Όταν ο άνθρωπος κάνει σχεδια ο Θεός γελάει

 

🌹“Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο

 Θεός γελάει!” 🌹

Τι  σημαίνει αυτό για τον καθέναν μας;

Όσο  λογικός κι αν είναι  κάποιος , υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή του που του συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. 

Κάτι που ήταν αδύνατον να έχει προβλέψει κι ως εκ τούτου είναι απροετοίμαστος για να το αντιμετωπίσει. 

Κι εκεί έρχονται τα πάνω κάτω.

Μπορεί να μην είναι κάτι τόσο τραγικό, όπως ένας θάνατος, αλλά ακόμα και κάτι μικρότερο αρκεί να ανατρέψει τις ισορροπίες μας και να μας κάνει να νιώσουμε αυτό που λέμε “έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου”

Όσο είμαστε ζωντανοί. Ο μόνος που μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ είναι ο Θεός και ο εαυτός μας. 

Τα σχέδια του Θεού για μας μοιάζουν σαν  ένα πλεκτό που εμείς οι άνθρωποι το κοιτάζουμε απ’ την πίσω πλευρά. 

Μας φαίνεται ακατανόητο και βιαζόμαστε να κρίνουμε.

Ο Θεός μας έστειλε στη γη για να μάθουμε και να προοδεύσουμε μέσα από εμπειρίες, τόσο ευχάριστες όσο και επίπονες. Μας αφήνει να διαλέξουμε  μεταξύ καλού και κακού και μας επιτρέπει να αποφασίσουμε αν θα υπηρετήσουμε άλλους ή θα επικεντρωθούμε μόνο στον εαυτό μας. 

Η δοκιμασία είναι να έχουμε πίστη στο σχέδιό Του, παρόλο που δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις.

Στην απροσδόκητη απώλεια, είτε πρόκειται για συναισθηματική, οικονομική είτε οτιδήποτε άλλο, φυσικό είναι να λυγίσουμε στην αρχή, να θρηνήσουμε, να πενθήσουμε. 

Τοτε ο Θεός  θα μας βοηθησει να επιστρατεύσουμε τα αποθέματα της ψυχής μας, την αγάπη, την ελπίδα, το κουράγιο, την αισιοδοξία και τη δύναμή μας, έτσι ώστε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας και να προχωρήσουμε μπροστά.

"Ο Θεός πάντα έχει κάτι για μας, 

ένα κλειδί για κάθε πρόβλημα, 

ένα φως για κάθε σκιά, 

μια ανακούφιση για κάθε πόνο,

 και ένα σχέδιο για κάθε μέρα.."

ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Ανοίξτε  τα μάτια σας  στο φως ! 

Θαυμάστε αυτό το θείο δώρο της ζωής! 

Μυρίστε τα λουλούδια της άνοιξης!

Ανοίξτε την παράθυρο το πρωί και βγείτε  έξω να δείτε  το γαλάζιο του ουρανού , τον υπέροχο  ήλιο που  ζεσταίνει τις ψυχές, 

που φωτίζει τα μονοπάτια,

 που  μεγαλώνει τα λουλούδια.

Μην μένετε πλέον στάσιμοι.

 Γίνετε παρόν στη ζωή, στην άνοιξη .

Η νύχτα θα υπάρχει μόνο για να ονειρεύεστε ένα όμορφο ξημέρωμα.

Πιστέψτε το, σήμερα  αρχίζει μία νέα μέρα, γεμάτη φως! 

Ακούστε  τη φωνή της καρδιάς σας! 

Νιώστε  νιώστε χωρίς ενοχή.

Είναι δική μας η κάθε μέρα ! 

Είμαστε πολύ τυχεροί που μπορούμε

να τα κάνουμε  όλα αυτά.

Τυχεροί  που βλέπουμε 

 που μιλάμε, που ακούμε

 που αγαπάμε! 

Ας ζήσουμε  την κάθε μέρα! 

Ας  την κάνουμε καλύτερη  ! 

Αυτό είναι το νόημα της ζωής  ! 

Μπορούμε να γίνουμε όλοι  καλύτεροι άνθρωποι σήμερα, αύριο, 

καλύτεροι γονείς, καλύτεροι

 σύντροφοι, φίλοι, 

να γίνουμε καλύτεροι στη δουλειά 

μας. 

 Ας κάνουμε κάθε μέρα αποδοτική 

για μας και για τους γύρω μας,

Να πιστεύουμε περισσότερο στον εαυτό μας,  να τον παινεύουμε!  

Να τον αγαπάμε και μαζί αγαπάμε

 όλους τους γύρω μας. 

Γιατί το θαύμα μας, φωτίζει και τους

 γύρω μας!

Μη φλέγεσαι αναζητώντας αιτίες και αφορμές για αυτά που πέρασαν.

