Το Σάββατο του Λαζάρου
Σάββατο φως κι ουρανός ανοίγει,
Λάζαρε, σήκω, η γη μην σε κρατεί
Τέσσερις μέρες η καρδιά σου σβήνει,
μα μια φωνή στη ζωή. ξανά σε καλεί .
Η Μάρθα στέκει, με δάκρυα στα μάτια,
κι η Μαρία ψιθυρίζει τις προσευχές.
Ο Χριστός φωνάζει μέσα στ’ αγκάθια:
Έλα έξω, Λάζαρε, τελείωσαν οι σιωπές.
Και βγήκες, με σεντόνια δεμένος
μα η ψυχή σου σαν λαμπάδα καίει.
Σήκω, Λάζαρε, είσαι ευλογημένος,
καινούργια ζωή έξω σε περιμένει
Ο θάνατος έφυγε, δεν σε περιμένει,
ούτε η σιγή που όλα τα σκεπάζει.
Είναι η ελπίδα που βαθιά ανατέλλει,
φως απ’ το φως, που ποτέ δεν αλλάζει.
