Φεγγάρι χρυσό στον ουρανό στέκει
Μια νύχτα γλυκιά που το φως σου κατέχει
Μυστικά ψιθυρίζει στα δέντρα και
στ’ αστέρια
Μες στη σιωπή κρύβει
χίλια δυο χέρια.
Πανσέληνος φωτίζει τις σκιές
Κι οι καρδιές μας γίνονται φωνές
Σαν όνειρο που ποτέ δεν τελειώνει
Το Φως σου Μαγεία που ελευθερώνει
Στους δρόμους της πόλης το φως σου κυλά
Και ψάχνει αγάπες που ζουν στη σκιά
Σε παράθυρα σβηστά
Σε βλέμματα χαμένα
σε λόγια αγάπης ανείπωτα
κι ειπωμενα
Πανσέληνος φωτίζει τις σκιές
Κι οι καρδιές μας γίνονται φωνές
Σαν όνειρο που ποτέ δεν τελειώνει
Το Φως σου Μαγεία
που ελευθερώνει
Φεγγάρι χορεύεις με τα σύννεφα ψηλά
σαν ψυχή ελεύθερη που κανείς δεν κρατά
Μας δείχνεις το δρόμο , μας δίνεις πνοή
σε κάθε σου κύμα μια νέα αρχή
Πανσέληνος φωτίζει τις σκιές
κι οι καρδιές μας γίνονται φωνές
Σαν όνειρο που ποτέ δεν τελειώνει
το Φως σου μαγεία που ελευθερώνει
© Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου
