Τι κι αν ο χρόνος γοργά κυλά
σαν το νερό στ' αυλάκι
ποτέ μην πεις πώς γέρασες
δεν είσαι πια παιδάκι.
Με ένα καφέ, με ένα κρασί
γελάς πάλι σαν παιδάκι
ξεχνάς μπόρες, συννεφιές
πετάς σαν χελιδονάκι.
Στα νιάτα σου ξαναγυρνά
θυμάσαι το σχολείο
φιλιά, σφιχτές αγκαλιές
και το σκασιαρχείο.
Τα μάτια σου λαμποκοπούν
τα σωθικά φλογίζουν
σαν Αγιοκερια της Λαμπρής
αγάπη γύρω σκορπίζουν.
Οι καρδιές όταν αγαπάνε
κι όταν τις αγαπούνε
χαίρονται τη ζήση τους
γεράματα ξεχνούνε!
Η αγάπη πάντα λαχταρά
να μένει νέα αιώνια
ρυτίδες δεν την σκιάζουνε
και στα μαλλιά τα χιόνια.
Για αυτό φίλε ψάξε να βρεις
που βρίσκεται η χαρά σου
όταν την βρεις, κράτα την
σφιχτά στην αγκαλιά σου.
Ποτέ μην πεις πως γέρασες
και δεν περνά η μπογιά σου
εκεί που είσαι τώρα εσύ
θα' ρθουν και τα παιδιά σου!
Όσα χρόνια σου απέμειναν
κοίτα να τα γλεντήσεις
στιγμές αγάπης, γαλήνης
και χαράς να γεμίσεις!