 Γλέντησε τα άσχημά τους. 

Γλύκανε τις πίκρες τους με την ανεμελιά σου. 

Άσε τα υπέροχα να στιγματίζουν καθημερινά την ύπαρξή σου.

 Άφησε τις μικρές–μεγάλες τους στιγμές να γίνουν χείμαρρος ευτυχίας και να πνίξουν τις απογοητεύσεις σου.

Μη μετράς τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα και μη λογαριάζεις τα χρόνια.

 Αφησε τα άσχημα που σε χαράκωσαν γιατί υπονομεύεις τα καλύτερα που σε περιμένουν.

Μην ψηλαφίζεις τις πληγές που σημάδεψαν την ψυχή σου, βαλσάμωσε τις με την λησμονιά σου.

Μη στέκεσαι στις κακίες και στα μίση των ανθρώπων που συνάντησες στην πορεία σου.

Απάλειψε τα με την συγχώρεση και την αδιαφορία σου. 

Να τολμάς να ονειρεύεσαι κόντρα στα δύσκολα που βιώνεις. 

Να ταξιδεύεις με το μυαλό σου όταν έχεις ανάγκη να ξεφύγεις από όσα σε καταβάλλουν.

Nα ντύνεις την ύπαρξή σου με το λαμπερότερο σου χαμόγελο, όταν το πέπλο της απογοήτευσης σκεπάζει τον ουρανό σου. 

Να ανοίγεις τα πανιά της φαντασίας σου και να αλλάζεις ρότα, όταν τα σύνορα του κόσμου σε στενεύουν.

Άνοιξε τα παράθυρα της ψυχής σου να μπει το φως όταν το σκοτάδι κτυπάει την πόρτα της. 

Χρωμάτισε το τοπίο της ζωής σου με τα πινέλα της καρδιάς σου, όταν το μαύρο την περιβάλλει.

Ζώντας την κάθε μέρα με νόημα,

 δημιουργούμε μια ζωή με αξία,

 μια ζωή έτοιμη να της φανερωθεί 

το αληθινό νόημα που τόσο αναζητούμε!

Την ευτυχία!

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΖΩ

 

Την μοίρα που μας ένωσε 

θα την ευγνωμονώ αιώνια, 

Το λενε οι κάμποι τα βουνά 

το τραγουδούν τ ' αηδόνια

Ευχή στέλνω στον ουρανό, 

γερό πάντα να σε έχει,  

την Παναγιά παρακαλώ

πάντα να σε προσέχει .

θέλω να σ' έχω αγκαλιά, 

μέσα στα δυό μου χέρια, 

του κορμιού μας η φωτιά 

να φτάνει ως στα αστέρια.

Τα χείλη σου τα λαχταρώ 

γλυκά να τα φιλάω 

χωρίς εσένα πια δεν ζω,  

για σένανε πονάω ! 

Θα σ' αγαπώ παντοτινά 

λαχτάρα μου, ψυχή μου, 

θα σ' αγαπώ αληθινά , 

αγάπη μου, ζωή μου 

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΝΑ Σ' ΑΓΑΠΩ

 

Νιώθω αγάπη μέσα μου
και χαίρεται η  καρδιά μου, 
μα όταν αγάπη μου πονάς 
τρέχουν τα δάκρυα μου.

Αγάπη νιώθω δυνατή 
σαν  μου κρατάς το χέρι 
κι όταν μου  λες με αγαπάς 
γίνομαι  ουρανού αστέρι  ...

Μια φλόγα καίει τα στήθη μου 
 για σέ έχω κρυφό μαράζι
 έλα κοντά μου αγάπη μου
 πριν αρχίσει και βραδιάζει.

Και όταν πέσει η νυχτιά 
άγγελος έλα στο πλευρό μου 
και όταν με  παίρνεις αγκαλιά 
τον κόσμο νιώθω δικό μου. 

Θέλω να ζω να σ' αγαπώ 
για σένα χτυπά καρδιά μου
στον κόσμο θέλω για να ζώ 
με σένα αγκαλιά μου

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ - ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ 

Η Αγάπη είναι συναίσθημα!!

Η αγάπη είναι παντοτινή 
δεν σβήνει μες το χρόνο, 

 κάνει τη ζωή φωτεινή , 

του Θεού είναι  δώρο. 

Η αγάπη είναι  ρόδο 

που ευωδιά σκορπίζει

κάθε πέταλο είναι ευλογιά, 

στην ψυχή γαλήνη χαρίζει.

Η Αγάπη είναι η γιατρειά 

στον άλλον όταν πονάει,
να τον προσέχει όπου πατά 

 σ' όποιο τόπο κι αν πάει 

Η Αγάπη είναι  βροχή 

που τις καρδιές δροσίζει 

Τρέχουν ποτάμια οι χαρές

και τους βλαστούς ανθίζει.

