέρνει γαλήνη και χαρά. Δεν έχει ισχυρές ενέργειες, ούτε έντονες εξάρσεις. Αυτές οι σχέσεις βγάζουν τον καλύτερό μας εαυτό και ο ένας βοηθά τον άλλο στον σκοπό της ζωής του. Διαρκεί μια ολόκληρη ζωή, γι’ αυτό και είναι τόσο σπάνια και πολύτιμη.

Ποτέ μην εξαναγκάζετε και πιέζετε σχέσεις, αφήστε τες να ρέουν φυσικά. Τίποτα από αυτά που προορίζονται για εσάς, δεν πρόκειται να σας προσπεράσει

Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, κάθε κατάσταση, πρόσωπο και εμπειρία μας οδηγεί εκεί που χρειαζόμαστε να είμαστε .

Ελένη 

Τι είναι αγάπη

 

Η αγάπη μπορεί να υπάρχει στην καθημερινή μας ζωή μαζί με την ρουτίνα, τα προβλήματα, την βαρεμάρα και  την κούραση. 

Αλήθεια ποια είναι η πραγματική της έννοια. 

1.Την αγάπη την επιλέγουμε: Η αγάπη διαφέρει από την επιθυμία, το πάθος και άλλα συναισθήματα που διαρκούν συνήθως λίγο αλλά είναι πολύ έντονα. Η αγάπη είναι μια επιλογή. Έχουμε επιλέξει να αγαπάμε κάποιον και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας πιέσει να αισθανθούμε αγάπη.

2. Η αγάπη δεν είναι παθιασμένη: Η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα υπερβολικό. Δεν μας οδηγεί να κάνουμε τρελά πράγματα και δεν βγάζει τον κακό μας εαυτό προς τα έξω. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που μπορούμε να αντέξουμε για αυτό και διαρκεί για πάντα.

3.Η αγάπη χρειάζεται χρόνο για να δημιουργηθεί: Η αγάπη μεταξύ δύο ανθρώπων χρειάζεται αρκετό χρόνο, εμπιστοσύνη και οικειότητα για να δημιουργηθεί. Βασίζεται στον χρόνο που περνάμε με τον σύντροφό μας για να τον γνωρίσουμε, να μοιραστούμε τα ενδιαφέροντά μας και τις απόψεις μας. Η αγάπη εμφανίζεται όταν γνωρίζουμε τον άλλο τόσο καλά ώστε να τον σεβόμαστε για αυτό που είναι και να τον θαυμάζουμε.

4. Αγάπη σημαίνει υπομονή: Για να αγαπήσουμε πρέπει να ξέρουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, να έχουμε υπομονή με τα συναισθήματά μας και τους άλλους. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε άμεση αντίδραση ή ανταπόδοση, αλλά αρκεί να αφήσουμε τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους.

5. Η αγάπη απαιτεί δουλειά: Χρειάζεται προσπάθεια και δύο ανθρώπους που δουλεύουν καθημερινά για τη σχέση τους. Έτσι η αγάπη γίνεται πιο δυνατή και δεν εξασθενεί.

6.Η αγάπη απαιτεί την παρουσία μας: Δεν μπορούμε να αγαπάμε κάποιον από ‘απόσταση’. Πρέπει να είμαστε μέρος της ζωής τους, να ακούμε τα προβλήματα τους, να τους βοηθάμε και να προσφέρουμε την συμπαράστασή μας. Η αγάπη δηλώνει το παρόν σωματικά, συναισθηματικά, ψυχικά και πνευματικά.

7. Αγάπη είναι η καλοσύνη: Εάν η αγάπη σας πληγώνει τον άλλο, τότε δεν είναι αγάπη. Αν τον καταπιέζει, δημιουργεί άσχημα συναισθήματα ή καταστάσεις, τότε δεν είναι μια ώριμη αγάπη. Η αγάπη πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε σιγουριά και να δημιουργεί μια σταθερότητα στη ζωή μας.

8.Η αγάπη δεν είναι εγωιστική: Όταν αγαπάμε σταματάμε να ενδιαφερόμαστε μόνο για τον εαυτό μας. Γινόμαστε ένα με τον άλλο και λειτουργούμε μαζί του σαν μια οντότητα.

9. Η αγάπη δεν είναι ποτέ τέλεια: Η ιδανική αγάπη υπάρχει μόνο στον κινηματογράφο. Η πραγματική αγάπη υπάρχει μαζί με την ρουτίνα, τα προβλήματα και τη βαρεμάρα. Ο συμβιβασμός είναι το κλειδί για μια ευτυχισμένη σχέση όπου υπάρχει αγάπη.

10. Η αγάπη απαιτεί δέσμευση: Πάντα θα υπάρχουν πειρασμοί, όμως όταν δύο άνθρωποι έχουν δεσμευτεί να αγαπούν ο ένας τον άλλο, ξέρουν τον τρόπο για να λειτουργήσει η σχέση τους. Η αληθινή αγάπη δεν μας αφήνει να αναρωτιόμαστε αν ‘υπάρχει κάποιος καλύτερος’ για εμάς αλλά υπάρχει μόνο όταν έχουμε αποφασίσει να μοιραστούμε με ένα άνθρωπο τη ζωή μας.

Η καρδιά γνωρίζει καλύτερα και το βροντοφωνάζουν τα μάτια !!

Εμείς οι  άνθρωποι φοβομαστε τους ίδιους τους εαυτούς μας, γιατί μάθαμε να κρυβόμαστε και να μην εκφράζουμε τη χαρά μας  ή τη λύπη μας.

Είναι πιο εύκολο να κρύβεσαι και να σιωπαίνεις παρά να ξεγυμνώνεις τη ψυχή σου χωρίς δισταγμούς και αναστολές,   χωρίς φόβο δείχνοντας τα συναισθήματά σου. 

Χρειάζεται όμως περίσσιο θαρρος να να εκφράζεις ότι αισθαίνεσαι,  που και εσύ ο ίδιος τρομάζεις με τη χαρά που σε προσφέρει κάποιος χωρίς καν να το γνωρίζεις καλά. Με τη χαρά που σου προσφέρει γιατί υπάρχει στη ζωή σου.

Πως γίνεται να μη φοβάσαι κάτι τέτοιο;
Πως γίνεται να μη το βάζεις στα πόδια;
Όταν δεν είσαι μαθημένος σε τόσο έντονα συναισθήματα.
Η φυγή είναι εύκολη.
Το δύσκολο είναι να κάτσεις να το αντιμετωπίσεις.
Με τις όποιες συνέπειες συνοδεύουν αυτή την απόφαση.
Ίσως και να μην είσαι απλά έτοιμος για χιλιάδες γιατί.
Μα ότι σε κάνει τόσο χαρούμενο δεν γίνεται να είναι λάθος.
Η καρδιά γνωρίζει πάντα καλύτερα.
Εκεί που χτυπάει δυνατά εκεί να πας.
Εκεί που σου κόβονται τα πόδια..προς τα εκεί να τρέξεις.
Μα μόνο όταν μπορέσεις να είσαι αληθινός.
Γιατί αλλιώς δεν αξίζει.
Όλα ή τίποτα.
Τα μισά συναισθήματα δεν αξίζουν σε κανένα.
Ούτε οι μισές κουβέντες.
Αν είσαι έτοιμος να εκφράσεις ότι βροντοφωνάζουν τα μάτια σου τότε απλά ξεκίνα.