Διαβάζω αυτές τις ημέρες
πολλές φορές τη λέξη " καταγγελία".
Γεγονότα του παρελθόντος.
Θυμήθηκα με τη σειρά μου το παρελθόν.
Βρήκα μια μορφή.
Τον δάσκαλο μου! Κωνσταντίνος
το όνομα του.
Τώρα έχει αναπαυθεί.
Θέλω να γράψω λίγα λόγια για το πρόσωπό του.
Υπάρχει και αυτός ο δρόμος.
Της ε υ γ ν ω μ ο σ ύ ν η ς!
Θυμάμαι ότι κάθε πρωί, σ' αναζητούσα
ανάμεσα στους δασκάλους.
Θυμάμαι το προσεχτικό σου ντύσιμο.
Θυμάμαι το χαμόγελό σου, όταν έμπαινες
στην τάξη.
Όταν με είδε να κάνω μια σκανδαλιά,
με τιμώρησες αυστηρά.
Μου είπες:
-Πες το' στους γονείς σου.
Το ανακοίνωσα.
Νόμιζα ότι οι γονείς μου θα σου έλεγαν
τα παράπονά τους.
Εκείνοι όμως μου είπαν:
-Καλά σου έκανε.
Σ' αγαπά.
Όταν μας μιλούσες για πολλά.
Για ποδόσφαιρο..
για παρέες..
για Εκκλησία..
για ταινίες...
Όλα είχαν προσεχτικά λόγια.
Όταν μας μίλησες για το επάγγελμα
που λέγεται "καθαρά χέρια".
Θυμάμαι την τελευταία ημέρα
μας έδωσες μια κάρτα με ευχές.
Όταν τηλεφώνησες σπίτι μου,
για να μου δώσεις συγχαρητήρια.
Όταν ήσουν
ταχύς "εις βοήθεια"
και βραδύς "εις τιμωρία".
Όταν μας καλούσες με τα μικρά μας ονόματα .
Όταν στις εκδρομές κρατούσες
τις δύσκολες ισορροπίες.
Όταν έλεγες ανέκδοτα.
Όταν μας ανακοίνωσες ότι αναπαύθηκε
η μητέρα σου.
Όταν μας μιλούσες για την ιστορία
της Ελλάδος.
Όταν μας μιλούσες για τη γυναίκα σου
και εμείς ζηλεύαμε τα λόγια που της έλεγες.
Όταν μας είπες να πάμε
στα σπίτια μας και να βρούμε
έναν λόγο να ευχαριστήσουμε
τους γονείς μας.
Όταν έκανες λάθη και αστοχίες,
τα ξεχνούσαμε αμέσως.
Μάλλον έτσι έκανες
και συ με τα δικά μας.
Όταν με ρώτησες
τι θέλω να γίνω
και είπα:"κος Κώστας"
Όταν...
Όταν...
Πόσα μπορώ
να θυμηθώ....
Τώρα είσαι στον ουρανό
και πολλοί μαθητές
σε θυμόμαστε.
Έβαλες λιθαράκια
στην ψυχή μας.
Σ' αυτά στηριζόμαστε.
Σ' ευχαριστώ!