Η Αγάπη είναι πουλί 

και σε κλουβί δεν ζει, 

στους ουρανούς  πετά, 

ψάχνει φωλιά να κρυφτεί! 

Η Αγάπη είναι συναίσθημα 

στις ψυχές πολύ μεγάλο, 

στη γη και στον ουρανό 

δεν θα υπάρξει άλλο! 

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ- ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ 

ΔΙΝΕ ΠΑΝΤΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ

 

Ότι ανθίζει μαραίνεται  
το ομολαγάει η φύση,
όμως της αγάπης ο ανθός, 
μες στην καρδιά θα ζήσει!

Αγάπη δίδαξε ο Χριστός
πάνω στο Σταυρό του
κι όλοι πικρά θρηνούσανε 
τον άδικο θάνατό του!

Όποιος ρωτά η αγάπη
που άραγε να πέφτει,
ας δώσει ο ίδιος απάντηση
κοιτώντας τον καθρέφτη.  

Μια αγάπη αληθινή 
ποτέ της δεν τελειώνει 
ακόμη και δεν σβήνει 
όταν ο θάνατος ζυγώνει.

Όταν η αγάπη σαν πουλί 
μες στη καρδιά φωλιάζει, 
φεύγει απ΄ το μυαλό η λογική 
κι αρχίζει να προστάζει!

Δίνε παντού την αγάπη σου
έστω και λίγη λίγη,
να ευωδιάζει όλη η γη,
εχθροί να γίνουν φίλοι !

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΝΑ ΠΩ " Σ' ΑΓΑΠΩ"

 

Μωρό μου πού να το πω "σ' αγαπώ" 

πόσα ποτάμια δάκρυα να χύσω,

έφυγες καρδούλα μου ταξίδι μακρινό 

δίχως ψυχή μου να σ' αποχαιρετήσω.

Της μοίρας μας  δεν ήτανε γραφτό

 να μαι εγώ για πάντα μαζί σου, 

στην μοναξιά μου τώρα  θρηνώ

με τη γλυκιά  ανάμνησή σου.

Ήσουν το φώς μου κάθε αυγή 

στις αϋπνίες συντροφιά μου,

αίμα στις φλέβες μου εσύ 

κι οξυγόνο στην καρδιά μου.

Εσύ αγάπη ήσουν παντοτινή 

τώρα ξανά δεν θα σ'ανταμώσω, 

έλα στο όνειρο μου μια στιγμή 

με σένα αγκαλιά να ξημερώσω! 

Έλα αγάπη μου και ξύπνα με 

με τη  γλυκιά φωνή σου 

Έλα άγγελε μου, πάρε  με 

σε κήπους παραδείσου.

Έλα αγάπη μου και δείξε μου 

πώς τώρα τη ζωή θα συνεχίσω ;

Έλα αστέρι μου και φέξε μου 

ποιό δρόμο ν'ακολουθήσω;

Κι όταν ρθει η ώρα φύγω κι εγώ 

κοντά σου αγάπη μου θέλω ζήσω, 

Να 'ρθω καρδιά μου να σου πώ

ποτέ μου πια δεν θα σ' αφήσω. 

19 Μάη δεν ξεχνώ! Γενοκτονία των Ποντίων

 

Στις 19 του Μάη η ψυχή μας δεν ξεχνά, 

στα γόνατα με δάκρυα την μέρα θα τιμά!

Το αίμα σου που χύθηκε Πόντιε δοξασμένε,

εσύ περήφανε  λαέ σκληρά βασανισμένε ! 

Στις 19 του Μάη γεμίζουν με θλίψη οι καρδιές μας,

φουντώνουν οι μνήμες και τρέμουν οι ψυχές μας, 

τον αβάσταχτο του Πόντου  ξεριζωμό δεν ξεχνούμε

 και με γοερό λυγμό τον  Πόντο μας θρηνούμε .   

Βάρβαρος κι απάνθρωπος εχθρός που πάνω σου ορμήσαν, 

ούτε νιάτα, ούτε γερατειά, ούτε μωρά ζωντανά αφήσαν. 

Ήτανε τέτοια η σφαγή κι ο διωγμός τόσο μεγάλος,

που στον πλανήτη γη,  δεν  έγινε ποτέ του άλλος.

Φέρνει σε όλους την  οδύνη του Πόντου η γενοκτονία, 

ήταν ένα έγκλημα με αίμα το έγραψε η Ιστορία

Των  χαμένων οι ψυχές που τόσο  άδικα χαθήκαν, 

ανάπαυση  και δικαίωση ακόμα δεν την βρήκαν.

Πόντε μου τώρα πια είσαι η χαμένη μας πατρίδα, 

σε μας θα μένεις στην ψυχή σαν ήλιου η αχτίδα! 

Η μνήμη  ανεξίτηλα θα μένει στην ψυχή μας, 

σε όλους μας τους Πόντιους, σε όλη τη  ζωή μας!

