ΜΑΛΩΔΙΑ ΣΤΟΝ ΟΝΕΙΡΟΤΟΠΟ

 

Ένα ολόχρυσο παλάτι έχω  κτίσει

στου έναστρου  τα μέρη, 

της ζωής μου το γινάτι εκεί να σβήσει 

και όσα βάσανα μου έχει φέρει.  

Κήπους έφτιαξα  με λουλούδια που μοσχοβολάνε,

το χάδι μου όταν τους αγγίζει,  σκορπούνε γλυκές ευωδιές, 

Φύτεψα, αμυγδαλιές και πασχαλιές για τα πουλιά να κελαιδάνε

χαρούμενα στις φυλλωσιές να χτίζουνε φωλιές .

Σαν βασιλιάς αστράφτω τώρα πάνω σε ολόχρυσο θρόνο, 

βελούδινο μανδύα έχω ριχτό στους ώμους.

Οι δούλοι μου και μουσικοί με κοιτούν με φθόνο

γεμάτα τραπέζια με φαγιά, οίνο, και κόπους.  

Τους δούλους μου καλώ να καθίσουν κοντά μου, 

τους κερνάω μπρούσικο και γλυκό κρασί, 

οι μουσικοί με μελωδίες υμνούν την αφεντιά μου

και τον ερχομό της αληθινής αγάπης στη γη.

Ξάφνου με φως φωτίστηκε η κάμαρά μου, 

ξεπρόβαλε στον ορίζοντα η χρυσή Αυγή 

σβήσαν τ' άστρα και τα όνειρά μου, 

βλέποντας με ντροπή την φτωχική μου την αυλή!

Τέλειωσαν τ' όνειρα κι έλαμψε η αλήθεια, 

ξύπνησα με φως αγάπης μέσα στην ψυχή, 

τα χρυσά, μαλαματένια, γίνονται  συνήθεια, 

όταν δεν υπάρχει η αγάπη στη ζωή . 

ΕΙΡΗΝΗ

 

Άδικος είν΄ο πόλεμος κι αχόρταγο το στόμα

του αφανισμού κρύβει μέσα του χίλια μαζί θεριά,

όμως τα χείλη αμίλητα χαμογελούν ακόμα

κι ελπίδες πλάθει η ψυχή και όνειρα ξανά.

Οι πασχαλιές ανάστασης πάλι θα ξανανθίσουν

σε κήπους που ρημάχτηκαν με όπλα φονικά

σβήνουν τα μαύρα δάκρυα κι αυτά θα σταματήσουν

θα λάμψουν πάλι  οι χαρές θα γίνουν αγκαλιά.

Να! της ειρήνης η μυρωδιά της άνοιξης η ώρα

μόνο τραγούδια τα παιδιά με πρωτόγνωρη λαλιά,

τους κρότους από όπλα φονικά θα σταματήσουν τώρα

και προσευχές τον πόλεμο μη ξαναζήσουν πια.

Κορίτσια σε κάμπους θα κυνηγούν άτρομα παλικάρια

με της ζωής τους κεραυνούς θα χτίσουνε φωλιές,

το σ΄αγαπώ θα ξαναρθεί με μια φωνή καθάρια,

και θα γυρίσει ο έρωτας με χτύπους στις καρδιές.

Χρυσές αχτίδες  θ΄ρθουνε μες στης ψυχής τα κάστρα

και της ειρήνης η φωνή πάλι θα ακουστεί

το μίσος κι η εκδίκηση λαμπρά θα γίνουν άστρα

και πλοία με όπλα του χαμού βαρκούλες με πανί.

Ο χάρος ας πηγαινοέρχεται τίποτε δεν θα βρίσκει,

και κάθε μέρα που θα περνά θα γίνεται γιορτή,

οι μαύρες μέρες της φωτιάς του εφιάλτη ίσκιοι

θα σβήσουν με τη δύναμη που δίνει η ζωή.