Φτωχέ παλιάτσε ξακουστέ
με την φτωχή στολή σου
τον κόσμο κάνεις να γελά
με την γλυκιά μορφή σου.
Φοράς χρωματιστά μαλλιά
να δώσεις μεγάλη φιέστα
για να γελάσουν τα παιδιά
μην σου ζητούν τα ρέστα.
Γέλα παλιάτσο φωνάζουν
πρέπει να υπακούσεις
όχι δεν έμαθες να λες
γιατί είσαι φτωχούλης.
Ολημερίς, ολονυχτίς πηδάς
μες στης ζωής το πανηγύρι
δάκρυα κρύβεις, μα γελάς
η μπογιά σου σβήνει.
Το ρόλο σου παίζεις καλά,
και σε χειροκροτάνε
της ψυχής σου δάκρυα
πότε δεν τα κοιτάνε!
Ώσπου μια νύχτα σκοτεινή
θα σε 'βρουν στα σοκάκια
χωρίς κανένα δίπλα σου
να σου κλείνει τα μάτια!
Έφυγες έρημος, φτωχός
μια νύχτα δίχως άστρα
μα είσαι τώρα γελαστός
στ' ουρανού την στράτα!
Ένας παλιάτσος είμαι κι εγώ
στης ζωής το πανηγύρι
κλαίω, γελάω, τραγουδώ
το δικό μου μετερίζι !
Ελένη Λούκαρη Καλαϊτσίδου