Ελένη Λούκαρη -  Καλαϊτσίδη

Πάρθεν η Ρωμανία

  

Στις 29 Μαΐου έγινε η Άλωση Κωνσταντινούπολης

Στις 29 Μαΐου ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα.

Άφησε μιαν ένδοξη κληρονομιά στα γράμματα και στις τέχνες. 

Ο πολιτισμός αυτός έβγαλε χώρες ολόκληρες από τη βαρβαρότητας.

Ρωμανία» αποκαλούνταν τότε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αφού «Βυζάντιο» είναι μεταγενέστερος όρος

Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων έπεσε στα χέρια των εχθρών. Τέτοια η θλίψη του Ελληνισμού, που απ’ άκρον εις άκρον της Αυτοκρατορίας όλοι θρήνησαν με τον τρόπο τους την Άλωση της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας).

Σαν έπεσε τελειωτικά η Πόλη στα χέρια των Τούρκων, ο πόνος κι ο καημός ήταν μεγάλος. Κι έγινε τραγούδι ο πόνος και θρήνος ο καημός. Κι αν η άλωση ήταν γεγονός, η ελπίδα πως κάποια μέρα… πάλι με χρόνια και καιρούς… έμειναν πάντα

Να σημειώσουμε ότι το «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι» δεν το είπαν Έλληνες, αλλά Ρωμιοί. 

Δηλαδή κάτοικοι της Βυζαντινής αυτοκρατορίας που δεν είχαν την τοπικιστική αντίληψη που έχουμε εμείς σήμερα ως Έλληνες. 

Η Πόλη ανήκει στους κατοίκους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που είχαν κοινό χαρακτηριστικό την Χριστιανική Πίστη.

Ο Καβάφης και ο Πόντος

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ήταν το τελευταίο παιδί του Πέτρου Καβάφη και της Χαρίκλειας Φωτιάδου. 

Ο πατέρας της Χαρίκλειας Γεώργιος (Γιωρίκας) καταγόταν από την Τραπεζούντα του Πόντου και η οικογένειά του μετοίκησε στις αρχές 

του 19ου αιώνα στην Πόλη, ασχολούμενη με το εμπόριο κοσμημάτων.

Λίγο πριν από το 1920, όταν πέθανε η Χαρίκλεια, ο Καβάφης ασχολείται με τα δημοτικά τραγούδια που έχουν σχέση με την απώτερη καταγωγή της μητέρας του, όπως το Ποντιακό «Πάρθεν η Ρωμανία».

Πάρθεν

Tο ποίημα «Πάρθεν» του Καβάφη, γραμμένο στο 1921, είναι εκμυστήρευση του ποιητή για την εντύπωση που του προξένησε το διάβασμα των ιστορικών δημοτικών μας τραγουδιών, και ιδιαίτερα ενός που είναι γραμμένο στο γλωσσικό ιδίωμα της Τραπεζούντας και σχετίζεται με την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως και της Θεσσαλονίκης.

Το ποίημα άρτιο τεχνικά παρέμεινε ανέκδοτο και ανήκει στα λεγόμενα «κρυμμένα ποιήματα του Καβάφη»

Πάρθεν η Ρωμανία

Το ποντιακό δημοτικό τραγούδι «Πάρθεν η Ρωμανία» είναι ένας θρήνος για την πτώση της Βασιλεύουσας. 

Αλλά υπάρχει η ελπίδα μέσα σε αυτόν της εθνικής αποκατάστασης, πίστης της επιβίωσης του γένους, θεματολογικά συναφές με το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι».

Αυτό το ποίημα κέντρισε την προσοχή του Καβάφη και άνοιξε διακειμενική συνομιλία μαζί του. Είναι το μοναδικό από τα ποιήματα του που δεν κατατάσσεται σε καμία κατηγορία. Ο Καβάφης τόλμησε κάτι μοναδικό, ανέμειξε ολόκληρες φράσεις από το Ποντιακό δημοτικό με τα υπόλοιπα στοιχεία του ποιήματος τα καθαρά Καβαφικά.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ασχολήθηκε με τα δημοτικά τραγούδια και ειδικά με τα μοιρολόγια, αυτό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό. 

Τι λέει αυτό το τραγούδι: 

Στον Πόντο, ένα πουλί μεταφέρει τα μαντάτα στους κατοίκους. 

Γνωρίζοντας ότι μεταφέρει κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο, κανείς δεν τολμά να πάει να πάρει το μήνυμα που έχει αφήσει το πουλί.

 Μόνο ένα παιδί (χήρας γιος) πηγαίνει το διαβάζει και αναγγέλλει αυτός τα τρομερά νέα στον εκεί Ελληνισμό.

Πάρθεν η Ρωμανία 

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην·

ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,

επήγεν και-ν εκόνεψεν και σου Ηλί' τον κάστρον.

Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμαν βουτεμένον,

εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον.

Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης·

έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.

Σίτ' αναγνώθ', σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.

«Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!»

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρα

κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοπισκάται.

-  Μη κλαις, μη κλαις, Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοπισκάσαι.

-  Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.

-  Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

********

Υ.Γ.

κονεύω: σταθμεύω για ανάπαυση ή για ύπνο.

σου: στου.

Ηλί' τον κάστρον: το κάστρο του Ήλιου.

εσείξεν: έσεισε, τίναξε.

σο: στο.

Ατό: αυτό.

κι: δεν.

Σίτ': ενώ, καθώς.

κρούω: χτυπώ, δέρνω.

δερνοκοπισκάσαι: δέρνεσαι και χτυπιέσαι.

Διεθνής ημερα οικογένειας

  Η 15 Μαη καθιερώθηκε να γιορτάζεται ως Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας,  που είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας και το ωραιότερο πράγμα στη γη .

❤Το ωραιότερο πράγμα στη γη ❤

Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει το ωραιότερο πράγμα στη γη. 

Ρώτησε έναν ιερέα, ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα στην γη.

-Η πίστη, του απάντησε εκείνος.

 Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή.

Ρώτησε έναν γεωργό.

-Η ελπίδα, του απάντησε. 

Αν λείψει αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή.

Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια.

-Η αγάπη, του είπε. 

Μ’ αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό.

Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. 

Πώς όμως μπορώ να ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία;

Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ’ένα ζωντανό πίνακα: 

Τους γονείς του, την γυναίκα του, τα παιδιά του!

•❤ Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη.

• ❤Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα. 

• ❤Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.

Η καρδιά του σκίρτησε.

Να το ωραιότερο πράγμα στην γη!

 Αυτό θα ζωγραφίσω.

Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η οικογενειακή του εστία.

Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!

Web 

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αντικαταστήσει αυτή τη ζεστασιά της οικογένειας, αυτή τη θαλπωρή. 

Εκείνο το συναίσθημα που όταν κλείνει η πόρτα νιώθεις απέραντη ασφάλεια. 

Ακόμα και το φαγητό της μαμάς δε μπορεί να το αντικαταστήσει ο καλύτερος σεφ στον κόσμο. 

 Αυτή η θαλπωρή που θα σε ακολουθεί πάντα όσα χιλιόμετρα και αν σας χωρίζουν.

 Είναι σημαντικό να ξέρεις πως ο,τι και αν συμβεί υπάρχουν άνθρωποι που θα έκαναν ειλικρινά τα πάντα για σένα, για να μη σε βλάψει τίποτα. 

Άνθρωποι που θέλουν μόνο το καλό σου, πάνω και από το δικό τους καλό.

Άνθρωποι έρχονται και άλλοι φεύγουν στη ζωή μας , μα εκείνοι είναι εκεί.

Είναι εκείνα τα άτομα που πιστεύουν σε σένα  , που ελπίζουν και σε αγαπούν .

 Αξία σταθερή και ανεκτίμητη. 

Η οικογένεια που παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο και στη φθορά.

Σ' αγαπώ!

Σε ένα  κόσμο που δεν έχει ψυχή 
τι πιο όμορφο και πιο ζωντανό, 
η παρουσία σου σ' αυτή τη ζωή, 
με το βλέμμα σου το φωτεινό! 

Όταν τα καυτά φιλιά σου γευτώ, 
απ' την ανάσα σου τη φλογερή, 
νιώθω στον ουρανό  να πετώ, 
που βάφεται χρώμα ροδακινί.

Έλα πάλι αγάπη μου και νιώσε με,

με  το δικό σου το τρυφερό χέρι, 
μέσα στην αγκαλιά σου βάλε με 
να γράψω στης ψυχής μου το τεφτέρι.

Έλα αγάπη μου  και φίλα με ,

μαζί σου θέλω να ονειρευτώ 
Έλα αγάπη μου και φίλα με,
μόνο εσένα τρελά αγαπώ.

Αν κάποτε φύγω, απ' τη ζωή χαθώ
 και  γίνω αστέρι λαμπερό, 
θα δεις το δικό μου  " σ' αγαπώ " 
να λάμπει τη νύχτα, για να σε συναντώ.

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ - ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ 

Θέλω !

Θέλω την αγάπη μου να την προσέχεις. 

Τα πάντα θα' δινα να μην υποφέρεις

Σ' αγάπησα όσο ποτέ δεν έχω αγαπήσει.

θα σ' αγαπώ ώσπου η ζωή μου τερματίσει.

Θέλω η αγάπη μου να'ναι πολύ δυνατή, 

όπως πέφτει η φθινοπωρινή βροχή,

σαν χείμαρρος πάνω σου να ορμήξει

 και τις πίκρες της ζωής να σβήσει. 

Θέλω η κάθε μου λέξη να σε παρηγορεί, 

να κάνει τον πόνο σου χαρά και να χαθεί, 

κάθε σκέψη και κάθε ανάμνηση παλιά, 

να διώξει τη ψυχής σου την παγωνιά. 

Θέλω σαν φλιντίσι τη νύχτα να λαμποκοπάς,

όταν μου λες τρυφερά πώς μ' αγαπάς, 

κι όταν θα γέρνεις πάνω στο κορμί μου 

σαν ανέσπερο φως να λάμπει η ψυχή μου.

Θέλω την αγκαλιά σου να μην χορταίνω 

και τα φιλιά σου με λαχτάρα να  περιμένω.

Όταν σου λέω ότι " σ'αγαπώ ζωή μου" 

τα δάκρυα να στάζουν στο κορμί μου .

Όταν τα μονοπάτια της ζωής γίνουν τραχιά, 

ν' ανοίξουμε και οι δυο φτερά σαν τα  πουλιά, 

να πετάξουμε στου ουρανού την αστροφεγγιά, 

να σκορπίσουμε τ' όνειρα στο δυνατό βοριά. 

Εγωιστές

🔸Υπάρχουν τρείς τύποι εγωϊστών.

*1.Εκείνος που είναι και δεν το νιώθει! 

Όταν όμως ταπεινωθεί θα το δεχτεί.

*2.Εκείνος που είναι και το δείχνει! 

Όταν όμως μετανοήσει διορθώνεται.

*3.Εκείνος που είναι και δεν θέλει 

να το δεχθεί!

Όμως αυτό θα τον οδηγήσει στην αλαζονεία 

💢💢💢💢💢💢

Πόσο δύσκολα είναι να καταλάβεις πως σκέφτεται ο άλλος .

Συχνά ακούμε τη λέξη αυτός είναι εγωιστής ή εγωίστρια.  

Αλήθεια ποιός είναι πράγματι εγωιστής ; 

Όλοι  κρατάμε τη ζωή στα χέρια μας  και είναι δική μας ευθύνη,

 αν θα την κάνουμε καλύτερη 

ή αν θα την καταστρέψουμε. 

Για μένα πρέπει να υπερασπίζεσαι

 αυτά που έχεις κι αυτά που θέλεις

 κι αν αυτό σημαίνει ότι είσαι εγωιστής, τότε ας είναι. 

Όταν ο εγωισμός είναι ο τρόπος 

για να είσαι εσύ καλά, δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό.

Όταν όμως βάζεις τις επιθυμίες 

των άλλων πάνω από τις δικές σου,

 τότε εμποδίζεις τον εαυτό σου

 να κάνει τη ζωή που θέλει.

Αυτοί όμως που  είναι οι πραγματικοί εγωιστές, είναι οι άνθρωποι που 

 όχι μόνο δεν μοιράζονται αλλά 

τα θέλουν όλα για τον εαυτό τους. 

Είναι αυτοί που ποδοπατούν τους

 γύρω τους για να πάρουν αυτό που θέλουν, είτε ξοδεύουν λιγότερο

 είτε εκμεταλλεύονται μια 

κατάσταση για να ανέβουν στη

 δουλειά τους.

 Τελικά, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι ίδιοι, τα δικά τους συναισθήματα.

Οι εγωιστές στερούνται ενσυναίσθησης και χρησιμοποιούν τους άλλους για δικό τους όφελος 

και έτσι, είναι αρκετά δύσπιστοι. 

Προσωπική μου άποψη είναι να 

κοιτάς να κάνεις πρώτα ό,τι καλύτερο

 για τον εαυτό σου και έπειτα και 

να βοηθήσεις μόνο όσους ξέρεις 

ότι θα σε βοηθούσαν όταν είχες 

εσύ ανάγκη.

Να μην είσαι τόσο  εγωιστής και να επιδιώκεις  μόνο στο μικρό  δικό σου όφελος και να ποδοποτάς τους άλλους. 

Να πιστευεις ότι  ένα μεγάλο όφελος που θα μοιράζεσαι  με άλλους,  θα σε ωφελήσει και σένα .

Να συνεργάζεσαι,  να ακούς, να αναλαμβάνεις δεσμεύσεις και να δέχεσαι τις γνώμες και τις προτάσεις των άλλων.

Οι άνθρωποι είναι φυσικά εγωιστές

 γιατί ο εγωισμός προήλθε από την

 ανάγκη για επιβίωση. 

Παρ’ όλα αυτά, και η συμπόνια γεννήθηκε για τον ίδιο λόγο.8

Καλό Ταξιδι Φώτη Καραβασίλη

 

Φώτη, φίλε μας καλέ, πως να σ' αποχαιρετήσω..

Την προσφορά και το έργο σου εγώ δεν θα υμνήσω! 

Λόγια καρδιάς θε να σου πω από τη ψυχή βγαλμένα, 
αφήνω σε άλλους να  πουν λόγια για σένα τιμημένα ! 

Φεύγεις και αφήνεις αναμνήσεις σ' όλους τους αγαπημένους. 
Το πέρασμά σου άνεμος μ' επαίνους τιμημένους.
Κουράστηκες και ταξιδεύεις σήμερα για τόπους μακρινούς, 
σε νέφη άγνωστα παγερά και σε  ύπουλους καιρούς.

Όμορφο να ναι το ταξίδι σου εκεί που ταξιδεύεις
και τους κακούς αγέρηδες με πείσμα να παλεύεις.
Μπόρες, στοιχειά και φλόγες ποτέ μη φοβηθείς 
κι από του απείρου το σκοτάδι, καθόλου μην σκιαχτείς. 

Στην στοργική αγκαλιά της Παναγιάς ήσυχα  να κοιμηθείς.
Στον πατέρα και στην μάνα μου, μας λείπουν  να τους  πεις.
Αν δεις φίλους μας φιλί να τους φιλέψεις,
συντρόφους, φίλους μας  παλιούς,  να ψάξεις, να γυρέψεις.

Στων αγγέλων τη γειτονιά κάθισε σε μια μικρή γωνία,
από Άγιο  Δισκοπότηρο πιες την πρώτη σου κοινωνία,
ζήτα  από τους Αγγέλους το ντόπιο το κρασί γλυκό
κι άκουσε ένα τραγούδι, που θα σου αφιερώσω εγώ.

Φώτη ! Ψηλά  εκεί στον ουρανό  σχημάτισε με τη λάμψη σου ένα μικρό σταυρό,
γίνε αστέρι λαμπερό κι άφησε για μας σημάδι
να φέγγεις τις νύχτες που θα σε συναντούμε το βράδυ. 
 Ελένη 😢

Εσυ θα αποφασίσεις

Η ζωή είναι δύσκολη πολύ 

που σε κάνει να λυγίσεις.

Όμως είναι όμορφη πολύ 

 με ευγνωμοσύνη να τη ζήσεις.

Θέμα δικό σου είναι να επιλέξεις 

τον πόνο ή μόνο  το θυμό, 

βρες τρόπο να το ελέγξεις

να διώξεις τον πικρό καημό .

Εσύ μόνο μπορείς ν' αποφασίσεις 

αν θα παραμείνεις στο θυμό 

ή θα βρεις τρόπο να λησμονήσεις

και ας θρηνείς με δάκρυ θολό. 

Μη χάνεις το νόημα της ζωής. 

Πάντα μπροστά να προχωρείς , 

διώξε τη θλίψη της ψυχής 

και χαρούμενα πάντα να ζεις !

Την αγάπη μου ❤❤❤

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ

η αγάπη μου για σένα

Όμορφη που είναι απόψε η βραδιά, 

το φεγγάρι μες στη θάλασσα αντανακλά, 

νιώθει χαρά η δόλια μου καρδιά 

που έμαθε πάλι  ν' αγαπά ! 

 Η αγάπη σου ήρθε ένα όμορφο  δείλι , 

μες την καρδιά μου τη βουβή, 

άνθισε το χαμόγελό μου στα χείλη 

έγινε η  ανάσα σου, δική μου πνοή.

Η αγάπη σου παντοτινή, μεγάλη, 

άνθισε όπως της άνοιξης δεντρί, 

έγινε στην καρδιά μου απαλό χάδι,  

όταν μου ' δωσες το πρώτο φιλί.  

Η αγάπη μου ήρθε σαν της αυγής πνοούλα, 

σαν αηδόνι που κελαιδάει κάθε πρωί, 

έδιωξε της καρδιάς μου την τρεμούλα, 

που θρηνούσε μέχρι τότε μοναχή.

Η αγάπη μου παντοτινή, πολύ μεγάλη, 

θα τη φωνάζω στη Δύση και στην Ανατολή, 

το κύμα του όμορφου γιαλού τη ψάλλει, 

την τραγουδάνε τα πουλιά σ όλη τη γη 

ΕΛΕΝΗ ΛΟΥΚΑΡΗ -  ΚΑΛΑΪΤΣΊΔΟΥ 

ΑΝ ΘΕΣ ΜΑΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Αν θες να μάθεις για την αγάπη μου  

Είναι οι συγγνώμες που ζήτησα, 

τα βράδια σε παγκάκια  μοναχικά

 τα λάθη σου που συγχώρησα 

ίσως για μια τελευταία φορά!

Είναι τα φιμωμένα λόγια μου 

που θλίψη γεμίσαν την καρδιά, 

καθώς κι οι δυό ξεμακραίναμε, 

δίχως αποχωρισμού αγκαλιά! 

Είναι οι ξεχασμένες υποσχέσεις , 

στο ηλιοβασίλεμα, τα δειλινά, 

με τα όνειρα που πλάθαμε

που δεν βγήκαν αληθινά!  

Είναι τα αξημέρωτα  βράδια

που έκλαιγα ξημέρωμα υστερικά, αναζητώντας  τ' απαλό σου χάδι,

μα εσύ, να μην είσαι, πουθενά! 

Είναι όλες εκείνες οι αναμνήσεις, 

που σαν σκηνές λίγα χρόνια μετά

ξετιλύγονται τόσο ανώδυνα, γλυκά 

και φωλιάζουν μέσα σου πεισματικά!

Το μαργαριτάρι της αγάπης

Μουσική - Ερμηνεία: Δημήτρης Χιονάς Στίχοι- βίντεο: Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου 

Η αγάπη σου βαρύ μαργαριτάρι

κι η ομορφιά σου αστέρι λαμπερό, 

καρφίτσα στα μαλλιά σου  το φεγγάρι, 

γράφει στην άμμο το δικό μας "σ΄αγαπώ"!

*********

ΡΕΦΡΑΙΝ

Των αστεριών το φως αυτή τη νύχτα,

φωτίζει το δικό μας " σ΄αγαπώ"  

ξεχάστηκε σαν παιδί η καληνύχτα

μ΄ένα τραγούδι της καρδιάς νυχτερινό.

*********

ΚΟΥΠΛΕ

Η αγάπη μας βαρύ μαργαριτάρι

και  θα ψάξουν με λαχτάρα για να το βρουν

στης καρδιάς τους το μισόκλειστο συρτάρι,

να μάθουν και αυτοί να αγαπούν                                                                       

********** 

ΡΕΦΡΑΙΝ

Των αστεριών το φως αυτή τη νύχτα

φωτίζει το δικό μας " σ΄αγαπώ", 

ξεχάστηκε σαν παιδί  η καληνύχτα

μ΄ένα τραγούδι της καρδιάς νυχτερινό.

Λατρεύω!

Θάλασσα  πλατιά, όταν σε  κοιτώ
σε χρυσαφί ακρογιάλι,  
 σαν όμορφη μούσα θαρρώ , 
γλυκό τραγούδι συ ψάλλεις .

Τα λουλούδια με την ομορφιά τους, 
που πάντα την Άνοιξη καλωσορίζουν,  
σαν θεϊκό βάλσαμο την ευωδιά τους, 
παντού με αγάπη την σκορπίζουν.

Ήλιε μου  λαμπερέ  κάθε Ανατολή 
 σαν φλόγα τη γη  ζεσταίνεις,
 με ελπίδα και όνειρα το νου φωτίζει
 και κάνει να λάμπει η ψυχή .

Το χρυσάφι φεγγάρι όταν το κοιτώ, 
πριν ο Μορφέας στην αγκαλιά με πάρει, 
 σε ολάνθιστο  περιβόλι  ετούτος θαρρώ,
 με γιασεμιά και νυχτολούλουδα με πάει. 

Τους παιδικούς φίλους από το σχολειό
 όταν  τα παλιά  χρόνια μου θυμίζουν,
  τις λύπες μαζί τους τις ξεχνώ, 
 και αγάπη την καρδιά γεμίζουν. 

Τα όμορφα πουλιά στον ουρανό 
 όταν αυτά χαρούμενα κελαηδούν,  
μέσα στις πυκνές φυλλωσιές, 
ψάχνουν  το ταίρι τους να βρούν.

Του ζυμωτού ψωμιού την μυρωδιά, 
όταν τα  πέτρινα χρόνια μας δίνανε, 
και γέμιζε γλύκα η  γειτονιά  
όταν νερό και ζάχαρη ραντίζανε. 

Αλλά από όλα αυτά τα παραπάνω,
Λατρεύω 
Της αγάπης την αναμμένη φλόγα,

 που στη ψυχή δίνει φτερά, 
το δάκρυ  κάνει χαμόγελο 
και η καρδιά χτυπά τρελά!

Πρωτομαγιά

 

Πρωτομαγιά Στίχοι:Ιωάννης Πολέμης  Μουσική:παιδική χορωδία Σπύρου Λάμπρου ρου Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα κι ελάτε να πλέξουμε στεφάνια με κείνα στο Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη Τ’ αηδόνια συμφώνησαν της γης αγγελούδια και βρήκαν και τόνισαν καινούργια τραγούδια στο Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη Η θάλασσα γίνεται καθρέφτης και πάλι το κύμα της χύνεται κι ο Φλοίσβος τον ψάλλει στο Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη Χορεύει το πρόβατο τ’ αρνάκι βελάζει κι απ’ τον αγκαθόβατο δροσούλα σταλάζει στο Μάη που σήμερα προβάλλει στη γη

#2